Πριν από λίγο, βόλτα στο Λέλας Καραγιάννη 35 με συνάδελφο συναγωνιστή, για να δούμε τη μιλφάρα Χριστίνα που έχω διαβάσει τόσα καλά σχόλια. Μετά από λίγο ψάξιμο γιατί δεν είχαμε ξαναπάει και αφού το βρήκαμε, τα φώτα της εισόδου ανοιχτά, η πόρτα ορθάνοιχτη, ταμπέλα από χαρτί που λέει, "ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΑΝΟΙΧΤΑ". Χτυπάμε το κουδούνι 1, χτυπάμε το κουδούνι 2, χτυπάμε το κουδούνι 3, καμία απάντηση. Λέω δεν τους αρέσουμε και πάμε να φύγουμε. Μέχρι να ανέβουμε στο μηχανάκι μπαίνει ένας ηλικιωμένος και πριν προλάβω να ξεκαβαλήσω για να τρέξω να δω αν του ανοίξουνε, του είχανε ανοίξει και είχε μπει μέσα.
Μετά από αυτό... γιατί ρε καθήκια του κερατά,
το κωλόσπιτό σας έχετε ανοιχτή τη πόρτα δεν μας ανοίγετε?
Να σημειώσω ότι δεν είμαστε ούτε αλλοδαποί ούτε σκατόφατσες. Ελληνάρες είμαστε. Και τραβιώμασταν από το Πειραιά με το παπί μέσα στο κρύο. Αν μπορεί ο αντισθένης ας τους πει κάτι. Μαύρο ρε στο κωλόσπιτο