τα ραμολιμεντα της δεξιας θελουν απλα να ειναι χριστιανοι (αντε και λευκοι). Οποιος παει εκκλησια και κανει το σταυρο του εχει ηθικες αρχες. Δεν κανει ατιμιες. Δεν ειναι αντικοινωνικος. Ειναι νυκοκυραιος. Δεν κανει εγκληματα. Εγκληματα κανουν οι αθεοι. Μια ζωη τις ιδιες μαλακιες η δεξια.
Επειδη εσενα σου τρωνε το παγκακι στη πλατεια Αττικης θα τη πληρωσει η Ελλαδα; Αλλοι τα κανονιζουν αυτα, ευτυχως οχι εσυ. Και οπως εχω πει κι αλλες φορες, οποιος επιδεικνυει αντικοινωνικη αντεθνικη συμπεριφορα και αρνειται να αφομοιωθει δημιουργωντας προβληματα, δρομο, αυτος και η οικογενεια του. Και οι υποστηρικτες τους μαζι. Εσυ εισαι απ αυτους;
Συζητας πολιτικα με τον Πικερ?
Δεν ειναι σεξίδης αγαπητη μου. Ειναι Σεχιδης. Ο Θεοφιλος Σεχιδης που σκοτωσε τους γονεις του πριν χρονια και τους πεταξε στην χωματερη.
Δε πιστευω οτι ειναι ο Πικερ. Οπως εχουν πει και αλλοι, πιστευω ειναι ο Duκe Nukem Δουκας. Οποιος κι αν ειναι εγω μιλαω παντα με σεβασμο στον συνομιλητη μου και παραθετω τα δικα μου επιχειρηματα. Διαβαζουν ολοι, κανουν παραθεση, προαγεται η συζητηση και βγαινει και ενα συμπερασμα. Ετσι γινεται.
Κριστοφερ εγραψες πριν οτι στην Αθηνα εχανες πολυ χρονο στις συγκοινωνιες, οτι δεν προλαβαινες να βγαινεις εξω, οτι εχασες την επαφη με τη φυση, οτι οι ανθρωποι ηταν μιζεροι, εχθρικοι, ή τριτοκοσμικοι, Αλβανοι κλπ. Και γενικα οτι εχασες την ηρεμια και τη χαρα της επαρχιας. Μετα οταν πηγες στο εξωτερικο ξαναβρηκες αυτες τις χαρες; Την ηρεμια, την επαφη με τη φυση, τον ελευθερο χρονο;Ζούσα σε πρωτεύουσα νομού της Μακεδονίας, σχετικά κοντά στη Θεσσαλονίκη. Μικρός παράδεισος.
Το εξωτερικό έχει μεγάλη γκάμα καταστάσεων, δε μπορούν να μπουν όλες στο ίδιο καλάθι. Εγώ ήμουν σε μικρό σχετικά μέρος της Αγγλίας. Τυπικά καλή δουλειά και ικανοποιητικά λεφτά, αλλά ουσιαστικά ήταν μία σκατένια δουλειά με πολύ άγχος και πολλές μαλακίες που με οδήγησαν στην απόφαση για αλλαγή. Κατά τ άλλα εύκολες παρέες, εύκολο κράτος, βολικές οι περισσότερες πτυχές της ζωής και πολλές σούρες, κλάμπινγκ κλπ
Ο καιρός σκατένιος το χειμώνα, ανεκτός έως καλός το καλοκαίρι, αν και δεν είναι ότι καλύτερο να χεις τη θάλασσα δίπλα σου και να μη μπορείς να μπεις μεσα
Όλα ξεκινάν απ τη δουλειά (αυτό ισχύει σε όλον τον πλανήτη). Αν περνάς καλά εκεί, περνάς παντού. Και οι διαφορές μπορεί να είναι χαοτικές ακόμη και σε εταιρίες που απέχουν 50 μέτρα τα κτίρια τους, ή ακόμα και σε ρόλους εντός της ίδιας εταιρίας.
Σεχιδης ειναι,το εκανα παραφραση επιτηδες με το Αγγλικο ''εξ'' λογω σαιτ.
αναλογως τον ανθρωπο. Εκτος αν σου κανουν bullying στη δουλεια.
αμα εχεις να γαμησεις δεν εισαι στα 5 λεπτα από καταθλιψη και σχιζοφρενεια.
