Μάνος Χατζιδάκις

[marios51]

ο Μαριος πως σου φαινεται? γατονι ετσι????

επεξηγηση για σπαμερ ο χατζιδακις ηταν μουσικοσυνθέτης [αφου ποσταρες να μαθεις και κατι]


μην με ρωτησεις τωρα και τι σημαινει  μουσικοσυνθετης βρες το στο google

 

[memosan]

επεξηγηση για σπαμερ ο χατζιδακις ηταν μουσικοσυνθέτης [αφου ποσταρες να μαθεις και κατι]


μην με ρωτησεις τωρα και τι σημαινει  μουσικοσυνθετης βρες το στο google

το βαζω στο google και μου βγαζει χατζηδακις! θες να με μπερδεψεις ε?

 

[marios51]

το βαζω στο google και μου βγαζει χατζηδακις! θες να με μπερδεψεις ε?

θεε μου τι βλακεια κουβαλαει αυτος ο <<ανθρωπος>>

 

[memosan]

αυτος ο <<ανθρωπος>> αυτος

ρε βλημα αυτο η Ριτα Σακελλαριου τολεγε! ασχετε!

 

[PITSILIARIS]

εντυπωση μου εχει κανει οτι σε οσες συναυλιες εχω παρακολουθησει τους deep purple ο πληκτρας στα σολο που κανει πριν το perfect strangers παιζει παντα τα παιδια του πειραια,δειγμα του  οτι η αξια  του εργου του  στο εξωτερικο ειναι πολυ μεγαλη(ισως πιο μεγαλη απο τη χωρα μας).καλυτερος  δισκος για μενα το χαμογελο της τσοκοντας

 

[tommaso]

Άντε και μία άλλη:

«......Γεννήθηκα στις 23 Οκτωβρίου του 1925. Ο πατέρας μου ο Γιώργης ήταν δικηγόρος και είχε καταγωγή από το Μύρθιο της Κρήτης. Η μητέρα μου η Αλίκη είναι από την Ανδριανούπολη».

«Αλίκη λέγεται και η μητέρα σου;»
«Στη ζωή μου με καταπίεσαν δυο Αλίκες, η μητέρα μου και η Βουγιουκλάκη!»

«Καλά, και στην Αθήνα πώς ήρθες;» 
«Χώρισαν οι γονείς μου και το 1932 ήρθαμε εδώ με τη μητέρα μου και την αδελφή μου τη Μιράντα. Το 1938 σκοτώθηκε ο πατέρας μου σε αεροπορικό δυστύχημα. Έπεσε το αεροπλάνο με το οποίο ταξίδευε. Ανάμεσα στους επιβάτες που σκοτώθηκαν ήταν και ο διάσημος Αργεντίνος τραγουδιστής Κάρλος Γαρδέλ. Κάθε φορά που ακούω ένα τραγούδι του Γαρδέλ θυμάμαι τον πατέρα μου».

«Και πώς ζούσατε;»
«Πολύ φτωχικά. Η μητέρα είχε μια μικρή σύνταξη, αλλά δεν έφτανε. Για να πληρώνω τις μουσικές μου σπουδές δούλεψα στις πιο απίθανες δουλειές: χαμάλης στο λιμάνι του Πειραιά, παγοπώλης στο εργοστάσιο του Φιξ, υπάλληλος στο φωτογραφείο του Μεγαλοοικονόμου, βοηθός νοσοκόμου στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο… Μετά ήρθε ο πόλεμος, η Κατοχή, η αντίσταση. Είχα οργανωθεί στο ΕΑΜ. Ήμουν μαζί με την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ. Θυμάμαι, μια φορά στον Εμφύλιο, με έπιασαν κάτι ταγματασφαλίτες και με έδειραν τόσο άγρια που μου έσπασαν τα δόντια. Θα με σκότωναν, αλλά ευτυχώς απέναντι ήταν ένα μπορντέλο και βγήκαν έξω τα κορίτσια που δούλευαν εκεί και τους έδιωξαν με φωνές και κατάρες. Αυτές με περιέθαλψαν»…


Και τι δεν θα έδινα για να ακούσω αυτή την ιστορία από το στόμα του ίδιου του Μάνου ..............

