Παρά τα πενιχρά μέσα που του διατίθεντο ο Βελισάριος κατάφερνε πάντα να πετυχαίνει πιο πολλά απο τα αναμενόμενα, χωρίς να ξεφεύγει απο τη σεμνότητα και την πίστη προς τον αυτοκράτορα.
Πολλες φορες σε σημειο βλακειας ομως
Παρά τα πενιχρά μέσα που του διατίθεντο ο Βελισάριος κατάφερνε πάντα να πετυχαίνει πιο πολλά απο τα αναμενόμενα, χωρίς να ξεφεύγει απο τη σεμνότητα και την πίστη προς τον αυτοκράτορα.
Ναρσής, ήταν και ογδόνταφεύγα όπταν ηγείτο του στρατού...Υπήρχαν, πάντως, ΤΡΕΙΣ Ναρσηδες...
Ο Ρινότμητος, ποιός ήταν;
Ο Ναρσής ο ευνούχος ήταν ο στρατηγός του Ιουστινιανού.Τώρα αν δεν είχε κ μύτη δεν το ξέρω.Πούτσο πάντως δεν είχε.
Φυσικά. Είναι μάλιστα ευκαιρία ευκαιρία να θίξουμε ένα λίαν χαριτωμένο θέμα. Η εκτύφλωση λοιπόν ήταν ενας πολύ διαδεδομένος τρόπος τιμωρίας κατά τους Βυζαντινούς χρόνους. Από τις αναφορές των ιστορικών συνάγεται ότι πραγματοποιείτο με δύο κυρίως τρόπους. Ήτοι με πυρακτωμένο σίδερο ή ξίφος που κρατούσε ο δήμιος προ των οφθαλμών του θύματος και ο δεύτερος με την εκχυση επί των οφθαλμών του θύματος κάποιου κοχλάζοντος υγρού .Για το πώς γινόταν η τύφλωση, στο Βυζάντιο, γνωρίζουμε κάτι;
Φυσικά. Είναι μάλιστα ευκαιρία ευκαιρία να θίξουμε ένα λίαν χαριτωμένο θέμα. Η εκτύφλωση λοιπόν ήταν ενας πολύ διαδεδομένος τρόπος τιμωρίας κατά τους Βυζαντινούς χρόνους. Από τις αναφορές των ιστορικών συνάγεται ότι πραγματοποιείτο με δύο κυρίως τρόπους. Ήτοι με πυρακτωμένο σίδερο ή ξίφος που κρατούσε ο δήμιος προ των οφθαλμών του θύματος και ο δεύτερος με την εκχυση επί των οφθαλμών του θύματος κάποιου κοχλάζοντος υγρού .
Το πυρακτωμένο σίδερο εκαλείτο "μύδρος" ή ¨"ηχείο" .Συνήθως ακουμπούσαν την πυρωμένη αιχμή του μύδρου στην κόρη του οφθαλμού. Για την τύφλωση με ξίφος διαβάστε τον Μιχαήλ Στρογκώφ του Ι.Βέρν.
Τώρα το υγρό που χρησιμοποιείτο ήταν κατά άλλους "οξος ζέον" (καυτό ξύδι) ή άλλο υγρο (πιθανότατα λάδι).
Φυσικά υπήρχαν και άλλοι πιο εκλεπτυσμένοι τρόποι δηλ. με την χρήση "κοπτερών οργάνων", βελόνων ("εξεκέντησαν κόρας"), ξύλινους πασσάλους ("πατταλεύουσι τας κόρας"), περόνων, σουβλιών κτλ.
Μην ξεχνάμε ότι η εξόρυξη των οφθαλμών ήταν μια πολύ συνηθισμένη ποινή και όπως γράφει ο βυζαντινός ιστορικός Νικήτας Χωνιάτης "δεν περνούσε μέρα στην Κων/πολή χωρίς εξομματισμούς,,,". Επειδή μάλιστα το κακό είχε παραγίνει, καθώς εξαιτίας του μεγάλου αριθμού εξομματισμών και ακρωτηριασμών,δημιουργήθηκε κοινωνικό πρόβλημα, καθιερώθηκε οι αυτοκράτορες να ορκίζονται κατά τη στέψη τους ότι θα αποφύγουν "φόνους, ακρωτηριασμούς και ατ παρόμοια κατά το δυνατόν".
