Ιστορία:Μια αναδρομή στους αιώνες
- Μέλος που άνοιξε το νήμα DARKSIDEOFTHEMOON
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 6K
- Εμφανίσεις 246K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
gabadoo
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 14 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 10.664
- Like
- 2
- Πόντοι
- 166
Ωραια...θα κλεισω για λιγο και θα επανελθω κατα τις 8+ 30 με φωτογραφικη και θεματικη ενοτητα την "Μαχη των Οχυρων" του 1941...στην λεγομενη γραμμη Μεταξα...
kaytos
Μέλος
- Εγγρ.
- 4 Ιαν 2007
- Μηνύματα
- 6.904
- Like
- 14
- Πόντοι
- 66
Προχωρω....
Φλες,κανα σχολιο;
Τώρα μπήκα στο thread,το σχόλιο αργότερα...Έχω κι εγώ ένα σωρό φωτογραφίες, αλλά δεν έχω scanner
Αναμενουμε με αγωνια φιλε gabadoo, οριστε και ορισμενα στοιχεια που βρηκα στο ιντερνετ καθοτι ειναι απο τα αγαπημενα μου θεματα.
Το ξερατε οτι αυτους που το εχτισαν τους πηγεναν στην τοποθεσια που γινονταν τα εργα με κλειστα τα ματια για να μην ξερουν που ακριβος γινονταν τα εργα?
Η οχύρωση πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Η Οχύρωση ξεκίνησε την περίοδο 1913-1914 μετά από εισήγηση του Ι.Μεταξά Αντισυνταγματάρχη τότε του Μηχανικού και διευθυντή της Β’ Επιτελικής Διευθύνσεως, για τη δημιουργία μιας οχυρωτικής γραμμής. Τα οχυρά που κατασκευάστηκαν ήταν εννέα: ΡΟΥΠΕΛ, ΦΑΙΑ ΠΕΤΡΑ, ΠΕΡΙΘΩΡΙ, ΛΙΣΣΕ, ΤΟΥΛΟΥΜΠΑΡ, ΠΑΡΑΝΕΣΤΙΟ, ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, ΔΟΒΑ ΤΕΠΕ. Τέλος οχυρώθηκε η Καβάλα ως δεύτερη τοποθεσία άμυνας.
Το ΡΟΥΠΕΛ ήταν ένα μετρίου μεγέθους έργο, με ελαφρά σκεπάσματα για τη φρουρά και την αποθήκευση υλικού. Είχε περίμετρο 2-3 χιλιόμετρα για την καλύτερη προστασία των πυροβόλων. Στην διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το ΡΟΥΠΕΛ καταλήφθηκε από γερμανοβουλγαρικές δυνάμεις. Το Οχυρό κρατήθηκε μέχρι το τέλος του πολέμου, το ζήτημα της οχύρωσης τέθηκε σε στερεότερη βάσει την δεκαετία του 1930.
Τι ήταν το οχυρό; Η οχύρωση είναι απαραίτητη για την ισχυρή αμυντική τοποθεσία. Με τον όρο Οχυρό εννοούνταν ένα σύνολο από επιφανειακά και υπόγεια έργα, κατασκευασμένα από οπλισμένο σκυρόδερμα (μπετόν αρμέ), που συνδέονταν μεταξύ τους με υπόγειες στοές και αποτελούσαν ένα ενιαίο σύνολο. Σκοπός των οχυρών ήταν να εμποδίσουν τη διέλευση από εχθρικών τμημάτων από σημαντικές οδεύσεις για όσο το δυνατό μεγαλύτερο διάστημα. Τα επιφανειακά έργα, που ονομάζονται ενεργητικά σκέπαστρα, είχαν προορισμό την προστασία των οργάνων πυρός και μέσων παρατήρησης. Τα ενεργητικά σκέπαστρα διακρίνονται με ορισμένους τύπους π.χ. πολυβολεία, ολμοβολεία, βομβιδοβολεία, παρατηρητήρια, σκέπαστρα προβολέων, σκέπαστρα οπτικών σταθμών κ.α.
Ένα από τα σημαντικότερα ενεργητικά σκέπαστρα ήταν τα πυροβολεία που διακρίνοντας στης εξής κατηγορίες: πλαγιοφύλαξης, αντιαεροπορικά, αντιαρματικά, και αντιαρματικά περιπολίας (ενεργητικά σκέπαστρα έξω από το κύριο συγκρότημα των οχυρών).
Τα οχυρά διέθεταν υπόγεια καταφύγια για την ασφαλείς διαβίωση της φρουράς, ακόμα υπήρχαν διοικητήρια, θάλαμοι οπλιτών και αξιωματικών, τηλεφωνικά κέντρα, σταθμοί ασυρμάτου, μαγειρεία, αποθήκες (τροφίμων, καυσίμων, πυρομαχικών, κ.λ.π) που εξασφάλιζαν την αυτάρκεια των οχυρών για 10 μέρες, δεξαμενές νερού, αποχωρητήρια, μηχανοστάσια, σταθμοί πρώτων βοηθειών στοές επικοινωνίας κ.λ.π.
Σκοποί οχύρωσης - Τελική διάταξη γραμμής
Στον Μεσοπόλεμο, η οχυρωματική εργασία άνηκε στο Γενικό Επιτελείο Στρατού (ΓΕΣ), η εργασία έγινε σε δύο περιόδους.
Στην πρώτη περίοδο η οχύρωση είχε αμυντικό προσανατολισμό με κύριο σκοπό την απόκρουση αιφνιδιαστικής επίθεσης. Στην πρώτη περίοδο ο αριθμός των οχυρών ήταν 15.
Στην δεύτερη περίοδο σχηματοποιήθηκε η οριστική μορφή των οχυρών που έγινε μετά την ανάληψη της αρχηγίας του ΓΕΣ από τον Αλέξανδρο Παπάγο. Σύμφωνα με τις αποφάσεις του, σκοπός της οχυρωμένης τοποθεσίας εκτός από τα καθήκοντα που είχαν στην πρώτη περίοδο, ήταν και η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν τα οχυρά ως τοποθεσία αντίστασης ολόκληρης της Στρατιάς και ως ορμητήριο για την ανάληψη επιθετικής πρωτοβουλίας προς τη Βουλγαρία. Ο αριθμός των κατασκευασμένων οχυρών αυξήθηκε σε 24 και για τα περισσότερα ορίστηκε αντοχή σε βολή πυροβολικού διάμετρος 220 χιλ.
