τι συριζο-μαλακίες και φλωριές είναι αυτές ρε γμτ
το άλλο το κοριτσάκι είναι με σμπαραλιασμένο κρανίο και βιασμένο αιδοίο
και μείς στέλνουμε ιατροδικαστές να εξετάσουμε το Pokemon μήπως έχει χάσει κανά πόντο απ΄το καλσόν?
έπρεπε ήδη να έχουν
150 Pokemon
Ένας μετανάστης δολοφόνησε έναν Έλληνα. Συμπέρασμα: όλοι οι μετανάστες είναι δολοφόνοι.
Κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι διεφθαρμένοι. Συμπέρασμα: όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι διεφθαρμένοι.
Επειδή όμως υπάρχουν και έλληνες δολοφόνοι, δεν ξέρω γιατί εκεί δεν λειτουργεί κατά τον ίδιο τρόπο αυτή η λογική.
Με την ίδια λογική και η Άννα Φράνκ ήταν ένοχη, επειδή ήταν Εβραία, και έπρεπε να οδηγηθεί στα κρεματόρια, όπως και κάθε Εβραίος.
Με την ίδια λογική και ως αντίποινα για το θάνατο ενός γερμανού στρατιώτη, τα στρατεύματα κατοχής προέβαιναν στις "μαζικές εκτελέσεις και τις σφαγές ολόκληρων πόλεων και χωριών από τους ναζί στο όνομα της «συλλογικής ευθύνης», που υπέστη και ο ελληνικός λαός από τα Καλάβρυτα και το Δίστομο ως την Κάνδανο των Χανίων και από το Κομμένο της Άρτας και τον Χορτιάτη Θεσσαλονίκης ως το Δοξάτο της Δράμας".*
"Ένα από τα πιο σημαντικά διδάγματα από την τραγωδία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είναι ότι δεν επιτρέπεται καμία ανοχή στα φαινόμενα ξενοφοβίας, ρατσισμού και αντισημιτισμού και στις δυνάμεις που τα εκφράζουν. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σε περιόδους βαθιάς κρίσης - σαν τη σημερινή - που οι κοινωνίες εξουθενώνονται, πλήττεται η κοινωνική συνοχή και βολεύει το σύστημα η αναζήτηση «αποδιοπομπαίων τράγων» σε αδύνατες κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστες"*.
Αν και το μεταναστευτικό είναι μέγιστο πρόβλημα, ωστόσο, αν σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία δεν υπήρχαν οι μετανάστες, κάποιοι θα τους είχαν "εφεύρει" θα είχαν "κατασκευάσει" με λίγα λόγια τους αποδιοπομπαίους τράγους τους. Άλλοτε το φάντασμα λεγόταν κομμουνισμός, άλλοτε τρομοκρατία, άλλοτε απλώς το διαφορετικό. Και στο όνομα αυτών των φαντασμάτων, "νομιμοποιούνται" κάποιοι να οργανώνουν μαζικά πογκρόμ, με τη λογική της συλλογικής ευθύνης;
*Απόσπασμα από το "Ποτέ πια πόλεμος, ποτέ πια φασισμός", του Πάνου Τριγάζη, από την ΑΥΓΗ, 10-5-2012
μεχρι να μας μπουν στο σπιτι
ελπιζω αυτα να τα ξερεις 