Για περισότερες χαριτωμενιές διαβάστε "Βυζαντινών βίος και πολιτισμός" του Φαιδωνα Κουκουλέ και "Βασανιστήρια και εξουσία" του Κ. Σιμόπουλου.
Θυμάται κανείς κάποιο άλλο από τα "φαβορί" για τον τίτλο του χειρότερου Αυτοκράτορα;
"Βασανιστήρια και εξουσία" του Κ. Σιμόπουλου.
Oι Πατσινάκοι ή Πετσενέγγοι όντως ήταν νομαδικός λαός.Ζούσαν όλοι μαζί σε μεγάλους μετακινήσιμους καταυλισμούς,τουτέστιν κ όταν πήγαιναν να πολεμήσουν κουβάλαγαν κ τα γυναικόπαιδα.Ζούσαν στην Κεντρική Ευρώπη,περίπου στα σημερινά μέρη της Ουγγαρίας κ της Σλοβακίας.Αποτελούσαν νομαδικό,σκληροτράχηλο λαό οι οποίοι έκαναν επιδρομές συνέχεια στα Ευρωπαϊκά εδάφη.Η λαμπερή Βασιλεύουσα με τα αμύθητα πλούτη της τους άνοιξαν την όρεξη για λεηλασία.Έτσι όλος μαζί ο λαός των Πατσινάκων εκστράτευσε εναντίον της πόλης.Φυσικά μαζί με τους άντρες που θα πολεμούσαν ήταν μαζί τους κ οι οικογένειες τους με όλο τους το βιος.Ο άτακτος κ χωρίς εμπειρία από πολιορκίες λαός,αποτέλεσαν εύκολη λεία για τον έμπειρο Βυζντινό στρατό.Σημειώνω ότι στην Κωνσταντινούπολη εκστράατευσαν περίπου 500.000-700.000 Πατσινάκοι-ολόκληρη η φυλή.Οι Βυζαντινοί τους εξολόθρευσαν ΟΛΟΥΣ όχι μόνο τους άντρες ,αλλά σκότωσαν κ ΟΛΑ υτα γυναικόπαιδα ώστε να εξαλειφθεί πλήρως η συγκεκριμένη φυλή.Οπερ κ εγένετω,έκτοτε οι Πατσινάκοι δεν ξανακούστηκαν στην Ιστορία κ αφανίστηκαν όλοκληρωτικά από τον χάρτη.
Noμιζω ομως οτι μεγαλο αριθμο Πατσινακων, επειδη ηταν πολυ ικανοι καβαλαρηδες και τοξοτες, κρατησαν οι βυζαντινοι ως μισθοφορους, οπου και σταδιακα συνχωνευσαν στη Ρωμαικη κουλτουρα. Τουλαχιστον μεχρι την εποχη του ΛεΟντος Σοφου.
Απο τη στιγμη που εξοντωσαν το μεγαλητερο μερος και σιγουρα τους Αρχηγους και τις οικογενειες τους αυτοματα τους αχρηστευουν και ως εθνος. Το οτι υπηρξαν επιζοντες νομιζω οτι ειναι λογικο. Δεν ακυρωνει τα οσα λεχθηκαν παραπανω για γεννοκτονια. Απλα οι Βυζαντινοι δεν ηταν Μογγολοι για να απολαμβανουν τις σφαγες. Ακομα και απο τους εχθρους τους μαθαιναν γι'αυτο και τους προσεταιριζαν στις ταξεις των στρατιωτικων τμηματων τους. Και δεν εγινε μονο με τους Πετσενεκους.Εγινε και με τους Χαζαρους τους Ερουλους τους Σουιββους κλπ. Απο τους Ουγγρους ιππεις πηραν πχ το μοντελο για τον εξοπλισμο των Καταφρακτων μοναδων.Εγώ έχω διαβάσει ότι τους εξόντωσαν εντελώς.Είχαν πολύ μίσος απέναντι τους οι Βυζαντινοί γιατί είχαν σκοτώσει πολύ κόσμο στις επιδρομές τους.Ισως όμως κ να είναι έτσι,δεν αντιλέγω ,μια τέτοια λεπτομέρεια πιθανόν να ταλαντεύεται για το τι ακριβώς έγινε τελικά με τους επιζήσαντες Πατσινάκους.