λεει ψεμματα τελικα για το τελευταιο?

αυτος δεν ηταν στην επον??

 

[kanenas80]

καλυτερος  δισκος για μενα το χαμογελο της τσοκοντας

+10000

 

[voltaire45]

Μεγάλος ο Θεοδωράκης, αλλά έχω την ταπεινή εντύπωση ότι ο Χατζηδάκις είναι άλλο επίπεδο...

Αααααα, πολύ δύσκολη η σύγκριση.

Και οι δύο γράψαν μουσικές και τραγούδια που αγαπήθηκαν πλατειά από τον κόσμο, που τραγουδήθηκαν, που έγιναν γνωστά σε όλο τον πλανήτ.

Και οι δύο κινήθηκαν σε μία ευρεία γκάμα μουσικής: από το λαϊκό, μέχρι το έντεχνο, από το θέατρο μέχρι τον κινηματογράφο, από την όπερα μέχρι την συμφωνική.


Και ενώ θα συμφωνήσω ότι ο Χατζιδάκις είναι περισσότερο πολυεπίπεδος επιστρέφω στο Μαουτχάουζεν ή στο Κάντο Χενεράλ και αλλάζω γνώμη για τον Μίκη.

Πολύ φοβάμαι ότι η σύγκριση δεν έχει νόημα. Άλλο ο ένας, άλλο ο άλλος και την ίδια στιγμή τόσο όμοιοι και ανόμοιοι μεταξύ τους.

Ας αφήσουμε την μουσική να μιλήσει.

Από το αγαπημένο μου "Χαμόγελο της Τζοκόντα" η "Προσωπογραφία της Μητέρας μου":

Το μεγαλείο της μουσικής πρέπει να συνδυαστεί με το κείμενο που έγραψε ο Χατζιδάκις για το κομμάτι αυτό:

«Η μητέρα μου είναι γλυκιά και τρυφερή και μ' αγαπάει.Θα 'θελε να χε σταματήσει ο χρόνος εκείνη τη στιγμή που μ' έχει αντίκρυ της και με κοιτάζει. Γνωρίζω εκείνη τη στιγμή καλά, μα δεν μπορώ ούτε μπορεί να τηνε σταματήσει. Κι έτσι θα μείνει πάντα στη μνήμη μας, ευγενική και τρυφερή να καρτεράει μια δυο στιγμές που πέρασαν, μια δυο στιγμές που έζησα μοναδικά για εκείνη».

 

[marios51]

