OP
OP
jaygatsby
Μέλος
- Εγγρ.
- 5 Αυγ 2010
- Μηνύματα
- 7.896
- Κριτικές
- 1
- Like
- 346
- Πόντοι
- 86
Για διευκόλυνση των αγαπητών μου αναγνωστών αναρτώ το σύνολο του διηγήματος ώς έχει μέχρι τώρα.
1.
Το καλοκαίρι του 199X ήμουν ένας 22χρονος άνεργος απόφοιτος Πανεπιστημίου. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες για δουλειά τίποτα δεν φαινόταν στον ορίζοντα. Η καλοκαιρινή μάλιστα ραστώνη που χαρακτηρίζει την Ελλάδα δεν βοηθούσε σε αυτό.
Μου ήταν όμως πολύ δύσκολο να φανταστώ τον εαυτό μου να μην κάνει απολύτως τίποτα όλο το καλοκαίρι και αφού λεφτά για διακοπές δεν υπήρχαν άνοιξα και πάλι τις αγγελίες των εφημερίδων στο τμήμα της part time απασχόλησης.
Μία αγγελία τράβηξε την προσοχή μου.
"Ζητείται ανιματέρ για ιστιοπλοϊκό κρουαζιέρας στο Ιόνιο"
Πήρα τηλέφωνο για να ζητήσω περισσότερες πληροφορίες για την εργασία.
Μία εταιρεία με έδρα τον Πειραιά πραγματοποιούσε εβδομαδιαία κρουαζιέρα στο Ιόνιο με μία ξύλινη σκούνα με πανιά, γύρω στα 20 μέτρα μήκος. Το σκάφος είχε γύρω στις 10-12 καμπίνες.
Ξεκινούσε από την Κέρκυρα και το πρώτο βράδι ταξιδεύοντας νύχτα έφτανε Ζάκυνθο, το νοτιότερο νησί των Ιονίων. Στην συνέχεια, ταξιδεύοντας μέρα πλέον ανέβαινε βόρεια για να επιστρέψει μέσα σε μία βδομάδα πίσω στην Κέρκυρα, πιάνοντας κάθε μέρα και σε κάποιο διαφορετικό νησί, Κεφαλλονιά, Ιθάκη, Λευκάδα, Παξοί, Κέρκυρα.
Οι ταξιδιώτες ήταν συνήθως Γερμανόφωνοι, Γερμανοί ή Ολλανδοί. Επειδή το πλήρωμα ήταν λαϊκοί τύποι που δεν ήξεραν αγγλικά, εκτός από κάτι λίγα του καπετάνιου, θέλαν κάποιο γερμανόφωνο να κρατάει παρέα στους τουρίστες πάνω στο πλοίο, να τους μιλάει για το επόμενο λιμάνι και την ιστορία του νησιού, να τους βοηθάει σε κάθε πρόβλημα, αν ήθελαν να πάνε κάποια εκδρομή στο νησί, τέτοια πράγματα. Ο όρος ανιματέρ δεν ήταν τόσο σωστός, συνοδός σκάφους θα ήταν καλύτερη περιγραφή.
Η πληρωμή ήταν ένας μισθός συν το μερίδιο μου από τα φιλοδωρήματα. Φαΐ και ύπνος τζάμπα στο σκάφος. Δουλειά ενός μήνα που συνδύαζε χαρτζιλικάκι με διακοπές.
Tην ίδια μέρα που τηλεφώνησα έδινα και συνέντευξη στα γραφεία της εταιρείας στον Πειραιά.
Μου είπαν οτι όλοι οι επαγγελματίες ξεναγοί και συνοδοί της αγοράς ήταν κλεισμένοι και επειδή είχαν αποφασίσει την διοργάνωση της κρουαζιέρας σχετικά αργά δεν είχαν χρόνο να αναζητήσουν κάποιο σίγουρα ακριβότερο επαγγελματία. Η δουλειά ταίριαζε λουκούμι σε έναν νεαρό άνεργο με καλά γερμανικά. Σχεδόν μου την προσέφεραν και περίμεναν να πω το ναι. Τζάμπα κρουαζιέρα, φαγητό, μπάνια και επίσκεψη σε όλα τα Ιόνια δεν ήταν άσχημα.
Καλό deal. Aκόμη καλύτερο το βρίσκω σήμερα που θυμάμαι όσα συνέβησαν στην καμπίνα 10 της Μαρίτας. Έτσι λεγόταν το σκάφος. Και όχι μόνον εκεί...
2.
To νυχτερινό δρομολόγιο του ΚΤΕΛ που με πήγαινε στην Κέρκυρα εκείνο το βράδυ του Ιούλη του 199Χ δεν είχε κάποιο απρόοπτο συμβάν. Φτάσαμε στην πόλη της Κέρκυρας τα ξημερώματα και από τον σταθμό του ΚΤΕΛ πήρα ένα ταξί για το λιμάνι αναζητώντας την Μαρίτα.
Βρήκα το σκάφος και πριν ανέβω στην πασαρέλα για να επιβιβασθώ πέρασα λίγα λεπτά θαυμάζοντας το όμορφο ξύλινο σκαρί. Έτσι κι αλλιώς πάνω στην Μαρίτα δεν έβλεπα πολλή κίνηση. Το πλήρωμα κοιμόταν ακόμη.
Η Μαρίτα είχε γύρω στα 20 μέτρα μήκος. Στο κέντρο του σκάφους υψωνόταν μία πανύψηλη μαΐστρα με το κεντρικό πανί. Στην πρύμνη έβλεπε κανείς την βεράντα του σαλονιού με ένα μεγάλο τραπέζι για το δείπνο. Το σκάφος είχε το σουλούπι ενός συμπαθητικού τρεχαντηριού παρά αυτό του γιωτ.
Και όμως ήταν πολύ όμορφο.
"Ε φιλαράκο, μήπως είσαι ο ανιματέρ?"
Μια φωνή διέκοψε τις σκέψεις μου για το πόσο θα ήθελα να έχω ένα τέτοιο σκάφος την ώρα που το θαύμαζα. Ένας άνδρας γύρω στα 40 είχε βγεί στο μπαλκόνι της πρύμνης και μου είχε απευθύνει την ερώτηση. Έπρεπε να ανέβω.
Ανέβηκα την πασαρέλα και πάτησα στην πρύμνη του πλοίου. Ο Νίκος ο λοστρόμος με καλωσόρισε και μου είπε οτι σε λίγο θα ξυπνούσε και το υπόλοιπο πλήρωμα. Ο καπετάνιος, που λεγόταν Σταύρος, ο μάγειρας Διονύσης, ο ναύτης Ζήσης και ο καμαρώτος Χάρης. Αυτός ο τελευταίος, ο Χάρης, μαζί με τον συνομιλητή μου Νίκο θα έπρεπε να ετοιμάσουν τις τελευταίες καμπίνες του σκάφους πριν έρθουν οι ταξιδιώτες της πρώτης κρουαζιέρας.
Τους περιμέναμε γύρω στις 12 και λίγες ώρες μετά θα σαλπάραμε για Ζάκυνθο.
Για να έχω τι να κάνω μέχρι να ξυπνήσουν και τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος ο Νίκος μου έδωσε να διαβάσω την λίστα με τα ονόματα των επιβατών της πρώτης κρουαζιέρας.
Αμάντα Τζένιφερ Φόρστερ.
Το όνομα αυτό τράβηξε την προσοχή μου ενώ διάβαζα την λίστα.
Κατά πρώτο λόγο γιατί ήταν ένα αγγλοσαξονικό όνομα ενώ εγώ περίμενα Γερμανούς και Ολλανδούς, όπως ήταν όλοι οι υπόλοιποι. Σε τι γλώσσα θα μιλούσα στην γυναίκα αν δεν ήξερε γερμανικά? Θα της αφιέρωνα ξεχωριστά χρόνο από τους υπόλοιπους?
Κατά δεύτερο λόγο η γυναίκα αυτή φαινόταν οτι ταξίδευε μόνη. Ενώ όλοι οι υπόλοιποι ήταν ζευγάρια η γκρουπ φίλων, 2 ή 3 ανά καμπίνα η κα Φόρστερ είχε κλείσει μόνη της την καμπίνα 10 ακριβώς κάτω από την βεράντα της πρύμνης. Ήταν η καλύτερη καμπίνα του πλοίου όπως διαπίστωσα μετά από μία ξενάγηση στο πλοίο από τον λοστρόμο.
Η καμπίνα ήταν ακριβώς στην θέση όπου τα μεγάλα ιστιοφόρα που βλέπουμε στις ταινίες έχουν την καμπίνα του πλοιάρχου. Είχε δύο μεγάλα φινιστρίνια προς την πρύμνη αλλά αυτό που την χαρακτήριζε ήταν το μεγάλο άνετο διπλό κρεβάτι περίπου στην μέση της.
Εκεί θα κοιμόταν μόνη της κάθε βράδυ η κα Φόρστερ.
"Είναι αμαρτία να κοιμάται μόνη της μία όμορφη γυναίκα το βράδυ"
Η κουβέντα αυτή του Αλέξη Ζορμπά από το ομώνυμο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη τριγύριζε στο μυαλό μου ενώ φανταζόμουν πώς να ήταν άραγε αυτή η κα Φόρστερ.
Από την άλλη η επαγγελματική μου συνείδηση μού έλεγε οτι ώφειλα να κάνω πάνω στο πλοίο αυτό για το οποίο με προσέλαβε η εταιρεία. Θα έπρεπε να κάνω την κρουαζιέρα όσο πιο ευχάριστη και για την κα Φόρστερ όπως και για τους άλλους επιβάτες.
Έτσι κι αλλιώς δεν είχα χρόνο για τις συγκεκριμένες ανησυχίες αφού έπρεπε να διαβάσω στοιχεία για την ιστορία της Ζακύνθου, του πρώτου μας προορισμού. Το απόγευμα της πρώτης ημέρες της κρουαζιέρας θα έπρεπε να συγκεντρώσω τους φίλους μας στο σαλόνι και να τους μιλήσω για το ταξίδι μας.