Τον Απρίλιο του 1941 ήταν σχεδόν ολοκληρωμένα 21 οχυρά:
Ανατολική Μακεδονία
* Περιοχή Μπέλες: Ποποτλιβίτσα, Ιστιμπέη, Κελκαγιά, Αρπαλούκι, Παλιουριώνες
* Περιοχή Αγκίστρου: Ρούπελ, Καρατάς, Κάλη
* Περιοχή Αλή Μπουτούς και Μαύρο Βουνό: Περσέκ
* Υψίπεδο Κάτω Νευροκοπίου: Μπαμπαζώρα, Μαλιάγκα, Περιθώρι, Παρταλούσκα, Ντασαβλή, Λίσσε, Πυραμοειδές
* Περιοχή Βώλακα: Καστίλλο, Άγιος Νικόλαος, Μπαρτισέβα
Δυτική Θράκη
* Ξάνθη: Εχίνος
* Κομοτηνή: Νυμφαία
Το Δίκτυο αυτό έμεινε γνωστό στην ιστορία ως "γραμμή Μεταξά", επειδή το μεγαλύτερο μέρος των οχυρών κατασκευάστηκε όταν ήταν πρωθυπουργός ο Ιωάννης Μεταξάς. Παρατηρήσεις για τα οχυρά από τους ξένους Το αξιόμαχο των οχυρών επισημάνθηκε από πολλές πλευρές. Γάλλος αξιωματικός, στον οποίο επιτράπηκε η επίσκεψη σε ανταπόδοση της αντίστοιχης που είχε γίνει από Έλληνες αξιωματικούς στη "γραμμή Μεταξά" με άδεια την Γαλλικής κυβερνήσεως εκφράστηκε με καλά λόγια για το έργο. Τα οχυρά επισκέφθηκαν Tούρκοι αξιωματικοί. Ο μεγαλύτερος έπαινος ήρθε από τους Γερμανούς αφού εντυπωσιάστηκαν από την αντίσταση των οχυρών. Στα τέλη του Μαΐου 1941 έφθασαν στην Ελλάδα ο Στρατηγός Σνάιντερ, ο Συνταγματάρχης Σράιμπερ, και ο Ταγματάρχης Θεοχάρης, απεσταλμένοι από το Επιτελείο της Ανώτατης Διοίκησης του Γερμανικού Στρατού, για να εξετάσουν την οχυρωματικοί γραμμή. Ο Στρατηγός Σνάιντερ ως εκπρόσωπος της επιτροπής είπε ότι η ελληνική οχύρωση αποτελούσε το χρυσό μέσο όρο μεταξύ του γαλλικού συστήματος και των άλλων κρατών και ήταν το πλέον κατάλληλο για ορεινά εδάφη όπως τα ελληνικά. Σχετικά με την αντοχή των έργων ο Γερμανός Στρατηγός ανέφερε ότι κατά τη διάρκεια των επισκέψεων του στην γραμμή παρατήρησε πως πολλά έργα είχαν δεχθεί βόμβες αεροπλάνων και οβίδες πυροβολικού με μόνο αποτέλεσμα κάποιες αποφλοιώσεις και ελαφρές ρωγμές, οι οποίες δεν επηρέασαν την εκτέλεση της αποστολής του. Επίσης μεγάλο θαυμασμό και έκπληξη τους προκάλεσαν οι κρυφές έξοδοι που άλλα οχυρά δεν είχαν.
Το οχυρό Ρούπελ ήταν το μεγαλύτερο από όλα τα οχυρά της "γραμμής Μεταξά", το συγκρότημα εκτείνεται σε μέτωπο 2.500μ. και περιελάμβανε 123 ενεργητικά σκέπαστρα, το ανάπτυγμα των υπόγειων χώρων ήταν 1.849 τ.μ., ενώ οι στοές συγκοινωνίας ανέρχονταν σε 4.251 μ. Η συνολική έκταση ήταν 6.100 μ. και το σύνολο της φρουράς ήταν 1.397 άνδρες. Το κόστος κατασκευής του ήταν 111.540.000 δρχ. Για τα ενεργητικά σκέπαστρα του οχυρού δεν υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα γιατί οι σχετικές πηγές είναι απόρρητες.
Σύμφωνα με τον Γεώργιο Γαζή η οχύρωση περιλάμβανε τα εξής ενεργητικά σκέπαστρα:
Πολυβολεία 4 απλά, 18 διπλά
Πυροβολεία πλαγιοφυλάξεις 2
Αντιαρματικά πυροβολεία 1 απλό, 2 διπλά
Αντιαεροπορικά πυροβολεία 2
Ολμοβολεία 3 απλά, 1 διπλό
Παρατηρητήρια 22 απλά, 1 διπλό
Σκέπαστρα προβολέα 3
Οπτικοί σταθμοί 2
Έξοδοι 14 απλές, 3 με πολυβόλα
Βομβιδοβολεία 1 απλό, 1 διπλό, 1 τριπλό
Το οχυρό ήταν εξοπλισμένο με τα εξής πυροβολεία:
Πέντε αντιαρματικά πυροβόλα των 37 χιλ. στο λόφο Ουσίτας, στα αντερείσματα Μολών Λαβέ και στο λόφο Εξόδου
Δύο ορειβατικά πυροβολεία 75/19 σε πυροβολεία πλαγιοφύλαξης
Τρία πεδινά των 75 χιλ. σε ρόλο αντιαρματικής άμυνας του οχυρού σε ημιμόνιμα πυροβολεία (μαζί με δυο ορειβατικά συγκροτούσαν τον ουλαμό πυροβολικού του οχυρού)
Τρία πεδινά πυροβόλα των 75 χιλ. σε αντίστοιχα αντιαρματικά περιπόλια επί της εθνικής οδού Κούλας – Σιδηροκάστρου
Ένα κινητό αντιαρματικό των 47 χιλ. από ιταλικά λάφυρα
Ένα αντιαεροπορικό των 20χιλ. στην Ουσίτα και ένα των 37 χιλ. στον Προφήτη Ηλία.
Α' Παγκόσμιος πόλεμος
Πολύ γνωστή από τους δύο παγκοσμίους πολέμους είναι η οχυρή στενωπός του Ρούπελ, που σχηματίζεται μεταξύ του όρους Αγκίστρου και των ανατολικών προσβάσεων του Μπέλες, (μέσα από τη στενωπό αυτή ρέει ο ποταμός Στρυμόνας και κοντά στη βόρεια έξοδο της βρίσκεται η ελληνοβουλγαρική μεθόριος). Λόγω της στρατηγικής της σημασίας μετά τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο κατασκευάσθηκε στη θέση αυτή ανασχετικό σύστημα οχυρών, από το οποία ισχυρότερο ήταν αυτό του Ρούπελ, που βρίσκεται προς τη βόρεια έξοδο της στενωπού.
Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο καταλήφθηκε στις 26 Μαΐου 1916 από τις βουλγαρογερμανικές δυνάμεις, κάτω από τις εξής συνθήκες: Στις 9.45' ώρα ο Διοικητής του οχυρού ταγματάρχης Μαυρουδής ανέκοψε την προέλαση 2 βουλγαρικών συνταγμάτων της 7ης Μεραρχίας, τα οποία αφού πέρασαν το πρωί τη μεθόριο, προήλασαν προς το οχυρό. Ο ταγματάρχης Μαυρουδής εκτελώντας διαταγές άρχισε να βάλλει με το πυροβολικό κατά των συνταγμάτων αυτών, με αποτέλεσμα να ανακόψει την κίνηση τους. Στη συνέχεια όμως μετά από συνεννόηση με τον Υπουργό Στρατιωτικών διατάχθηκε να παραδώσει το φρούριο, εφ' όσον το επιτιθέμενο στράτευμα βρισκόταν υπό τη διοίκηση Γερμανού αξιωματικού. Έτσι το οχυρό παραδόθηκε μαζί με το βαρύ οπλισμό του στο Γερμανό αξιωματικό Τιλ.
Β' Παγκόσμιος πόλεμος
6 Απριλίου
H γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στις 05.15 της 6ης Απριλίου. Για τον κανονισμό των βολών πυροβολικού είχε μεταφερθεί στα βόρεια του Στρυμόνα ένα δέσμιο στη γη αερόστατο, η παρουσία του ήταν προκλητική καθώς η ελληνικές δυνάμεις στερούσαν από αεροπορική κάλυψη. Ελάχιστα λεπτά αργότερα άρχισαν οι επιθέσεις από αεροσκάφη στούκας, στόχος τους εκτός από το οχυρό ήταν και το Κέντρο Αντίστασης Καπίνας.
