βόλτα από το θεραπευτήριο γι α στρώσιμο σε κάτι πονάκια και …¨πονάκια¨ μετά τη νηστεία.
πήρα παρουσίες και αναφορά με πορτοκαλαδίτσα από την κυρία της πόρτας (λίζα) ως εξής:
ντιάνα η ψηλή ξανθιά ρωσίδα κατηγορίας μιλφ.
ναταλί ομοίως ρωσίδα καστανή με καλογυμνασμένο σώμα ό,τι πρέπει να σε ισιώσει
μαίρη η ελληνίδα της παρέας ξανθιά κατηγορίας «παπούτσι απ’ τον τόπο σου» και τέλος
βανέσα καστανή ρωσίδα μέσα στη χαρά!
δυνατά χαρτιά όλες (δύσκολη επιλογή)
η βανέσα, ομως, με έβγαλε από το δίλλημα αφού όλο τσαχπινιά μούκλεισε το μάτι «… και νουρού κάνουμε!» μου λέει με νόημα. τι να κάνω ο άμοιρος που είμαι και επιρρεπής στο άθλημα (παλαιόθεν).
η βανέσα ταιριάζει απόλυτα με την αισθητική του νουρού αφού τα διακριτικά ασιατικά χαρακτηριστικά της, το μακρύ καστανό μαλλί, το χαμόγελο όλο πρόκληση και ο σωματότυπός της συνθέτουν το σχετικό σκηνικό. και το αποτέλεσμα στα ενδότερα επιβεβαίωσε πλήρως τα αναμενόμενα. σε συντομία, δηλαδή, το τσικάκι κάνοντας ντου, φέρνοντας και ουισκάκι,με χαμογελάκι πονηρό και φιδίσιες κινήσεις και ιδιαίτερα επιδέξια χέρια δεν μου άφησε πολλά περιθώρια για σου μου του! είχα πολύ καιρό να αισθανθώ την ξεχωριστή ευχαρίστηση και ηρεμία μετά τη μεγάλη μάχη που σου δίνει το νουρού και μάλιστα με την ευχάριστη έκπληξη που λέγεται βανέσα. έφυγα στρωμένος!
πως με βολεύει και το τσαμπέ παρκάρισμα δεν λέγεται!
και υψηλή αισθητική. Υπενθυμίζω την υποχρεωτικώς κλασική μουσική στο ..ασανσέρ του Σ 45 
