Βέβαια υπάρχει και το θέμα της ανταλλαγής τηλεφώνων. Θυμάμαι πριν από 15 περίπου χρόνια, στο τότε μαγαζί του.. Λακεδαιμόνιου, είχα καταφέρει μια Ρωσσίδα να ανταλλάξουμε τηλέφωνα. Επειδή δεν είχαμε στο δωμάτιο χαρτί και μολύβι (δεν είχα και κινητό τω καιρώ εκείνω), τα χάραξε με το νύχι της πάνω σε χαρτονομίσματα, και το δικό μου της το άφησα πουρμπουάρ. Μετά από κάποιο καιρό, αποφάσισα να την πάρω τηλέφωνο. Μου απάντησε ότι είμαι πολύ μαλάκας (ή κάτι τέτοιο), ρουφιάνος του αφεντικού, ότι την κάρφωσα και την διώξανε. Μου διηγήθηκε δε ακριβώς ότι την έψαξε και βρήκε το χαρτονόμισμα. Έτσι σήμανε το τέλος της αθωότητας μου σχετικά με το μαγαζί εκείνο (αλλά και άλλα της εποχής εκείνης).
Τότε βέβαια οι κοπέλες εκείνες ήταν σε ένα καθεστώς ασφυκτικού ελέγχου. Σήμερα, ειδικά στις Ελληνίδες, δεν νομίζω ότι μια κάμερα είναι λύση για να εμποδίσουν τέτοιες ανταλλαγές.
Γενικά με τις κωλομπαρομασατζοπουτανοστριπτιζούδες δε μπορείς να βγάλεις άκρη. Πάντα θα σου βγουν από πάνω, θα σου την πουν και εμείς ως τζέντλεμαν-μαλάκες δεν θα πούμε τίποτα γιατί...εεεελα μωρέ πού να μπλέκεις τώωωωρα;;; Μου θυμίζεις δικές μου παρόμοιες περιπτώσεις που ευτυχώς ανήκουν στο παρελθόν. ;)
Μια από τις περιπτώσεις αυτές (συγκεκριμένα η πρώτη που μου συνέβη) ήμουν φαντάρος και ξαφνικά σε μια άδειά μου, μου έκανε δώρο μια θεία μου 30000 δρχ!! Ε ρε γλέντια, λέω από μέσα μου, είχα να γαμήσω και 9 μήνες, θα φωνάξω βίζιτα! Παίρνω τηλέφωνο μία που την είχα άχτι καιρό, πολύ καύλα η φωνή της, ευγενέστατη η κοπέλα, μου λέει: πριν μου πείτε οτιδήποτε δώστε μου ένα σταθερό να σας πάρω εγώ. Τότε τα κινητά τα είχαν λίγοι και οι αναγνωρίσεις κλήσεων σε σταθερά ήταν άπιαστο όνειρο. Λοιπόν, της δίνω το σταθερό μου, οι γονείς μου έλειπαν σε ταξιδάκι, μόνος στο σπίτι εγώ, άλλο που δεν ήθελα, περιμένω...περιμένω να με πάρει. Τίποτα. Μέχρι που κοιμήθηκα κιόλας από την πολλή αναμονή. Πέρασε μια ώρα, έ λέω θα την πάρω εγώ να δω τι γίνεται. Το σηκώνει, λέω είμαι το παιδί που σε πήρε πριν...με διακόπτει "καλά κύριε, έχετε όρεξη για πλάκα;;;" Τι;; της λέω, όχι γιατί; Μου λέει, πήρα στο νούμερο που μου δώσατε και βγήκε μια γυναίκα!! Τι; Λέω, σε ποιό νούμερο πήρες; και μου λέει ένα ψηφίο λάθος. Εγώ από τη ντροπή μου, νέος στο άθλημα τότε, της λέω "ααα συγνώμη λάθος νούμερο πήρα εγώ τελικά! Είσαι η Τζένη;" Και τι μου απαντάει; "Ναι, η Τζίνα είμαι!". Συνεννόηση μπουζούκι. Το έκλεισα αμέσως μετά. Ξαναπήγα με βίζιτα μετά από χρόνια ενώ είχα σχέση.