Η γερμανική επίθεση στα ανατολικά του Ρούπελ
Στα ανατολικά του αριστερού υποτομέα του Συγκροτήματος Σιδηροκάστρου έδρασαν τα τάγματα ΙΙ/125 & ΙΙΙ/125, όπου σύμφωνα με το σχέδιο της επίθεσης έπρεπε πρώτα να καταλάβουν το ύψωμα 350 στο διάκενο των οχυρών Ρούπελ-Καρατάς. Για να μην καταληφθεί το ύψωμα πολέμησαν, η διμοιρία του φυλακίου Κούλας, και του 3ου λόχου προκάλυψης. Το ΙΙ/125 τάγμα πλησίασε, στις 06.40, το ύψωμα 350 και το κατέλαβε με αιφνιδιαστική επίθεση, ακολουθούμενο από το ΙΙΙ/125.
Επίθεση του ΙΙΙ/125 γερμανικού τάγματος
Εκμεταλλευόμενοι τις πτυχώσεις του εδάφους, οι Γερμανοί έφθασαν σε απόσταση 200 μ. από τα έργα του οχυρού Ρούπελ. Οι υπερασπιστές του οχυρού μαζί με την βοήθεια του Καρατάς και του πυροβολικού κατάφεραν να αποκρούσουν και της τρεις επιθέσεις του τάγματος.
Διείσδυση του ΙΙ/125 γερμανικού τάγματος στα νώτα του Ρούπελ
Οι Γερμανοί του ΙΙ/125 τάγματος υποβλήθηκαν σε παρόμοιες δοκιμασίες, αλλά ήταν ο μόνος πραγματικός κίνδυνος για τις ελληνικές δυνάμεις καθ’όλοι την διάρκεια του αγώνα. Από τους 100 άντρες πέρασαν οι 60 με μια ομάδα βαρέων πολυβόλων και μια ομάδα διαβιβαστών. Οι υπόλοιποι λόχοι του τάγματος γνώρισαν την καταστροφή. Ο 5ος λόχος σχεδόν διαλύθηκε. Ο 8ος κατάφερε να περάσει το βράδυ της 6-7/4 και ενώθηκε με τα υπόλοιπα τμήματα το μεσημέρι της 7/4 με πολύ μεγάλες απώλειες.
7 Απριλίου
Την αυγή του 7ης Απριλίου συγκροτήθηκαν τρεις περίπολοι του Ρούπελ με αποστολή την εκκαθάριση της περιοχής από τους εχθρούς και την αποκατάσταση της τηλεφωνικής επικοινωνίας. Αποτέλεσμα αυτής της περιπολίας ήταν η σύλληψη 14 αιχμαλώτων με 3 συσκευές ασυρμάτου και 2 όλμους. Επίσης δεν έλειψαν οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί, μάλιστα στις 7-8/4 τα στούκας χρησιμοποίησαν βόμβες 500 κιλών. Η υποχώρηση των Γερμανών και οι μικρές απόλυες των Ελλήνων υπερασπιστών ανύψωσαν το ηθικό των Ελλήνων. Ο Παπακωνσταντίνου σημειώνει χαρακτηριστικά: "Το ηθικών των στρατιωτών υπέροχον. Τους βομβαρδισμούς και την κόλασιν πυρός υποδέχοντο με ζητωκραυγάς".
Αγώνες εναντίον των Γερμανών στα νώτα του Ρούπελ
Η παρουσία των Γερμανών στα νότια του οχυρού Ρούπελ απασχόλησε τις ελληνικές δυνάμεις. Η διμοιρία αρμάτων που θα ενεργούσε με το απόσπασμα του Παπαχατζή δεν χρησιμοποιήθηκε λόγω εδαφικών δυσχερειών. Εναντίων των Γερμανών που είχαν καταλάβει το παρατηρητήριο της 7ης πυροβολαρχίας στο ύψωμα Τεπελάρ κινήθηκαν δύο διμοιρίες του 3ου λόχου υπό των Νιάνου και Παπαχατζή υπό τον ανθυπολοχαγού Καρατζά. Μετά από ολοήμερη μάχη, οι ελληνικές δυνάμεις κατάφεραν να απωθήσουν τους Γερμανούς στο ύψωμα Γκολιαμά ανάμεσα στο χωριό Κλειδί και το λόφο Λουτρών.
8 Απριλίου
Στις 6:00 το πρωί της 8ης Απριλίου το οχυρό Ρούπελ δέχτηκε νέο σφοδρό βομβαρδισμό από την αεροπορία και το πυροβολικό, που συνεχίστηκε όλη την ημέρα. Οι Γερμανοί του ΙΙΙ/125 τάγματος ετοιμάστηκαν για νέα επίθεση με τρεις ομάδες εδάφους και μία διμοιρία σκαπανέων. Για το σκοπό αυτό ενισχύθηκε με δύο διμοιρίες του 13ου και 14ου λόχου.Οι απώλειες του οχυρού την ημέρα αυτή ήταν ένας νεκρός και τέσσερις τραυματίες οπλίτες ενώ οι υλικές ήταν ελάχιστες. Σημαντικές, αντίθετα, ήταν οι απώλειες του εχθρού. Ενέργειες για την εξουδετέρωση των Γερμανών στα νώτα του Ρούπελ. Πιο σοβαρή ήταν η κατάσταση στα νότια του οχυρού αφού το ΙΙ/125 τάγμα ενισχύθηκε από την κάθοδο των γερμανών δυνάμεων της 5ης Ορεινής Μεραρχίας στα δυτικά του Στρυμόνα.
Η κατάσταση χειροτέρεψε για την ελληνική πλευρά γιατί η Ομάδα Μεραρχιών διέταξε τα τάγματα του 41 Συντάγματος Πεζικού να επιστρέψουν στης αρχικές τους θέσεις μάχης. Η κατάσταση ήταν κρίσιμη καθώς η επόμενη προγραμματισμένη ενέργεια ήταν η διάβαση του Στρυμόνα από την 5η Ορεινή Μεραρχία.
9 Απριλίου
Το οχυρό Ρούπελ υπέστη βομβαρδισμούς πυροβολικού και αεροπορίας και την ημέρα αυτή. Μέχρι το μεσημέρι οι βομβαρδισμοί ήταν μικρής έντασης αλλά από τις 14:00 μετατράπηκαν σε σφοδρούς. Στις 12:30, όμως, όταν επρόκειτο να εφορμήσουν τα τμήματα κρούσης, το ελληνικό πυροβολικό εξαπέλυσε στους χώρους εξόρμησης το φονικό πυρ και προκλήθηκαν πολλές και βαριές απόλυες στους Γερμανούς. Μετά από αυτό τα γερμανικά τμήματα άρχισαν να οπισθοχωρούν. Οι απόλυες του οχυρού ήταν πέντε νεκροί και έντεκα τραυματίες. Στις 17:00 προσήλθαν Γερμανοί κήρυκες για να γνωστοποιήσουν την συνθηκολόγηση του ΤΣΑΜ ζητώντας την παράδοση του οχυρού.
