Σαν σήμερα Ιούλιος 28
το 1741... πεθαίνει ο συνθέτης της μπαρόκ μουσικής και κληρικός, Αντόνιο Βιβάλντι.
Ο "κόκκινος παπάς", επειδή ήταν κοκκινομάλης, εκμεταλλεύτηκε επιχειρηματικά τη δημιουργική του πνοή, ταξιδεύοντας σε όλη την Ευρώπη και ανεβάζοντας ο ίδιος τα έργα του σε θέατρα της εποχής του...
Μπορούσε να κερδίζει 50000 φιορίνια το χρόνο, την εποχή που πίνακες του Ρέμπραντ Φαν Ράιεν αγοράζονταν 70 φιορίνια από βασιλείς...
Παρ' όλα αυτά, πέθανε πάμπτωχος, άγνωστο από ποιά αιτία...Κάποιο κρυφό πάθος; Εμπλοκή στο χρηματιστηριακό κραχ των μέσων του 18ου αιώνα; Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα...
Αυτό που δε χωρά αμφισβήτηση, είναι η συνεισφορά του στον κόσμο της υψηλής αισθητικής, της μεγάλης μουσικής, και της ανάτασης του ανθρώπου σε κάτι "άλλο", πολύ μακριά από την αρχέγονη φύση μας, κατι που μόνο αυτοί οι λίγοι άνθρωποι στην πορεία του γένους μας κατόρθωσαν να κάνουν...
το 1750... πεθαίνει, σε ηλικία 65 ετών, ο Γερμανός συνθέτης, Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, μετά από αποτυχημένη εγχείρηση στο μάτι.
Για τον Μπαχ, υπήρξε 24ωρο αφιέρωμα από την ΕΤ στις 28/7/2000 με αφορμή τη σημπλήρωση 250 χρόνων από το θάνατό του...
Όσοι είδαν έστω και κάποιο απόσπασμα, δεν το έχουν ξεχάσει, ακόμα κι αν δεν είχαν ξανακούσει ποτέ έργα του κάντορα της Λειψίας, ακόμα κι αν δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τη "μεγάλη μουσική"..
Αντίθετα με το Βιβάλντι, ο Ιωάννης Σεβαστιανός Μπαχ, δεν είχε τη χαρά να δει την πλειοψηφία των έργων του να εκτελούνται από μεγάλες ορχήστρες, και οικονομικά συντηρούσε με δυσκολί την τεράστια οικογένειά του, την οποία είχε μετατρέψει σε ορχήστρα!!!
Εκτός από τις καντάτες και τα έργα που έγραφε στα πλαίσια των καθηκόντων του για τον Άγια θωμά της Λειψίας, σχεδόν "δημοσιουπαλληλικά", χωρίς αυτό να αναιρεί την αξία τους μια και δεν μπορούσε να γράψει κακή μουσική, το κάθε αριστούργημα γραφόταν και έμπαινε στο συρτάρι χωρίς να ακουστεί από τους συγχρόνους του, δίνοντας τη θέση του στο επόμενο...Η φήμη του κάντορα σα συνθέτη δεν ήταν τόσο μεγάλη στην εποχή του, καθώς άλλοι απολάμβαναν μεγαλύτερη αναγνώριση, μάλιστα τους θαύμαζε και ο ίδιος!!!
Ο Μπαχ, τότε, ήταν διάσημος ως οργανίστας και με το θάνατό του τα έργα του πέρασαν στη λησμονιά, ευτυχώς όχι για πάντα...
Το 1829, ο Μέντελσον, θέλοντας να τιμήσει τον κάντορα και το έργο του, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την εκτέλεση των "Κατά Ματθαίου Παθών", στον Άγιο Θωμά, οργάνωσε εκδήλωση κατά την οποία παίχτηκε το εν λόγω έργο, και απετέλεσε πραγματική αποκάλυψη για τους συνθέτες της εποχής..
Από τότε, το ενδιαφέρον για το Μπαχ παραμένει αμείωτο, η δε θέση του στην κορυφή των συνθετών του κόσμου, μόνο από τη δαιμονική μεγαλοφυία του Μότσαρτ αμφισβητείται...
