Ιστορία:Μια αναδρομή στους αιώνες

[DARKSIDEOFTHEMOON]

  Σε δυο μερες η επετειος της Αλωσης της Κωνσταντινου Πολης....

 

Την οποία την τιμάμε ιδιάιτερα κ εδώ κ στο Αεκτζήδικο.

 

[DARKSIDEOFTHEMOON]

Πήρ χθες από την έκθεση βιβλίου στο Ζάππειο,ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για τις τελευταίες αναλαμπές της αρχαίας Σπαρτης.
Λέγεται,΄΄Εις το όνομα του Λυκούργου΄΄,εκδ.EUROBOOKS,συγγρ.ο Μιλτιάδης Μιχαλόπουλος και αναφέρεται στις τελευταιες αναλαμπές της ΣΠάρτης κατά την περίοδο 243-146 π.Χ.μέχρι την πολιορκια΄της από τους Ρωμαίους.Εξαιρετικό σύγγραμα εκ πρώτης.

 

[Α-Ω]

Εκατοντάδες ξένα βιβλία με ιστορικά-στρατιωτικά θέματα σε direct downloading. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρείτε κάτι ενδιαφέρον. Όρεξη να έχετε να ψάχνετε. Ανανεώνεται καθημερινά.

http://avaxhome.ws/ebooks/history_military

ωραίο, ευχαριστώ.

 

[stamatis57]

Με αφορμή την επέτειο της Άλωσης της Πόλης θα ήθελα να θέσω ένα θέμα και όποιος θέλει να σχολιάσει. Θεωρώ ότι ο πραγματικός ήρωας της Άλωσης είναι ο Ιωάννης Ιουστινιάνη (Τζουστιάνι στα Λατινικά). Ο Γενουάτης στρατηγός που ήρθε με το στρατό του, οργάνωσε την άμυνα της πόλης και ανέλαβε την αρχιστρατηγία του βυζαντινού στρατού. Πολέμησε γενναία και απόκρουσε όλες τις επιθέσεις των Οθωμανών. Τη μέρα της Άλωσης καθώς πολεμούσε στην πύλη του Ρωμανού πλάι στον Αυτοκράτορα, τραυματίστηκε σοβαρά και αποχώρησε από τη μάχη παρά τις εκκλήσεις του Παλαιολόγου: -"Αδερφέ μην εγκαταλείπεις, μείνε μαζί μου". Όμως το τραύμα του ήταν πολύ άσχημο. Μπήκε στο πλοίο του που είχε στον Κεράτιο και έφυγε. Λίγες ώρες αργότερα πέθανε και θάφτηκε στη Χίο. Ο τάφος του μάλλον σώζεται ακόμα. Στην Ελλάδα πολλοί τον κατηγόρησαν και τον συκοφάντησαν ότι έφυγε για να γλιτώσει το τομάρι του, τη στιγμή που όλους αυτούς τους μήνες πολεμούσε τους Τούρκους και θωράκιζε τα τοίχη και την άμυνα της Πόλης χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Το τραύμα του ήταν όντως σοβαρό και δεν μπορούσε καν να σταθεί. Απόδειξη ότι σε λίγες ώρες ξεψύχησε. Πάντως οι περισσότεροι ιστορικοί θεωρούν πως ο τραυματισμός του Ιουστινιάνη έδωσε τη νίκη στο Μωάμεθ μια ώρα νωρίτερα. Αυτό που δεν αντιλαμβάνομαι είναι η κατασυκοφάντησή του από πολλούς τη στιγμή που Ράνσιμαν, Σλουμπερζέ τον υμνούν και ο Νίκολ γράφει πως ήταν "αυτός που με τους ώμους τους κρατούσε τον ουρανό αφού επί έξι ώρες απέκρουε του Τούρκους πριν τραυματιστεί. Δεν θα έπρεπε να αποκατασταθεί και ίσως να τιμάται πλάι στον Παλαιολόγο; Στο κάτω κάτω δεν είχε καμία υποχρέωση να έρθει και να πολεμήσει. Και όμως το έκανε.

 

[SANIM]

Αντιθετα στα σχολικα βιβλια παρουσιαζεται σαν ηρωας ο Νοταρας,που διαλαλουσε πως προτιμαει το τουρκικο φεσι απο την παπικη τιαρα......

 

[gabadoo]

Θεωρώ ότι ο πραγματικός ήρωας της Άλωσης είναι ο Ιωάννης Ιουστινιάνη (Τζουστιάνι στα Λατινικά).  Στην Ελλάδα πολλοί τον κατηγόρησαν και τον συκοφάντησαν ότι έφυγε για να γλιτώσει το τομάρι του, τη στιγμή που όλους αυτούς τους μήνες πολεμούσε τους Τούρκους και θωράκιζε τα τοίχη και την άμυνα της Πόλης χωρίς κανένα αντάλλαγμα.

