Ίμια 1996-2011

[Egeanboy]

Ενω εσύ χρησιμποποιείς μόνο αρχαιοελληνικές, ε ?  Πόσο καραγκιόζης πρέπει να είσαι ρε φίλε ?? Ηθικά και πνευματικά κατώτατος !! μπλιιιιιαχχχ

1. Αγάς (δεσποτικός-αυταρχικός),
2. Αγιάζι (πρωινό ή νυχτερινό κρύο),
3. Αλάνα (ανοιχτός χώρος),
4. Αλάνι (αλήτης)
5. Γιακάς (περιλαίμιο),
6. Γιαπί (οικοδομή),
7. Γιαρμάς (ροδάκινο),
8. Γιαούρτι (πηγμένο γάλα)
9. Γιλέκο (περιθωράκιον)
10. Γινάτι (πείσμα),
11. Γιουρούσι (επίθεση)
12. Γκάιντα (άσκαυλος),
13. Γκέμι (χαλινάρι)
14. Γλέντι (διασκέδαση)
15. Γούρι (τύχη),
16. Γρουσούζης (κακότυχος),
17. Δερβένι (κλεισούρα),
18. Εργένης (άγαμος),
19. Ζαμάνια (μεγάλο χρονικό διάστημα),
20. Ζαρζαβατικά (λαχανικά),
21. Ζόρι (δυσκολία),
22. Ζουμπούλι (υάκινθος),
23. Καβγάς (φιλονικία),
24. Καβούκι (καύκαλο),
25. Καβουρδίζω (φρυγανίζω-ξεροψήνω),
26. Καζάνι (λέβητας),
27. Καΐκι (βάρκα)
28. Καλέμι (γραφίδα),
29. Καλούπι (μήτρα-πρότυπο),
30. Κάλπικος (κίβδηλος),
31. Καπάκι (σκέπασμα- κάλυμμα),
32. Καραούλι (φρουρά-σκοπιά),
33. Καρπούζι (υδροπέπων),
34. Κασμάς (αξίνα-σκαπάνη)
35. Κατσίκα (ερίφι-γίδα)
36. Καφάσι (κιβώτιο),
37. Κελεπούρι (ανέλπιστο εύρημα)
38. Κέφι (ευδιαθεσία)
39. Κιμάς (ψιλοκομμένο κρέας),
40. Κιόσκι (περίπτερο),
41. Κολάι (ευκολία-άνεση),
42. Κολαούζος (οδηγός),
43. Κόπιτσα (πόρπη),
44. Κοτζάμ (τεράστιος-πελώριος),
45. Κοτσάνι (μίσχος),
46. Κότσι (αστράγαλος),
47. Κουβαρντάς (γενναιόδωρος-ανοιχτοχέρης)
48. Κουβάς (κάδος-αγγείο),
49. Κουμπαράς (δοχείο χρημάτων),
50. Κουσούρι (ελάττωμα-μειονέκτημα),
51. Κουτουρού (ασύνετα-απερίσκεπτα),
52. Λαγούμι (υπόνομος-οχετός),
53. Λαπάς (χυλός),
54. Λεβέντης (ανδρείος-ευσταλής),
55. Λεκές (κηλίδα),
56. Λελέκι (πελαργός),
57. Λούκι (υδροσωλήνας),
58. Μαγιά (προζύμη-ζυθοζύμη),
59. Μαγκάλι (πύραυνο),
60. Μαγκούφης (έρημος),
61. Μαϊντανός (πετροσέλινο-μακεδονίσι)
62. Μαντζούνι (φάρμακο),
63. Μαούνα (φορτηγίδα)
64. Μανάβης (οπωροπώλης),
65. Μαράζι (φθίση),
66. Μαραφέτι (μικρό εργαλείο),
67. Μασούρι (μικρό ξύλο),
68. Μαχαλάς (συνοικία),
69. Μεζές (ορεκτικά),
70. Μελτέμι (άνεμος ετησίας),
71. Μενεξές (εύοσμο λουλούδι),
72. Μεντεσές (στρόφιγγα),
73. Μεράκι (πόθος),
74. Μερεμέτι (επισκευή-επιδιόρθωση)
75. Μουσαμάς (κερωμένο-αδιάβροχο ύφασμα),
76. Μουσαφίρης (φιλοξενούμενος-επισκέπτης),
77. Μπαγιάτικο (μη νωπό),
78. Μπαγλαρώνω (δένω-φυλακίζω),
79. Μπαϊράκι (σημαία)
80. Μπακάλης (παντοπώλης),
81. Μπαλτάς (πελέκι),
82. Μπάμια (ιβίσκος ο εδώδιμος),
83. Μπαμπάς (πατέρας),
84. Μπάμπαλης (ο πολύ γέρος),
85. Μπαξές (περιβόλι-κήπος),
86. Μπαρούτι (πυρίτιδα),
87. Μπατζάκι (κνήμη-σκέλη),
88. Μπατζανάκης (σύγαμπρος-συννυφάδα),
89. Μπατίρισα (πτωχεύω-χρεοκοπώ),
90. Μπαχαρικό (αρωματικό άρτυμα),
91. Μπεκρής (μέθυσος),
92. Μπελάς (ενόχληση),
93. Μπινές (κίναιδος-ασελγής)
94. Μπογιά (βαφή-χρώμα),
95. Μπογιατζής (ελαιοχρωματιστής)
96. Μπόι (ανάστημα-ύψος),
97. Μπόλικος (άφθονος)
98. Μπόρα (καταιγίδα)
99. Μπόσικος (χαλαρός),
100. Μποστάνι (λαχανόκηπος),
101. Μπούζι (πάγος-ψύχρα),
102. Μπουλούκι (στίφος-άτακτο πλήθος),
103. Μπουλούκος (καλοθρεμμένος-παχουλός),
104. Μπουνταλάς (κουτός-ανόητος),
105. Μπουντρούμι (φυλακή),
106. Μπουρί (καπνοσωλήνας),
107. Μπούτι (μηρός),
108. Μπούχτισμα (κορεσμός),
109. Νάζι (κάμωμα-φιλαρέσκεια),
110. Νταβαντούρι (σύγχυση)
111. Νταμάρι (φλέβα-λατομείο),
112. Νταμπλάς (αποπληξία),
113. Νταντά (παραμάνα-τροφός),
114. Νταραβέρι (συναλλαγή-αγοραπωλησία) *** Λάθος, το νταραβέρι είναι ιταλικής προέλευσης (dare e avere, δούναι και λαβείν). Το τουρκογενές αντίστοιχο είναι το αλισβερίσι.
115. Ντελάλης (διαλαλητής),
116. Ντελής (παράφρονας),
117. Ντέρτι (καημός)
118. Ντιβάνι (κρεβάτι)
119. Ντιπ για ντιπ (ολωσδιόλου),
120. Ντουβάρι (τοίχος),
121. Ντουλάπι (ιματιοθήκη),
122. Ντουμάνι (καταχνιά-καπνός),
123. Ντουνιάς (κόσμος-ανθρωπότητα),
124. Παζάρι (αγορά-διαπραγμάτευση),
125. Παντζάρι (κοκκινογούλι-τεύτλο),
126. Πατζούρι (παραθυρόφυλλο),
127. Παπούτσι (υπόδημα),
128. Περβάζι (πλαίσιο θυρών),
129. Πιλάφι (ρύζι),
130. Πούστης (κίναιδος-ασελγής)
131. Ραχάτι (ησυχία)
132. Ρουσφέτι (χαριστική εξυπηρέτηση),
133. Σακάτης (ανάπηρος),
134. Σαματάς (θόρυβος),
135. Σεντούκι (κιβώτιο),
136. Σέρτικο (τσουχτερό, βαρύ),
137. Σινάφι (συντεχνία, κοινωνική τάξη),
138. ΣιντριβάνιΙ(πίδακας),
139. Σιρόπι (πυκνόρρευστο διάλυμα ζάχαρης),
140. Σαΐνι (ευφυής),
141. Σοβάς (ασβεστοκονίαμα),
142. Σόι (καταγωγή-γένος),
143. Σοκάκι (δρόμος),
144. Σόμπα (θερμάστρα),
145. Σουγιάς (μαχαιράκι),
146. Σουλούπι (μορφή-σχήμα)
147. Ταβάνι (οροφή),
148. Ταμπλάς (αποπληξία-συγκοπή),
149. Ταπί (χωρίς χρήματα)
150. Ταραμάς (αυγοτάραχο),
151. Τασάκι (σταχτοδοχείο),
152. Ταχίνι (αλεσμένο σουσάμι),
153. Ταψί (μαγειρικό σκεύος),
154. Τεκές (καταγώγιο)
155. Τεμπέλης (οκνηρός-ακαμάτης),
156. Τενεκές (δοχείο),
157. Τερτίπι (τέχνασμα-απάτη),
158. Τεφαρίκι (εκλεκτό-αριστούργημα),
159. Τεφτέρι (κατάστιχο)
160. Τζάκι (παραγώνι),
161. Τζάμι (υαλοπίνακας-γυαλί),
162. Τζάμπα (δωρεάν),
163. Τζαναμπέτης (κακότροπος-δύστροπος),
164. Τόπι (σφαίρα),
165. Τουλούμι (ασκός),
166. Τουλούμπα (αντλία),
167. Τουμπεκί (σιωπή),
168. Τράμπα (ανταλλαγή),
169. Τσαίρι (λιβάδι-βοσκοτόπι),
170. Τσακάλι (θώς),
171. Τσακίρης (γαλανομάτης),
172. Τσακμάκι (αναπτήρας),
173. Τσάντα (δερμάτινη θήκη),
174. Τσαντίρι (σκηνή),
175. Τσαπατσούλης (ανοικοκύρευτος-άτσαλος),
176. Τσάρκα (επιδρομή-περιπλάνηση),
177. Τσαντίζω (εξοργίζω-προσβάλω),
178. Τσαχπίνης (κατεργάρης-πονηρός),
179. Τσέπη (θυλάκιο)
180. Τσιγκέλι (αρπάγη-σιδερένιο άγκιστρο),
181. Τσιγκούνης (φιλάργυρος)
182. Τσιμπούκι (καπνοσύριγγα),
183. Τσιράκι (ακόλουθος),
184. Τσίσα (ούρα)
185. Τσίφτης (άψογος-ικανός) **αυτό είναι μάλλον λάθος, διότι ο τσίφτης πρέπει να πρόερχεται από τα αλβανικά· αντικαταστήστε το με το "τσιφλίκι"
186. Τσιφούτης (φιλάργυρος),
187. Τσομπάνης (βοσκός-ποιμένας)
188. Τσουβάλι (σακί),
189. Τσουλούφι (δέσμη μαλλιών),
190. Τσογλάνι (νέος)
191. Τσοπάνης (βοσκός) Υπάρχει και πιο πάνω, ας βάλω στη θέσητου το τσουρέκι να μη χαλάσει η αρίθμηση
192. Φαράσι (φτυάρι-σκουπιδολόγος),
193. Φαρσί (τέλεια-άπταιστα),
194. Φιντάνι (φυτώριο),
195. Φιστίκι (πιστάκη),
196. Φιτίλι (θρυαλλίδα),
197. Φλιτζάνι (κύπελλο),
198. Φουκαράς (κακομοίρης-άθλιος),
199. Φουντούκι (λεπτοκάρυο-λεφτόκαρο),
200. Φραντζόλα (ψωμί),
201. Χαβάς (μουσικός σκοπός)
202. Χαβούζα (δεξαμενή νερού),
203. Χάζι (ευχαρίστηση),
204. Χαλαλίζω (συγχωρώ),
205. Χάλι (άθλιο),
206. Χαλί (τάπητας),
207. Χαλκάς (κρίκος),
208. Χαμάλης (αχθοφόρος)
209. Χαμπάρια (αγγελία-νέα),
210. Χάνι (πανδοχείο),
211. Χάπι (καταπότι),
212. Χαράμι (άδικα),
213. Χαρμάνης (χασισοπότης),
214. Χαρτζιλίκι (μικρό χρηματικό ποσό),
215. Χασάπικο (κρεοπωλείο),
216. Χατίρι (χάρη),
217. Χαφιές (καταδότης),
218. Χουζούρεμα (ανάπαυση),
219. Χούι (ιδιοτροπία),
220. Χουνέρι (πάθημα-εξαπάτηση)

