ποδολάγνος
Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Απρ 2012
- Μηνύματα
- 4.684
- Κριτικές
- 8
- Like
- 46
- Πόντοι
- 16
Ρε μάγκες με καυλώσατε με τις ιστορίες που βάζετε, οπότε ας πω κι εγώ μια.
Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Πρωτοετής φοιτητής εργαζόμουν βοηθός σερβιτόρος τα καλοκαίρια σε κυριλέ ιταλικό εστιατόριο. Ήταν η δεύτερη χρονιά που θα πήγαινα εκεί. Όλοι γνωστοί πλέον, εφόσον είχαμε συνεργαστεί και το προηγούμενο καλοκαίρι, τις απαιτήσεις της δουλειάς τις ήξερα κι ήταν όλα κανονισμένα.
Ύστερα από ενάμισι μήνα εργασίας κι ενώ περπατούσαμε προς το τέλος Ιουλίου, μου ανακοινώθηκε από τον λογιστή πως θα έπρεπε να με σταματήσουν. Είχε έρθει κάποιος συγγενής του αφεντικού για δουλειά και κάποιος έπρεπε να απολυθεί. Μου "χρύσωσε" το χάπι ψελλίζοντας κάτι για να δουλεύω τα ρεπό (δύο τρεις φορές την εβδομάδα) και με έβαλε να υπογράψω πως δεν έχω καμμία άλλη απαίτηση, δίνοντάς μου μάλιστα πάνω στο τραπέζι όλα τα χρήματα που έπρεπε να πάρω, επιδόματα αδείας, χρωστούμενα μεροκάματα, συν την καρτέλα συμπληρωμένη με τα ένσημα ΙΚΑ.
Στενοχωρήθηκα πολύ γιατί είχα προγραμματίσει τη ζωή μου και χρειαζόμουν τα χρήματα πολύ. Ο πατέρας μου τότε είχε πάρει ένα μεγάλο στεγαστικό δάνειο από την ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ με τεράστιο επιτόκιο 22%, είχε πνιγεί στα χρέη και δεν μπορούσε να με βοηθήσει στις σπουδές μου.
Πήρα τα χρήματα σαν χαμένος, υπέγραψα ό,τι χαρτιά μου έδωσε ο λογιστής κι έφυγα για το σπίτι. Στην είσοδο κάτω βλέπω τον κολλητό μου να περνάει και του κάνω νόημα.
Εργαζόταν κι αυτός σε ένα βενζινάδικο κι είχε ρεπό εκείνη την ημέρα.
" Τι κάνεις εδώ ρε μαλάκα; Δεν μου είπες πως θα είχες δουλειά?"
" Αστα Βασίλη, με διώξανε από τη δουλειά" Του δείχνω το χαρτί για να δει κι αυτός μην νόμιζει πως του λέω ψέμματα.
Εκείνος σκέφτηκε για λίγο ξύνοντας το κεφάλι του και μετά φώναξε:
" Σήκω! Πάμε για καφέ στην παραλία να ξελαμπικάρεις και σου χω καλά νέα!"
Καβαλάμε τις μηχανές και τραβάμε για ΝΗΡΗΙΔΕΣ στη Βουλιαγμένη. Ήξερε πως ήταν το αγαπημένο μου καφέ, με θέα το ξενοδοχείο του Αστέρα.
Αφού παραγγείλαμε τα φραπόγαλα ξεκίνησε να μου λέει τα "νέα".
" Λοιπόν μαλάκα κωλόφαρδε άκου! Το βενζινάδικο κλείνει για ένα μήνα την 1η Αυγούστου. 31 Ιουλίου πληρώνομαι κι έχω κανονίσει με τη Γιάννα (την κοπέλα του) να πάμε 10 μέρες στον Πόρο. Λοιπόν θα έρθεις μαζί μας!"
Η Γιάννα ήταν η κοπέλα του Βασίλη και πολύ φίλη δική μου από πολύ πριν. Είχα μεσολαβήσει να τα φτιάξουν κάνα χρόνο πρωτύτερα. Ταίριαζαν πολύ οι δυο τους. Μου έλεγαν και οι δυο τα ίδια πράγματα, είχαν τα ίδια γούστα, τους έβαλα κι εγώ την ιδέα.... ε ... δεν ήθελε και πολύ να τα βρούν.
Με αγαπούσαν πολύ και τους αγαπούσα κι εγώ σαν αδερφια μου. Αλλά παραπήγαινε να ερχόμουν κι εγώ μόνος μου σαν τον μαλάκα μες στη μέση στο ζευγάρι.
" Ρε μαλάκα είσαι τρελός? Τι θα κάνω εγώ μαζί σας μόνος μου στον Πόρο? Θα σας βαστάω φαναράκι που θα πηδιέστε? χαχααχχ α Ξέχασε το friend! Ασε.... θα ψάξω για καμμία άλλη δουλειά. Δεν είναι καλή ιδέα."
