Πωπω...τί θυμήθηκα τώρα...
Εγώ κι ο κολητός μου φοιτητής απο Αθήνα στο έτος 1992...εγώ 22 κι εκείνος 20. Ψιλοτακτικοί θαμώνες στο ξύλινο στριπτιζάδικο του βαρδαρίου στη Μοναστηρίου.
Συχνά ακούγαμε φασαρλιες απο ένα υποτιθέμενο "φρουτάδικο" που ήταν ακριβώς απέναντί έφερνε συχνά ανησυχία στη γειτωνιά. Ο συγχωρεμένος πιά σερβιτόρος (τον φωνάζαμε Ντε Βίτο λόγω φυσιογνωμίας) με τον οποίο είχαμε αναπτύξει φιλικές σχέσεις μας ειπε το "μυστικό"..."οι θείες υπόσχονται εκεί γαμήσια και τρώνε τα λεφτά ανυποψίαστων..αν σας φωνάξουν μή ψαρώσετε!!!"
Λες και μας είπε πάτε κι αν δεν σας κλέψουν...Ντε Βίτο να μη με λένε !!! Έτσι την άλλη νύχτα τελείως τυχαία αφού μας έτρωγε ο κώλος μας για μαλακία κάνουμε μιά βόλτα απ`έξω..βγαίνει η χοντρή τσατσοπουτάνα μαζί με μια βουλγάρα γύρω στα 30 με κορμί λαμπάδα (το δόλωμα)....ξεκινάει το παραμύθι..."παιδιά ελάτε να κεράσετε ποτό, δίνεται 10 χιλιάρικα ο καθένας και γαμάτε τη βουλγάρα...Η συνέχεια προβλέψιμη, κάτσαμε κεράσαμε το ποτό, το φιλαράκι πήγε να ψιλοχωθεί στη βουλγάρα για να δει αν ήταν "αρκρετά πουτανάκι" αλλά μόνο που δεν έφαγε σφαλιάρα, λέμε οκ για πήδημα άλλη φορά θα έρθουμε, κάνε μας λογαριασμό. οι τότε τιμές πήγαιναν 500 αντρικό 1000 κερασμένο. Έρχεται ο σερβιτόρος νταβατζής της κακιάς ώρας, λέει 10000 ευρώ !!!! Λέμε λάθος φίλος 2 δικά μας + 2 κερασμένα 3000 και πολλά είναι, η γριά φώναζε "θα σας σκοτώσουμε, θα σας θάψουμε κλπ" βγαίνοντας λέω στη γριά θέλεις τα 3000 ή να πάω ως στο σταθμό που έχει περιπολικό για να μας λύσει τη παρεξήγηση ? Τελικά βγήκε κι ένας ακόμα απο `μεσα και λέει "για να μη φάτε ξύλο, αφήστε 5000 και δρόμο" τελικά έτσι κάναμε....αλλά δεν ήταν και η τελευτάια φορά που είδα την κολώχοντρη και τη ντεμέκ Βουλγάρα πουτανίτσα...
4-5 μήνες μετά βρέθηκα στο Ιπποκράτειο για κάτι εξετάσεις, δίπλα μου η χοντρή τσατσά με μπατερίτσες, και με το ένα μάτι μισόκλειστο απο το ξύλο....
μετά απο 2 χρόνια συνάντηση με τη Βουλγάρα στον "Σκορπιό" στη Μενεμένη...εσένα κάπου σε ξέρω ? Εεε ξέρεις είχα μπλέξει, μου είχαν πάρει το διαβατήριο, μή το πεις σε κανέναν θα με διώξουν...ευτυχώς ξέρεις το αφεντικό (η χοντρή γριά πουτάνα) πέθανε κι εκείνο το μαγαζί έκλεισε !