Πηγή: Οι 200 τούρκικες λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά και δεν το ξέρουμε [λίστα] | iefimerida.gr

http://www.iefimerida.gr/news/11455...thimerina-kai-den-xeroyme-lista#ixzz4XZ5GgGV4

Κατά 90% έχουν αρνητική σημασία και πέρα απο κάτι τρόφιμα και ρούχα όλοι μπορούν να τις αποφύγουν στην ομιλία τους!
Καραγκιόζης δεν είναι και τόσο κακή προσφώνηση όταν δεν την λες ΕΣΥ!!! Ούτε φίλε να με λες σαν σχήμα λόγου! ... Ηθική και πνευματικότητα είναι έννοιες που δεν πρέπει να καταπιάνεσαι διότι τις λερώνεις...

 

[alex71]

Όχι φίλε μου Ρωμιοί λεγόμασταν έτσι αφηρημένα και το "Έλληνες" ήταν ουσιαστικά απαγορευμένο από το Βυζάντιο και την επικράτηση του Χριστιανισμού γιατί τους θύμιζε αρχαία Ελλάδα και δωδεκάθεο. Προς τα τέλη του 18 αιώνα άρχισαν ξένοι διανοούμενοι και Έλληνες του εξωτερικού να αναπαράγουν τα περί αρχαίας Ελλάδας και άρχισαν να τα καλλιεργούν κάποιοι στην Ελλάδα, αν και σε μειοψηφίες. Η εθνογέννεσή μας άρχισε ουσιαστικά με την επανάσταση του 21'.