  Οχι και χωρις ανταλλαγμα
  Και η Χιος με την πολυτιμη μαστιχα,τι ρολο επαιξε;
  Ανταλλαγματα και μαλιστα ισχυροτατα ειχε ο Ιουστινιανης απο την Χιό
 

 

http://www.chioshistory.gr/gr/itx/itx21.html

  Το νησι καταληφθηκε μετα την Αλωση
  Παντςω ο Ιουστινιανι την εκανε με ελαφρα,την ωρα του μεγιστου κινδυνου,απο την πυλη
  του Ρωμανου
  Και εκει ακριβως σε αυτη την πυλη ειναι που εσπασε η αμυνα
  Ποια Κερκοπορτα και μαλακιες
  Με την καταστροφη των τοιχων στην πυλη του Ρωμανου και την απωλεια (λογω του φευγιου..)
  των αντρων του Γενουατη,οι Τουρκοι ειχαν ευκολοτερο εργο να κανουν...

  Οι πραγματικοι Ηρωες της Αλωσης ειναι οι αντρες που δεν παραδοσαν οπλα στον σουλτανο

  [size=14pt]Οι Κρητικοι ναυτες[/size]

  Οι οποιοι ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΑΝ,αλλα αποχωρησαν (οσοι ειχαν μεινει δηλαδη..) με τα οπλα τους

  Αυτοι ειναι οι Ηρωες της Αλωσης

Θα προσθέσω μια ιστορία. σχετική με το θέμα από διάλεξη του πολύ αξιόλογου λαογράφου, Γιάννη Τσουχλαράκη:

  Στην Κωνσταντινούπολη, 550 χρόνια πριν, όταν έγινε η άλωσή της από τους Τούρκους στις 29 Μαΐου του 1453, έλαβε χώρα κι ένα γεγονός που κάνει εμάς τους Κρητικούς να αισθανόμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι για τους προγόνους μας.

  Πιο συγκεκριμένα, ο συγγραφέας Γεώργιος Φραντζής, φίλος και μυστικοσύμβουλος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, Πρωτοβεστιάριος και Μέγας Λογοθέτης στην Κωνσταντινούπολη, αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων της άλωσης, γράφει: (1)

  «Όταν μπήκαν οι εχθροί στην Πόλη, έδιωξαν τους Χριστιανούς που είχαν απομείνει στα τείχη με τηλεβόλα, βέλη, ακόντια και πέτρες. Έτσι έγιναν κύριοι ολόκληρης της Κωνσταντινούπολης, εκτός των πύργων του Βασιλείου του Λέοντος και του Αλεξίου, τους οποίους κρατούσαν οι ναύτες από την Κρήτη που πολέμησαν από τις 6 μέχρι τις 8 το απόγευμα και σκότωσαν πολλούς Τούρκους.

  Βλέποντας το πλήθος των εχθρών που είχαν κυριεύσει την πόλη, δεν ήθελαν να παραδοθούν, αλλά έλεγαν ότι προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να ζήσουν. Κάποιος Τούρκος ειδοποίησε τότε το Σουλτάνο για την ηρωική άμυνά τους κι εκείνος συμφώνησε να τους επιτρέψει να φύγουν με το πλοίο και όλα τα πράγματα που είχαν μαζί τους». Θέλοντας να δείξει στους δικούς του στρατιώτες ότι η αφοσίωση στο καθήκον και η αυτοθυσία αμείβεται, ώστε να παραδειγματιστούν.

  Για τους Κρήτες που έλαβαν μέρος, ως εθελοντές μαχητές, στην άμυνα της Βασιλεύουσας κάνει λόγο και ένας άγνωστος ποιητής το 15ο αιώνα σε έργο του με τίτλο: «Το ανακάλημα της Κωνσταντινούπολης», τονίζοντας πως όσοι σώθηκαν επέστρεψαν με ένα καράβι, φέρνοντας το θλιβερό μήνυμα της Άλωσης της Πόλης.

  Περισσότερες πληροφορίες, όμως, για τους Κρητικούς αυτούς μας δίνει ένα ολιγοσέλιδο χειρόγραφο του 1460, που βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου Αγίου Όρους και συντάχθηκε με βάση τις διηγήσεις ενός εκ των διασωθέντων Κρητικών, του Πέτρου Κάρχα ή Γραμματικού.