" Δεν κατάλαβες ρε..." μου λέει εκείνος... " Δεν θα είμαστε μόνοι! Η Γιάννα αλληλογραφεί μέσω του InTERNATIONAL YOUTH SERVICE (IYS) με μια κοπέλα από τη Φιλανδία. Αυτή λοιπόν έρχεται Ελλάδα εκείνες τις ημέρες και θα είναι μαζί μας. Δεν σου υπόσχομαι πως θα γαμήσεις, η κοπέλα είναι αρραβωνιασμένη, αλλά θα έχεις καλή παρέα να πεις μια κουβέντα, θα είμαστε κι εμείς μαζί.... Λοιπόν τι λες? "
Η ιδέα φαινόταν καλή.
Μέχρι το βράδυ ειχα πάρει την απόφαση να πάω κι εγώ στον Πόρο με τους κολλητούς μου και την άγνωστη Φιλανδέζα...
Τη Ρίτβα την πήραμε από το αεροδρόμιο ύστερα από μερικές μέρες. Κοντούλα, ξανθιά με σγουρά μαλλάκια, πολύ ωραίο πρόσωπο, περπάτημα όμως ασχημο, αντρικό, ντύσιμο πολύ απλό, απεριποίητη. Δεν μου άρεσε και πολύ αλλά αν καθόταν για ένα πήδημα δεν θα έλεγα και όχι... και που ξέρεις? σε τουριστικό μέρος πηγαίναμε... μπορεί να καθόταν τίποτα άλλο εκεί...
Την πρώτη μέρα φτάσαμε στον Πόρο πτωματα. Είχαμε σηκωθεί από τα χαράματα για να πάμε στον Πειραιά, φτάσαμε αρκετά νωρίτερα από την αναχώρηση του ΕΥΤΥΧΙΑ (το θρυλικό πλοίο που έκανε το δρομολόγιο Αιγινα Μέθανα Πόρο), και η διάρκεια του ταξιδιού... κούναγε κιόλας...
Το πρόβλημα παρουσιάστηκε όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο.... Τα παιδιά είχαν κλείσει ενα δίκλινο δωμάτιο και ένα μονόκλινο, ενώ χρειαζόμασταν ενα δικλινο και 2 μονόκλινα.... ΤΟΜΠΟΛΑ!
Αυτό το θεματάκι το είχαν ξεχάσει τελείως!
ΣΥΝΕΧΙΖΩ σε λίγο.... πάω να φτιάξω έναν καφέ....
Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Πρωτοετής φοιτητής εργαζόμουν βοηθός σερβιτόρος τα καλοκαίρια σε κυριλέ ιταλικό εστιατόριο. Ήταν η δεύτερη χρονιά που θα πήγαινα εκεί. Όλοι γνωστοί πλέον, εφόσον είχαμε συνεργαστεί και το προηγούμενο καλοκαίρι, τις απαιτήσεις της δουλειάς τις ήξερα κι ήταν όλα κανονισμένα.
Ύστερα από ενάμισι μήνα εργασίας κι ενώ περπατούσαμε προς το τέλος Ιουλίου, μου ανακοινώθηκε από τον λογιστή πως θα έπρεπε να με σταματήσουν. Είχε έρθει κάποιος συγγενής του αφεντικού για δουλειά και κάποιος έπρεπε να απολυθεί. Μου "χρύσωσε" το χάπι ψελλίζοντας κάτι για να δουλεύω τα ρεπό (δύο τρεις φορές την εβδομάδα) και με έβαλε να υπογράψω πως δεν έχω καμμία άλλη απαίτηση, δίνοντάς μου μάλιστα πάνω στο τραπέζι όλα τα χρήματα που έπρεπε να πάρω, επιδόματα αδείας, χρωστούμενα μεροκάματα, συν την καρτέλα συμπληρωμένη με τα ένσημα ΙΚΑ.
Στενοχωρήθηκα πολύ γιατί είχα προγραμματίσει τη ζωή μου και χρειαζόμουν τα χρήματα πολύ. Ο πατέρας μου τότε είχε πάρει ένα μεγάλο στεγαστικό δάνειο από την ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ με τεράστιο επιτόκιο 22%, είχε πνιγεί στα χρέη και δεν μπορούσε να με βοηθήσει στις σπουδές μου.
Πήρα τα χρήματα σαν χαμένος, υπέγραψα ό,τι χαρτιά μου έδωσε ο λογιστής κι έφυγα για το σπίτι. Στην είσοδο κάτω βλέπω τον κολλητό μου να περνάει και του κάνω νόημα.
Εργαζόταν κι αυτός σε ένα βενζινάδικο κι είχε ρεπό εκείνη την ημέρα.
" Τι κάνεις εδώ ρε μαλάκα; Δεν μου είπες πως θα είχες δουλειά?"
