Υπάρχει μια ολόκληρη ιστορία κι έχουν γραφτεί χιλιάδες άρθρα για το πως πρέπει να συμπεριφέρεται ένας αστυνομικός.
Οι κανόνες εμπλοκής είναι κατά περίσταση.
Αλλιώς λειτουργείς όταν έχεις έναν μεγάλο οργισμένο όχλο απέναντί σου, ακόμα κι αν πρόκειται για σχολιαρόπαιδα, ειδικά αν είναι οπλισμένα με μολότωφ, αλλιώς όταν είναι δυο τρεις νεαροί.
Η δύναμη πυρός ενός όπλου είναι τεράστια. Άμεσα αποθαρρύνει μέχρι και 10 άοπλα άτομα, απλώς και μόνο με έναν προειδοποιητικό πυροβολισμό στον αέρα, για την επίδειξη ισχύος.
Δεν ξέρω ποια ήταν η ψυχολογική φόρτιση του αστυνομικού που πυροβόλησε.
Τα δεδομένα και οι παράμετροι είναι πολλοί.
Φανταστείτε έναν αστυνομικό λίγο μετά τη συμπλοκή στου Γκύζη, τότε που ο Τσουτσουβής σκότωσε τρεις συναδέλφους του....
Τι φόβο μπορεί να έχει, πόσο ευερέθιστο μπορεί να γίνει ενα τέτοιο άτομο?
Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης παίζει πολύ μεγάλο ρόλο σε τέτοιες περιόδους.
Κάποτε είχα υποστηρίξει να υπάρχει συνεχής ψυχολογική υποστηριξη και συνεχή αξιολόγηση οι άντρες των σωμάτων ασφαλείας από ειδικευμένους ψυχιάτρους, ώστε να ελαχιστοποιηθούν τα κρούσματα δυστυχημάτων.
Όπως και στον στρατό που τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Δεν μπορείς να δίνεις όπλο σε ένα εμφανώς ψυχικά διαταραγμένο άτομο. Μόνο στον θάλαμό μου, όντας νεοσύλλεκτος είχα εντοπίσει τουλάχιστον δυο τέτοιους ανθρώπους με περίεργη συμπεριφορά.
Από τύχη δεν έχουμε θρηνήσει περισσότερα θύματα μέχρι τώρα.