Ο διοικητής του, Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος απάντησε ότι τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται και ότι θα συνεχίσει τον αγώνα στερούμενος άλλων διαταγών. Ο κήρυκας διαβεβαίωσε στην στρατιωτική του τιμή ότι δεν επρόκειτο για απάτη και όρισε συνάντηση για την 6:00 της επόμενης 10/4. Το οχυρό επικοινώνησε με τη Μεραρχία όπου κοινοποίησε την συνθηκολόγηση. Η αντίδραση των ανδρών του οχυρού ήταν ότι ο αγώνας έπρεπε να συνεχιστή. Την επομένη 10 Απριλίου 1941 έλαβε χώρα η παράδοση του οχυρού. Τα γερμανικά τμήματα "μας εσεβάσθησαν και μας ετίμησαν", σύμφωνα με την έκθεση Πλευράκη. Έξω από το οχυρό ήταν παραταγμένο γερμανικό τμήμα και απέδωσαν τιμές. Ο εντεταλμένος για την παραλαβή του οχυρού Γερμανός αξιωματικός συγχάρηκε τον διοικητή του, Ταγματάρχη Γεώργιο Δουράτσο, διαβεβαιώνοντας τα συγχαρητήρια και το θαυμασμό των ανωτέρων του. Τόνισε μάλιστα ότι για τους Γερμανούς αποτελούσε τιμή και υπερηφάνεια ότι είχαν ως αντίπαλο έναν τόσον ηρωικό στρατό. Σχετικά με τις απόλυες των εμπολέμων στον αριστερό υποτομέα του Συγκροτήματος Σιδηροκάστρου, ο Πλευράκης σημειώνει στην έκθεση του: "Αι απώλειαι ασήμαντοι έναντι τοιούτου αγώνος ώστε περιορισθεί σε 4 νεκρούς αξιωματικούς και 40 άνδρες τραυματίες 2 αξιωματικοί και 150 άνδρες. Απεναντίας του αντιπάλου βαρύτατε ως μαρτυρούν τα υπάρχοντα νεκροταφεία και ας αποσιωπώ δια λόγους σκοπιμότητος"
Πολύ γνωστή από τους δύο παγκοσμίους πολέμους είναι η οχυρή στενωπός του Ρούπελ, που σχηματίζεται μεταξύ του όρους Αγκίστρου και των ανατολικών προσβάσεων του Μπέλες, (μέσα από τη στενωπό αυτή ρέει ο ποταμός Στρυμόνας και κοντά στη βόρεια έξοδο της βρίσκεται η ελληνοβουλγαρική μεθόριος). Λόγω της στρατηγικής της σημασίας μετά τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο κατασκευάσθηκε στη θέση αυτή ανασχετικό σύστημα οχυρών, από το οποία ισχυρότερο ήταν αυτό του Ρούπελ, που βρίσκεται προς τη βόρεια έξοδο της στενωπού.
Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο καταλήφθηκε στις 26 Μαΐου 1916 από τις βουλγαρογερμανικές δυνάμεις, κάτω από τις εξής συνθήκες: Στις 9.45' ώρα ο Διοικητής του οχυρού ταγματάρχης Μαυρουδής ανέκοψε την προέλαση 2 βουλγαρικών συνταγμάτων της 7ης Μεραρχίας, τα οποία αφού πέρασαν το πρωί τη μεθόριο, προήλασαν προς το οχυρό. Ο ταγματάρχης Μαυρουδής εκτελώντας διαταγές άρχισε να βάλλει με το πυροβολικό κατά των συνταγμάτων αυτών, με αποτέλεσμα να ανακόψει την κίνηση τους. Στη συνέχεια όμως μετά από συνεννόηση με τον Υπουργό Στρατιωτικών διατάχθηκε να παραδώσει το φρούριο, εφ' όσον το επιτιθέμενο στράτευμα βρισκόταν υπό τη διοίκηση Γερμανού αξιωματικού. Έτσι το οχυρό παραδόθηκε μαζί με το βαρύ οπλισμό του στο Γερμανό αξιωματικό Τιλ.
Β' Παγκόσμιος πόλεμος
6 Απριλίου
H γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στις 05.15 της 6ης Απριλίου. Για τον κανονισμό των βολών πυροβολικού είχε μεταφερθεί στα βόρεια του Στρυμόνα ένα δέσμιο στη γη αερόστατο, η παρουσία του ήταν προκλητική καθώς η ελληνικές δυνάμεις στερούσαν από αεροπορική κάλυψη. Ελάχιστα λεπτά αργότερα άρχισαν οι επιθέσεις από αεροσκάφη στούκας, στόχος τους εκτός από το οχυρό ήταν και το Κέντρο Αντίστασης Καπίνας.
Η γερμανική επίθεση στα ανατολικά του Ρούπελ
Στα ανατολικά του αριστερού υποτομέα του Συγκροτήματος Σιδηροκάστρου έδρασαν τα τάγματα ΙΙ/125 & ΙΙΙ/125, όπου σύμφωνα με το σχέδιο της επίθεσης έπρεπε πρώτα να καταλάβουν το ύψωμα 350 στο διάκενο των οχυρών Ρούπελ-Καρατάς. Για να μην καταληφθεί το ύψωμα πολέμησαν, η διμοιρία του φυλακίου Κούλας, και του 3ου λόχου προκάλυψης. Το ΙΙ/125 τάγμα πλησίασε, στις 06.40, το ύψωμα 350 και το κατέλαβε με αιφνιδιαστική επίθεση, ακολουθούμενο από το ΙΙΙ/125.
Επίθεση του ΙΙΙ/125 γερμανικού τάγματος
Εκμεταλλευόμενοι τις πτυχώσεις του εδάφους, οι Γερμανοί έφθασαν σε απόσταση 200 μ. από τα έργα του οχυρού Ρούπελ. Οι υπερασπιστές του οχυρού μαζί με την βοήθεια του Καρατάς και του πυροβολικού κατάφεραν να αποκρούσουν και της τρεις επιθέσεις του τάγματος.
Διείσδυση του ΙΙ/125 γερμανικού τάγματος στα νώτα του Ρούπελ
Οι Γερμανοί του ΙΙ/125 τάγματος υποβλήθηκαν σε παρόμοιες δοκιμασίες, αλλά ήταν ο μόνος πραγματικός κίνδυνος για τις ελληνικές δυνάμεις καθ’όλοι την διάρκεια του αγώνα. Από τους 100 άντρες πέρασαν οι 60 με μια ομάδα βαρέων πολυβόλων και μια ομάδα διαβιβαστών. Οι υπόλοιποι λόχοι του τάγματος γνώρισαν την καταστροφή. Ο 5ος λόχος σχεδόν διαλύθηκε. Ο 8ος κατάφερε να περάσει το βράδυ της 6-7/4 και ενώθηκε με τα υπόλοιπα τμήματα το μεσημέρι της 7/4 με πολύ μεγάλες απώλειες.
7 Απριλίου
Την αυγή του 7ης Απριλίου συγκροτήθηκαν τρεις περίπολοι του Ρούπελ με αποστολή την εκκαθάριση της περιοχής από τους εχθρούς και την αποκατάσταση της τηλεφωνικής επικοινωνίας. Αποτέλεσμα αυτής της περιπολίας ήταν η σύλληψη 14 αιχμαλώτων με 3 συσκευές ασυρμάτου και 2 όλμους. Επίσης δεν έλειψαν οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί, μάλιστα στις 7-8/4 τα στούκας χρησιμοποίησαν βόμβες 500 κιλών. Η υποχώρηση των Γερμανών και οι μικρές απόλυες των Ελλήνων υπερασπιστών ανύψωσαν το ηθικό των Ελλήνων. Ο Παπακωνσταντίνου σημειώνει χαρακτηριστικά: "Το ηθικών των στρατιωτών υπέροχον. Τους βομβαρδισμούς και την κόλασιν πυρός υποδέχοντο με ζητωκραυγάς".