Κάνεις λάθος. Το βυζαντιο ειχε εξελληνιστει πληρως ήδη απο την εποχη των Μακεδονων Βασιλέων τον 9ο αιωνα. Αυτα που λες ειναι του 4ου-5ου αιωνα το πολυ.

 

[Gunnar]

1. Αγάς (δεσποτικός-αυταρχικός),
2. Αγιάζι (πρωινό ή νυχτερινό κρύο),
3. Αλάνα (ανοιχτός χώρος),
4. Αλάνι (αλήτης)
5. Γιακάς (περιλαίμιο),
6. Γιαπί (οικοδομή),
7. Γιαρμάς (ροδάκινο),
8. Γιαούρτι (πηγμένο γάλα)
9. Γιλέκο (περιθωράκιον)
10. Γινάτι (πείσμα),
11. Γιουρούσι (επίθεση)
12. Γκάιντα (άσκαυλος),
13. Γκέμι (χαλινάρι)
14. Γλέντι (διασκέδαση)
15. Γούρι (τύχη),
16. Γρουσούζης (κακότυχος),
17. Δερβένι (κλεισούρα),
18. Εργένης (άγαμος),
19. Ζαμάνια (μεγάλο χρονικό διάστημα),
20. Ζαρζαβατικά (λαχανικά),
21. Ζόρι (δυσκολία),
22. Ζουμπούλι (υάκινθος),
23. Καβγάς (φιλονικία),
24. Καβούκι (καύκαλο),
25. Καβουρδίζω (φρυγανίζω-ξεροψήνω),
26. Καζάνι (λέβητας),
27. Καΐκι (βάρκα)
28. Καλέμι (γραφίδα),
29. Καλούπι (μήτρα-πρότυπο),
30. Κάλπικος (κίβδηλος),
31. Καπάκι (σκέπασμα- κάλυμμα),
32. Καραούλι (φρουρά-σκοπιά),
33. Καρπούζι (υδροπέπων),
34. Κασμάς (αξίνα-σκαπάνη)
35. Κατσίκα (ερίφι-γίδα)
36. Καφάσι (κιβώτιο),
37. Κελεπούρι (ανέλπιστο εύρημα)
38. Κέφι (ευδιαθεσία)
39. Κιμάς (ψιλοκομμένο κρέας),
40. Κιόσκι (περίπτερο),
41. Κολάι (ευκολία-άνεση),
42. Κολαούζος (οδηγός),
43. Κόπιτσα (πόρπη),
44. Κοτζάμ (τεράστιος-πελώριος),
45. Κοτσάνι (μίσχος),
46. Κότσι (αστράγαλος),
47. Κουβαρντάς (γενναιόδωρος-ανοιχτοχέρης)
48. Κουβάς (κάδος-αγγείο),
49. Κουμπαράς (δοχείο χρημάτων),
50. Κουσούρι (ελάττωμα-μειονέκτημα),
51. Κουτουρού (ασύνετα-απερίσκεπτα),
52. Λαγούμι (υπόνομος-οχετός),
53. Λαπάς (χυλός),
54. Λεβέντης (ανδρείος-ευσταλής),
55. Λεκές (κηλίδα),
56. Λελέκι (πελαργός),
57. Λούκι (υδροσωλήνας),
58. Μαγιά (προζύμη-ζυθοζύμη),
59. Μαγκάλι (πύραυνο),
60. Μαγκούφης (έρημος),
61. Μαϊντανός (πετροσέλινο-μακεδονίσι)
62. Μαντζούνι (φάρμακο),
63. Μαούνα (φορτηγίδα)
64. Μανάβης (οπωροπώλης),
65. Μαράζι (φθίση),
66. Μαραφέτι (μικρό εργαλείο),
67. Μασούρι (μικρό ξύλο),
68. Μαχαλάς (συνοικία),
69. Μεζές (ορεκτικά),
70. Μελτέμι (άνεμος ετησίας),
71. Μενεξές (εύοσμο λουλούδι),
72. Μεντεσές (στρόφιγγα),
73. Μεράκι (πόθος),
74. Μερεμέτι (επισκευή-επιδιόρθωση)
75. Μουσαμάς (κερωμένο-αδιάβροχο ύφασμα),
76. Μουσαφίρης (φιλοξενούμενος-επισκέπτης),
77. Μπαγιάτικο (μη νωπό),
78. Μπαγλαρώνω (δένω-φυλακίζω),
79. Μπαϊράκι (σημαία)
80. Μπακάλης (παντοπώλης),
81. Μπαλτάς (πελέκι),
82. Μπάμια (ιβίσκος ο εδώδιμος),
83. Μπαμπάς (πατέρας),
84. Μπάμπαλης (ο πολύ γέρος),
85. Μπαξές (περιβόλι-κήπος),
86. Μπαρούτι (πυρίτιδα),
87. Μπατζάκι (κνήμη-σκέλη),
88. Μπατζανάκης (σύγαμπρος-συννυφάδα),
89. Μπατίρισα (πτωχεύω-χρεοκοπώ),
90. Μπαχαρικό (αρωματικό άρτυμα),
91. Μπεκρής (μέθυσος),
92. Μπελάς (ενόχληση),
93. Μπινές (κίναιδος-ασελγής)
94. Μπογιά (βαφή-χρώμα),
95. Μπογιατζής (ελαιοχρωματιστής)
96. Μπόι (ανάστημα-ύψος),
97. Μπόλικος (άφθονος)
98. Μπόρα (καταιγίδα)
99. Μπόσικος (χαλαρός),
100. Μποστάνι (λαχανόκηπος),
101. Μπούζι (πάγος-ψύχρα),
102. Μπουλούκι (στίφος-άτακτο πλήθος),
103. Μπουλούκος (καλοθρεμμένος-παχουλός),
104. Μπουνταλάς (κουτός-ανόητος),
105. Μπουντρούμι (φυλακή),
106. Μπουρί (καπνοσωλήνας),
107. Μπούτι (μηρός),
108. Μπούχτισμα (κορεσμός),
109. Νάζι (κάμωμα-φιλαρέσκεια),
110. Νταβαντούρι (σύγχυση)
111. Νταμάρι (φλέβα-λατομείο),
112. Νταμπλάς (αποπληξία),
113. Νταντά (παραμάνα-τροφός),
114. Νταραβέρι (συναλλαγή-αγοραπωλησία) *** Λάθος, το νταραβέρι είναι ιταλικής προέλευσης (dare e avere, δούναι και λαβείν). Το τουρκογενές αντίστοιχο είναι το αλισβερίσι.
115. Ντελάλης (διαλαλητής),
116. Ντελής (παράφρονας),
117. Ντέρτι (καημός)
118. Ντιβάνι (κρεβάτι)
119. Ντιπ για ντιπ (ολωσδιόλου),
120. Ντουβάρι (τοίχος),
121. Ντουλάπι (ιματιοθήκη),
122. Ντουμάνι (καταχνιά-καπνός),
123. Ντουνιάς (κόσμος-ανθρωπότητα),
124. Παζάρι (αγορά-διαπραγμάτευση),
125. Παντζάρι (κοκκινογούλι-τεύτλο),
126. Πατζούρι (παραθυρόφυλλο),
127. Παπούτσι (υπόδημα),
128. Περβάζι (πλαίσιο θυρών),
129. Πιλάφι (ρύζι),
130. Πούστης (κίναιδος-ασελγής)
131. Ραχάτι (ησυχία)
132. Ρουσφέτι (χαριστική εξυπηρέτηση),
133. Σακάτης (ανάπηρος),
134. Σαματάς (θόρυβος),
135. Σεντούκι (κιβώτιο),
136. Σέρτικο (τσουχτερό, βαρύ),
137. Σινάφι (συντεχνία, κοινωνική τάξη),
138. ΣιντριβάνιΙ(πίδακας),
139. Σιρόπι (πυκνόρρευστο διάλυμα ζάχαρης),
140. Σαΐνι (ευφυής),
141. Σοβάς (ασβεστοκονίαμα),
142. Σόι (καταγωγή-γένος),
143. Σοκάκι (δρόμος),
144. Σόμπα (θερμάστρα),
145. Σουγιάς (μαχαιράκι),
146. Σουλούπι (μορφή-σχήμα)
147. Ταβάνι (οροφή),
148. Ταμπλάς (αποπληξία-συγκοπή),
149. Ταπί (χωρίς χρήματα)
150. Ταραμάς (αυγοτάραχο),
151. Τασάκι (σταχτοδοχείο),
152. Ταχίνι (αλεσμένο σουσάμι),
153. Ταψί (μαγειρικό σκεύος),
154. Τεκές (καταγώγιο)
155. Τεμπέλης (οκνηρός-ακαμάτης),
156. Τενεκές (δοχείο),
157. Τερτίπι (τέχνασμα-απάτη),
158. Τεφαρίκι (εκλεκτό-αριστούργημα),
159. Τεφτέρι (κατάστιχο)
160. Τζάκι (παραγώνι),
161. Τζάμι (υαλοπίνακας-γυαλί),
162. Τζάμπα (δωρεάν),
163. Τζαναμπέτης (κακότροπος-δύστροπος),
164. Τόπι (σφαίρα),
165. Τουλούμι (ασκός),
166. Τουλούμπα (αντλία),
167. Τουμπεκί (σιωπή),
168. Τράμπα (ανταλλαγή),
169. Τσαίρι (λιβάδι-βοσκοτόπι),
170. Τσακάλι (θώς),
171. Τσακίρης (γαλανομάτης),
172. Τσακμάκι (αναπτήρας),
173. Τσάντα (δερμάτινη θήκη),
174. Τσαντίρι (σκηνή),
175. Τσαπατσούλης (ανοικοκύρευτος-άτσαλος),
176. Τσάρκα (επιδρομή-περιπλάνηση),
177. Τσαντίζω (εξοργίζω-προσβάλω),
178. Τσαχπίνης (κατεργάρης-πονηρός),
179. Τσέπη (θυλάκιο)
180. Τσιγκέλι (αρπάγη-σιδερένιο άγκιστρο),
181. Τσιγκούνης (φιλάργυρος)
182. Τσιμπούκι (καπνοσύριγγα),
183. Τσιράκι (ακόλουθος),
184. Τσίσα (ούρα)
185. Τσίφτης (άψογος-ικανός) **αυτό είναι μάλλον λάθος, διότι ο τσίφτης πρέπει να πρόερχεται από τα αλβανικά· αντικαταστήστε το με το "τσιφλίκι"
186. Τσιφούτης (φιλάργυρος),
187. Τσομπάνης (βοσκός-ποιμένας)
188. Τσουβάλι (σακί),
189. Τσουλούφι (δέσμη μαλλιών),
190. Τσογλάνι (νέος)
191. Τσοπάνης (βοσκός) Υπάρχει και πιο πάνω, ας βάλω στη θέσητου το τσουρέκι να μη χαλάσει η αρίθμηση
192. Φαράσι (φτυάρι-σκουπιδολόγος),
193. Φαρσί (τέλεια-άπταιστα),
194. Φιντάνι (φυτώριο),
195. Φιστίκι (πιστάκη),
196. Φιτίλι (θρυαλλίδα),
197. Φλιτζάνι (κύπελλο),
198. Φουκαράς (κακομοίρης-άθλιος),
199. Φουντούκι (λεπτοκάρυο-λεφτόκαρο),
200. Φραντζόλα (ψωμί),
201. Χαβάς (μουσικός σκοπός)
202. Χαβούζα (δεξαμενή νερού),
203. Χάζι (ευχαρίστηση),
204. Χαλαλίζω (συγχωρώ),
205. Χάλι (άθλιο),
206. Χαλί (τάπητας),
207. Χαλκάς (κρίκος),
208. Χαμάλης (αχθοφόρος)
209. Χαμπάρια (αγγελία-νέα),
210. Χάνι (πανδοχείο),
211. Χάπι (καταπότι),
212. Χαράμι (άδικα),
213. Χαρμάνης (χασισοπότης),
214. Χαρτζιλίκι (μικρό χρηματικό ποσό),
215. Χασάπικο (κρεοπωλείο),
216. Χατίρι (χάρη),
217. Χαφιές (καταδότης),
218. Χουζούρεμα (ανάπαυση),
219. Χούι (ιδιοτροπία),
220. Χουνέρι (πάθημα-εξαπάτηση)