  Σύμφωνα, λοιπόν, με το χειρόγραφο αυτό, το τελευταίο δεκαήμερο του Μάρτη του 1453 χίλιοι πεντακόσιοι Κρήτες εθελοντές ξεκίνησαν με πέντε καράβια και με σκοπό την ενίσχυση της άμυνας της Κωνσταντινούπολης. Αρχηγός τους ήταν ο Μανούσος Καλλικράτης από τα Σφακιά, ιδιοκτήτης των τριών καραβιών και καπετάνιος του ενός. Στα άλλα δύο καράβια του καπετάνιοι ήταν ο Γρηγόρης Βατσιανός Μανάκης από τ' Ασκύφου Σφακίων και ο Πέτρος Κάρχας από την Κυδωνία, γνωστός και με το παρανόμι Γραμματικός. Το τέταρτο καράβι ανήκε στον Ανδρέα Μακρή από το Ρέθυμνο και είχε κυβερνήτη τον ίδιο και στο πέμπτο, ιδιοκτησίας του καπετάν Νικόλα του Στειακού, τη διοίκηση ανέλαβε ο Παυλής Καματερός από την Κίσσαμο. Όταν έφτασαν οι Κρήτες στην Βασιλεύουσα, επάνδρωσαν τους 3 πύργους (που αναφέραμε), από τους 112 που υπήρχαν συνολικά στα προστατευτικά τείχη της.(2)

  Σύμφωνα με μια παλιά συνήθεια, οι Κρήτες τις λίγες στιγμές της ξεκούρασης, ανάμεσα στις πολλές ώρες της μάχης, τραγουδούσαν, προτρέποντας σε ηρωισμούς και αυτοθυσίες(3). Κατά την προφορική παράδοση και όπως αυτή καταγράφεται από το μεγάλο μουσικό Κωνσταντίνο Παπαδάκη ή Ναύτη(4), ο οποίος διέσωσε τις μαρτυρίες παλιότερων μουσικών, όπως του Νικόλαου Κατσούλη ή Κουφιανού (1877-1947), του Μαριαναντρίκου (1858-1938) και άλλων, οι πολεμιστές από τη Μεγαλόνησο συνδυάζοντας την πανάρχαιη πυρρίχια κρητική μουσική, τις μαντινάδες και το βυζαντινό μέλος, συνέθεσαν δύο νέες μελωδίες (σκοπούς), τις οποίες αυτοί που σώθηκαν(5) γυρίζοντας τις έφεραν στην Κρήτη.

  Κατά τη λαϊκή πίστη, οι μελωδίες αυτές διαδόθηκαν στην επαρχία Κισσάμου και διατηρήθηκαν στα τοπικά τραγούδια (ως μελωδία και χωρίς να χορεύονται) μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα, όπου στο γάμο κάποιου Πατερομάνου στα Πατεριανά Λουσακιών Κισσάμου, με κουμπάρους Γραμπουσιανούς καπεταναίους, ο περίφημος βιολάτορας Στέφανος Τριανταφυλλάκης ή Κιώρος (6) από το Γαλουβά Λουσακιών Κισσάμου, προσκεκλημένος στο γλέντι, μετά από παραγγελία των οπλαρχηγών για χορό, έπαιξε με το βιολί του τους δύο τιμημένους μουσικούς σκοπούς. Στις μέρες μας οι σκοποί αυτοί λέγονται «πρώτος χανιώτικος» και «δεύτερος χανιώτικος» ή «κισσαμίτικος».

  Οι καπεταναίοι, υπό τη συναισθηματική φόρτιση που δημιουργούσαν κάποιοι τοπικοί επαναστατικοί σχεδιασμοί εναντίον των Τούρκων και θέλοντας να τιμήσουν τους Κρητικούς που επέστρεψαν από την Πόλη, φαίνεται πως χόρεψαν έναν παλιό κρητικό χορό, πιθανόν μετασχηματίζοντας τα βήματά του, πάνω στις δύο μελωδίες που έπαιξε ο Κιώρος. Έτσι λέγεται ότι διαμορφώθηκε ο «χανιώτικος συρτός», ο «βασιλιάς» των κρητικών χορών. Ένας χορός μοναδικός, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, λόγω του ξεχωριστού χορευτικού τρόπου απόδοσής του στην επαρχία Κισσάμου, όπου στον κύκλο του χορού χορεύουν πάντα οι εκάστοτε δύο πρώτοι και του πολύ μεγάλου αριθμού συνοδευτικών μελωδιών (μουσικών σκοπών), δημιουργήματα σπουδαίων μουσικών(7) του 19ου και του 20ου αιώνα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΠΗΓΕΣ:

  Φραντζή Γεωργίου, «Χρονικόν της πολιορκίας και της άλωσης της Κωνσταντινούπολης», Κέρκυρα 1477, εκδ. «Νέα Σύνορα», Αθήνα 1993, σ.68.
 