+10000

Σε μια παρέλαση στη Νέα Υόρκη, με μουσικές, με χρώματα και με πλημμυρισμένη από κόσμο την 5η Λεωφόρο, βρισκόμουν μια Κυριακή απόγευμα το φθινόπωρο του 1963 όταν συνάντησα μια γυναικούλα να περπατάει μοναχή με μιαν απελπισμένη αδιαφορία για ότι συνέβαινε γύρω της χωρίς κανείς να την προσέχει, χωρίς κανέναν να προσέχει, μόνη, έρημη μες στο άγνωστο πλήθος, που την σκουντούσε, την προσπερνούσε ανυποψίαστο, εχθρικό, αφήνοντας την να πνγεί μες στη βαθιά πλημμύρα της λεωφόρου, μέσα στη θάλασσα που ακολουθούσε, μέσα στ' αγέρι που άρχισε να φυσά.
Έμεινα στυλωμένος, ο μόνος που την πρόσεξε, κι έκαμα να την πάρω από πίσω, να την ακολουθήσω και πλησιάζοντάς την να της μιλήσω, χωρίς να ξέρων τι να της πω, μα ίσαμε ν' αποφασίσω, την έχασααπό τα μάτια μου.
Έτρεξα λίγο μπρος, ανασηκώθηκα στα πόδια μου για να την ξεχωρίσω, μα η μεγάλη μαύρη θάλασσα του κόσμου την είχε καταπιεί. Μέσα μου κάτι σκίρτησε οδυνηρά.
Χωρίς να καταλάβω, είχα σταθεί έξω από το βιβλιοπωλείο του Ριτζιόλλι και στη βιτρίνα του, απέναντί μου ακριβώς, βρισκόταν ένα βιβλίο για τον Ντα Βίντσι με την Τζοκόντα στο εξώφυλλο του να μου χαμογελά απίθανα αινιγματική, αυτόματα μεγεθυμένη, όσο η γυναίκα που χάθηκε στο δρόμο.
Δεν ξέρω γιατί όλ' αυτά μπερδεύτηκαν περίεργα μέσα μου, μαζί μ' ένα εξαίσιο θέμα του Βιβάλντι που είχα ακούσει πριν από λίγες μέρες και που εξακολουθούσε να επανέρχεται τυραννικά στη μνήμη μου.
Τα δέκα αυτά τραγούδια γράφτηκαν μ' ένα συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων.
Το θέμα είναι η γυναίκα έρημη μες στην μεγάλη πόλη.Το κάθε τραγούδι είναι κι ένας μονόλογός της, κι όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία της. Μια ιστορία σύγχρονη και παλιά μαζί.
ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ από σημείωμα στην έκδοση

 

[marios51]

λεει ψεμματα τελικα για το τελευταιο?

αυτος δεν ηταν στην επον??

ετσι λεει ο Θεοδωράκης. στο εαμ λεει βασικα........ δεν ξερω αμα ισχυει


Οι ευαισθησίες του  ήταν αριστερές! ας το αφησουμε εδω

 

[sisypos]

συγχαρητήρια για το άνοιγμα του θρέντ για έναν τεράστιο συνθέτη, που οφείλεται και σε αυτόν η διαμόρφωση της ελληνικής μουσικής.

ΑΙΝΙΓΜΑ:  Ποιο ηταν το γιουσουφακι   του? ..... ...... :o....

..... :o.....ο Πετρος Γαιτάνος  

 

[loukritia!]

1.γαμαικανε μα επαρακολουθεις?????????????
2.ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!!!!!!!!!!ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΥΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

[kanenas80]

όπως έγραψα και παραπάνω αγαπημένο cd το χαμόγελο της τζοκόντας.... βέβαια και τα άλλα ρωμαϊκή αγορά, λιλιπούπολη που λέει η λουκ είναι επίσης απίστευτης ομορφιάς αλλά το πιο είναι το καλύτερο είναι κάπως υποκειμενικό θέμα..

ο μάνος χατζιδάκις είναι ο αγαπημένος μου συνθέτης όμως όχι τόσο για την απίστευτη μουσική που έγραψε όσο για την προσωπικότητα που είχε.... πραγματικά είναι από τους ανθρώπους που θα ήθελα να ζούσαν και να ήταν φίλοι μου..... συζήτηση με τον χατζιδάκη μπροστά στην θάλασσα όλο το βράδυ παρέα με ένα μπουκάλι κρασί.... πράγματα δλδ που κάνεις μόνο με πολύ καλούς φίλους.... γιατί είχε απίστευτη ευρύτητα σκέψης και τρομακτική αίσθηση του τι είναι τέχνη μάζι με ένα άκρως ποιητικό τρόπο να εκφράζεται

χαρακτηριστικό παράδειγμα: στον αγώνα του κατά της αυριανής είχε πει "όταν λέω ότι πρέπει να κλείσει η αυριανή δεν εννοώ να την κλείσει το κράτος αλλά να σταματήσουν να την αγοράζουν οι πολίτες και να αναγκαστεί να κλείσει μόνη της" απλά Θ-Ε-Ο-Σ

 

[trikardos]

Το 1938 σκοτώθηκε ο πατέρας μου σε αεροπορικό δυστύχημα. Έπεσε το αεροπλάνο με το οποίο ταξίδευε. Ανάμεσα στους επιβάτες που σκοτώθηκαν ήταν και ο διάσημος Αργεντίνος τραγουδιστής Κάρλος Γαρδέλ. Κάθε φορά που ακούω ένα τραγούδι του Γαρδέλ θυμάμαι τον πατέρα μου».

