The Saint*
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 28 Ιουλ 2010
- Μηνύματα
- 56.930
- Κριτικές
- 90
- Like
- 37.451
- Πόντοι
- 25.467
Καλησπέρα δάσκαλε!Στην περίληψη του βιβλίου «Ντάμα Πίκα», έχεις ενσωματώσει ένα μεγάλο κομμάτι από την πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση που έχει κάνει για αυτό, ο εξαιρετικός Γιάννης Αντωνιάδης.
Έχεις αφαιρέσει όμως το κομμάτι στο οποίο κάνει έναν παραλληλισμό με τον «Παίκτη» του Ντοστογιέφσκι. Αυτό που αναφέρει το θέμα του πειρασμού και της παραδοξότητας.
Και βέβαια όπως ο παίκτης του Ντοστογιέφσκι έχει την ανείπωτη αδημονία να γευτεί έστω και για μία φορά την απόλαυση του κέρδους (έστω κι αν είναι πρόσκαιρο), την ίδια ανυπομονησία έχει και ο παίκτης του αγοραίου έρωτα από την στιγμή ακόμα που βλέπει μια καινούργια περίπτωση και σκέφτεται την πιθανότητα ενός ραντεβού.
Ποια είναι όμως η παραδοξότητα στην case study "DiorPoison";
Τι είναι αυτό το αταίριαστο του δευτέρου μέρους την κριτικής και που επιβεβαιώνει ο επίλογός της, που έρχεται σε σύγκρουση με την κοινή λογική;
Θα απαντηθούν τα ερωτήματα όσο βρίσκεται στο σπορ η Malvina ή όταν αποχωρήσει θα πάρουν την θέση που τους αξίζει δίπλα στο:
Με ποιον τρόπο έφτασε εκεί, αυτός που βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα στο γκρεμό και στο ρέμα;
Το κομμάτι με τον παίχτη δεν συμπεριλήφθηκε, γιατί δοθείσης ευκαιρίας σκοπεύω να του αφιερώσω δική του παρουσίαση και ανάλυση. Μπορεί βέβαια τα δύο αριστουργήματα να έχουν κοινή βάση, κάθε ένα τους όμως, είναι μοναδικά ξεχωριστό.
Τα σέβη μου.