  Βλ. χειρόγραφο Μονής Βατοπεδίου στου Κελαϊδή Πάρι, «Κρήτες, οι τελευταίοι υπερασπιστές του Βυζαντίου», Αθήνα 1993, σσ.108-116 .

  Ρωμανιά Α., «Ηθογραφικά Κρήτης», Αθήνα 1965.

  Κωνσταντίνος Παπαδάκης (Ναύτης), «Κρητική λύρα, ένας μύθος», Χανιά 1989, σσ. 63-71.
 
  Σύμφωνα με το χειρόγραφο στο καράβι της επιστροφής μπήκαν 170 Κρήτες.

  Το Κιώρος ήταν παρανόμι και σημαίνει αλλήθωρος.

  Ενδεικτικά αναφέρουμε τους: «Σεληνιώτικος του Βουρογιάννη, «Ενάντιος» του Καναρίνη (Κωνσταντίνου Μπουλταδάκη), «Βοριάς» του Μαριαναντρέα, «Χαλεπιανός» του Κουφιανού (Νικόλαου Κατσούλη), «Μπαρμπούνι» του Τζέγκα, «Βατολακιανός» του Ναύτη (Κωνσταντίνου Παπαδάκη), «Μόνο εκείνος που αγαπά» του Σκορδαλού.


 

http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=13&t=6718

 

[kaytos]

Ρε παιδιά τί λέμε τώρα!!!
Όσοι κράτησαν όπλα εναντίον των δυνάμεων του Σουλτάνου κατά τη διάρκεια της πολιορκίας είναι ήρωες, τελεία και παύλα...
Για να μην τρελαθούμε εντελώς δηλαδή!!!

Από εκεί και πέρα, η Κερκόπορτα ήταν μια ασήμαντη βοηθητική πυλίδα, από την οποία μπαινόβγαινε κόσμος σε καιρό ειρήνης για να κάνει ό,τι ψιλοδουλειές είχε εκτός της Πόλης...
Απλά εμείς φορτώσαμε τις ενοχές μας, λάθη και παραλείψεις ΑΙΩΝΩΝ στην κερκόπορτα, μπας και αισθανθούμε καλύτερα με τη συνείδησή μας, ότι δηλαδή το χρέος μας το κάναμε και η Πόλη χάθηκε επειδή αυτή έμεινε ανοιχτή...
Τόσο πολύ πονάει η αλήθεια!!!

 

[prowler7]

  Παντςω ο Ιουστινιανι την εκανε με ελαφρα,την ωρα του μεγιστου κινδυνου,απο την πυλη
  του Ρωμανου
  Και εκει ακριβως σε αυτη την πυλη ειναι που εσπασε η αμυνα
  Ποια Κερκοπορτα και μαλακιες
  Με την καταστροφη των τοιχων στην πυλη του Ρωμανου και την απωλεια (λογω του φευγιου..)
  των αντρων του Γενουατη,οι Τουρκοι ειχαν ευκολοτερο εργο να κανουν...

Ο Ιουστινιανι δεν ''την εκανε'' αλλα αποχωρησε θανασιμα τραυματισμενος..το κακο ειναι οτι εφυγαν μαζι του κι οι συμπολεμιστες του αφηνοντας αδυναμη την πυλη..οαλ τ αλλα ειναι γραφικοτητες..η Ιστορια γραφει....

 

[gabadoo]

  Τεσπα,ο καυτος εχει δικιο

  Αλλα απο 1500,να μεινουνε 170 εχει ενα θεμα,και χωρις να θελουν και
  ανταλλαγματα

  Απλα αναφερα την αποψη μου περι του ποιος ηταν Ηρωας στην Αλωση (εκτος
  του Παλαιολογου)

 

 

[SANIM]

πτωση της αυτοκρατοριας!!!!! η οποια τα 50,60 τελευταια χρονια ειχε εκταση οση ακριβως ηταν η εντος των τειχων περιοχη......ο πληθυσμος που ηταν γυρω στις 40 χιλιαδες,οι περισσοτεροι χρηματοδοτουμενοι απο την αυλη των αυτοκρατορων,η εκκλησιαστικη ελιτ με μονο ονειρο να διατηρησει τα προνομια της ασχετα απο τον επερχομενο κατακτητη.....τελεια παρακμη......και ας μη ξεχναμε....η αρχαια ελλαδα και οτι αντιπροσωπευε σε ολους τους τομεις,κυνηγηθηκε,καταστραφηκε,θαφτηκε απο το μορφωμα με ονομα ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ....