" Αστα Βασίλη, με διώξανε από τη δουλειά" Του δείχνω το χαρτί για να δει κι αυτός μην νόμιζει πως του λέω ψέμματα.
Εκείνος σκέφτηκε για λίγο ξύνοντας το κεφάλι του και μετά φώναξε:
" Σήκω! Πάμε για καφέ στην παραλία να ξελαμπικάρεις και σου χω καλά νέα!"
Καβαλάμε τις μηχανές και τραβάμε για ΝΗΡΗΙΔΕΣ στη Βουλιαγμένη. Ήξερε πως ήταν το αγαπημένο μου καφέ, με θέα το ξενοδοχείο του Αστέρα.
Αφού παραγγείλαμε τα φραπόγαλα ξεκίνησε να μου λέει τα "νέα".
" Λοιπόν μαλάκα κωλόφαρδε άκου! Το βενζινάδικο κλείνει για ένα μήνα την 1η Αυγούστου. 31 Ιουλίου πληρώνομαι κι έχω κανονίσει με τη Γιάννα (την κοπέλα του) να πάμε 10 μέρες στον Πόρο. Λοιπόν θα έρθεις μαζί μας!"
Η Γιάννα ήταν η κοπέλα του Βασίλη και πολύ φίλη δική μου από πολύ πριν. Είχα μεσολαβήσει να τα φτιάξουν κάνα χρόνο πρωτύτερα. Ταίριαζαν πολύ οι δυο τους. Μου έλεγαν και οι δυο τα ίδια πράγματα, είχαν τα ίδια γούστα, τους έβαλα κι εγώ την ιδέα.... ε ... δεν ήθελε και πολύ να τα βρούν.
Με αγαπούσαν πολύ και τους αγαπούσα κι εγώ σαν αδερφια μου. Αλλά παραπήγαινε να ερχόμουν κι εγώ μόνος μου σαν τον μαλάκα μες στη μέση στο ζευγάρι.
" Ρε μαλάκα είσαι τρελός? Τι θα κάνω εγώ μαζί σας μόνος μου στον Πόρο? Θα σας βαστάω φαναράκι που θα πηδιέστε? χαχααχχ α Ξέχασε το friend! Ασε.... θα ψάξω για καμμία άλλη δουλειά. Δεν είναι καλή ιδέα."
" Δεν κατάλαβες ρε..." μου λέει εκείνος... " Δεν θα είμαστε μόνοι! Η Γιάννα αλληλογραφεί μέσω του InTERNATIONAL YOUTH SERVICE (IYS) με μια κοπέλα από τη Φιλανδία. Αυτή λοιπόν έρχεται Ελλάδα εκείνες τις ημέρες και θα είναι μαζί μας. Δεν σου υπόσχομαι πως θα γαμήσεις, η κοπέλα είναι αρραβωνιασμένη, αλλά θα έχεις καλή παρέα να πεις μια κουβέντα, θα είμαστε κι εμείς μαζί.... Λοιπόν τι λες? "
Η ιδέα φαινόταν καλή.
Μέχρι το βράδυ ειχα πάρει την απόφαση να πάω κι εγώ στον Πόρο με τους κολλητούς μου και την άγνωστη Φιλανδέζα...
Τη Ρίτβα την πήραμε από το αεροδρόμιο ύστερα από μερικές μέρες. Κοντούλα, ξανθιά με σγουρά μαλλάκια, πολύ ωραίο πρόσωπο, περπάτημα όμως ασχημο, αντρικό, ντύσιμο πολύ απλό, απεριποίητη. Δεν μου άρεσε και πολύ αλλά αν καθόταν για ένα πήδημα δεν θα έλεγα και όχι... και που ξέρεις? σε τουριστικό μέρος πηγαίναμε... μπορεί να καθόταν τίποτα άλλο εκεί...
Την πρώτη μέρα φτάσαμε στον Πόρο πτωματα. Είχαμε σηκωθεί από τα χαράματα για να πάμε στον Πειραιά, φτάσαμε αρκετά νωρίτερα από την αναχώρηση του ΕΥΤΥΧΙΑ (το θρυλικό πλοίο που έκανε το δρομολόγιο Αιγινα Μέθανα Πόρο), και η διάρκεια του ταξιδιού... κούναγε κιόλας...
Το πρόβλημα παρουσιάστηκε όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο.... Τα παιδιά είχαν κλείσει ενα δίκλινο δωμάτιο και ένα μονόκλινο, ενώ χρειαζόμασταν ενα δικλινο και 2 μονόκλινα.... ΤΟΜΠΟΛΑ!
Αυτό το θεματάκι το είχαν ξεχάσει τελείως!
ΣΥΝΕΧΙΖΩ σε λίγο.... πάω να φτιάξω έναν καφέ....
και τελικά κατάφερα να μείνω. 