Πηγή: Οι 200 τούρκικες λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά και δεν το ξέρουμε [λίστα] | iefimerida.gr

http://www.iefimerida.gr/news/11455...thimerina-kai-den-xeroyme-lista#ixzz4XZ5GgGV4

Κατά 90% έχουν αρνητική σημασία και πέρα απο κάτι τρόφιμα και ρούχα όλοι μπορούν να τις αποφύγουν στην ομιλία τους!
Καραγκιόζης δεν είναι και τόσο κακή προσφώνηση όταν δεν την λες ΕΣΥ!!! Ούτε φίλε να με λες σαν σχήμα λόγου! ... Ηθική και πνευματικότητα είναι έννοιες που δεν πρέπει να καταπιάνεσαι διότι τις λερώνεις...

Φίλε είσαι σκουπίδι και δε μιλάω μαζί σου...και ακόμα και σε αυτό που ανέβασες λέει ότι οι λέξεις είναι πολύ περισσότερες που δεν μπορούν να υπολογιστούν και πως είναι αδύνατον να αντικατασταθούν όλες με Ελληνικές ! Τόσο βλήμα είσαι που δε βλέπεις ούτε τι ανεβάζεις !!

 

[Gunnar]

Κάνεις λάθος. Το βυζαντιο ειχε εξελληνιστει πληρως ήδη απο την εποχη των Μακεδονων Βασιλέων τον 9ο αιωνα. Αυτα που λες ειναι του 4ου-5ου αιωνα το πολυ.

Είχε εξελληνιστεί γλωσσικά σε μεγάλο βαθμό. Εθνικές ταυτότητες δεν υπήρχαν τότε ούτε για αστείο...

