Ειχε πει κατι ο Γιωργος Γεωργιου οπου ασχολιοταν με ζαρια, με τζογο.
Οταν κερδιζα χαιρομουν. Οταν εχανα ομως χαιρομουν ακομα περισσοτερο, αδειαζα, ενιωθα κενος, αλλος ανθρωπος. Κοιμομουν σαν πουλακι. Ενιωθα κατι σαν ηδονη. Επιβεβαιωνω απολυτα. Φυσικα δε παει κανεις για να χασει, για να κερδισει παει. Εχετε δει σε κατι ταινιες που παιζει ο αλλος ειτε ιπποδρομο, καζινο και αφου εχοντας πολλα λεφτα στη τσεπη τα χασει ολα, στο τελος παιρνει τα κερματα και τα πεταει κι αυτα με μια κινηση σαν να λεει, Να, παρτα κι αυτα. Εκεινη την ωρα βρισκεται σε αλλη διασταση, σε εκσταση, σε αλλα επιπεδα αδρεναλινης, ζει στιγμες που δε τις ζει συχνα. Σε κατι τετοιο αναφεροταν ο Γεωργιου. Δε μιλαμε βεβαια για 50 ευρω. Για μεγαλα ποσα. Πολλα χανεις, πολλα κερδιζεις.