Αγώνες εναντίον των Γερμανών στα νώτα του Ρούπελ
Η παρουσία των Γερμανών στα νότια του οχυρού Ρούπελ απασχόλησε τις ελληνικές δυνάμεις. Η διμοιρία αρμάτων που θα ενεργούσε με το απόσπασμα του Παπαχατζή δεν χρησιμοποιήθηκε λόγω εδαφικών δυσχερειών. Εναντίων των Γερμανών που είχαν καταλάβει το παρατηρητήριο της 7ης πυροβολαρχίας στο ύψωμα Τεπελάρ κινήθηκαν δύο διμοιρίες του 3ου λόχου υπό των Νιάνου και Παπαχατζή υπό τον ανθυπολοχαγού Καρατζά. Μετά από ολοήμερη μάχη, οι ελληνικές δυνάμεις κατάφεραν να απωθήσουν τους Γερμανούς στο ύψωμα Γκολιαμά ανάμεσα στο χωριό Κλειδί και το λόφο Λουτρών.
8 Απριλίου
Στις 6:00 το πρωί της 8ης Απριλίου το οχυρό Ρούπελ δέχτηκε νέο σφοδρό βομβαρδισμό από την αεροπορία και το πυροβολικό, που συνεχίστηκε όλη την ημέρα. Οι Γερμανοί του ΙΙΙ/125 τάγματος ετοιμάστηκαν για νέα επίθεση με τρεις ομάδες εδάφους και μία διμοιρία σκαπανέων. Για το σκοπό αυτό ενισχύθηκε με δύο διμοιρίες του 13ου και 14ου λόχου.Οι απώλειες του οχυρού την ημέρα αυτή ήταν ένας νεκρός και τέσσερις τραυματίες οπλίτες ενώ οι υλικές ήταν ελάχιστες. Σημαντικές, αντίθετα, ήταν οι απώλειες του εχθρού. Ενέργειες για την εξουδετέρωση των Γερμανών στα νώτα του Ρούπελ. Πιο σοβαρή ήταν η κατάσταση στα νότια του οχυρού αφού το ΙΙ/125 τάγμα ενισχύθηκε από την κάθοδο των γερμανών δυνάμεων της 5ης Ορεινής Μεραρχίας στα δυτικά του Στρυμόνα.
Η κατάσταση χειροτέρεψε για την ελληνική πλευρά γιατί η Ομάδα Μεραρχιών διέταξε τα τάγματα του 41 Συντάγματος Πεζικού να επιστρέψουν στης αρχικές τους θέσεις μάχης. Η κατάσταση ήταν κρίσιμη καθώς η επόμενη προγραμματισμένη ενέργεια ήταν η διάβαση του Στρυμόνα από την 5η Ορεινή Μεραρχία.
9 Απριλίου
Το οχυρό Ρούπελ υπέστη βομβαρδισμούς πυροβολικού και αεροπορίας και την ημέρα αυτή. Μέχρι το μεσημέρι οι βομβαρδισμοί ήταν μικρής έντασης αλλά από τις 14:00 μετατράπηκαν σε σφοδρούς. Στις 12:30, όμως, όταν επρόκειτο να εφορμήσουν τα τμήματα κρούσης, το ελληνικό πυροβολικό εξαπέλυσε στους χώρους εξόρμησης το φονικό πυρ και προκλήθηκαν πολλές και βαριές απόλυες στους Γερμανούς. Μετά από αυτό τα γερμανικά τμήματα άρχισαν να οπισθοχωρούν. Οι απόλυες του οχυρού ήταν πέντε νεκροί και έντεκα τραυματίες. Στις 17:00 προσήλθαν Γερμανοί κήρυκες για να γνωστοποιήσουν την συνθηκολόγηση του ΤΣΑΜ ζητώντας την παράδοση του οχυρού.
Ο διοικητής του, Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος απάντησε ότι τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται και ότι θα συνεχίσει τον αγώνα στερούμενος άλλων διαταγών. Ο κήρυκας διαβεβαίωσε στην στρατιωτική του τιμή ότι δεν επρόκειτο για απάτη και όρισε συνάντηση για την 6:00 της επόμενης 10/4. Το οχυρό επικοινώνησε με τη Μεραρχία όπου κοινοποίησε την συνθηκολόγηση. Η αντίδραση των ανδρών του οχυρού ήταν ότι ο αγώνας έπρεπε να συνεχιστή. Την επομένη 10 Απριλίου 1941 έλαβε χώρα η παράδοση του οχυρού. Τα γερμανικά τμήματα "μας εσεβάσθησαν και μας ετίμησαν", σύμφωνα με την έκθεση Πλευράκη. Έξω από το οχυρό ήταν παραταγμένο γερμανικό τμήμα και απέδωσαν τιμές. Ο εντεταλμένος για την παραλαβή του οχυρού Γερμανός αξιωματικός συγχάρηκε τον διοικητή του, Ταγματάρχη Γεώργιο Δουράτσο, διαβεβαιώνοντας τα συγχαρητήρια και το θαυμασμό των ανωτέρων του. Τόνισε μάλιστα ότι για τους Γερμανούς αποτελούσε τιμή και υπερηφάνεια ότι είχαν ως αντίπαλο έναν τόσον ηρωικό στρατό. Σχετικά με τις απόλυες των εμπολέμων στον αριστερό υποτομέα του Συγκροτήματος Σιδηροκάστρου, ο Πλευράκης σημειώνει στην έκθεση του: "Αι απώλειαι ασήμαντοι έναντι τοιούτου αγώνος ώστε περιορισθεί σε 4 νεκρούς αξιωματικούς και 40 άνδρες τραυματίες 2 αξιωματικοί και 150 άνδρες. Απεναντίας του αντιπάλου βαρύτατε ως μαρτυρούν τα υπάρχοντα νεκροταφεία και ας αποσιωπώ δια λόγους σκοπιμότητος"
Ιπταμενος_2
Μέλος
- Εγγρ.
- 7 Νοε 2007
- Μηνύματα
- 1.768
- Κριτικές
- 4
- Like
- 3
- Πόντοι
- 16
Υπέροχα ποστ Βρασίδα, μπραβο
Ευχαριστω ιπταμενε.
Να διευκρινισω και κατι οσον αφορα τον Αππ οτι οποιος εχει διαβαση την ιστορια του Αππ θα ξερει οτι οι λογοι που οδηγησαν στην παραδοσει του οχυρου ηταν ποιο πολλη πολιτικοι παρα στρατιωτικοι.
Εχω διαβασει για τον βαλκανικο πολεμο οτι οταν μπηκε η Ελλαδα στον πολεμο στο πλευρο τον Σερβων και τον βουλγαρων ειχε γινει συμφωνια και απο της τρεις δυναμεις οτι οποιες περιοχες καταλαμβανονταν απο την καθε χωρα θα παρεμεναν στην χωρα η οποια της κατελαβε.
Οι Σερβοι και οι Βουλγαροι εκαναν αυτη την συμφωνια γιατι θεωρουσαν οτι ο Ελληνικος στρατος μετα απο πολλα χρονια πολεμου δεν ηταν απολυτα ετοιμος για να καταφερει μεγαλες νικες στο πεδιο της μαχης και απλος θα παρενοχλουσε τα τουρκικα στρατευματα.