 

Τον Φραγκούλη Φράγκο εννοείς?

Ακριβως.πατριωτης ΑΡΧΙΔΑΤΟΣ

 

[Διαγραμμένο μέλος 152200]

Όχι φίλε μου, Ρωμιοί λεγόμασταν έτσι αφηρημένα και το "Έλληνες" ήταν ουσιαστικά απαγορευμένο από το Βυζάντιο και την επικράτηση του Χριστιανισμού γιατί τους θύμιζε αρχαία Ελλάδα και δωδεκάθεο. Προς τα τέλη του 18 αιώνα άρχισαν ξένοι διανοούμενοι και Έλληνες του εξωτερικού να αναπαράγουν τα περί αρχαίας Ελλάδας και άρχισαν να τα καλλιεργούν κάποιοι στην Ελλάδα, αν και σε μειοψηφίες. Η εθνογέννεσή μας άρχισε ουσιαστικά με την επανάσταση του 21'και ή Ελληνική εθνική ταυτότητα να καλλιεργείται από Καποδίστρια και Όθωνα.

Ελα κακομοιρη...

«Ευγενέστατοι άρχοντες και εκλαμπρότατοι δήμαρχοι και στρατηγοί, και γενναιότατοι συστρατιώτες, και όλος ο πιστός και τίμιος λαός, ξέρετε καλά πως έφτασε η ώρα που ο εχθρός της πίστης μας θέλει με κάθε τέχνασμα και τρόπο να μας στενοχωρήσει περισσότερο και να μας κάνει πόλεμο σφοδρό, με μεγάλες συγκρούσεις και συρράξεις από στεριά και θάλασσα, για να κατορθώσει και να χύσει το δηλητήριό του, σαν φίδι, και να μας καταπιεί σαν ανήμερο λιοντάρι. Σας λέω λοιπόν να σταθείτε αντρειωμένοι και γενναιόψυχοι, όπως κάνατε πάντοτε ως τώρα εναντίον των εχθρών της πίστης. Σας παραδίνω την εκλαμπρότατη και φημισμένη αυτή πόλη, πατρίδα σας και βασίλισσα των πόλεων.




Ξέρετε καλά, αδέρφια, ότι για τέσσερις λόγους οφείλουμε όλοι να προτιμήσουμε το θάνατο παρά τη ζωή: πρώτον, για την πίστη και την ευσέβειά μας· δεύτερον, για την πατρίδα· τρίτον, για το βασιλέα και το Χριστό· και τέταρτον, για τους συγγενείς και φίλους. Λοιπόν αδέρφια, αν οφείλουμε να αγωνιστούμε μέχρι θανάτου για έναν και μόνο από τους τέσσερις αυτούς λόγους, πολύ περισσότερο για όλους μαζί, όπως προφανώς κατανοείτε. Αν για τις αμαρτίες μας παραχωρήσει ο Θεός τη νίκη στους ασεβείς, θα διακινδυνεύσουμε υπέρ της πίστεως της αγίας που μας παραχώρησε ο Χριστός με το αίμα του. Αυτό είναι το σπουδαιότερο απ’ όλα. Τι θα ωφεληθεί κανείς αν κερδίσει τον κόσμο όλο και χάσει την ψυχή του; Δεύτερον, χάνουμε έτσι μια περίφημη πατρίδα και, ακόμη, την ελευθερία μας. Τρίτον, χάνουμε την άλλοτε περιφανή και σήμερα ντροπιασμένη, ταπεινωμένη και εξουθενωμένη βασιλεία, η οποία γίνεται έρμαιο του ασεβούς τυράννου. Τέταρτον, στερούμεθα τις προσφιλείς γυναίκες και τα παιδιά μας και τους συγγενείς μας.
Ο αλιτήριος αυτός αμιράς έχει πενήντα εφτά ημέρες αφότου ήρθε, και μας πολιορκεί και μας πολεμάει νυχθημερόν, με κάθε τέχνασμα και με όλη του την ισχύ. Χάρη στον παντεπόπτη Χριστό και Κύριό μας, διώχτηκε ντροπιασμένος κακήν κακώς πολλές φορές ως τώρα από τα τείχη. Μη δειλιάσετε και τώρα, αδερφοί, επειδή το τείχος έπεσε σε μερικά μέρη από τα βλήματα και τις εκπυρσοκροτήσεις των τηλεβόλων, γιατί, όπως και εσείς βλέπετε, όπως μπορούσαμε το διορθώσαμε.

Εμείς κάθε ελπίδα μας τη στηρίζουμε στην ακαταμάχητη δύναμη του Θεού. Αυτοί έχουν πλήθος όπλα και στρατό και ιππικό, αλλά εμείς έχουμε πίστη στο όνομα του Κυρίου και σωτήρα και, δεύτερον, στα χέρια μας και τη δύναμή μας, που μας χάρισε η θεία πρόνοια. Ξέρω ότι αυτό το αναρίθμητο μπουλούκι των εχθρών, καθώς είναι η συνήθειά τους, θα βαδίσει εναντίον μας με βαναυσότητα και με έπαρση, με πολύ θράσος και βία, για να μας συνθλίψουν, λόγω του ολιγάριθμου της παράταξής μας, και να μας καταπονήσουν με την κούραση, και με φωνές πολλές και ισχυρές να μας φοβίσουν. Τις φλυαρίες τους αυτές τις ξέρετε καλά και δεν είναι ανάγκη να μιλήσουμε γι’ αυτές. Και σε λίγη ώρα θα τα κάνουν όλα αυτά, και θα πετάξουν πάνω μας σαν άμμο της θάλασσας αναρίθμητες πέτρες, βέλη και βλήματα. Ελπίζω να μη μας βλάψουν με αυτά, γιατί βλέποντάς σας χαίρομαι πολύ και τρέφω τη σκέψη μου με ελπίδες σαν κι αυτή, δηλαδή πως, αν και είμαστε λίγοι, είμαστε ωστόσο πολύ επιδέξιοι, επιτήδειοι, ρωμαλέοι, δυνατοί, ικανοί για μεγάλα έργα, και καλά προπαρασκευασμένοι. Με τις ασπίδες σας καλύπτετε καλά τα κεφάλια σας στις συμπλοκές και τις συρράξεις. Το δεξί σας χέρι, που κρατάει τη ρομφαία, να είναι πάντοτε μακρύ. Οι περικεφαλαίες σας, οι θώρακες και η σιδερέ νια πανοπλία σας είναι πολύ ικανά, όπως και τα άλλα σας όπλα, και στη συμπλοκή θα σας εξυπηρετήσουν πολύ. Οι αντίπαλοι ούτε έχουν τέτοια ούτε γνωρίζουν να τα χρησιμοποιούν. Εσείς είσαστε, επίσης, προστατευμένοι πίσω από τα τείχη, και οι απροστάτευτοι δύσκολα προχωρούν. Γι’ αυτό γίνετε μαχητές έτοιμοι, ισχυροί και μεγαλόψυχοι, για όνομα του Θεού.

