Κάπως έτσι, τον Δεκέμβριο του 2010 οι Ευρωπαίοι σοκάρονται από την ειλικρίνεια του Γιώργου Παπανδρέου ο οποίος τους ενημερώνει ότι η προηγούμενη κυβέρνηση τους έλεγε ψέματα κι ότι θα χρειαστεί τη βοήθεια τους καθώς η διάσωση της Ελλάδας θα ήταν μια τεράστια επιχείρηση.
Μπορείς να το πεις και ειλικρίνεια, αλλά μπορείς να το πεις και αφέλεια-ανοησία (έως και προδοσία!) το να βγαίνει π.χ. ο Παπακωνσταντίνου τον Οκτώβρη-Νοέμβρη του 2009 και να λέει πως "Ψέματα λέγαμε πως είχαμε έλλειμα μονοψήφιο, 15% έχουμε!" (Που δεν είχαμε μεν μονοψήφιο, αλλά 15% ΔΕΝ είχαμε! Το "ξέντωσε" όσο μπορούσε για να βγει 15%).
Διότι καλό είναι (λέμε τώρα!) να εκθέτεις τους προηγούμενους, αλλά "ξεχνάς" (όντως το ξεχνούσε άραγε;) πως έτσι εκθέτεις και την χώρα στα μάτια των διεθνών δανειστών της και των ευρωπαίων εταίρων.
Αν "κληρονομήσεις" μια επιχείρηση που δεν πάει καλά ΔΕΝ βγαίνεις να το διατυμπανίσεις δημοσίως, διότι έτσι της δίνεις τη χαριστική βολή μόνος σου. Λες "Έχουμε τα προβλήματά μας αλλά το προσπαθούμε το ζήτημα".
Εκτός αν το έχεις ήδη αποφασίσει να την δώσεις την χαριστική βολή! ;)
Τί έγινε λοιπόν μετά τη μαλακία του Παπακωνσταντίνου; Οι διεθνείς αγορές δεν μας δάνειζαν (και καλά κάνανε αφού μόνοι μας τους είπαμε πως είμαστε πεσμένοι έξω) και καταφύγαμε (αναγκαστικά!) στο μηχανισμό στήριξης ως επαίτες παι πενόμενοι. Λογικό ήταν να μην αρκεστούν στο να τους "πάρουμε μόνο πίπα" και να μας "ζητήσουν και κώλο"!
Για την ιστορία το Ελληνικό ομόλογο τον Ιούνη του 2009 απετιμάτο (από τις αγορές και σύμφωνα με τις αξιολογήσεις των διεθνών οίκων) στο 110%!! Φαίνεται απίστευτο, αλλά ΕΤΣΙ ήταν.
Να εξηγήσουμε πως η καλή αξιολόγηση δεν σημαίνει αναγνώριση της ευρωστίας της οικονομίας (κανένας εύρωστος δεν ζητάει δανεικά, εκτός ίσως από τη Γερνανία που τα δανείζεται με 1% για να τα δανείσει με 5% και να κονομήσει από την κρίση των άλλων) αλλά απλά δυνατότητα να εξυπηρετήσεις το χρέος σου, έστω με νέο δανεισμό. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς τί μήνυμα πέρασε ο ΠΑΠ (προφανώς σε συνενόηση με τον ΓΑΠ) στις διεθνείς αγορές, σπέρνοντας τον διεθνή πανικό από την ανοησία του (μόνον;).
"ΜΗΝ μας δανείζετε!!"
Προσωπικά δεν είμαι υπέρ της άποψης να συνεχίζαμε έτσι διότι ασφαλώς και δεν ήταν δυνατόν αυτό να γίνεται αυτό εσαεί. Κάποτε η γύμνια μας θα φαινόταν. Να πέρναμε λοιπόν μέτρα, αλλά όχι αφού πρώτα δείχναμε μόνοι μας την οικονομική μας γύμνια και μάλιστα την υπερεκτιμούσαμε και ψευδώς!
Και κάτι τελευταίο.
Στις προεκλογικά το 2009 ο Γιωργάκης έλεγε πως "Λεφτά υπάρχουν" και νέα μέτρα δεν θα χρειαστούν, ενώ ο Καραμανλής (που δεν ήθελε να ξανακυβερνήσει και γι αυτό και είχε ουσιαστικά παραιτηθεί εξ άλλου) έλεγε αντίθετα πως "δυστυχώς θα χρειαστούν μέτρα", γενόμενος έτσι ο ίδιος αντιδημοφιλής και ουσιαστικά "αβαντάροντας" μελλοντικά την διάδοχο κατάσταση.
Για να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους, να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει ειλικρίνεια, τί ατολμία ενδεχομένως, αλλά και τί ανοησία αν μη και προδοσία.