Ο Ελληνικος στρατος ομως ηταν απολυτα αξιομαχος και καταφερε μια πολυ γρηγορη προελαση μετα απο σκληρες μαχες προς την θεσσαλονικη την οποια ειχαν στα σχεδια τους και οι Σερβοι και οι Βουλγαροι.
Αυτο που διαβασα ειναι οτι υπηρξε διαφονια μεταξυ του αρχιστρατηγου Βασιλια Κωσταντινου και του πρωθυπουργου Βενιζελου ως προς το που πρεπει να κινηθει ο Ελληνικος στρατος.
Ο Βενιζελος ηθελε να παει σε μια γρηγορη προελαση προς την Θεσσαλονικη ενω ο Κωσταντινος να καταδιωξει και να αποτελειωσει τα τουρκικα στρατευματα που ηταν στην περιοχη του Μοναστηριου καθως αν ο στρατος προχορουσε προς θεσσαλονικη θα κινδινευε απο τους τουρκους τους οποιους θα ειχε στα νωτα του.
Τελικα μετα απο λανθασμενες πληροφοριες οτι οι τουρκικες δυναμεις ηταν πολυ μικρες για να αποτελουν προβλημα ο στρατος πηγε προς θεσσαλονικη εχοντας πισω του πολυαριθμες τουρκικες δυναμεις που λιγο ελειψε να στοιχησουν την καταστροφη του Ελληνικου στρατευματος, μετα απο σκληρες μαχες ο Ελληνικος στρατος καταφερε να απελευθερωσει την Θεσσαλονικη και φυσικα να την κρατηση αφηνωντας τους συμαχους με το πουλι στο χερι.
Οι Σερβοι και οι Βουλγαροι εκαναν αυτη την συμφωνια γιατι θεωρουσαν οτι ο Ελληνικος στρατος μετα απο πολλα χρονια πολεμου δεν ηταν απολυτα ετοιμος για να καταφερει μεγαλες νικες στο πεδιο της μαχης και απλος θα παρενοχλουσε τα τουρκικα στρατευματα.
Ο Ελληνικος στρατος ομως ηταν απολυτα αξιομαχος και καταφερε μια πολυ γρηγορη προελαση μετα απο σκληρες μαχες προς την θεσσαλονικη την οποια ειχαν στα σχεδια τους και οι Σερβοι και οι Βουλγαροι.
Αυτο που διαβασα ειναι οτι υπηρξε διαφονια μεταξυ του αρχιστρατηγου Βασιλια Κωσταντινου και του πρωθυπουργου Βενιζελου ως προς το που πρεπει να κινηθει ο Ελληνικος στρατος.
Ο Βενιζελος ηθελε να παει σε μια γρηγορη προελαση προς την Θεσσαλονικη ενω ο Κωσταντινος να καταδιωξει και να αποτελειωσει τα τουρκικα στρατευματα που ηταν στην περιοχη του Μοναστηριου καθως αν ο στρατος προχορουσε προς θεσσαλονικη θα κινδινευε απο τους τουρκους τους οποιους θα ειχε στα νωτα του.
Τελικα μετα απο λανθασμενες πληροφοριες οτι οι τουρκικες δυναμεις ηταν πολυ μικρες για να αποτελουν προβλημα ο στρατος πηγε προς θεσσαλονικη εχοντας πισω του πολυαριθμες τουρκικες δυναμεις που λιγο ελειψε να στοιχησουν την καταστροφη του Ελληνικου στρατευματος, μετα απο σκληρες μαχες ο Ελληνικος στρατος καταφερε να απελευθερωσει την Θεσσαλονικη και φυσικα να την κρατηση αφηνωντας τους συμαχους με το πουλι στο χερι.
Ιπταμενος_2
Μέλος
- Εγγρ.
- 7 Νοε 2007
- Μηνύματα
- 1.768
- Κριτικές
- 4
- Like
- 3
- Πόντοι
- 16
Ακριβώς. Μεσα στη Θεσσαλονικη ειχαν προλάβει να μπουν και 2 ταγματα Βουλγαρων που προφασίστηκαν οτι ηθελαν να ξεκουραστουν για κατσουν μπαστακες μεσα στην πόλη.
Για την παράδοση του οχυρού Ρούπελ το 1916, μετα απο σκληρες μαχες με τους Βουλγάρους ακολούθησε συνθηκολόγηση για να φύγουν απο την περιοχή. Σαν αντάλαγμα ζήτησαν την παράδοση του οχυρού αυτανδρου.
Το Ρούπελ ηταν οχυρό τουλάχιστο απο τη Βυζαντινή εποχή και λεγόταν Ρουπέλιον. Θεατρο τρομερών συγκρούσεων του Βουλγαροκτόνου με τους Βουλγάρους.
Για την παράδοση του οχυρού Ρούπελ το 1916, μετα απο σκληρες μαχες με τους Βουλγάρους ακολούθησε συνθηκολόγηση για να φύγουν απο την περιοχή. Σαν αντάλαγμα ζήτησαν την παράδοση του οχυρού αυτανδρου.
Το Ρούπελ ηταν οχυρό τουλάχιστο απο τη Βυζαντινή εποχή και λεγόταν Ρουπέλιον. Θεατρο τρομερών συγκρούσεων του Βουλγαροκτόνου με τους Βουλγάρους.
Το οχυρο στον Αππ απαιτησαν οι Γερμανοι να παραδωθη απο την στιγμη που ενω η Ελλαδα ηταν ουσιαστικα ουδετερη μεχρι τοτε ειχε επιτραπη απο τον Βενιζελο να αποβιβαστουν στρατευματα της Αντατ στην Θεσσαλονικη κατι που οι Γερμανοι θεωρεισαν σαν μονομερη υποστηριξη της Ελλαδας προς την μια πλευρα και ηθελαν και αυτοι καποιες παραχωρησεις.
Η Ελληνικη πλευρα δεχτηκε αλλα απαιτησε την παραδωση του οχυρου στους Γερμανους και οχι στους Βουλγαρους.
Ιπταμενος_2
Μέλος
- Εγγρ.
- 7 Νοε 2007
- Μηνύματα
- 1.768
- Κριτικές
- 4
- Like
- 3
- Πόντοι
- 16
Α μπραβο, γιατι μου ειχε φανει πολυ κουφο αυτο το σεναριο που ειπα. δεν εστεκε.
gabadoo
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 14 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 10.664
- Like
- 2
- Πόντοι
- 166
Καλησπερα παιδια και απο μενα...Λοιπον παραθετω τα παρακατω σκεριφηματα με τις σχετικες επεξηγησεις,που θα συνδυαστουν με τις ωραιες φωτο του φιλου Βρασιδας(μπραβο,πολυ καλες..)..
Ειναι περιττο να αναφερθουμε στις μεγαλες στιγμες ηρωισμου που ελαβαν χωρα οταν επιτεθηκαν οι γερμανοι.Σημειωστε οτι τα οχυρα ηταν εξοπλισμενα με οπλα Β' διαλογης (οτι δεν ειχε σταλει στο μετωπο της Αλβανιας) πολυβολα St'ettienne του 1907 και ....απλα ορειβατικα πυροβολα Skoda υπ.1910
και γενικα οχι εξοπλισμο καταλληλο για εγκατασταση σε οχυρωματικα εργα...Εδω πρεπει να εξαρουμε τους μηχανικους που τα κατασκευασαν δινοντας εμφαση στην απολυτη ποιοτητα κατασκευης τους,γεγονος που πιστοποιητε και απο την αντοχη τους στον χρονο,αλλα και απο δηλωσεις των Εκπληκτων γερμανων,επειτα απο την παραδοση τους...Σε συγχρονες φωτο η υφη του σκυροδεματος παραμενει αναλοιωτη ενα αιωνα σχεδον μετα την κατασκευη τους....Απο τις σπανιες περιπτωσεις που τα χρηματα του φορολογουμενου πολιτη επιασαν τοπο με προσεκτικη τοποθετηση τους και την σχετικη αξιοποιηση τους...