Μιμηθείτε τους λίγους ελέφαντες των αρχαίων Καρχηδονίων, που μόνο με τη φωνή και την όψη τους έτρεψαν σε φυγή μέγα πλήθος ρωμαϊκού ιππικού. Και αν είχαν τη δύναμη να τρέψουν σε φυγή ζώα χωρίς λογική, πόσο μάλλον εμείς που είμαστε κύριοι των ζώων· αυτοί που έρχονται να μας αντιπαραταχθούν σαν ζώα χωρίς λογική, είναι χειρότεροι απ’ αυτά. Τα δόρατά μας, οι ρομφαίες μας, τα τόξα μας και τα ακόντιά μας θα στραφούν εναντίον τους. Και φανταστείτε πως παίρνετε μέρος σε κυνήγι αγριόχοιρων, για να καταλάβουν οι ασεβείς ότι δεν αντιμάχονται με ζώα χωρίς λογική, όπως είναι αυτοί, αλλά με άρχοντες, και αφέντες τους, και απογόνους των Ελλήνων και των Ρωμαίων.

Ξέρετε καλά πως ο ασεβέστατος αυτός αμιράς και εχθρός της αγίας μας πίστης, χωρίς καμιά δικαιολογημένη αιτία, καταπάτησε την ειρήνη που είχαμε και αθέτησε τους πολλούς του όρκους χωρίς να λογαριάζει τίποτε· φτάνοντας ξαφνικά εδώ έστησε οχυρό στο στενό του Ασωμάτου, για να μπορεί να μας βλάπτει κάθε μέρα. Τα χωράφια μας, τους κήπους μας, τα οικογενειακά μας καταφύγια, τα σπίτια μας τα έχει κιόλας πυρπολήσει. Τους αδερφούς μας τους Χριστιανούς, όσους βρήκε, τους θανάτωσε και τους αιχμαλώτισε. Διέλυσε τη φιλία μας και έπιασε φιλίες με τους κατοίκους του Γαλατά, και αυτοί χαίρονται, μη γνωρίζοντας και αυτοί οι ταλαίπωροι το μύθο του παιδιού του γεωργού, που έψηνε σαλιγκάρια και είπε “ω ανόητα ζώα” και τα λοιπά.

Ήρθε λοιπόν, αδερφοί, και μας απέκλεισε, και κάθε μέρα έχει ανοιχτό το αχανές στόμα του για να βρει ευκαιρία να μας καταπιεί, εμάς και την Πόλη που έκτισε ο τρισμακάριστος και μέγας βασιλεύς Κωνσταντίνος, και την αφιέρωσε στην πάναγνη και αειπάρθενη δέσποινά μας, τη Θεοτόκο· και τη χάρισε σ’ εκείνη, ώστε να είναι Κυρία της Πόλεως, αλλά και σύμμαχός της και σκέπη της πατρίδας μας και καταφύγιο των χριστιανών, ελπίδα και χαρά όλων των Ελλήνων, το καύχημα όλων που ζουν κάτω από τον ήλιο. Και αυτός ο ασεβέστατος την άλλοτε περιφανή και ζωηρή σαν ρόδο του αγρού Πόλη θέλει να την υπαγάγει υπό την εξουσία του.

Αφού η αυτοκρατορία μας υποδούλωσε, μπορώ να πω, σχεδόν όλη την υφήλιο, και υπόταξε κάτω από τα πόδια της τον Πόντο, την Αρμενία, την Περσία, την Παφλαγονία, Αμαζόνες και Καππαδοκία, Γαλατία και Μηδία, Κολχούς και Ίβηρες, Βοσποριανούς και Αλβανούς, Συρία και Κιλικία και Μεσοποταμία, Φοινίκη και Παλαιστίνη, Αραβία και Ιουδαία, Βακτριανούς και ΣκύΘες, Μακεδονία και Θεσσαλία, Ελλάδα, Βοιωτία και Λοκρούς και Αιτωλούς, Ακαρνανία, Αχαΐα και Πελοπόννησο, Ήπειρο και Ιλλυρικό, τους Λυχνίτες κοντά στην Αδριατική, Ιταλία, Τοσκάνη, Κέλτες και Κελτογαλάτες, Ιβηρία ως τα Γάδειρα, Λιβύη και Μαυριτανία και Μαυρουσία, Αιθιοπία, Βελέδες Σκούδη, Νουμιδία και Αφρική και Αίγυπτο, Τώρα σκέφτεται αυτός να μας υποδουλώσει, και την Πόλη που κυριαρχεί στον κόσμο να την υποτάξει σε ζυγό και δουλεία, και τις άγιες εκκλησίες μας, όπου προσκυνούνταν η αγία Τριάδα και δοξολογούνταν ο Θεός, και όπου οι άγγελοι ακούγονταν να υμνούν τη Θεία και ένσαρκη πρόνοια του Λόγου του Θεού, Θέλει να τις κάνει προσκύνημα της δικής του βλασφημίας και του ανόητου ψευδοπροφήτη του Μωάμεθ, και στάβλο για άλογα και καμήλες.

Λοιπόν, αδερφοί και συμμαχητές, θυμηθείτε όλα αυτά, για να μνημονεύουν τη δόξα σας και την ελευθεροφροσύνη σας αιώνια».

 

[pontikia]

Η ελληνική γλώσσα ήταν επίσημη από το 800 μχ περίπου, αλλά για ελληνική συνείδηση μιλάμε για μετά το 1100...

 

[Chevalier Fidèle]

Όχι φίλε μου Ρωμιοί λεγόμασταν έτσι αφηρημένα και το "Έλληνες" ήταν ουσιαστικά απαγορευμένο από το Βυζάντιο και την επικράτηση του Χριστιανισμού γιατί τους θύμιζε αρχαία Ελλάδα και δωδεκάθεο. Προς τα τέλη του 18 αιώνα άρχισαν ξένοι διανοούμενοι και Έλληνες του εξωτερικού να αναπαράγουν τα περί αρχαίας Ελλάδας και άρχισαν να τα καλλιεργούν κάποιοι στην Ελλάδα, αν και σε μειοψηφίες. Η εθνογέννεσή μας άρχισε ουσιαστικά με την επανάσταση του 21'.