3.
Οι πρώτοι μας επιβάτες άρχισαν να φτάνουν σύμφωνα με το πρόγραμμα γύρω στις 12. Τους υποδεχόταν στην πρύμνη βοηθώντας τους με τις αποσκευές τους όλο το πλήρωμα.
Ο καπετάνιος, ο μάγειρας και ο ναύτης ήταν τρείς μεσήλικες αρκετά πάνω από τα 50. Σπασμένοι από την θάλασσα παλιοί ναυτικοί του εμπορικού στόλου ήταν φανερό οτι μάζευαν ένσημα για την σύνταξη. Δεν πολυγούσταραν τουρίστες και τα συναφή. Ο λοστρόμος Νίκος, ο πρώτος από το πλήρωμα τον οποίο συνάντησα ήταν κάπως νεώτερος αλλά δυστυχώς γι' αυτόν πανάσχημος. Έμοιαζε με πειρατή.
Πλάκα είχε ο καμαρώτος. Αυτός ήταν ο νεώτερος από το πλήρωμα αν και σίγουρα πιο μεγάλος από μένα. Τον έκαμνα μεταξύ 25 και 30. Αυτός φαινόταν ο μόνος που είχε κάποια πείρα από τουριστικά σκάφη και μιλούσε αγγλικά. Από τον τρόπο όμως που μιλούσε καταλάβαινε κανείς και κάτι άλλο γι' αυτόν.
Ήταν πούστης.
Μία εκκρεμότητα στην καμπίνα μου με απέτρεψε από το να δω την κα Φόρστερ όταν ανέβηκε στην Μαρίτα. Ο καμαρώτος την πήγε στην καμπίνα της και αφού όλοι οι επιβάτες είχαν τακτοποιηθεί σαλπάραμε για Ζάκυνθο.
Από τους επιβάτες που μπόρεσα να δω πρόσεξα κάποια συμπαθητικά μεσήλικα ζευγαράκια από την Γερμανία. Με μία κρουαζιέρα στις όμορφες ελληνικές θάλασσες προσπαθούσαν να αναθερμάνουν την πολυκαιρισμένη σχέση τους. Η δυσκολία των σταθερών δεσμών.
Εντύπωση μου έκανε και ένα ζευγάρι νεαρές Ολλανδέζες. Ήταν και οι δύο υπέρβαρες, σχεδόν obese, αλλά με εντυπωσίασαν τα τεράστια στήθη που πρόβαλλαν μέσα από τα ντεκολτέ των καλοκαιρινών μπλουζών που φορούσαν.
Ως τότε στην ζωή μου δεν είχα δει τόσο μεγάλα φυσικά στήθη.
Η κρουαζιέρα άρχιζε όμορφα.
4.
Οι όροι MILF και GILF δεν είχαν μπει στην ζωή μου το 199Χ. Όπως μάλλον και στην ζωή των περισσότέρων Ελλήνων. Σήμερα όμως που οι όροι αυτοί είναι γνωστοί στους περισσότερους, αυτό με διευκολύνει να συνεχίσω την ιστορία μου, ειδικότερα όσον αφορά την γυναίκα που πρωταγωνιστεί σε αυτήν, την κα Φόρστερ.
Ή μάλλον ας την λέω πια Αμάντα, για να αισθάνεσθε και εσείς πιο οικεία μαζί της.
Πρωτοείδα την Αμάντα στο σαλόνι το πρώτο βράδι. Καθόταν σχετικά μπροστά από τους άλλους επιβάτες, ίσως γιατί αντιλαμβανόμενη ήταν ήταν η μόνη μη Γερμανόφωνη ήθελε να είναι πιο κοντά στον ανιματέρ, δηλαδή εμένα.
Η Αμάντα είχε σίγουρα περάσει τα 40. Ήταν δηλαδή ένα καθαρόαιμο MILF ή αν θέλουμε να ακριβολογούμε ένα προ-GILF. Ένα πανεμορφο προ-GILF όμως.
Είχε όμορφα κοντά ξανθά μαλλιά και τα πιο υπέροχα πράσινα μάτια που είχα δει ως τότε. Και πάλι μια πρωτιά για μένα!
Όταν κάποια στιγμή μιλήσαμε από κοντά πρόσεξα και το υπόλοιπο σώμα της. Ήταν μάλλον μεσαίου αναστήματος, ούτε λεπτή ούτε χοντρή. Ο κώλος της ήταν αρκετά αξιοπρεπής για την ηλικία της, σίγουρα όχι ο κώλος μιας εικοσάρας.
Την προσοχή μου όμως τράβηξε το στήθος της. Όσο πρέπει μεγάλο διαφαινόταν μέσα από το κόκκινο κασκορσέ που φορούσε στην πρώτη συνάντηση των τουριστών. Αισθάνθηκα οτι θα ήθελα να γεμίσω τις φούχτες μου με τις πανέμορφες αυτές βυζάρες αλλά η φωνή του καπετάνιου που με καλούσε να πάρω το μικρόφωνο πάλι και να μιλήσω στους φίλους μας για τις εκδρομές που σχεδιάζαμε στην Ζάκυνθο με διέκοψαν.
H Αμάντα ήταν πολύ φιλική μαζί μου από την αρχή της κρουαζιέρας. Είχε τα μάτια της συνέχεια επάνω μου κάθε φορά που κινιόμουν πάνω στο κατάστρωμα και όσες φορές τα βλέμματα μας διασταυρώνονταν ένα ζεστό χαμόγελο και το βλέμμα από εκείνα τα πανέμορφα μάτια μου έκοβαν τα πόδια.
Εγώ ήμουν μάλλον τυπικός μαζί της αφού έπρεπε να περνάω κάποιο χρόνο και με τους άλλους επιβάτες, όμως αυτή φρόντιζε να μου δείχνει οτι με προσέχει.
Την πρώτη μέρα πιάσαμε σε κάποια ακτή της Ζακύνθου στα ανοιχτά και ο καπετάνιος μας άφησε να βουτήξουμε στο νερό.
Βούτηξα μαζί με κάποιους επιβάτες ενώ η Αμάντα και κάποιοι άλλοι μας κοιτούσαν. Τότε μου ήρθε η ιδέα να βγάλω το μαγιό μου ενώ ήμουν μέσα στο νερό για να κάνω skinny dipping, κάτι που συνηθίζω στην θάλασσα.
Έχω την εντύπωση οτι η Αμάντα μπορούσε να διακρίνει από την κουπαστή της Μαρίτας αρκετά καθαρή τον πούτσο μου, μέσα στα γάργαρα καθαρά πράσινα νερά του Ιονίου.
Με έναν υπαινικτικό αλλά και προκλητικό τρόπο μου είπε:
"Mmmm, braving the elements".
5.
Ένα βράδι σε κάποιο από τα νησιά ήμασταν μαζί στο τραπέζι του δείπνου σε ταβέρνα μαζί με κάποιους Γερμανούς. Μία γυναίκα την ρώτησε πόσων ετών ήταν και επειδή προφανώς για κάποιο λόγο γυναικείας φιλαρέσκειας θα προτιμούσε να την κρύψει, τουλάχιστον από μένα, γύρισε στην συνομιλήτρια της και της είπε στα Γαλλικά.
quarante six.
Δεν ήξερε βέβαια οτι με τα φτωχά γαλλικά μου είχα καταλάβει. Ήταν 46 ετών.
Για όσους αναρωτιούνται πως ήξερε Γαλλικά λίγα ακόμη πράγματα γι' αυτήν.
Η Αμάντα λοιπόν ήταν μία 46χρονη Καναδέζα που ζούσε όμως εδώ και αρκετά χρόνια στην Νέα Υόρκη. Επειδή τα Γαλλικά είναι εθνική γλώσσα του Καναδά, τα μιλούσε άπταιστα.
Ήταν χωρισμένη εδώ και αρκετά χρόνια από τον άνδρα της. Μου περιέγραφε την ζωή της στην Νέα Υόρκη ως αρκετά απαιτητική αφού εργαζόταν ως στέλεχος μιας μεγάλης εταιρείας ποτών. Ταξίδευε πολύ λόγω της δουλειάς της αλλά περισσότερο αγαπούσε τα ταξίδια αναψυχής.
Είχε ταξιδέψει σχεδόν σε όλες τις ηπείρους αλλά λάτρευε την Μεσόγειο. Το κλίμα της, το φαγητό της και... το ούζο. Και τους άνδρες της θα πρόσθετα σήμερα, σοφότερος από ότι τότε.
Μία φράση της που θυμάμαι ακόμη είναι:
Ξέρεις Μάριε, το ούζο δεν έχει την ίδια γεύση στην Νέα Υόρκη.
6.
Ο αναγνώστης αυτού του πονήματος ας με συγχωρήσει γιατί δεν θυμάμαι σε ποιό νησί είμασταν αγκυροβολημένοι όταν έκανα για πρώτη φορά σεξ με την Αμάντα.
Περνούσαμε ήδη αρκετό καιρό μαζί γιατί έπρεπε να την συνοδεύω σε μπάνια σε άγνωστες παραλίες, συχνά με την συντροφιά των δύο κοριτσιών από την Ολλανδία. Ήταν μόνη της και όλοι οι υπόλοιποι είχαν παρέες. Πάντα όμως ήμουν επαγγελματικός. Εκείνη δεν απέφευγε να μου κάνει κοπλιμέντα, μία φορά μου είπε οτι ήμουν πολύ όμορφος σαν αρχαίος έλληνας θεός. Ήμασταν σε μία παραλία και έβγαινα από το νερό για να πάω σε εκείνη.
Είμαι 1.80, λεπτός με μαύρα μαλλιά και καφέ μάτια. Βγαίνοντας από το νερό με βρεγμένο το σώμα μου, το τριχωτό μου στήθος μπορεί να της θύμισε τον Ηρακλή, ποιός ξέρει.