 

[kaytos]

  Τεσπα,ο καυτος εχει δικιο

  Αλλα απο 1500,να μεινουνε 170 εχει ενα θεμα,και χωρις να θελουν και
  ανταλλαγματα

  Απλα αναφερα την αποψη μου περι του ποιος ηταν Ηρωας στην Αλωση (εκτος
  του Παλαιολογου)

 

Και όλοι να μένανε, και να μην έπαιρνε την πόλη ο Μωάμεθ, τί θα μπορούσε να αντισταθεί στην ανερχόμενη δύναμη της εποχής;
Μια παράταση θα δινόταν, όπως είχε δοθεί το 1402, που ο Τιμούρ διέλυσε το Βαγιαζήτ "Γιλδιρίμ" στην Άγκυρα, πράγμα που αν δεν είχε συμβεί ίσως να έριχνε την Πόλη στα χέρια του "κεραυνού" Βαγιαζήτ...

 

[prowler7]

Και όλοι να μένανε, και να μην έπαιρνε την πόλη ο Μωάμεθ, τί θα μπορούσε να αντισταθεί στην ανερχόμενη δύναμη της εποχής;
Μια παράταση θα δινόταν, όπως είχε δοθεί το 1402, που ο Τιμούρ διέλυσε το Βαγιαζήτ "Γιλδιρίμ" στην Άγκυρα, πράγμα που αν δεν είχε συμβεί ίσως να έριχνε την Πόλη στα χέρια του "κεραυνού" Βαγιαζήτ...

ετσι....

 

[gabadoo]

Και όλοι να μένανε, και να μην έπαιρνε την πόλη ο Μωάμεθ, τί θα μπορούσε να αντισταθεί στην ανερχόμενη δύναμη της εποχής;

  Κοιτα,τελικα ο Παλαιολογος ηταν κομματακι λιγος σαν ηγετης
  Θα μου πεις οτι τα βλεπω απο 5,5 αιωνες μακρια,αλλα ελπιδα υπηρχε
  Αμυδρη αλλα υπηρχε

  Στο ελληνικο χωρο,εκεινη την εποχη,υπηρχαν γυρω στις 300.000 μοναχοι
  στα μοναστηρια,κολοπαιδια του κερατα που αρνιοντουσαν την στρατευση.
  Μονο στο Αγ.Ορος υπηρχαν πανω απο 25.000 καλογεροι,μην πιασουμε
  Μετεωρα και λοιπα..
 

  Δεν πολεμησε το παπαδαριο ο Παλαιολογος,τους πηγε μαλακα,αντι να τους
  παει γαμιοντας...Το μονο που εκανε,τους πηρε λιγα χρυσαφικα και ο
  μεγαλυτερος Προδοτης της εποχης του ο Σχολαριος εξασφαλισε ετσι οτι ο
  αυτοκρατορας δεν θα στρατευε τον "στρατο" του...Μετά την πτώση της Πόλης ο Γεννάδιος
  διακήρυττε δημοσίως: «Δεν βλέπετε ότι η Ορθοδοξία εθριάμβευσεν; Από του νυν, ουδέν
  πλέον φοβείται».

  Τεσπα,αυτα φτανουν για να λεμε για μερες....Μια αλλη αποψη εκφραζω

 

[gabadoo]

Αντιθετα στα σχολικα βιβλια παρουσιαζεται σαν ηρωας ο Νοταρας,που διαλαλουσε πως προτιμαει το τουρκικο φεσι απο την παπικη τιαρα......

  «Κρειττότερόν εστιν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν.»

 

[alfa291]

Όταν "έπεσε" η Πόλη η "Βυζαντινή αυτοκρατορία" υπήρχε μόνο στις παραδόσεις και στο μυαλό κάποιων. Αυτό που είχε απομείνει ήταν ένα άθροισμα εδαφών μέσα σε έναν ωκεανό οθωμανικής κυριαρχίας. Οι Τούρκοι βρίσκονται σε ακμή και συνεχή πορεία κατακτήσεων μέχρι τη Β' μάχη της Βιέννης το 1683.