Ρε φιλε ξερω ιστορια μη μου λες ιστοριες για αγριους. Βυζαντιο ηταν 11 αιωνες δεν ηταν χθες και σημερα. Σε μια πρωιμη περιοδο γινοταν ατο που λες.
Απο το 12ο αιωνα η Βυζαντινη αυτοκρατορια ειχε γινει ηδη ενα ελληνικο βασιλειο και η χρηση του ορου Ελληνας ηταν διαδεδομενη.
Εξαλλου ποτε κανεις ξενος λαος δεν μας ονομασε ρωμαιους. Γραικους οι δυτικοι, Ιωνες οι ανατολικοι.
Δε ξερω αν εχεις υποψη σου το Γεωργιο Γεμιστο Πληθων, την Πολιτεια του Μυστρα, το Δεσποτατο της Ηπειρου,την Αυτοκρατορια της Νικαιας. Εκει οι οροι και οι ονομασιες ηταν καθαρα "Ελληνες", "ελληνικα" κλπ.
Χανεις επεισοδια ξανακατσε και διαβασε λιγο ιστορια πιο προσεκτικα. Η Βυζαντινη Αυτοκρατορια ουσιαστικα επαψε το 1204 με την επιδρομη των Σταυροφορων, μετα αυτο που υπηρχε ηταν διαφορα ελληνικα βασιλεια υπο την τυπικη εξουσια μιας "Ρωμαικης Αυτοκρατοριας" της Κωνσταντινουπολης, η οποια η ιδια ουσιαστικα ηταν και αυτη ενα ακομη ελληνικο κρατιδιο.Κατι αναλογο με την "Αγια Ρωμαικη Αυτοκρατορια" των Γερμανων. Αν δε την ειχαν πεσει οι Τουρκοι, θα ειχαμε ηδη ενα ελληνικο εθνικο κρατος απο τα 1400 περιπου, οπως τα υπολοιπα ευρωπαικα ( Αγγλια, Γαλλια, Ισπανια, Πολωνια, Ουγγαρια, Δανια, Σουηδια κλπ ).

 

[Gunnar]

Ρε φιλε ξερω ιστορια μη μου λες ιστοριες για αγριους. Βυζαντιο ηταν 11 αιωνες δεν ηταν χθες και σημερα. Σε μια πρωιμη περιοδο γινοταν ατο που λες.
Απο το 12ο αιωνα η Βυζαντινη αυτοκρατορια ειχε γινει ηδη ενα ελληνικο βασιλειο και η χρηση του ορου Ελληνας ηταν διαδεδομενη.
Εξαλλου ποτε κανεις ξενος λαος δεν μας ονομασε ρωμαιους. Γραικους οι δυτικοι, Ιωνες οι ανατολικοι.
Δε ξερω αν εχεις υποψη σου το Γεωργιο Γεμιστο Πληθων, την Πολιτεια του Μυστρα, το Δεσποτατο της Ηπειρου,την Αυτοκρατορια της Νικαιας. Εκει οι οροι και οι ονομασιες ηταν καθαρα "Ελληνες", "ελληνικα" κλπ.
Χανεις επεισοδια ξανακατσε και διαβασε λιγο ιστορια πιο προσεκτικα. Η Βυζαντινη Αυτοκρατορια ουσιαστικα επαψε το 1204 με την επιδρομη των Σταυροφορων, μετα αυτο που υπηρχε ηταν διαφορα ελληνικα βασιλεια υπο την τυπικη εξουσια μιας "Ρωμαικης Αυτοκρατοριας" της Κωνσταντινουπολης, η οποια η ιδια ουσιαστικα ηταν και αυτη ενα ακομη ελληνικο κρατιδιο.Κατι αναλογο με την "Αγια Ρωμαικη Αυτοκρατορια" των Γερμανων. Αν δε την ειχαν πεσει οι Τουρκοι, θα ειχαμε ηδη ενα ελληνικο εθνικο κρατος απο τα 1400 περιπου, οπως τα υπολοιπα ευρωπαικα ( Αγγλια, Γαλλια, Ισπανια, Πολωνια, Ουγγαρια, Δανια, Σουηδια κλπ ).

Άλλο σου λέω εγώ ρε φίλε, ότι το Έλληνες δεν υπήρχε τουλάχιστον ως εθνικός και φυλετικός προσδιορισμός, γιατί πολύ απλά τότε δεν υπήρχαν εθνικές ταυτότητες. Όταν μιλάμε για εξελληνισμό είναι γλωσσικό θέμα και σε καμία περίπτωση όλοι αυτοί που μιλούσαν Ελληνικά στο Βυζάντιο δεν ήταν Έλληνες όπως τους εννοούμε εμείς. Το Βυζάντιο ήταν πολυφυλετική μίξη.Το δε Ρωμιοί ήταν αυτοπροσδιορισμός και δεν μας ονόμασαν οι ξένοι.

 

[Kman2]

χαχαχα...χαζός είσαι ρε ? Εγώ δεν λέω από που ήρθε ο καφές ως προϊον,μιλάω για τον καφέ που ξέρουμε σήμερα ως Ελληνικό.

Η μόνη συνεισφορά των Τούρκων στον πολιτισμό είναι ο ναργιλές και οτι διέδωσαν τη χρήση του καφέ.Δεν τον ανακάλυψαν αλλά τον διέδωσαν.Επίσης το τουρκικό μουστάκι που έκαναν μόδα στους βασιλείς.
Κατά τα άλλα πρόκειται για έθνος που όσα έθνη κατέκτησε(Ελληνες,Αραβες,Πέρσες κτλ) τα πήγε πίσω πολιτισμικά 500 χρόνια.Δεν υπάρχει καμιά περιοχή που να προόδευσε υπό τουρκική ηγεμονία όλοι οπισθοδρόμησαν.Ακόμα πληρώνουμε τα δεινά.
Δεν έχουν αφήσει ούτε ένα μνημείο στις χώρες που κατέλαβαν η τουρκοκρατία είναι παντού μαύρη περίοδος απόλυτο κενό.

 

[Gunnar]

Η μόνη συνεισφορά των Τούρκων στον πολιτισμό είναι ο ναργιλές και οτι διέδωσαν τη χρήση του καφέ.Δεν τον ανακάλυψαν αλλά τον διέδωσαν.Επίσης το τουρκικό μουστάκι που έκαναν μόδα στους βασιλείς.
Κατά τα άλλα πρόκειται για έθνος που όσα έθνη κατέκτησε(Ελληνες,Αραβες,Πέρσες κτλ) τα πήγε πίσω πολιτισμικά 500 χρόνια.Δεν υπάρχει καμιά περιοχή που να προόδευσε υπό τουρκική ηγεμονία όλοι οπισθοδρόμησαν.Ακόμα πληρώνουμε τα δεινά.

ναι,ναι ότι πεις εσύ...

 

[Kman2]

ναι,ναι ότι πεις εσύ...

Πες τότε μια τουρκική εφεύρεση,έστω ένα μνημείο της προκοπής που άφησαν στην Ελλάδα.
Εξαιτίας των Τούρκων χάσαμε Αναγέννηση,Δαιφωτισμό και Βιομηχανική Επανάσταση.
Πριν τους Τούρκους είχαμε το 75% του χρυσού στον κόσμο ήμασταν η πλουσιότερη περιοχή.

 

[Gunnar]

Πες τότε μια τουρκική εφεύρεση,έστω ένα μνημείο της προκοπής που άφησαν στην Ελλάδα.

Ένα που το λένε λευκό πύργο ? Μήπως το έχεις ακουστά ?  χαχαχα

 

[Egeanboy]

Φίλε είσαι σκουπίδι και δε μιλάω μαζί σου...και ακόμα και σε αυτό που ανέβασες λέει ότι οι λέξεις είναι πολύ περισσότερες που δεν μπορούν να υπολογιστούν και πως είναι αδύνατον να αντικατασταθούν όλες με Ελληνικές ! Τόσο βλήμα είσαι που δε βλέπεις ούτε τι ανεβάζεις !!