Την ημέρα εκείνη αργήσαμε να γυρίσουμε στο σκάφος την ώρα που είχε ζητήσει ο καπετάνιος.
Για όσους ξέρουν από κρουαζιέρες, αν ο επιβάτης δεν είναι στην ώρα του πίσω το πλοίο μπορεί να φύγει. Θυμάμαι το θυμωμένο βλέμμα του άξεστου καπετάνιου αλλά και κάποια βλέμματα ανδρών επιβατών όλο φθόνο όταν γυρνούσα την ημέρα εκείνη πίσω στο πλοίο ελάχιστο χρόνο πριν την αναχώρηση.
Το βράδυ της ημέρας εκείνης είχαμε αγκυροβολήσει κάπου έξω από ένα λιμάνι. Η πλώρη του πλοίου κοιτούσε προς τα ανοικτά. Αρκετοί από τους επιβάτες, μάλλον οι πιο πολλοί, είχαν βγει για να επισκεφθούν μία ταβέρνα στην οποία θα έτρωγαν και θα "διδάσκονταν" ελληνικούς χορούς μέχρι πρωίας. Οι γνωστές κιτς δραστηριότητες των ελληνικών νησιών.
Άλλοι πολύ λιγότεροι βρίσκονταν στις καμπίνες τους. Μεταξύ τους και το πλήρωμα που κατάκοπο ροχάλιζε στις καμπίνες του. Εκτός από τον ομοφυλόφιλο καμαρώτο που είχε βγει και αυτός στο νησί. Ποιός ξέρει γιατί. Ίσως για να επισκεφθεί κανέναν βαρκάρη του νησιού, κανένα παλιό του αμόρε.
Το παλαμάρι του βαρκάρη που λένε.
Ήταν μια ζεστή νύχτα. Πήρα έναν τουριστικό οδηγό του επόμενου νησιού που θα επισκεφτόμασταν και πήγα στην πλώρη να προετοιμασθώ για την επόμενη μέρα. Είχα μαζί μου και ένα μικρό μπουκαλάκι ούζο, λίγα παγάκια σε ένα μπωλ και ένα ποτήρι.
Ένα μικρό ναυτικό φαναράκι φώτιζε αχνά το σημείο της πλώρης που είχα καθήσει για να διαβάσω. Ήμουν ξαπλωμένος πάνω σε ένα στρώμα και η πλάτη μου έγερνε πάνω στην γέφυρα του πλοίου. Έβλεπα μπρος μόνο την θάλασσα ενώ από το νησί κανείς δεν θα μπορούσε να με δει.
Υπέροχο καλοκαιρινό βράδυ της Ελλάδας! Σαν εσένα δεν υπάρχει αλλού πουθενά.
Έπινα το ουζάκι μου και διάβαζα για τα αξιοθέατα των Παξών και την γεωγραφία του νησιού όταν αισθάνθηκα μία παρουσία πίσω μου.
Γύρισα και είδα την Αμάντα. Μου χαμογέλασε με τον ίδιο τρόπο που μου χαμογελούσε πάντα, το θερμό χαμόγελο μιας κυρίας που εμένα όμως, όταν κοιτούσα αυτό το υπέροχο Βορειοαμερικανικό πρόσωπο με τρέλλανε. Στα νιάτα της θα μπορούσε να είναι Playmate of the Month.
Κάθησε δίπλα μου και με ρώτησε τι διαβάζω. Της εξήγησα. Βλέποντας οτι πρόσεξε πως έπινα ούζο πήγα στην κουζίνα του πλοίου και έφερα ένα ποτήρι για αυτήν.
Της έβαλα ούζο τσουκρίσαμε κοιτώντας ο ένας τον αλλον στα μάτια και ήπιαμε το ελληνικό απεριτίφ.
Άρχισα να της μιλάω για το ούζο και τις διαφορές του με το άλλο μας ποτό, το τσίπουρο. Αιαθανόμουν να την κολακεύει η προσοχή που της έδινα, η φροντίδα μου να φέρω ένα ποτήρι για αυτήν, να της προσφέρω ποτό, να της μιλήσω για το ούζο, κάτι που ως τότε μπορεί να είχε ακούσει ίσως σε κάποια βαρετή τηλεοπτική εκπομπή στην Νέα Υόρκη.
Ζούσε και εκείνη τον μύθο της στην Ελλάδα με έναν όμορφο φιλόξενο νεαρό Έλληνα κάτω από έναν υπέροχο ουρανό με θέα την θάλασσα ένα ζεστό βράδυ του Ιούλη.
Δεν θυμάμαι πότε άρχισαν τα γλωσσόφιλα.
Θυμάμαι όμως, διάολε, σαν να είναι τώρα, πόσο βαθιά και παθιασμένα ήταν.
Η Αμάντα με φιλούσε δυνατά και μου δάγκωνε τα χείλη. Ήθελε να γαμηθεί σκληρά εκείνο το βράδυ των διακοπών της με αυτό τον έξυπνο νεαρό Έλληνα επιβήτορα που την κολάκευε τόσο.
Φιλιόμασταν για αρκετή ώρα ενώ εγώ χάιδευα με το ένα μου χέρι τις υπέροχες βυζάρες της. Ήταν πραγματικά το φυσικό στήθος μίας ώριμης γυναίκας που χορταίνεις να το έχεις στα χέρια σου και να το ζουλάς χωρίς να φοβάσαι τα μη και τα μου και όλους τους φόβους της σιλικόνης από τα κακομαθημένα κοριτσάκια της σειράς ή ακόμη από τα πιο κακομαθημένα στουντιοκόριτσα.
Η γυναίκα αυτή μου δινόταν απόλυτα και θα την έκαμνα δική μου εκείνο το βράδυ.
Κάποια στιγμή συνέβη κάτι ακόμη πιο ονειρικό.
Η Αμάντα διέκοψε το φιλί μας και άρχισε να κατεβαίνει χαμηλά με το χέρι της, κοιτώντας με ταυτόχρονα με εκείνα τα υπέροχα μάτια και χαμογελώντας πονηρά.
Το να σου παίρνουν πίπα είναι ωραίο.
Το να σου παίρνει πίπα μία όμορφη γυναίκα είναι ακόμη ωραιότερο.
Το να σου παίρνει πίπα μία όμορφη γυναίκα στην πλώρη ενός ιστιοφόρου κάτω από τον καλοκαιρινό ελληνικό ουρανό...
Η τεχνική της είχε κάτι το ερασιτεχνικό που ταυτόχρονα όμως με άφηνε άναυδο με το συναίσθημα που έβγαζε. Με ένα καβλί στους 17 πόντους σε στύση σίγουρα δεν μπορώ να απαιτήσω deepthroat από κάθε γυναίκα, πολύ περισσότερο δε μη επαγγελματία.
Η Αμάντα όμως, ακόμη και αν δεν μπορούσε να μου προσφέρει κάτι τέτοιο πολύ απλά λάτρευε το καβλί μου. Το αισθανόμουν.
Τα χείλη της έγλειψαν κάθε σημείο της βαλάνου που θα μπορούσαν να φτάσουν ενώ με κοφτές σαν πινελιές κινήσεις ερέθιζε που και που τα αρχίδια μου. Τον πεοθηλασμό δε μέσα στο στόμα της διέκοπτε που και που μία κίνηση που θυμάμαι ακόμη και καβλώνω.
Βγάζοντας τον πούτσο μου από το στόμα της φιλούσε τρυφερά ακριβώς πάνω στο κεφαλάκι, στην τρύπα που βγαίνουν τα χύσια. Κοιτάζοντας με στα μάτια και φροντίζοντας να ακούω τον ήχο που κάνουν τα χείλη που φιλάνε, αυτό το υπέροχο μουτς, που εκείνο το βράδυ ακουγόταν σαν μελωδία αγγέλων.
7.
Έχω ένα πρόβλημα με το τσιμπούκι.
Το απολαμβάνω εξίσου όπως κάθε άνδρας, μόνο που δεν μπορώ να χύσω. Αισθανόμουν οτι η Αμάντα ήθελε να μου προσφέρει ήδη από εκείνο το πρώτο βράδυ της γνώριμίας μας την υπέρτατη ηδονή του να γεμίσω το στόμα της με τον ζεστό σπόρο μου και να είμαι μετά ευγνώμων για το όνειρο που μου προσέφερε κάτω από τα αστέρια.
Όμως κάποιο είδος μπλοκαρίσματος μέσα στο μυαλό μου με κάνει να μην μπορώ να φτάσω σε οργασμό με μία γυναίκα αν δεν είμαι εγώ σε ενεργητικό ρόλο, αν δεν γαμάω εγώ την γυναίκα, ο επιβήτορας, ο γαμιάς της.
Η Αμάντα το κατάλαβε αυτό. Γυναίκα 46 ετών βλέπετε, ξέρει πριν από σένα τι θέλεις και τι μπορείς να κάνεις.
Διακόπτοντας το πιο γλυκό μαρτύριο στο οποίο με είχε υποβάλλει, μου ψιθύρισε στο αυτί:
"Σε θέλω μέσα μου. Πάμε."
Η Αμάντα με πήρε από το χέρι και με οδηγούσε στην καμπίνα της, την καμπίνα νούμερο 10.
Θα γαμούσα αυτή την καβλιάρα, γεμάτη αυτοπεποίθηση γυναίκα στην καλύτερη καμπίνα του πλοίου. Αισθανόμουν να ζαλίζομαι από μια γλυκιά μέθη, δεν το πίστευα, ενώ ο πούτσος μου ήταν έτοιμος να σπάσει το λάστιχο από το σορτσάκι μου και να ξεχυθεί στο κατόπι της μουνάρας που περπατούσε μπροστά μου.