Οι μοναδες που τα επανδρωναν φαινονται στην σχετικη φωτο..Να σημειωσω οτι επροκειτο για μοναδες που ειχαν ελλειπη συνθεσ και ταγματα που δεν ξεπερνουσαν τους 400 ανδρες οταν προβλεπονταν γυρω στους 550...Οι αξιωματικοι γραμμης οτι ειχαν βγει απο τις παραγωγικες σχολες και δεν ειχαν καποια ειδικη εμπειρια σε συνθηκες μαχης αμυντικων οχυρωσεων...Κυριως με το ενστικτο...αλλα και με υψηλο φρονιμα και κεκτημενη ταχυτητα απο τις επιτυχιες στο μετωπο της Αλβανιας..
Η αεροπορικη καλυψη απλως δεν υπηρχε οπως και η δευτερη γραμμη αμυνας στην Καβαλα....Οι γερμανοι "ματωσαν" για να καταφερουν...Να σημειωσουμε οτι δεν καταληφθηκαν εξ εφοδου,αλλα παραδοθηκαν απο τους υπερασπιστες τους ,οταν διαπιστωθηκε οτι η συνεχιση της προσπαθειας ητο ματαιη...με οτι και αν σημαινει αυτο για το αξιομαχο των φρουρων και την ικανοτητα των ιδιων των οχυρων να ανθεξουν...Προσωπικη εκτιμηση......εαν ειχαν τον εξοπλισμο τοω καταλληλο για χρηση σε οχυρα και καταλληλα εκπαιδευμενους υπερασπιστες....δεν θα αποτρεποταν η καθυποταξη της Ελλαδος,αλλα ο χρονος που αυτο θα επιτυγχανονταν απ την στρατια του φον Λιστ,θα υπερεβενε καθε φαντασια....Ομως με τα εαν δεν γραφεται Ιστορια,και η Ιστορια λεει οτι την δουλεια τους την εκαναν επαξια,η μαχη που δοθηκε ηταν Α Ξ Ι Α ηρωων,και το βαθυτερο τακτικο τους αποτελεσμα ηταν να καθυστερησουν τους Ναζι(μαζι με την υπολοιπη επιχειρηση που αφορουσε την νικη επι της Ελλαδος) στην προελαση τους προς τις στεπες της Ουκρανιας....
Ειναι περιττο να αναφερθουμε στις μεγαλες στιγμες ηρωισμου που ελαβαν χωρα οταν επιτεθηκαν οι γερμανοι.Σημειωστε οτι τα οχυρα ηταν εξοπλισμενα με οπλα Β' διαλογης (οτι δεν ειχε σταλει στο μετωπο της Αλβανιας) πολυβολα St'ettienne του 1907 και ....απλα ορειβατικα πυροβολα Skoda υπ.1910
και γενικα οχι εξοπλισμο καταλληλο για εγκατασταση σε οχυρωματικα εργα...Εδω πρεπει να εξαρουμε τους μηχανικους που τα κατασκευασαν δινοντας εμφαση στην απολυτη ποιοτητα κατασκευης τους,γεγονος που πιστοποιητε και απο την αντοχη τους στον χρονο,αλλα και απο δηλωσεις των Εκπληκτων γερμανων,επειτα απο την παραδοση τους...Σε συγχρονες φωτο η υφη του σκυροδεματος παραμενει αναλοιωτη ενα αιωνα σχεδον μετα την κατασκευη τους....Απο τις σπανιες περιπτωσεις που τα χρηματα του φορολογουμενου πολιτη επιασαν τοπο με προσεκτικη τοποθετηση τους και την σχετικη αξιοποιηση τους...
Οι μοναδες που τα επανδρωναν φαινονται στην σχετικη φωτο..Να σημειωσω οτι επροκειτο για μοναδες που ειχαν ελλειπη συνθεσ και ταγματα που δεν ξεπερνουσαν τους 400 ανδρες οταν προβλεπονταν γυρω στους 550...Οι αξιωματικοι γραμμης οτι ειχαν βγει απο τις παραγωγικες σχολες και δεν ειχαν καποια ειδικη εμπειρια σε συνθηκες μαχης αμυντικων οχυρωσεων...Κυριως με το ενστικτο...αλλα και με υψηλο φρονιμα και κεκτημενη ταχυτητα απο τις επιτυχιες στο μετωπο της Αλβανιας..
Η αεροπορικη καλυψη απλως δεν υπηρχε οπως και η δευτερη γραμμη αμυνας στην Καβαλα....Οι γερμανοι "ματωσαν" για να καταφερουν...Να σημειωσουμε οτι δεν καταληφθηκαν εξ εφοδου,αλλα παραδοθηκαν απο τους υπερασπιστες τους ,οταν διαπιστωθηκε οτι η συνεχιση της προσπαθειας ητο ματαιη...με οτι και αν σημαινει αυτο για το αξιομαχο των φρουρων και την ικανοτητα των ιδιων των οχυρων να ανθεξουν...Προσωπικη εκτιμηση......εαν ειχαν τον εξοπλισμο τοω καταλληλο για χρηση σε οχυρα και καταλληλα εκπαιδευμενους υπερασπιστες....δεν θα αποτρεποταν η καθυποταξη της Ελλαδος,αλλα ο χρονος που αυτο θα επιτυγχανονταν απ την στρατια του φον Λιστ,θα υπερεβενε καθε φαντασια....Ομως με τα εαν δεν γραφεται Ιστορια,και η Ιστορια λεει οτι την δουλεια τους την εκαναν επαξια,η μαχη που δοθηκε ηταν Α Ξ Ι Α ηρωων,και το βαθυτερο τακτικο τους αποτελεσμα ηταν να καθυστερησουν τους Ναζι(μαζι με την υπολοιπη επιχειρηση που αφορουσε την νικη επι της Ελλαδος) στην προελαση τους προς τις στεπες της Ουκρανιας....
gabadoo
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 14 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 10.664
- Like
- 2
- Πόντοι
- 166
Καλημερα στους πρωινους...στην σελ. 131 ειχα θεσει μια ερωτηση......δεν εκανε τον κοπο κανεις ε;
Σημερα το απογευμα σας ετοιμαζω μια εκπληξη...Υλικο απο την Καταστροφη της Σμυρνης με powerpoints,φοτος στολες,σχεδια μαχων αναλυσεις και αλλα....
Επισης τον αγωνα των ΗΡΩΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ......με επισης πολυυλικο απο το "κωσταλεξι" μου...
Καλημερα σας....
Ιπταμενος_2
Μέλος
- Εγγρ.
- 7 Νοε 2007
- Μηνύματα
- 1.768
- Κριτικές
- 4
- Like
- 3
- Πόντοι
- 16
Καλημέρα στην ομήγυρη.
Οι Πόντιοι εκαναν τρομερο ανταρτικο, κορυφαία μορφή ο Ευκλείδης Κουρτίδης.
