Διαβάζοντας όλη αυτή την παράνοια, είπα να γράψω ένα «ποίημα».
ΑΧ ΚΑΤΡΙΝΑ!
Ποια είναι , λοιπόν, αυτή η Κατερίνα ;
Μια ύπουλη ηθοποιός ή μια τρελή γιατρίνα;
Αχ Κατρίνα , θεατρίνα , πες μου σε παρακαλώ και ό,τι βλακεία είπα ευθέως την ανακαλώ.
- Γεννήθηκες σε μια κωμόπολη της Ευρυτανίας ή μήπως βορειότερα, σε βίλα της Δανίας;
- Έφαγες τα χρόνια σου σε ωδεία και θρανία ή μήπως στον καταυλισμό γεμάτη με ανία;
Αχ Κατρίνα , θεατρίνα , όσο και αν σ’ αντιπαθώ , στα τσιγγάνικα σου μάτια δεν μπορώ να αντισταθώ…
- Τελικά με εύσημα το πήρες το πτυχίο ή καράβια έσερνες στη Μάνη και στη Χίο;
- Ήρθες Αθήνα άξαφνα να πηδηχτείς σε τρίο ή για να γίνεις νομικός μες στο Πρωτοδικείο ;
Αχ Κατρίνα , θεατρίνα , πες μου αυτό το μυστικό κι εγώ αυτόκλητος προμότορας σου θα ανακηρυχθώ.
- Κοντολογίς το έβγαλες το Πολυτεχνείο ; Ή μάταια εθώπευες του πρυτάνεως το εργαλείο;
- Μήπως είσαι στο Περού με ξένο πορτοφόλι ; Τρέχω να το πω στο bou για να πενθήσουν όλοι.
Αχ Κατρίνα , αχ κομπίνα, με φλόμωσες στο ψέμα. Γύρνα για ένα hate fuck , τρέμω για ένα σου βλέμμα.
Αχ Κατρίνα , θεατρίνα , τόσο καιρό μου πλάσαρες μια κίβδηλη περσόνα , όμως εγώ ερωτεύτηκα την μαγική σου εικόνα.
Αχ Κατρίνα, αχ κομπίνα, με έχει φάει η ρουτίνα…