Βέβαια τώρα που την έβλεπα από πίσω συνειδητοποιούσα και τα σημάδια που άφησε ο χρόνος πίσω της. Ο κώλος της σίγουρα δεν ήταν ο κώλος των αγορίστικων μοντέλων που βλέπουμε στα περιοδικά. Ήταν ο κώλος μιας ώριμης γυναίκας και λικνιζόταν μέσα από την κοντή καλοκαιρινή της βερμούδα.
Ένας γάλλος φιλόσοφος είχε πει οτι μια γυναίκα πρέπει να έχει είτε όμορφο πρόσωπο, είτε όμορφο κώλο. Η Αμάντα είχε επιλέξει το πρώτο και εμένα δεν με χαλούσε καθόλου η επιλογή της εκείνη την στιγμή.
Φτάσαμε στην καμπίνα. Βιαστικά βγάλαμε τα ρούχα μας. Έβλεπα για πρώτη φορά το πλούσιο φυσικό στήθος της μπροστά μου και δεν δίστασα ούτε μία στιγμή. Άρχισα να θηλάζω τις ρώγες της σαν τρελλός. Πότε την μία και πότε την άλλη. Την έβαζα στο στόμα μου και την θήλαζα πραγματικά με ρυθμικές κινήσεις, με ένα αρχέγονο ένστικτο που ποιός ξέρει πόσο βαθιά μας κρύβεται και από πόσο μακριά έρχεται.
Νομίζω οτι την είχα καβλώσει γιατί έσφιγγε δυνατά το κεφάλι μου ενώ τα χέρια της όργωναν τα μαλλιά μου, νόμιζα οτι ήθελε να τα ξεριζώσει.
Νομίζω οτι την είχα καβλώσει και για έναν άλλο λόγο. Το χέρι μου άγγιζε δειλά εξωτερικά τα μουνόχειλα της, δεν χρειαζόταν όμως να βάλω τα χέρια μου πιο βαθιά για να αισθανθώ τα υγρά του μουνιού της να την έχουν πλημμυρίσει, περιμένοντας τον ερχομό του καβλιού μου.
Για κάποια στιγμή κοντοστάθηκα.
H Αμάντα με είχε φέρει στην καμπίνα της λέγοντας μου οτι με θέλει μέσα της, όμως η αίσθηση του μουσκεμένου της μουνιού πάνω στα δάκτυλα μου ξύπνησε ένα άλλο αρχέγονο αντρίκιο ένστικτο. Πριν χύσω αυτό το ώριμο όμορφο μουνί έπρεπε να το γευτώ.
Να το δω, να το μυρίσω, να το γλείψω, να το φάω. Να το γαμήσω με την γλώσσα μου.
Η Αμάντα σαν να κατάλαβε την σκέψη μου. Η όμορφη Καναδέζα από το Μόντρεαλ του Κεμπέκ ξάπλωσε στην άκρη του κρεβατιού ανοίγοντας όσο πιο διάπλατα μπορούσε τα πόδια της και αφήνοντας την μουνάρα της ακριβώς στα όρια του στρώματος.
Μέσα στο σκοτάδι της πολυτελούς καμπίνας νούμερο 10 λίγα ψυθιριστά αλλά και γεμάτα αποφασιστικότητα λόγια δεν άφησαν περιθώριο για παρανόηση:
"Lick my pussy, Greek" μου είπε, σχεδόν διατάζοντας με.
Ναι, ήμουν ο νεαρός έλληνας γαμιάς και τα χείλη μου και η γλώσσα μου όργωναν τα μουνόχειλα και την κλειτορίδα μιας Καναδέζας μέσα σε ένα σκάφος στο Ιόνιο.
Το θέλαμε τόσο και οι δύο.
Εκείνη, στα 46 της, χωρισμένη, μετά από έναν δύσκολο χειμώνα δουλεύοντας για την εταιρεία Seagram στην χιονισμένη Νέα Υόρκη δεχόταν τα χάδια του καβλιάρη νεαρού Έλληνα μέσα σε ένα πλοίο.
Εγώ ζούσα την δική μου φαντασίωση. Είχα ξαπλωμένη μπροστά μου μία ώριμη γυναίκα που μου ζητούσε ρητά και αποφασιστικά αυτό που ήθελε. Να την γλείψω.
Ξεκίνησα με την γλώσσα κυκλικά γύρω από τα μεγάλα της εξωτερικά μουνόχειλα θέλοντας έτσι να τα "ανοίξω", πριν πάω πιο βαθιά. Δεν ήταν πολύς κόπος. Το πανέμορφο ΄μουνί της Αμάντας άνοιγε σιγά σιγά από την κάβλα σαν ένα λουλούδι που με περίμενε να το λατρέψω όπως του άξιζε.
"Είσαι πολύ όμορφη. και αυτό εδώ είναι πολύ όμορφο της είπα" βάζοντας διακριτικά την μύτη μου στο κολπικό της άνοιγμα και εισπνέοντας μυρίζοντας το καβλωμένο μουνί. Χαμογέλασε λίγο ντροπαλά αλλά ταυτόχρονα γεμάτη επιβεβαίωση για τον εαυτό της.
Ήταν φανερό οτι την κολάκευα όπως δεν την είχε κολακεύσει άλλος άνδρας στο πρόσφατο παρελθόν της.
Άνοιξα λίγο με τα δάκτυλα την είσοδο του κόλπου της και άρχισα να την γαμάω παιχνιδιάρικα με την γλώσσα της ενώ που και που σταματούσα και φευγαλέα περνούσα την γλώσσα μου πάνω από την κωλοτρυπίδα της, γεμίζοντας την έκπληξη και κάνοντας την να παίρνει ξαφνικές βαθειές εισπνοές.
Η κάβλα μου μεγάλωνε ώρα με την ώρα όσο κανάκευα το υπέροχο μουνί της γυναίκας αυτής.
Κάποια στιγμή δεν άντεξα άλλο.
"Ι wanna fuck you baby" της είπα.
Μου έριξε ένα ελαφρώς πρόστυχο βλέμμα και μετακινήθηκε περισσότερο στο κέντρο του κρεβατιού. Την ακολούθησα. Άνοιξε και πάλι διάπλατα τα πόδια της. Το είχε αυτό.
"Fuck me honey" μου είπε.
Και σε απόλυτο σκοτάδι, ακόμη και αν ήμουν τελείως τυφλός θα μπαινα σε εκείνο το μουνί εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ.
Ήταν τόσο απίστευτα υγρό και τόσο απίστευτα ανοικτό που ρούφηξε το καβλί μου σαν σκούπα. Χωρίς καμμία προσπάθεια.
Άρχισα να γαμάω την Αμάντα σε απλή ιεραποστολική στάση με αργές αλλά βαθιές διεισδύσεις. Ηθελα να της σηκώσω τα πόδια στους ώμους μου και να χώσω τον πούτσο μου μέσα της ως εκεί που δεν πάει αλλά κάτι περίεργο με συγκράτησε. Ήταν η πρώτη μας φορά και κατά έναν περίεργο τρόπο σεβόμουν αυτή την γυναίκα, δεν ήθελα να κάνω τα πάντα μαζί της εκείνη την στιγμή.
Λίγους μήνες μετά, γαμώντας την στο διαμέρισμα της στο Μανχάτταν θα έκαμνα πολύ περισσότερα.
Η Αμάντα όμως ήταν πιο αποφασιστική από εμένα εκείνη την στιγμή.
Κάποια στιγμή ευγενικά αλλά και με σιγουριά με τράβηξε από πάνω της και γύρισε προσφέροντας μου τον κώλο της.
Άκουσα μόνο τρεις λέξεις, και πάλι σαν διαταγή όπως την πρώτη φορά.
"Let's go doggy"
Άρχισα να την γαμάω πισοκολλητά, αυτή την φορά λίγο θυμωμένα. Ο τρόπος της με έκανε να αισθάνομαι λίγο άσχημα. Ήταν απαιτητική και με μεταχειριζόταν λίγο σαν δούλο της. Ταυτόχρονα όμως η διαφορά ηλικίας μας αλλά και η δική μου αίσθηση, του νεαρού έλληνα που γαμάει την Καναδέζα κυρία με πλημμύριζε με καύλα.
Ξέσκιζα την μουνάρα της από πίσω και έβλεπα τα κωλομέρια της να πάλλονται μπρος πίσω με τις ωθήσεις μου.
Την κάβλα μου πολλαπλασίαζε το οτι γαμούσα την Αμάντα από την αρχή χωρίς προφυλακτικό.
Δεν το είχε ζητήσει ούτε εκείνη. Με βάση την ηλικία της αλλά και την πείρα της φανταζόμουν οτι δεν θα είχε πρόβλημα. Γαμούσα έτσι σαν τρελλός την μουνάρα εκείνη και αισθανόμουν τα υγρά της μερικές φορές να φτάνουν μέχρι τα αρχίδια μου.
Κάποια στιγμή το κεφάλι μου χτύπησε στην ξύλινη οροφή της καμπίνας όπως ήμουν με τα γόνατα στο κρεβάτι. Ήμουν ο αδέξιος γαμιάς της. Αδέξιος αλλά γαμιάς.
Σε κάποια στιγμή η Αμάντα λύγισε τα πόδια της και έπεσε μπρούμυτα στο κρεβάτι συμπαρασύροντας με. Συνέχιζα να την γαμάω. Η στάση αυτή μου αρέσει πολύ. Με κάνει να αισθάνομαι σαν καβλιάρης γάτος.
Το κεφάλι μου ήταν χωμένο στα μαλλιά της και της έλεγα βρώμικα κοπλιμέντα στα ελληνικά, κάτι που την εξίταρε κάνοντας την να με προκαλέι να την γαμήσω πιο πολύ.
"Τι μουνάρα εισαι εσύ, τι μουνί γαμάω"
"Give it to me honey. Fuck me honey. Fuck me hard"
Το τέλος δεν θα αργούσε.
Αισθάνθηκα οτι ήθελα να χύσω βαθιά μέσα της και με μερικές τελευταίες διεισδύσεις έχωσα τον πούτσο μου μέχρι τέρμα, τον άφησα εκεί και άρχισα να αισθάνομαι οτι χύνω βαθιά μέσα στον κόλπο αυτής της καβλιάρας, βγάζοντας ένα διακριτικό μουγκρητό.