O Carlos Gardel (11 December 1887/18901 - 24 June 1935)  μάλλον έκανε λάθος ο Καρλος Γαρδελ σκοτ'ωθηκε σε αεροπορικό δυστήχημα τρία χρόνια πριν

 

[marios51]

χαρακτηριστικό παράδειγμα: στον αγώνα του κατά της αυριανής είχε πει "όταν λέω ότι πρέπει να κλείσει η αυριανή δεν εννοώ να την κλείσει το κράτος αλλά να σταματήσουν να την αγοράζουν οι πολίτες και να αναγκαστεί να κλείσει μόνη της" απλά Θ-Ε-Ο-Σ

οποιος εχει διαβασει τη του ελεγε η αυριανη εκεινη την περιοδο θα μεινει κοκαλο...... ουτε ο πλευρης δεν θα μπορουσε να γραψει εκεινο τον αρθρο......... 

δεν ηταν τυχαιο ομως ο χατζιδακις ηταν στενος φιλος με τον καραμανλη.. και η αυριανη μια εφημεριδα που υποστηριζε το πασοκ!

 

[marios51]

 

[marios51]

ενα απο τα καλυτερα ξεχασα

 

[kanenas80]

το βαλς των χαμένων ονείρων και σε background από amelie

 

[tramountana]

βρε βρε βρε μπουρδελιάρηδες με ευαισθησίες... μπράβο παιδιά... και ας μην ξεχνάμε

Πορνογραφία σημαίνει συνουσία,
συνωμοσία στο φως των αστεριών
για την Ευρώπη μα και για την Ασία
πορνογραφία στα μάτια των παιδιών.

Μέσ' το κόσμο χάνομαι
κι απ' τα πάθη μου πιάνομαι.
Δίνω σώμα, δίνω φως,
μα πεθαίνω σοφός.

Πορνογραφία σημαίνει συνουσία,
συνωμοσία στο φως των αστεριών.
Για την Ευρώπη μα και για την Ασία
πορνογραφούμε στα μάτια των παιδιών.

Μέσ' το κόσμο χάνομαι
και απ' τα πάθη μου πιάνομαι.
Δίνω σώμα, δίνω φως,
μα πεθαίνω σοφός.

Πορνογραφία σημαίνει ανταρσία,
απελπισία, σκοτάδι και μαγεία.
Πορνογραφία σημαίνει συνουσία
φωτογραφία σημάδι των καιρών.

 

[tramountana]

αντε αφιερωμένο στα θηλυκά του σάιτ... σήμερα με έχουν πιάσει τα ψυχο-πλακωτικο-ρομαντικά μου τον παλιόγερο

Αγάπη μου σε γύρευα
σ' αυγή και σε φεγγάρι
και στα ψηλά τα σύννεφα
σε γύρευα τυφλός,
μα ήρθε ο καιρός, ήρθε η βροχή
κι η δροσερή σου χάρη
αγάπη μου σε γύρεψα
γιατί ήσουν ουρανός.

Κι αν ο Θεός που σ' έπλασε
με μιαν ευχή μεγάλη
να 'χεις αστέρι στα μαλλιά
και μια χρυσή καρδιά,
στ' αλώνια ευθύς υψώθηκε
το χρυσαφένιο στάρι
κι η αγάπη μου μ' αγάπησε
γιατί ήμουν ουρανός.

Αγάπη μου πως σ' έχασα
πως η καρδιά μου εστάθη
και τα πουλιά σ' αρπάξανε
μες στην πολύ βροχή,
ήρθε νοτιάς, ήρθε βοριάς
το κύμα να σε πάρει
αγάπη μου που μού 'φυγες
γιατί ήσουν ουρανός.