Άντε πάλι..ΔΕΝ ΕΪΜΑΙ ΦΙΛΟΣ!!! Και ξέρω πολύ καλά τι ανεβάζω...Αλλά αυτό είναι το επίπεδό σου και δεν ξέρεις τίποτα πέρα απο αυτό..Βέβαια η αριστερή λοβοτομή είναι πολύ πιο εύκολη όταν υπάρχει το Μαροκινό στο αίμα και το Τούρκικο στο πνέυμα, υπόβαθρο...

 

[pontikia]

'Οσον αφορά τον καφέ καλύτερα να τον λέμε βυζαντινό ή ρωμέικο (αντί για τούρκικο ή ελληνικό) καθώς φαίνεται ότι υπήρχαν καφενέδες στην Πόλη προν την άλωση που έφτιαχναν καφέ με προέλευση από την Αιθιοπία.

 

[Chevalier Fidèle]

Άλλο σου λέω εγώ ρε φίλε, ότι το Έλληνες δεν υπήρχε τουλάχιστον ως εθνικός και φυλετικός προσδιορισμός, γιατί πολύ απλά τότε δεν υπήρχαν εθνικές ταυτότητες. Όταν μιλάμε για εξελληνισμό είναι γλωσσικό θέμα και σε καμία περίπτωση όλοι αυτοί που μιλούσαν Ελληνικά στο Βυζάντιο δεν ήταν Έλληνες όπως τους εννοούμε εμείς. Το Βυζάντιο ήταν πολυφυλετική μίξη.Το δε Ρωμιοί ήταν αυτοπροσδιορισμός και δεν μας ονόμασαν οι ξένοι.

Εκει ακριβως κανεις το λαθος και σε διορθωνω. Κατα τον 13 14ο αιωνες αρχισανηδη να διαμορφωνονται εθνικες συνειδησεις πρωιμες και στην Ευρωπη και στον ελληνικο χωρο. Οκ δεν ηταν οπως σημερα, αλλα αρχισε ηδη να διαμορφωνεται η εθνοτικη συνειδηση, οτι καπου ανηκουν, , ενω υποχωρουσε αυτο που λες το" αυτοκρατορικο οικουμενικο"ιδεωδες και σε Ανατολη και σε Δυση. Στην Ελλαδα αυτο δηλαδη η πρωιμη αναπτυξη εθνοτικης συνειδησης προλαβε 2 αιωνες πριν την Οθωμανικη κατακτηση.
Και σου ξαναλεω ΒΥΖΑΝΤΙΟ επαψε να υπαρχει ως οντοτητα μετα το 1204 ουσιαστικα. Υπηρχαν ελληνικα κρατιδια με ελληνικη ( οχι αυτοκρατορικη η ρωμαικη πλεον) συνειδηση, αυτονομα υπο την τυπικη εξουσια μιας κατ ονομα μονο ρωμαικης αυτοκρατοριας.

 

[Gunnar]

Άντε πάλι..ΔΕΝ ΕΪΜΑΙ ΦΙΛΟΣ!!! Και ξέρω πολύ καλά τι ανεβάζω...Αλλά αυτό είναι το επίπεδό σου και δεν ξέρεις τίποτα πέρα απο αυτό..Βέβαια η αριστερή λοβοτομή είναι πολύ πιο εύκολη όταν υπάρχει το Μαροκινό στο αίμα και το Τούρκικο στο πνέυμα, υπόβαθρο...

δεν είσαι φίλος, είσαι σκουπίδι,αμόρφωτος και κάφρος !! αυτό που λέμε ΕΛΛΕΕΙΝΑΣ ! Τα άλλα που λες είναι για τα σκουπίδια και τη χαβούζα όπως και το μυαλό σου...

 

[Kman2]

Το λευκό πύργο,το τζαμί των Τρικάλων,δυο τρία έργα σε όλη τη χώρα.Δες τι έκαναν σε 200 χρόνια οι Ιππότες της Ρόδου με την παλιά πόλη,τι άφησαν οι Ιταλοί στην Κέρκυρα,την Κρήτη,τη Ρόδο κτλ.
Και τι κοσμογονία γινόταν τον ίδιο καιρό Ευρώπη όλες οι διάσημες πόλεις τότε χτίστηκαν όταν στην Ελλάδα κυβερνούσαν οι καθυστερημένοι.

 

[Chevalier Fidèle]

ναι,ναι ότι πεις εσύ...

Ενα δικιο ο κμαν το εχει . Πως ηταν οι Ελληνες το 1400 τοσο πως ηταν το 1800.
Επισης και αλλοι λαοι εμειναν πισω εξαιτιας των Τουρκων, Βουλγαροι ( ισχυροτατο βασιλειο στον υστερο μεσαιωνα,) Σερβοι , Ουγγροι ( επισης απο τα ισχυροτερα βασιλεια της μεσαιωνικης Ευρωπης που εδοσε σκληρους αγωνες κατα των Τουρκων).
Οταν το Βυζαντιο και τα Βαλκανια ειχαν χασει το παιχνιδι, Ουγγροι και Πολωνοι σε μια απελπιδα προσπαθεια εστειλαν στρατο στη Βαρνα περι το 1400, αλλα και εκειοι Τουρκοι επικρατησαν.

 

[Kman2]

Ενα δικιο ο κμαν το εχει . Πως ηταν οι Ελληνες το 1400 τοσο πως ηταν το 1800.
Επισης και αλλοι λαοι εμειναν πισω εξαιτιας των Τουρκων, Βουλγαροι ( ισχυροτατο βασιλειο στον υστερο μεσαιωνα,) Σερβοι , Ουγγροι ( επισης απο τα ισχυροτερα βασιλεια της μεσαιωνικης Ευρωπης που εδοσε σκληρους αγωνες κατα των Τουρκων).
Οταν το Βυζαντιο και τα Βαλκανια ειχαν χασει το παιχνιδι, Ουγγροι και Πολωνοι σε μια απελπιδα προσπαθεια εστειλαν στρατο στη Βαρνα περι το 1400, αλλα και εκειοι Τουρκοι επικρατησαν.

Εδώ πήγαν πίσω την Ουγγαρία,την Ουκρανία και σειρά χωρών.Οι Αραβες ήταν μπροστά στα μαθηματικά κτλ και μετά την τουρκική κατοχή περιέπεσαν σε αφάνεια.Μιλάμε οι τύποι είναι μάστιγα.Μόνο οι Μογγόλοι τους ξεπέρασαν γιατί αυτοί αφάνιζαν τα πάντα.
Καλά που δεν κατέλαβαν τη Βιέννη χάρη στην παρέμβαση του γίγαντα Πολωνού Σομπιέσκι αλλιώς οι Γερμανοί θα φόραγαν σήμερα φέσια.