1.
Το καλοκαίρι του 199X ήμουν ένας 22χρονος άνεργος απόφοιτος Πανεπιστημίου. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες για δουλειά τίποτα δεν φαινόταν στον ορίζοντα. Η καλοκαιρινή μάλιστα ραστώνη που χαρακτηρίζει την Ελλάδα δεν βοηθούσε σε αυτό.
Μου ήταν όμως πολύ δύσκολο να φανταστώ τον εαυτό μου να μην κάνει απολύτως τίποτα όλο το καλοκαίρι και αφού λεφτά για διακοπές δεν υπήρχαν άνοιξα και πάλι τις αγγελίες των εφημερίδων στο τμήμα της part time απασχόλησης.
Μία αγγελία τράβηξε την προσοχή μου.
"Ζητείται ανιματέρ για ιστιοπλοϊκό κρουαζιέρας στο Ιόνιο"
Πήρα τηλέφωνο για να ζητήσω περισσότερες πληροφορίες για την εργασία.
Μία εταιρεία με έδρα τον Πειραιά πραγματοποιούσε εβδομαδιαία κρουαζιέρα στο Ιόνιο με μία ξύλινη σκούνα με πανιά, γύρω στα 20 μέτρα μήκος. Το σκάφος είχε γύρω στις 10-12 καμπίνες.
Ξεκινούσε από την Κέρκυρα και το πρώτο βράδι ταξιδεύοντας νύχτα έφτανε Ζάκυνθο, το νοτιότερο νησί των Ιονίων. Στην συνέχεια, ταξιδεύοντας μέρα πλέον ανέβαινε βόρεια για να επιστρέψει μέσα σε μία βδομάδα πίσω στην Κέρκυρα, πιάνοντας κάθε μέρα και σε κάποιο διαφορετικό νησί, Κεφαλλονιά, Ιθάκη, Λευκάδα, Παξοί, Κέρκυρα.
Οι ταξιδιώτες ήταν συνήθως Γερμανόφωνοι, Γερμανοί ή Ολλανδοί. Επειδή το πλήρωμα ήταν λαϊκοί τύποι που δεν ήξεραν αγγλικά, εκτός από κάτι λίγα του καπετάνιου, θέλαν κάποιο γερμανόφωνο να κρατάει παρέα στους τουρίστες πάνω στο πλοίο, να τους μιλάει για το επόμενο λιμάνι και την ιστορία του νησιού, να τους βοηθάει σε κάθε πρόβλημα, αν ήθελαν να πάνε κάποια εκδρομή στο νησί, τέτοια πράγματα. Ο όρος ανιματέρ δεν ήταν τόσο σωστός, συνοδός σκάφους θα ήταν καλύτερη περιγραφή.
Η πληρωμή ήταν ένας μισθός συν το μερίδιο μου από τα φιλοδωρήματα. Φαΐ και ύπνος τζάμπα στο σκάφος. Δουλειά ενός μήνα που συνδύαζε χαρτζιλικάκι με διακοπές.
Tην ίδια μέρα που τηλεφώνησα έδινα και συνέντευξη στα γραφεία της εταιρείας στον Πειραιά.
Μου είπαν οτι όλοι οι επαγγελματίες ξεναγοί και συνοδοί της αγοράς ήταν κλεισμένοι και επειδή είχαν αποφασίσει την διοργάνωση της κρουαζιέρας σχετικά αργά δεν είχαν χρόνο να αναζητήσουν κάποιο σίγουρα ακριβότερο επαγγελματία. Η δουλειά ταίριαζε λουκούμι σε έναν νεαρό άνεργο με καλά γερμανικά. Σχεδόν μου την προσέφεραν και περίμεναν να πω το ναι. Τζάμπα κρουαζιέρα, φαγητό, μπάνια και επίσκεψη σε όλα τα Ιόνια δεν ήταν άσχημα.
Καλό deal. Aκόμη καλύτερο το βρίσκω σήμερα που θυμάμαι όσα συνέβησαν στην καμπίνα 10 της Μαρίτας. Έτσι λεγόταν το σκάφος. Και όχι μόνον εκεί...
2.
To νυχτερινό δρομολόγιο του ΚΤΕΛ που με πήγαινε στην Κέρκυρα εκείνο το βράδυ του Ιούλη του 199Χ δεν είχε κάποιο απρόοπτο συμβάν. Φτάσαμε στην πόλη της Κέρκυρας τα ξημερώματα και από τον σταθμό του ΚΤΕΛ πήρα ένα ταξί για το λιμάνι αναζητώντας την Μαρίτα.
Βρήκα το σκάφος και πριν ανέβω στην πασαρέλα για να επιβιβασθώ πέρασα λίγα λεπτά θαυμάζοντας το όμορφο ξύλινο σκαρί. Έτσι κι αλλιώς πάνω στην Μαρίτα δεν έβλεπα πολλή κίνηση. Το πλήρωμα κοιμόταν ακόμη.
Η Μαρίτα είχε γύρω στα 20 μέτρα μήκος. Στο κέντρο του σκάφους υψωνόταν μία πανύψηλη μαΐστρα με το κεντρικό πανί. Στην πρύμνη έβλεπε κανείς την βεράντα του σαλονιού με ένα μεγάλο τραπέζι για το δείπνο. Το σκάφος είχε το σουλούπι ενός συμπαθητικού τρεχαντηριού παρά αυτό του γιωτ.
Και όμως ήταν πολύ όμορφο.
"Ε φιλαράκο, μήπως είσαι ο ανιματέρ?"
Μια φωνή διέκοψε τις σκέψεις μου για το πόσο θα ήθελα να έχω ένα τέτοιο σκάφος την ώρα που το θαύμαζα. Ένας άνδρας γύρω στα 40 είχε βγεί στο μπαλκόνι της πρύμνης και μου είχε απευθύνει την ερώτηση. Έπρεπε να ανέβω.
Ανέβηκα την πασαρέλα και πάτησα στην πρύμνη του πλοίου. Ο Νίκος ο λοστρόμος με καλωσόρισε και μου είπε οτι σε λίγο θα ξυπνούσε και το υπόλοιπο πλήρωμα. Ο καπετάνιος, που λεγόταν Σταύρος, ο μάγειρας Διονύσης, ο ναύτης Ζήσης και ο καμαρώτος Χάρης. Αυτός ο τελευταίος, ο Χάρης, μαζί με τον συνομιλητή μου Νίκο θα έπρεπε να ετοιμάσουν τις τελευταίες καμπίνες του σκάφους πριν έρθουν οι ταξιδιώτες της πρώτης κρουαζιέρας.
Τους περιμέναμε γύρω στις 12 και λίγες ώρες μετά θα σαλπάραμε για Ζάκυνθο.
Για να έχω τι να κάνω μέχρι να ξυπνήσουν και τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος ο Νίκος μου έδωσε να διαβάσω την λίστα με τα ονόματα των επιβατών της πρώτης κρουαζιέρας.
Αμάντα Τζένιφερ Φόρστερ.
Το όνομα αυτό τράβηξε την προσοχή μου ενώ διάβαζα την λίστα.
Κατά πρώτο λόγο γιατί ήταν ένα αγγλοσαξονικό όνομα ενώ εγώ περίμενα Γερμανούς και Ολλανδούς, όπως ήταν όλοι οι υπόλοιποι. Σε τι γλώσσα θα μιλούσα στην γυναίκα αν δεν ήξερε γερμανικά? Θα της αφιέρωνα ξεχωριστά χρόνο από τους υπόλοιπους?
Κατά δεύτερο λόγο η γυναίκα αυτή φαινόταν οτι ταξίδευε μόνη. Ενώ όλοι οι υπόλοιποι ήταν ζευγάρια η γκρουπ φίλων, 2 ή 3 ανά καμπίνα η κα Φόρστερ είχε κλείσει μόνη της την καμπίνα 10 ακριβώς κάτω από την βεράντα της πρύμνης. Ήταν η καλύτερη καμπίνα του πλοίου όπως διαπίστωσα μετά από μία ξενάγηση στο πλοίο από τον λοστρόμο.
Η καμπίνα ήταν ακριβώς στην θέση όπου τα μεγάλα ιστιοφόρα που βλέπουμε στις ταινίες έχουν την καμπίνα του πλοιάρχου. Είχε δύο μεγάλα φινιστρίνια προς την πρύμνη αλλά αυτό που την χαρακτήριζε ήταν το μεγάλο άνετο διπλό κρεβάτι περίπου στην μέση της.
Εκεί θα κοιμόταν μόνη της κάθε βράδυ η κα Φόρστερ.
"Είναι αμαρτία να κοιμάται μόνη της μία όμορφη γυναίκα το βράδυ"
Η κουβέντα αυτή του Αλέξη Ζορμπά από το ομώνυμο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη τριγύριζε στο μυαλό μου ενώ φανταζόμουν πώς να ήταν άραγε αυτή η κα Φόρστερ.
Από την άλλη η επαγγελματική μου συνείδηση μού έλεγε οτι ώφειλα να κάνω πάνω στο πλοίο αυτό για το οποίο με προσέλαβε η εταιρεία. Θα έπρεπε να κάνω την κρουαζιέρα όσο πιο ευχάριστη και για την κα Φόρστερ όπως και για τους άλλους επιβάτες.
Έτσι κι αλλιώς δεν είχα χρόνο για τις συγκεκριμένες ανησυχίες αφού έπρεπε να διαβάσω στοιχεία για την ιστορία της Ζακύνθου, του πρώτου μας προορισμού. Το απόγευμα της πρώτης ημέρες της κρουαζιέρας θα έπρεπε να συγκεντρώσω τους φίλους μας στο σαλόνι και να τους μιλήσω για το ταξίδι μας.
3.