Αυτό απλά σημαίνει πως είχαν άλλα 200+ χρόνια για να καταλάβουν την Πόλη χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Και μάλιστα (πέρα από όλα που αναφέρθηκαν από φίλους συναγωνιστές για ελάχιστο πληθυσμό και το κηφηναριό-λαμογιαριό-παπαδαριό) με την αλλαγή της τεχνολογίας και τη χρήση των πυροβόλων τα Θεοδοσιανά τείχη (σχεδιασμός 1000+ χρόνων πίσω) ήταν όλο και μικροτερης αποτελεσματικότητας και λεφτά για ανακατασκευή δεν θα μπορούσαν να βρεθούν. Μια ματιά στα τείχη της Μεθώνης, της Ρόδου και του Ηρακλείου δίνουν την εικόνα που θα είχαν τα τείχη της Πόλης ΑΝ ανακατασκευάζονταν. Και ο καθένας μπορεί να συγκρίνει και να κρίνει.

Άρα η 29η Μαΐου 1453 μόνο σαν ορόσημο ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΜΕ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΜΟΝΟ σημασία πρέπει να αντιμετωπίζεται (ΙΜΗΟ τουλάχιστον)

 

[DARKSIDEOFTHEMOON]

Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον τις απόψεις των προλαλησάντων,και θα γράψω κ γω την δικιά μου.Ουσιαστικά η Πόλη έπεσε στην πρώτη άλωσή της το 1204,παρόλο που ανακτήθηκε μετά από 52 χρόνια.Ήταν τόση η φθορά κ η παρακμή που υπεστη που παρόλο που επανήλθε στα χέρια των Βυζαντινών ήταν σκιά του εαυτού της κ δεν ανέκαμψε ποτέ.Τα 200 χρόνια που ΄΄πήρε΄΄ μετά από την ανάκτήσή της από τους Φράγκους δεν ήταν τίποτα άλλο παρά τα τελευταία ψυχοραγήματα.Έκτοτε,ουδέποτε ανέκαμψε,πάντα ήταν σκιά του εαυτού της κ μέρα με την μέρα μίκραινε,ώσπου η εκτασή της την περίοδο της οριστικής άλωσης,ήταν όσο η επικράτεία της εντός των τειχών συν μια λωρίδα γης στην ευρωπαϊκή μεριά,που την διέσχιζες μέσα σε μία ώρα με άλογο.
Τώρα όσον αφορά τους κατάφρακτους του Ιουστινιάνη καθώς κ τον ίδιον.Ο Ιουστινιάνης ήταν για την εποχή του ένας πολεμιστής-μύθος,που τα αδραγαθήματά του πολλές φορές ξεπερνουσαν τα όρια της λογικής.Ήταν όμως κ μισθοφόρος,δηλ.πολεμούσε όπου τον καλουσε η κινητήριος ,για αυτόν, δύναμη,δηλ.το χρήμα.Έτσι κ στην περίπτωση της Βασιλεύοσας πήγε επειδή τον καλούσε το ΄΄καθήκον΄΄ δηλ. το χ΄ρημα.Δεν θα εξετάσω όμως τα κίνητρά του,γιατί παρόλα αυτά τουλάχιστον αυτός πήγε πολέμησε έστω κ για τον παρά,σε σύγκριση με χιλιάδες άλλυος χριστιανούς ορθόδοξους κληρικούς που κατέκλυζαν τα μοναστήρια της τότε εποχής κ έμειναν στην ΄΄ασφάλεια΄΄ που παρείχαν αυτά.
Σίγουρα ο Ιουστινιάνης με τους κατάφρακτούς του ,ήταν ότι καλύτερο είχε να επιδείξει η Βυζαντινή άμυνα...δυστυχώς.Δυστυχώς γιατί σε τόσο κρίσιμες ώρες ένας ξένος ήταν ότι καλύτερο είχε να επιδείξει η Βυζαντινή άμυνα εκείνη την στιγμή.Δεν ξέρω αν ο τραυματισμός του ήταν τέτοιος που δεν του επέτρεπε να μείνει,μάλλον δεν μπορούσε μιας κ μετά από λίγες μέρες πέθανε,άρα ήταν σοβαρός-αλλά κ να έμενε στις επάλξεις τις ψυχοραγούσας Βασιλεύουσας το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να δώσει λίγες πνοές ακόμα στην ετοιμοθάνατη πόλη.Ήταν βέβαιο με μαθηματική ακρίβεια ότι η Πόλη το 1453 είχε φτάσει στα όριά της,και αν δεν τραυματιζόταν τότε ο Ιουστινιάνης θα τραυματιζόταν αργότερα ή ποιος μας λεέι ότι δεν θα σκοτωνόταν κατευθείαν πάνω στις επάλξεις της Πόλης-ήταν κ αυτή μια πιθανότατη εκδοχή.Στην καλυτέρα των περιπτώσεων η Πόλη θα έπεφτε λίγες μέρες αργότερα κ το μόνο που θα αλλαζε, θα ήταν η ημερομηνία της Άλωσης κ βέβαια θα άλλαζε κ η φάση του φεγγαριού που κοσμεί την σημερινή Τουρκική σημαία,μιας το φεγγάρι θα ήταν σε άλλη του φάση από κείνη που ήταν στις 29 Μαίου 1453 και που έγινε το σημερινό σύμβολο του φεγγαριού που συμβολίζει την σημαία των Τούρκων.

