Επισκέπτης
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μία εμπειρία που είχα σήμερα.
Ήμουν στο λεωφορείο 608 προς Γαλάτσι σε κάποιο σημείο της Δροσοπούλου κι ενώ όλα ήταν ήρεμα, ακούω από πίσω κάποιον να φωνάζει "ποιον πας να κλέψεις ρε; εμένα ρε; τι πας να κάνεις ρε αλήτη" κλπ.
Να μη σας το πολυλέω, ο τύπος έριξε έναν βρωμόξυλο τον επίδοξο δράστη που γέμισε αίματα. Τον χτυπούσε πάνω από πεντάλεπτο.Δε μπορούσα να δω γιατί ήταν πίσω κι ήμουν μπροστά και το λεωφορείο τίγκα. Ο οδηγός σταμάτησε με κλειστές τις πόρτες, κλήθηκε το 100 και τον πήραν μέσα.
Εκείνο που μου έκανε φοβερή εντύπωση ήταν η κόντρα που εξελίχθηκε μεταξύ ατόμων που φώναζαν στον Έλληνα να σταματήσει να τον χτυπάει (όλες γυναίκες) και σ εκείνους που λέγαν καλά του κάνει. Οι κυρίες έλεγαν κρίμα είναι κι αυτός, πεινούσε, άνθρωπος είναι κι αυτός, μην τον χτυπάς άλλο θα πας εσύ φυλακή αντί για κείνον, κλπ
Η κόντρα αυτή κράτησε πολλή ώρα ενώ εξελίχθηκε σε επίπεδο καυγά μεταξύ των πιο φορτισμένων.
Αφού τελείωσε το συμβάν μετά από λίγο κατέβηκα απ το λεωφορείο αλλά σκεφτόμουν πολύ το σκηνικό, το πόσο φυσιολογικό θεωρούσαν οι κυρίες να φερθούμε με το γάντι σε κάποιον που άνετα θα μπορούσε να τραβήξει πιστόλι και να μας καθαρίσει (επεισόδιο στην Ηπείρου με το παλικάρι με την κάμερα). Απ την άλλη όσο τον χτυπάς τόσο πιο πιθανό είναι να κάνει κάτι τέτοιο.
Τέλος σκεφτόμουν κατά πόσο είναι σωστό να κλείσει ο οδηγός την πόρτα και να εγκλωβίσει τον θύτη-θύμα, όταν υπάρχουν τέτοιοι κίνδυνοι (που φυσικά εκ πρώτης όψεως είναι το σωστό).
Όλα αυτά σ ένα κλίμα που δείχνει που έχει φτάσει η Αθήνα, και το τι μας περιμένει ακόμα...
Ήμουν στο λεωφορείο 608 προς Γαλάτσι σε κάποιο σημείο της Δροσοπούλου κι ενώ όλα ήταν ήρεμα, ακούω από πίσω κάποιον να φωνάζει "ποιον πας να κλέψεις ρε; εμένα ρε; τι πας να κάνεις ρε αλήτη" κλπ.
Να μη σας το πολυλέω, ο τύπος έριξε έναν βρωμόξυλο τον επίδοξο δράστη που γέμισε αίματα. Τον χτυπούσε πάνω από πεντάλεπτο.Δε μπορούσα να δω γιατί ήταν πίσω κι ήμουν μπροστά και το λεωφορείο τίγκα. Ο οδηγός σταμάτησε με κλειστές τις πόρτες, κλήθηκε το 100 και τον πήραν μέσα.
Εκείνο που μου έκανε φοβερή εντύπωση ήταν η κόντρα που εξελίχθηκε μεταξύ ατόμων που φώναζαν στον Έλληνα να σταματήσει να τον χτυπάει (όλες γυναίκες) και σ εκείνους που λέγαν καλά του κάνει. Οι κυρίες έλεγαν κρίμα είναι κι αυτός, πεινούσε, άνθρωπος είναι κι αυτός, μην τον χτυπάς άλλο θα πας εσύ φυλακή αντί για κείνον, κλπ
Η κόντρα αυτή κράτησε πολλή ώρα ενώ εξελίχθηκε σε επίπεδο καυγά μεταξύ των πιο φορτισμένων.
Αφού τελείωσε το συμβάν μετά από λίγο κατέβηκα απ το λεωφορείο αλλά σκεφτόμουν πολύ το σκηνικό, το πόσο φυσιολογικό θεωρούσαν οι κυρίες να φερθούμε με το γάντι σε κάποιον που άνετα θα μπορούσε να τραβήξει πιστόλι και να μας καθαρίσει (επεισόδιο στην Ηπείρου με το παλικάρι με την κάμερα). Απ την άλλη όσο τον χτυπάς τόσο πιο πιθανό είναι να κάνει κάτι τέτοιο.
Τέλος σκεφτόμουν κατά πόσο είναι σωστό να κλείσει ο οδηγός την πόρτα και να εγκλωβίσει τον θύτη-θύμα, όταν υπάρχουν τέτοιοι κίνδυνοι (που φυσικά εκ πρώτης όψεως είναι το σωστό).
Όλα αυτά σ ένα κλίμα που δείχνει που έχει φτάσει η Αθήνα, και το τι μας περιμένει ακόμα...