Οι πρώτοι μας επιβάτες άρχισαν να φτάνουν σύμφωνα με το πρόγραμμα γύρω στις 12. Τους υποδεχόταν στην πρύμνη βοηθώντας τους με τις αποσκευές τους όλο το πλήρωμα.
Ο καπετάνιος, ο μάγειρας και ο ναύτης ήταν τρείς μεσήλικες αρκετά πάνω από τα 50. Σπασμένοι από την θάλασσα παλιοί ναυτικοί του εμπορικού στόλου ήταν φανερό οτι μάζευαν ένσημα για την σύνταξη. Δεν πολυγούσταραν τουρίστες και τα συναφή. Ο λοστρόμος Νίκος, ο πρώτος από το πλήρωμα τον οποίο συνάντησα ήταν κάπως νεώτερος αλλά δυστυχώς γι' αυτόν πανάσχημος. Έμοιαζε με πειρατή.
Πλάκα είχε ο καμαρώτος. Αυτός ήταν ο νεώτερος από το πλήρωμα αν και σίγουρα πιο μεγάλος από μένα. Τον έκαμνα μεταξύ 25 και 30. Αυτός φαινόταν ο μόνος που είχε κάποια πείρα από τουριστικά σκάφη και μιλούσε αγγλικά. Από τον τρόπο όμως που μιλούσε καταλάβαινε κανείς και κάτι άλλο γι' αυτόν.
Ήταν πούστης.
Μία εκκρεμότητα στην καμπίνα μου με απέτρεψε από το να δω την κα Φόρστερ όταν ανέβηκε στην Μαρίτα. Ο καμαρώτος την πήγε στην καμπίνα της και αφού όλοι οι επιβάτες είχαν τακτοποιηθεί σαλπάραμε για Ζάκυνθο.
Από τους επιβάτες που μπόρεσα να δω πρόσεξα κάποια συμπαθητικά μεσήλικα ζευγαράκια από την Γερμανία. Με μία κρουαζιέρα στις όμορφες ελληνικές θάλασσες προσπαθούσαν να αναθερμάνουν την πολυκαιρισμένη σχέση τους. Η δυσκολία των σταθερών δεσμών.
Εντύπωση μου έκανε και ένα ζευγάρι νεαρές Ολλανδέζες. Ήταν και οι δύο υπέρβαρες, σχεδόν obese, αλλά με εντυπωσίασαν τα τεράστια στήθη που πρόβαλλαν μέσα από τα ντεκολτέ των καλοκαιρινών μπλουζών που φορούσαν.
Ως τότε στην ζωή μου δεν είχα δει τόσο μεγάλα φυσικά στήθη.
Η κρουαζιέρα άρχιζε όμορφα.
4.
Οι όροι MILF και GILF δεν είχαν μπει στην ζωή μου το 199Χ. Όπως μάλλον και στην ζωή των περισσότέρων Ελλήνων. Σήμερα όμως που οι όροι αυτοί είναι γνωστοί στους περισσότερους, αυτό με διευκολύνει να συνεχίσω την ιστορία μου, ειδικότερα όσον αφορά την γυναίκα που πρωταγωνιστεί σε αυτήν, την κα Φόρστερ.
Ή μάλλον ας την λέω πια Αμάντα, για να αισθάνεσθε και εσείς πιο οικεία μαζί της.
Πρωτοείδα την Αμάντα στο σαλόνι το πρώτο βράδι. Καθόταν σχετικά μπροστά από τους άλλους επιβάτες, ίσως γιατί αντιλαμβανόμενη ήταν ήταν η μόνη μη Γερμανόφωνη ήθελε να είναι πιο κοντά στον ανιματέρ, δηλαδή εμένα.
Η Αμάντα είχε σίγουρα περάσει τα 40. Ήταν δηλαδή ένα καθαρόαιμο MILF ή αν θέλουμε να ακριβολογούμε ένα προ-GILF. Ένα πανεμορφο προ-GILF όμως.
Είχε όμορφα κοντά ξανθά μαλλιά και τα πιο υπέροχα πράσινα μάτια που είχα δει ως τότε. Και πάλι μια πρωτιά για μένα!
Όταν κάποια στιγμή μιλήσαμε από κοντά πρόσεξα και το υπόλοιπο σώμα της. Ήταν μάλλον μεσαίου αναστήματος, ούτε λεπτή ούτε χοντρή. Ο κώλος της ήταν αρκετά αξιοπρεπής για την ηλικία της, σίγουρα όχι ο κώλος μιας εικοσάρας.
Την προσοχή μου όμως τράβηξε το στήθος της. Όσο πρέπει μεγάλο διαφαινόταν μέσα από το κόκκινο κασκορσέ που φορούσε στην πρώτη συνάντηση των τουριστών. Αισθάνθηκα οτι θα ήθελα να γεμίσω τις φούχτες μου με τις πανέμορφες αυτές βυζάρες αλλά η φωνή του καπετάνιου που με καλούσε να πάρω το μικρόφωνο πάλι και να μιλήσω στους φίλους μας για τις εκδρομές που σχεδιάζαμε στην Ζάκυνθο με διέκοψαν.
H Αμάντα ήταν πολύ φιλική μαζί μου από την αρχή της κρουαζιέρας. Είχε τα μάτια της συνέχεια επάνω μου κάθε φορά που κινιόμουν πάνω στο κατάστρωμα και όσες φορές τα βλέμματα μας διασταυρώνονταν ένα ζεστό χαμόγελο και το βλέμμα από εκείνα τα πανέμορφα μάτια μου έκοβαν τα πόδια.
Εγώ ήμουν μάλλον τυπικός μαζί της αφού έπρεπε να περνάω κάποιο χρόνο και με τους άλλους επιβάτες, όμως αυτή φρόντιζε να μου δείχνει οτι με προσέχει.
Την πρώτη μέρα πιάσαμε σε κάποια ακτή της Ζακύνθου στα ανοιχτά και ο καπετάνιος μας άφησε να βουτήξουμε στο νερό.
Βούτηξα μαζί με κάποιους επιβάτες ενώ η Αμάντα και κάποιοι άλλοι μας κοιτούσαν. Τότε μου ήρθε η ιδέα να βγάλω το μαγιό μου ενώ ήμουν μέσα στο νερό για να κάνω skinny dipping, κάτι που συνηθίζω στην θάλασσα.
Έχω την εντύπωση οτι η Αμάντα μπορούσε να διακρίνει από την κουπαστή της Μαρίτας αρκετά καθαρή τον πούτσο μου, μέσα στα γάργαρα καθαρά πράσινα νερά του Ιονίου.
Με έναν υπαινικτικό αλλά και προκλητικό τρόπο μου είπε:
"Mmmm, braving the elements".
5.
Ένα βράδι σε κάποιο από τα νησιά ήμασταν μαζί στο τραπέζι του δείπνου σε ταβέρνα μαζί με κάποιους Γερμανούς. Μία γυναίκα την ρώτησε πόσων ετών ήταν και επειδή προφανώς για κάποιο λόγο γυναικείας φιλαρέσκειας θα προτιμούσε να την κρύψει, τουλάχιστον από μένα, γύρισε στην συνομιλήτρια της και της είπε στα Γαλλικά.
quarante six.
Δεν ήξερε βέβαια οτι με τα φτωχά γαλλικά μου είχα καταλάβει. Ήταν 46 ετών.
Για όσους αναρωτιούνται πως ήξερε Γαλλικά λίγα ακόμη πράγματα γι' αυτήν.
Η Αμάντα λοιπόν ήταν μία 46χρονη Καναδέζα που ζούσε όμως εδώ και αρκετά χρόνια στην Νέα Υόρκη. Επειδή τα Γαλλικά είναι εθνική γλώσσα του Καναδά, τα μιλούσε άπταιστα.
Ήταν χωρισμένη εδώ και αρκετά χρόνια από τον άνδρα της. Μου περιέγραφε την ζωή της στην Νέα Υόρκη ως αρκετά απαιτητική αφού εργαζόταν ως στέλεχος μιας μεγάλης εταιρείας ποτών. Ταξίδευε πολύ λόγω της δουλειάς της αλλά περισσότερο αγαπούσε τα ταξίδια αναψυχής.
Είχε ταξιδέψει σχεδόν σε όλες τις ηπείρους αλλά λάτρευε την Μεσόγειο. Το κλίμα της, το φαγητό της και... το ούζο. Και τους άνδρες της θα πρόσθετα σήμερα, σοφότερος από ότι τότε.
Μία φράση της που θυμάμαι ακόμη είναι:
Ξέρεις Μάριε, το ούζο δεν έχει την ίδια γεύση στην Νέα Υόρκη.
6.
Ο αναγνώστης αυτού του πονήματος ας με συγχωρήσει γιατί δεν θυμάμαι σε ποιό νησί είμασταν αγκυροβολημένοι όταν έκανα για πρώτη φορά σεξ με την Αμάντα.
Περνούσαμε ήδη αρκετό καιρό μαζί γιατί έπρεπε να την συνοδεύω σε μπάνια σε άγνωστες παραλίες, συχνά με την συντροφιά των δύο κοριτσιών από την Ολλανδία. Ήταν μόνη της και όλοι οι υπόλοιποι είχαν παρέες. Πάντα όμως ήμουν επαγγελματικός. Εκείνη δεν απέφευγε να μου κάνει κοπλιμέντα, μία φορά μου είπε οτι ήμουν πολύ όμορφος σαν αρχαίος έλληνας θεός. Ήμασταν σε μία παραλία και έβγαινα από το νερό για να πάω σε εκείνη.
Είμαι 1.80, λεπτός με μαύρα μαλλιά και καφέ μάτια. Βγαίνοντας από το νερό με βρεγμένο το σώμα μου, το τριχωτό μου στήθος μπορεί να της θύμισε τον Ηρακλή, ποιός ξέρει.
Την ημέρα εκείνη αργήσαμε να γυρίσουμε στο σκάφος την ώρα που είχε ζητήσει ο καπετάνιος.
