kappa_fi
Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιουν 2018
- Μηνύματα
- 1.745
- Like
- 281
- Πόντοι
- 36
Oχι δεν ειναι ετσι. Ο χριστιανισμος μπορει να κυρηττει σταση ζωης, αλλα ως δογμα ειναι αδιαφορος ως προς την πολιτικη οργανωση. Παθητικη ειναι η σταση και καπως " υπερανω" δλδ οκ σα σταση ζωης και η γραμμη ειναι αυτη, αλλα στα δεδομενα κοινωνικοπολιτικα πλαισια.
Το ισλαμ ειναι ρητα πολιτικη πραξη και προταση. Ο πιστος χριστιανος δεν εχει λογο στην κοινωνικη οργανωση του κρατους του, ουτε τον ενδιαφερει, το θεωρει κατι το αναξιο λογου προσκαιρο συγκυριακο συμβαν που δε δυναται να επηρεασει τον ολο πνευματικο του βιο.
Ο πιστος μουσουλμανος ειναι και πολιτικα ιδεολογικα πιστος. Και 1 % να ειναι οι πιστοι, εχουν ως στοχο τους αυτο γιατι ειναι μερος της πιστης τους. Δε λεω αν ειναι καλο η κακο, ενδεχομενως να ειναι καλο αυτο το πολιτικο συστημα. Απλα λεω πως λειτουργει.
Ο χριστιανισμός δεν χρειάστηκε να θίξει ζητήματα πολιτικής οργάνωσης γιατί η ίδια η πολιτική πραγματικότητα της εποχής που γεννήθηκε ήταν παρακμιακή κι έπνεε τα λοίσθια ένας τύπος δημόσιου βίου που είχαν κληρονομήσει οι Ρωμαίοι από τους Έλληνες - ο χριστιανισμός σηματοδοτεί για ιστορικούς λόγους τη μεγάλη στροφή στην αξία της ιδιώτευσης, της απόσυρσης από τα δημόσια πράγματα και τα κοινά.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στέκεται αδιάφορος μπροστά στις αξιώσεις της εγκόσμιας εξουσίας για την κατοχή και τη διάθεση της "αλήθειας": σχεδόν όλη η ιστορία του είναι οι μάχες που έχει δώσει γύρω απ' αυτό το ζήτημα.
Μπορεί να μην πρεσβεύει την αλήθεια του στα εγκόσμια, υπερασπίζεται όμως τις αξίες του ακόμα και στις πιο ακραιφνείς απολυταρχίες.
Κι αυτό από μόνο του είναι ιδιαζόντως πολιτικό.
Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε λοιπόν ότι ο χριστιανισμός αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καόσαρι και τα του Θεού τω Θεώ: έχουν γραφτεί βιβλία επί βιβλίων γι' αυτή τν τόσο παρανοημένη έκφραση.