 

[asia_fun]

Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον τις απόψεις των προλαλησάντων,και θα γράψω κ γω την δικιά μου.Ουσιαστικά η Πόλη έπεσε στην πρώτη άλωσή της το 1204,παρόλο που ανακτήθηκε μετά από 52 χρόνια.Ήταν τόση η φθορά κ η παρακμή που υπεστη που παρόλο που επανήλθε στα χέρια των Βυζαντινών ήταν σκιά του εαυτού της κ δεν ανέκαμψε ποτέ.Τα 200 χρόνια που ΄΄πήρε΄΄ μετά από την ανάκτήσή της από τους Φράγκους δεν ήταν τίποτα άλλο παρά τα τελευταία ψυχοραγήματα.Έκτοτε,ουδέποτε ανέκαμψε,πάντα ήταν σκιά του εαυτού της κ μέρα με την μέρα μίκραινε,ώσπου η εκτασή της την περίοδο της οριστικής άλωσης,ήταν όσο η επικράτεία της εντός των τειχών συν μια λωρίδα γης στην ευρωπαϊκή μεριά,που την διέσχιζες μέσα σε μία ώρα με άλογο.
Τώρα όσον αφορά τους κατάφρακτους του Ιουστινιάνη καθώς κ τον ίδιον.Ο Ιουστινιάνης ήταν για την εποχή του ένας πολεμιστής-μύθος,που τα αδραγαθήματά του πολλές φορές ξεπερνουσαν τα όρια της λογικής.Ήταν όμως κ μισθοφόρος,δηλ.πολεμούσε όπου τον καλουσε η κινητήριος ,για αυτόν, δύναμη,δηλ.το χρήμα.Έτσι κ στην περίπτωση της Βασιλεύοσας πήγε επειδή τον καλούσε το ΄΄καθήκον΄΄ δηλ. το χ΄ρημα.Δεν θα εξετάσω όμως τα κίνητρά του,γιατί παρόλα αυτά τουλάχιστον αυτός πήγε πολέμησε έστω κ για τον παρά,σε σύγκριση με χιλιάδες άλλυος χριστιανούς ορθόδοξους κληρικούς που κατέκλυζαν τα μοναστήρια της τότε εποχής κ έμειναν στην ΄΄ασφάλεια΄΄ που παρείχαν αυτά.
Σίγουρα ο Ιουστινιάνης με τους κατάφρακτούς του ,ήταν ότι καλύτερο είχε να επιδείξει η Βυζαντινή άμυνα...δυστυχώς.Δυστυχώς γιατί σε τόσο κρίσιμες ώρες ένας ξένος ήταν ότι καλύτερο είχε να επιδείξει η Βυζαντινή άμυνα εκείνη την στιγμή.Δεν ξέρω αν ο τραυματισμός του ήταν τέτοιος που δεν του επέτρεπε να μείνει,μάλλον δεν μπορούσε μιας κ μετά από λίγες μέρες πέθανε,άρα ήταν σοβαρός-αλλά κ να έμενε στις επάλξεις τις ψυχοραγούσας Βασιλεύουσας το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να δώσει λίγες πνοές ακόμα στην ετοιμοθάνατη πόλη.Ήταν βέβαιο με μαθηματική ακρίβεια ότι η Πόλη το 1453 είχε φτάσει στα όριά της,και αν δεν τραυματιζόταν τότε ο Ιουστινιάνης θα τραυματιζόταν αργότερα ή ποιος μας λεέι ότι δεν θα σκοτωνόταν κατευθείαν πάνω στις επάλξεις της Πόλης-ήταν κ αυτή μια πιθανότατη εκδοχή.Στην καλυτέρα των περιπτώσεων η Πόλη θα έπεφτε λίγες μέρες αργότερα κ το μόνο που θα αλλαζε, θα ήταν η ημερομηνία της Άλωσης κ βέβαια θα άλλαζε κ η φάση του φεγγαριού που κοσμεί την σημερινή Τουρκική σημαία,μιας το φεγγάρι θα ήταν σε άλλη του φάση από κείνη που ήταν στις 29 Μαίου 1453 και που έγινε το σημερινό σύμβολο του φεγγαριού που συμβολίζει την σημαία των Τούρκων.