Για όσους ξέρουν από κρουαζιέρες, αν ο επιβάτης δεν είναι στην ώρα του πίσω το πλοίο μπορεί να φύγει. Θυμάμαι το θυμωμένο βλέμμα του άξεστου καπετάνιου αλλά και κάποια βλέμματα ανδρών επιβατών όλο φθόνο όταν γυρνούσα την ημέρα εκείνη πίσω στο πλοίο ελάχιστο χρόνο πριν την αναχώρηση.
Το βράδυ της ημέρας εκείνης είχαμε αγκυροβολήσει κάπου έξω από ένα λιμάνι. Η πλώρη του πλοίου κοιτούσε προς τα ανοικτά. Αρκετοί από τους επιβάτες, μάλλον οι πιο πολλοί, είχαν βγει για να επισκεφθούν μία ταβέρνα στην οποία θα έτρωγαν και θα "διδάσκονταν" ελληνικούς χορούς μέχρι πρωίας. Οι γνωστές κιτς δραστηριότητες των ελληνικών νησιών.
Άλλοι πολύ λιγότεροι βρίσκονταν στις καμπίνες τους. Μεταξύ τους και το πλήρωμα που κατάκοπο ροχάλιζε στις καμπίνες του. Εκτός από τον ομοφυλόφιλο καμαρώτο που είχε βγει και αυτός στο νησί. Ποιός ξέρει γιατί. Ίσως για να επισκεφθεί κανέναν βαρκάρη του νησιού, κανένα παλιό του αμόρε.
Το παλαμάρι του βαρκάρη που λένε.
Ήταν μια ζεστή νύχτα. Πήρα έναν τουριστικό οδηγό του επόμενου νησιού που θα επισκεφτόμασταν και πήγα στην πλώρη να προετοιμασθώ για την επόμενη μέρα. Είχα μαζί μου και ένα μικρό μπουκαλάκι ούζο, λίγα παγάκια σε ένα μπωλ και ένα ποτήρι.
Ένα μικρό ναυτικό φαναράκι φώτιζε αχνά το σημείο της πλώρης που είχα καθήσει για να διαβάσω. Ήμουν ξαπλωμένος πάνω σε ένα στρώμα και η πλάτη μου έγερνε πάνω στην γέφυρα του πλοίου. Έβλεπα μπρος μόνο την θάλασσα ενώ από το νησί κανείς δεν θα μπορούσε να με δει.
Υπέροχο καλοκαιρινό βράδυ της Ελλάδας! Σαν εσένα δεν υπάρχει αλλού πουθενά.
Έπινα το ουζάκι μου και διάβαζα για τα αξιοθέατα των Παξών και την γεωγραφία του νησιού όταν αισθάνθηκα μία παρουσία πίσω μου.
Γύρισα και είδα την Αμάντα. Μου χαμογέλασε με τον ίδιο τρόπο που μου χαμογελούσε πάντα, το θερμό χαμόγελο μιας κυρίας που εμένα όμως, όταν κοιτούσα αυτό το υπέροχο Βορειοαμερικανικό πρόσωπο με τρέλλανε. Στα νιάτα της θα μπορούσε να είναι Playmate of the Month.
Κάθησε δίπλα μου και με ρώτησε τι διαβάζω. Της εξήγησα. Βλέποντας οτι πρόσεξε πως έπινα ούζο πήγα στην κουζίνα του πλοίου και έφερα ένα ποτήρι για αυτήν.
Της έβαλα ούζο τσουκρίσαμε κοιτώντας ο ένας τον αλλον στα μάτια και ήπιαμε το ελληνικό απεριτίφ.
Άρχισα να της μιλάω για το ούζο και τις διαφορές του με το άλλο μας ποτό, το τσίπουρο. Αιαθανόμουν να την κολακεύει η προσοχή που της έδινα, η φροντίδα μου να φέρω ένα ποτήρι για αυτήν, να της προσφέρω ποτό, να της μιλήσω για το ούζο, κάτι που ως τότε μπορεί να είχε ακούσει ίσως σε κάποια βαρετή τηλεοπτική εκπομπή στην Νέα Υόρκη.
Ζούσε και εκείνη τον μύθο της στην Ελλάδα με έναν όμορφο φιλόξενο νεαρό Έλληνα κάτω από έναν υπέροχο ουρανό με θέα την θάλασσα ένα ζεστό βράδυ του Ιούλη.
Δεν θυμάμαι πότε άρχισαν τα γλωσσόφιλα.
Θυμάμαι όμως, διάολε, σαν να είναι τώρα, πόσο βαθιά και παθιασμένα ήταν.
Η Αμάντα με φιλούσε δυνατά και μου δάγκωνε τα χείλη. Ήθελε να γαμηθεί σκληρά εκείνο το βράδυ των διακοπών της με αυτό τον έξυπνο νεαρό Έλληνα επιβήτορα που την κολάκευε τόσο.
Φιλιόμασταν για αρκετή ώρα ενώ εγώ χάιδευα με το ένα μου χέρι τις υπέροχες βυζάρες της. Ήταν πραγματικά το φυσικό στήθος μίας ώριμης γυναίκας που χορταίνεις να το έχεις στα χέρια σου και να το ζουλάς χωρίς να φοβάσαι τα μη και τα μου και όλους τους φόβους της σιλικόνης από τα κακομαθημένα κοριτσάκια της σειράς ή ακόμη από τα πιο κακομαθημένα στουντιοκόριτσα.
Η γυναίκα αυτή μου δινόταν απόλυτα και θα την έκαμνα δική μου εκείνο το βράδυ.
Κάποια στιγμή συνέβη κάτι ακόμη πιο ονειρικό.
Η Αμάντα διέκοψε το φιλί μας και άρχισε να κατεβαίνει χαμηλά με το χέρι της, κοιτώντας με ταυτόχρονα με εκείνα τα υπέροχα μάτια και χαμογελώντας πονηρά.
Το να σου παίρνουν πίπα είναι ωραίο.
Το να σου παίρνει πίπα μία όμορφη γυναίκα είναι ακόμη ωραιότερο.
Το να σου παίρνει πίπα μία όμορφη γυναίκα στην πλώρη ενός ιστιοφόρου κάτω από τον καλοκαιρινό ελληνικό ουρανό...
Η τεχνική της είχε κάτι το ερασιτεχνικό που ταυτόχρονα όμως με άφηνε άναυδο με το συναίσθημα που έβγαζε. Με ένα καβλί στους 17 πόντους σε στύση σίγουρα δεν μπορώ να απαιτήσω deepthroat από κάθε γυναίκα, πολύ περισσότερο δε μη επαγγελματία.
Η Αμάντα όμως, ακόμη και αν δεν μπορούσε να μου προσφέρει κάτι τέτοιο πολύ απλά λάτρευε το καβλί μου. Το αισθανόμουν.
Τα χείλη της έγλειψαν κάθε σημείο της βαλάνου που θα μπορούσαν να φτάσουν ενώ με κοφτές σαν πινελιές κινήσεις ερέθιζε που και που τα αρχίδια μου. Τον πεοθηλασμό δε μέσα στο στόμα της διέκοπτε που και που μία κίνηση που θυμάμαι ακόμη και καβλώνω.
Βγάζοντας τον πούτσο μου από το στόμα της φιλούσε τρυφερά ακριβώς πάνω στο κεφαλάκι, στην τρύπα που βγαίνουν τα χύσια. Κοιτάζοντας με στα μάτια και φροντίζοντας να ακούω τον ήχο που κάνουν τα χείλη που φιλάνε, αυτό το υπέροχο μουτς, που εκείνο το βράδυ ακουγόταν σαν μελωδία αγγέλων.
7.
Έχω ένα πρόβλημα με το τσιμπούκι.
Το απολαμβάνω εξίσου όπως κάθε άνδρας, μόνο που δεν μπορώ να χύσω. Αισθανόμουν οτι η Αμάντα ήθελε να μου προσφέρει ήδη από εκείνο το πρώτο βράδυ της γνώριμίας μας την υπέρτατη ηδονή του να γεμίσω το στόμα της με τον ζεστό σπόρο μου και να είμαι μετά ευγνώμων για το όνειρο που μου προσέφερε κάτω από τα αστέρια.
Όμως κάποιο είδος μπλοκαρίσματος μέσα στο μυαλό μου με κάνει να μην μπορώ να φτάσω σε οργασμό με μία γυναίκα αν δεν είμαι εγώ σε ενεργητικό ρόλο, αν δεν γαμάω εγώ την γυναίκα, ο επιβήτορας, ο γαμιάς της.
Η Αμάντα το κατάλαβε αυτό. Γυναίκα 46 ετών βλέπετε, ξέρει πριν από σένα τι θέλεις και τι μπορείς να κάνεις.
Διακόπτοντας το πιο γλυκό μαρτύριο στο οποίο με είχε υποβάλλει, μου ψιθύρισε στο αυτί:
"Σε θέλω μέσα μου. Πάμε."
Η Αμάντα με πήρε από το χέρι και με οδηγούσε στην καμπίνα της, την καμπίνα νούμερο 10.
Θα γαμούσα αυτή την καβλιάρα, γεμάτη αυτοπεποίθηση γυναίκα στην καλύτερη καμπίνα του πλοίου. Αισθανόμουν να ζαλίζομαι από μια γλυκιά μέθη, δεν το πίστευα, ενώ ο πούτσος μου ήταν έτοιμος να σπάσει το λάστιχο από το σορτσάκι μου και να ξεχυθεί στο κατόπι της μουνάρας που περπατούσε μπροστά μου.
Βέβαια τώρα που την έβλεπα από πίσω συνειδητοποιούσα και τα σημάδια που άφησε ο χρόνος πίσω της. Ο κώλος της σίγουρα δεν ήταν ο κώλος των αγορίστικων μοντέλων που βλέπουμε στα περιοδικά. Ήταν ο κώλος μιας ώριμης γυναίκας και λικνιζόταν μέσα από την κοντή καλοκαιρινή της βερμούδα.