Ειχαν προτείνει στον Ελληνικό Στρατο να επιτεθούν απο τα νώτα του κεμαλ και ο ΕΣ απο μπροστα, ταυτοχρονα.
Κάποιες ανταρτικες ομαδες συνέχισαν να μάχονται μεχρι το 1924.
Για την ερώτηση που εκανες στη σελίδα 131 γκαμπαντου, οντως, τα καστρα απο μεσα πεφτουν. Στην Πολη εγινε προδοσία, ως γνωστόν. Ποιοι ακριβώς ειναι οι προδότες ομως?
Οι Πόντιοι εκαναν τρομερο ανταρτικο, κορυφαία μορφή ο Ευκλείδης Κουρτίδης.
Ειχαν προτείνει στον Ελληνικό Στρατο να επιτεθούν απο τα νώτα του κεμαλ και ο ΕΣ απο μπροστα, ταυτοχρονα.
Κάποιες ανταρτικες ομαδες συνέχισαν να μάχονται μεχρι το 1924.
Για την ερώτηση που εκανες στη σελίδα 131 γκαμπαντου, οντως, τα καστρα απο μεσα πεφτουν. Στην Πολη εγινε προδοσία, ως γνωστόν. Ποιοι ακριβώς ειναι οι προδότες ομως?
Επισκέπτης
http://[URL unfurl="true"]www.laosver.gr/upload/iblock/750a0a691a649f1dd625c91086b5ffa2/plhres.jpg[/img[/URL]]
Οι Έλληνες του Πόντου, σε αντίθεση με τους περισσότερους Έλληνες της υπολοίπου Μικράς Ασίας ήσαν λαός πολεμικός και αντιστάθηκαν με τα όπλα στην τουρκική κτηνωδία. Το πρώτο αντάρτικο κατά της Τουρκίας ξεκίνησε ήδη από το 1915 και - πρέπει να σημειωθεί- χωρίς καμμία βοήθεια από την Ελλάδα. Τα πρώτα όπλα οι υπερήφανοι και γενναίοι Έλληνες ακρίτες του Πόντου τα βρήκαν παίρνοντάς τα από τους Τούρκους. Έδρα του αντάρτικου ήταν κυρίως οι παραλιακές πόλεις και ειδικότερα οι περιοχές Αμισού, Πάφρας και Σάντας. Θρυλικά ονόματα του Ποντιακού αντάρτικου ο Βασίλακας (Βασίλειος Ανθόπουλος), ο 25χρονος Αναστάσιος Παπαδόπουλος, ο Ευκλείδης Κουρτίδης κ.ά. Οι αντάρτες του Πόντου έδωσαν πραγματικές μάχες με τους Τούρκους με πλέον περίφημη αυτή κατά του Λιβά Πασά, τον οποίον συνέτριψε ο Αναστάσιος Παπαδόπουλος, το φθινόπωρο του 1921, προκαλώντας στο στράτευμά του απώλειες 700 ανδρών. Εάν η Ελλάδα δεν ήταν προδομένη και βοηθούσε πραγματικά τους αντάρτες του Πόντου και εάν η Ρωσσία δεν είχε πέσει στα χέρια των εβραιομπολσεβίκων του Κεμάλ δημιουργώντας νέες συνθήκες και αλλάζοντας την ροή του πολέμου. Τον Αύγουστο του 1921 μία ομάδα ανταρτών κατορθώνει να περάσει μέσα από τις τουρκικές γραμμές και να συναντηθεί με τον Αρχιστράτηγο Παπούλα. Η κυβέρνηση των Ελλήνων ανταρτών του Ποντιακού Τοπ Τσαμ προσέφερε για την ενίσχυση του Ελληνικού Στρατού 3.960 χρυσές λίρες και ζήτησε από τον Αρχιστράτηγο την ενίσχυση του αντάρτικου. Μαζί με τους αντάρτες του Πόντου ήταν και ένας Έλληνας κρυπτοχριστιανός της περιοχής, ο οποίος προχωρούσε μπροστά σαν ανιχνευτής. Από τον Αρχιστράτηγο του Ελληνικού Στρατού, οι Πόντιοι αδελφοί μας ζήτησαν να τους δώσει ένα Σύνταγμα Ιππικού και τρόφιμα για δέκα μέρες με την διαβεβαίωση ότι με αυτή την ενίσχυση θα μπορέσουν να χτυπήσουν τον Κεμάλ από τα νώτα του. Δυστυχώς, η πρότασή τους δεν εισακούσθηκε.
Οι Έλληνες του Πόντου, σε αντίθεση με τους περισσότερους Έλληνες της υπολοίπου Μικράς Ασίας ήσαν λαός πολεμικός και αντιστάθηκαν με τα όπλα στην τουρκική κτηνωδία. Το πρώτο αντάρτικο κατά της Τουρκίας ξεκίνησε ήδη από το 1915 και - πρέπει να σημειωθεί- χωρίς καμμία βοήθεια από την Ελλάδα. Τα πρώτα όπλα οι υπερήφανοι και γενναίοι Έλληνες ακρίτες του Πόντου τα βρήκαν παίρνοντάς τα από τους Τούρκους. Έδρα του αντάρτικου ήταν κυρίως οι παραλιακές πόλεις και ειδικότερα οι περιοχές Αμισού, Πάφρας και Σάντας. Θρυλικά ονόματα του Ποντιακού αντάρτικου ο Βασίλακας (Βασίλειος Ανθόπουλος), ο 25χρονος Αναστάσιος Παπαδόπουλος, ο Ευκλείδης Κουρτίδης κ.ά. Οι αντάρτες του Πόντου έδωσαν πραγματικές μάχες με τους Τούρκους με πλέον περίφημη αυτή κατά του Λιβά Πασά, τον οποίον συνέτριψε ο Αναστάσιος Παπαδόπουλος, το φθινόπωρο του 1921, προκαλώντας στο στράτευμά του απώλειες 700 ανδρών. Εάν η Ελλάδα δεν ήταν προδομένη και βοηθούσε πραγματικά τους αντάρτες του Πόντου και εάν η Ρωσσία δεν είχε πέσει στα χέρια των εβραιομπολσεβίκων του Κεμάλ δημιουργώντας νέες συνθήκες και αλλάζοντας την ροή του πολέμου. Τον Αύγουστο του 1921 μία ομάδα ανταρτών κατορθώνει να περάσει μέσα από τις τουρκικές γραμμές και να συναντηθεί με τον Αρχιστράτηγο Παπούλα. Η κυβέρνηση των Ελλήνων ανταρτών του Ποντιακού Τοπ Τσαμ προσέφερε για την ενίσχυση του Ελληνικού Στρατού 3.960 χρυσές λίρες και ζήτησε από τον Αρχιστράτηγο την ενίσχυση του αντάρτικου. Μαζί με τους αντάρτες του Πόντου ήταν και ένας Έλληνας κρυπτοχριστιανός της περιοχής, ο οποίος προχωρούσε μπροστά σαν ανιχνευτής. Από τον Αρχιστράτηγο του Ελληνικού Στρατού, οι Πόντιοι αδελφοί μας ζήτησαν να τους δώσει ένα Σύνταγμα Ιππικού και τρόφιμα για δέκα μέρες με την διαβεβαίωση ότι με αυτή την ενίσχυση θα μπορέσουν να χτυπήσουν τον Κεμάλ από τα νώτα του. Δυστυχώς, η πρότασή τους δεν εισακούσθηκε.