αν εισαι φιλοδοξος το οτι δεν ανταποκρινεται στις φιλοδοξιες σου. Και καποια αλλα πραγματα αναλογως τον ανθρωπο.
....στ αρχιδια μας τυπε.... :S :S :SΑνοίγω το θέμα με βάση μια επαγγελματική πρόταση που είχα πριν από ένα μήνα όπου είχα την ευκαιρία να αλλάξω την δουλειά μου στην επαρχεία με μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα στην Αθήνα.
Το μόνο που θα παρέμενε το ίδιο θα ήταν τα λεφτά που θα έπαιρνα όλα τα άλλα θα άλλαζαν νέα ζωή, νέο σπίτι, νέα δουλειά, νέοι φίλοι. Η πρόταση ήρθε τελείως στα ξαφνικά αλλά με δεδομένο ότι έχω ένα διαμέρισμα στην Αθήνα (Ν.Κόσμο) και ότι στη δουλειά μου είχα δέκα χρόνια στα ίδια σκατά αποφάσισα να την δεχτώ. Εννοείτε ότι μόλις συμφώνησα δε παραιτήθηκα, πήρα άδεια και κατέβηκα στο διαμέρισμα μου στην Αθήνα για να κάνω μια πρόβα τζενεράλ, έτσι κι αλλιώς η συμφωνία θα άρχιζε μετά τον Ιούλιο.
Μόλις πάτησα το πόδι μου στην πρωτεύουσα άρχισα να αγχώνομαι, δλδ εδώ θα περάσω την υπόλοιπη ζωή μου; (ξέχασα να πω ότι η δουλειά θα είναι μόνιμη για τα επόμενα 25 χρόνια) την Αθήνα την ξέρω αρκετά καλά και την επισκέπτομαι τακτικά τα τελευταία 10 χρόνια αλλά τώρα την έβλεπα με άλλο μάτι...΄
Φτάνω στο διαμέρισμα μου στο κέντρο και διαπιστώνω κάτι που ήξερα και τα προηγούμενα χρόνια αλλά δε το έδινα σημασία, ότι είναι πολύ μικρό... Πραγματικά δε γινόταν να ζήσω σε ένα διαμέρισμα 20τμ όταν στην επαρχία έχω μάθει σε 80!!!
Αρχίζω να το σκέφτομαι καλύτερα λέω εδώ το πολύ να μείνω για κάνα μήνα, μετά πρέπει να βρω σπίτι κοντά στη δουλειά(ήταν εκτώς Αθηνών). Κάθομαι και υπολογίζω ότι με νοίκι, λογαριασμούς και βενζίνες, σούπερ-μάρκετ κλπ ίσα ίσα που θα μου έφτανε ο μισθός κάθε μήνα μην πω ότι κάποιους μήνες θα έμπαινα. Τέρμα τα ταξιδάκια, τέρμα οι βίζιτες τέρμα οι καβάτζες όλα στο νοίκι...
Αρχίζω και αγχώνομαι σοβαρά, για 5 μέρες κοιμόμουν και ξυπνούσα με τον ίδιο καημό δλδ πως θα τα βγάλω πέρα στο μέλλον; δε θα βγάλω ένα καλύτερο μισθό; Ναι, αλλά και τα έξοδα θα είναι περισσότερα οικογένεια, ΕΝΦΙΑ μλκίες...
Για να μην πολυλογώ πήρα τηλ τον μελλοντικό εργοδότη και ακύρωσα την συμφωνία, σαν το σπίτι σου δεν έχει κι άμα έχεις μάθει να ζεις στο δικό σου για πολλά χρόνια δύσκολα δέχεσαι αλλαγές (είμαι και 36).
Κατά τα χρονικά αυτά των 5 ημερών συνέβησαν πολλά που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την τελική μου απόφαση αλλά δε θέλω να τα σχολιάσω, αυτό που κατάλαβα ήταν ότι ήθελα να αλλάξω την δουλειά μου αλλά δεν ήθελα να αλλάξω την ζωή μου και προσωπικά βάζω πρώτα την ζωή και μετά την δουλειά.
Αυτά τα ολίγα από μένα αν έχετε κάποια παρόμοια εμπειρία ή θέλετε να πείτε την γνώμη σας παρακαλώ γράψτε χωρίς πάθη και προκαταλήψεις...