Ένας γάλλος φιλόσοφος είχε πει οτι μια γυναίκα πρέπει να έχει είτε όμορφο πρόσωπο, είτε όμορφο κώλο. Η Αμάντα είχε επιλέξει το πρώτο και εμένα δεν με χαλούσε καθόλου η επιλογή της εκείνη την στιγμή.
Φτάσαμε στην καμπίνα. Βιαστικά βγάλαμε τα ρούχα μας. Έβλεπα για πρώτη φορά το πλούσιο φυσικό στήθος της μπροστά μου και δεν δίστασα ούτε μία στιγμή. Άρχισα να θηλάζω τις ρώγες της σαν τρελλός. Πότε την μία και πότε την άλλη. Την έβαζα στο στόμα μου και την θήλαζα πραγματικά με ρυθμικές κινήσεις, με ένα αρχέγονο ένστικτο που ποιός ξέρει πόσο βαθιά μας κρύβεται και από πόσο μακριά έρχεται.
Νομίζω οτι την είχα καβλώσει γιατί έσφιγγε δυνατά το κεφάλι μου ενώ τα χέρια της όργωναν τα μαλλιά μου, νόμιζα οτι ήθελε να τα ξεριζώσει.
Νομίζω οτι την είχα καβλώσει και για έναν άλλο λόγο. Το χέρι μου άγγιζε δειλά εξωτερικά τα μουνόχειλα της, δεν χρειαζόταν όμως να βάλω τα χέρια μου πιο βαθιά για να αισθανθώ τα υγρά του μουνιού της να την έχουν πλημμυρίσει, περιμένοντας τον ερχομό του καβλιού μου.
Για κάποια στιγμή κοντοστάθηκα.
H Αμάντα με είχε φέρει στην καμπίνα της λέγοντας μου οτι με θέλει μέσα της, όμως η αίσθηση του μουσκεμένου της μουνιού πάνω στα δάκτυλα μου ξύπνησε ένα άλλο αρχέγονο αντρίκιο ένστικτο. Πριν χύσω αυτό το ώριμο όμορφο μουνί έπρεπε να το γευτώ.
Να το δω, να το μυρίσω, να το γλείψω, να το φάω. Να το γαμήσω με την γλώσσα μου.
Η Αμάντα σαν να κατάλαβε την σκέψη μου. Η όμορφη Καναδέζα από το Μόντρεαλ του Κεμπέκ ξάπλωσε στην άκρη του κρεβατιού ανοίγοντας όσο πιο διάπλατα μπορούσε τα πόδια της και αφήνοντας την μουνάρα της ακριβώς στα όρια του στρώματος.
Μέσα στο σκοτάδι της πολυτελούς καμπίνας νούμερο 10 λίγα ψυθιριστά αλλά και γεμάτα αποφασιστικότητα λόγια δεν άφησαν περιθώριο για παρανόηση:
"Lick my pussy, Greek" μου είπε, σχεδόν διατάζοντας με.
Ναι, ήμουν ο νεαρός έλληνας γαμιάς και τα χείλη μου και η γλώσσα μου όργωναν τα μουνόχειλα και την κλειτορίδα μιας Καναδέζας μέσα σε ένα σκάφος στο Ιόνιο.
Το θέλαμε τόσο και οι δύο.
Εκείνη, στα 46 της, χωρισμένη, μετά από έναν δύσκολο χειμώνα δουλεύοντας για την εταιρεία Seagram στην χιονισμένη Νέα Υόρκη δεχόταν τα χάδια του καβλιάρη νεαρού Έλληνα μέσα σε ένα πλοίο.
Εγώ ζούσα την δική μου φαντασίωση. Είχα ξαπλωμένη μπροστά μου μία ώριμη γυναίκα που μου ζητούσε ρητά και αποφασιστικά αυτό που ήθελε. Να την γλείψω.
Ξεκίνησα με την γλώσσα κυκλικά γύρω από τα μεγάλα της εξωτερικά μουνόχειλα θέλοντας έτσι να τα "ανοίξω", πριν πάω πιο βαθιά. Δεν ήταν πολύς κόπος. Το πανέμορφο ΄μουνί της Αμάντας άνοιγε σιγά σιγά από την κάβλα σαν ένα λουλούδι που με περίμενε να το λατρέψω όπως του άξιζε.
"Είσαι πολύ όμορφη. και αυτό εδώ είναι πολύ όμορφο της είπα" βάζοντας διακριτικά την μύτη μου στο κολπικό της άνοιγμα και εισπνέοντας μυρίζοντας το καβλωμένο μουνί. Χαμογέλασε λίγο ντροπαλά αλλά ταυτόχρονα γεμάτη επιβεβαίωση για τον εαυτό της.
Ήταν φανερό οτι την κολάκευα όπως δεν την είχε κολακεύσει άλλος άνδρας στο πρόσφατο παρελθόν της.
Άνοιξα λίγο με τα δάκτυλα την είσοδο του κόλπου της και άρχισα να την γαμάω παιχνιδιάρικα με την γλώσσα της ενώ που και που σταματούσα και φευγαλέα περνούσα την γλώσσα μου πάνω από την κωλοτρυπίδα της, γεμίζοντας την έκπληξη και κάνοντας την να παίρνει ξαφνικές βαθειές εισπνοές.
Η κάβλα μου μεγάλωνε ώρα με την ώρα όσο κανάκευα το υπέροχο μουνί της γυναίκας αυτής.
Κάποια στιγμή δεν άντεξα άλλο.
"Ι wanna fuck you baby" της είπα.
Μου έριξε ένα ελαφρώς πρόστυχο βλέμμα και μετακινήθηκε περισσότερο στο κέντρο του κρεβατιού. Την ακολούθησα. Άνοιξε και πάλι διάπλατα τα πόδια της. Το είχε αυτό.
"Fuck me honey" μου είπε.
Και σε απόλυτο σκοτάδι, ακόμη και αν ήμουν τελείως τυφλός θα μπαινα σε εκείνο το μουνί εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ.
Ήταν τόσο απίστευτα υγρό και τόσο απίστευτα ανοικτό που ρούφηξε το καβλί μου σαν σκούπα. Χωρίς καμμία προσπάθεια.
Άρχισα να γαμάω την Αμάντα σε απλή ιεραποστολική στάση με αργές αλλά βαθιές διεισδύσεις. Ηθελα να της σηκώσω τα πόδια στους ώμους μου και να χώσω τον πούτσο μου μέσα της ως εκεί που δεν πάει αλλά κάτι περίεργο με συγκράτησε. Ήταν η πρώτη μας φορά και κατά έναν περίεργο τρόπο σεβόμουν αυτή την γυναίκα, δεν ήθελα να κάνω τα πάντα μαζί της εκείνη την στιγμή.
Λίγους μήνες μετά, γαμώντας την στο διαμέρισμα της στο Μανχάτταν θα έκαμνα πολύ περισσότερα.
Η Αμάντα όμως ήταν πιο αποφασιστική από εμένα εκείνη την στιγμή.
Κάποια στιγμή ευγενικά αλλά και με σιγουριά με τράβηξε από πάνω της και γύρισε προσφέροντας μου τον κώλο της.
Άκουσα μόνο τρεις λέξεις, και πάλι σαν διαταγή όπως την πρώτη φορά.
"Let's go doggy"
Άρχισα να την γαμάω πισοκολλητά, αυτή την φορά λίγο θυμωμένα. Ο τρόπος της με έκανε να αισθάνομαι λίγο άσχημα. Ήταν απαιτητική και με μεταχειριζόταν λίγο σαν δούλο της. Ταυτόχρονα όμως η διαφορά ηλικίας μας αλλά και η δική μου αίσθηση, του νεαρού έλληνα που γαμάει την Καναδέζα κυρία με πλημμύριζε με καύλα.
Ξέσκιζα την μουνάρα της από πίσω και έβλεπα τα κωλομέρια της να πάλλονται μπρος πίσω με τις ωθήσεις μου.
Την κάβλα μου πολλαπλασίαζε το οτι γαμούσα την Αμάντα από την αρχή χωρίς προφυλακτικό.
Δεν το είχε ζητήσει ούτε εκείνη. Με βάση την ηλικία της αλλά και την πείρα της φανταζόμουν οτι δεν θα είχε πρόβλημα. Γαμούσα έτσι σαν τρελλός την μουνάρα εκείνη και αισθανόμουν τα υγρά της μερικές φορές να φτάνουν μέχρι τα αρχίδια μου.
Κάποια στιγμή το κεφάλι μου χτύπησε στην ξύλινη οροφή της καμπίνας όπως ήμουν με τα γόνατα στο κρεβάτι. Ήμουν ο αδέξιος γαμιάς της. Αδέξιος αλλά γαμιάς.
Σε κάποια στιγμή η Αμάντα λύγισε τα πόδια της και έπεσε μπρούμυτα στο κρεβάτι συμπαρασύροντας με. Συνέχιζα να την γαμάω. Η στάση αυτή μου αρέσει πολύ. Με κάνει να αισθάνομαι σαν καβλιάρης γάτος.
Το κεφάλι μου ήταν χωμένο στα μαλλιά της και της έλεγα βρώμικα κοπλιμέντα στα ελληνικά, κάτι που την εξίταρε κάνοντας την να με προκαλέι να την γαμήσω πιο πολύ.
"Τι μουνάρα εισαι εσύ, τι μουνί γαμάω"
"Give it to me honey. Fuck me honey. Fuck me hard"
Το τέλος δεν θα αργούσε.
Αισθάνθηκα οτι ήθελα να χύσω βαθιά μέσα της και με μερικές τελευταίες διεισδύσεις έχωσα τον πούτσο μου μέχρι τέρμα, τον άφησα εκεί και άρχισα να αισθάνομαι οτι χύνω βαθιά μέσα στον κόλπο αυτής της καβλιάρας, βγάζοντας ένα διακριτικό μουγκρητό.
