το βράδυ εκείνο όταν άκουσα ότι τουρκοι κομάντο κατέλαβαν την μία Ιμια (ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί ήταν αφύλαχτη) έψαχνα να βρω το απολυτήριο του στρατού (σχετικά πρόσφατα απολυμένος) το οποίο μου το είχαν αλλάξει 2-3 φορές) και άρχισα να σκέφτομαι το κατσάβραχο όπου θα έτρεχα και πιθανός να άφηνα το τομάρι μου, την άλλη μέρα ξύπνησα ήρθες ο φίλος μου ο Μητσος πήγαμε για καφέ, μετά σ' ενα μπουρδελακι να ξεμπουκώσουμε το μεσημερι φαγητό και τ΄απόγευμα δουλειά, εκεί είδα στις ειδήσεις το (σκηνοθετημένο) βίντεο με τους τουρκους κομάντο και μου κακοφάνηκε, αλλά μετά την δουλεία πήγα για ποτό και το ξέχασα. Από τότε έχουν περάσει πολλά βράδια πολλά γαμήσια πολλοί καφέδες πολλά ποτά, παντρευτηκα έκανα οικογένεια και αυτό που έχω να πω: ΚΡΙΜΑ ΣΤΑ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ, έπεσαν για να ζούμε εμείς σήμερα, επίσης επιβεβαίωσα αυτό που έζησα στην θητεία μου, Εχουμε - είχαμε αξιωματικούς για το πούτσο.
ΥΓ1 ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ
ΥΓ2 Ο Μήτσος δεν παντρεύτηκε ποτέ και παρέμεινε μπουρδελιάρης