  πολυ  σωστα γραφεις φιλε σκοτεινε η αλωση του 1204 ηταν η πραγματικη αλωση του βυζαντιου!  ο μισθοφορικος στρατος εκλεψε τοσο χρυσο και αγαλματα και εργα τεχνης απ την κωνσταντινουπολη που ακομα και ο καθεδρικος του αγιου μαρκου στην βενετια, ειναι γεματος απο βυζαντινα κειμηλια που οικιοποιηθηκε!  τοσα χρυσα αντικειμενα κλεψαν οι κατα τα αλλα σταυροφοροι, που τα λιωνανε για να τα κανουν φλουρια και πλακες, και για πρωτη φορα στη δυση το 13ο αιωνα διμιουργηθηκε τοσο αποθεμα χρυσου,  που δεν ξεραν τι να το κανουν!!!  και τοτε εμφανιστηκαν οι εβραιοι, που διμιουργησαν τις τραπεζες!!!  μαλιστα κυριοι!  ο λεηλατημενος χρυσος των βυζαντινων υπηρξε το κυριο αποθεμα σε χρυσο που οι εβραιοι, χρησιμοποιησαν για να δανειζουν τον δυτικο κοσμο!  Υπηρξαν ομως αξιοι συνεχιστες του βυζαντιου!  οι ρωσοι θεωρουν τους ευατους τους και ειναι οι πνευματικοι συνεχιστες του βυζαντιου!  αυτοι απ το βυζαντιο κληρονομισανε την ορθοδοξια, την γλωσσα (κυριλλος, μεθοδιος) τη μεγαλοπρεπεια

 

[asia_fun]

αλλα πνευματικα τεκνα του βυζαντιου ειναι οι σερβοι που επεσαν ηρωικα ( ολιγαριθμοι μπροστα στους οθωμανους αν και στην αρχη νικουσαν) στην ιστορικη μαχη του κοσσυφοπεδιου το 1389!  ο πριγκιψ λαζαρος  σκοτωσε τον σουλτανο μουρατ τον 1ο  αλλα ο επομενος σουλτανος βαγιαζιτ  κατεφερε και εκαμψε την αμυνα των σερβων!  (καταλαβαινετε τωρα τι ιστορικη σημασια εχει για τους σερβους το κοσσοβο)  αν δεν επεφτε η σερβια η αλωση της πολης θα αργουσε παρα πολυ!  υπηρχαν λιγες ελπιδες η αυτοκρατορια να ανακαμψει

 

[pdorison]

  πολυ  σωστα γραφεις φιλε σκοτεινε η αλωση του 1204 ηταν η πραγματικη αλωση του βυζαντιου!  ο μισθοφορικος στρατος εκλεψε τοσο χρυσο και αγαλματα και εργα τεχνης απ την κωνσταντινουπολη που ακομα και ο καθεδρικος του αγιου μαρκου στην βενετια, ειναι γεματος απο βυζαντινα κειμηλια που οικιοποιηθηκε!  τοσα χρυσα αντικειμενα κλεψαν οι κατα τα αλλα σταυροφοροι, που τα λιωνανε για να τα κανουν φλουρια και πλακες, και για πρωτη φορα στη δυση το 13ο αιωνα διμιουργηθηκε τοσο αποθεμα χρυσου,   που δεν ξεραν τι να το κανουν!!!  και τοτε εμφανιστηκαν οι εβραιοι, που διμιουργησαν τις τραπεζες!!!  μαλιστα κυριοι!  ο λεηλατημενος χρυσος των βυζαντινων υπηρξε το κυριο αποθεμα σε χρυσο που οι εβραιοι, χρησιμοποιησαν για να δανειζουν τον δυτικο κοσμο!  Υπηρξαν ομως αξιοι συνεχιστες του βυζαντιου!  οι ρωσοι θεωρουν τους ευατους τους και ειναι οι πνευματικοι συνεχιστες του βυζαντιου!  αυτοι απ το βυζαντιο κληρονομισανε την ορθοδοξια, την γλωσσα (κυριλλος, μεθοδιος) τη μεγαλοπρεπεια

κατα μια αποψη με το χρυσο αυτον χτιστικαν οι μεγαλες και οραιες πολεις του δυτικου κοσμου, ξεκινησαν οι σιωνιστικες τραπεζες τη λειτουργια τους και γενικα ο κοσμος οπως τον ξερουμε σημερα ξεκινησε απο εκει

 

[tomito]