Τους γραφουμε ολους στα παπαρια μας. Κουμαντο στην ζωη μας κανουμε εμεις.
Οσες παντρεμενες και παντρεμενους ξερω, ολες και ολοι ξενογαμιουνται και ξενογαμανε
διατηρωντας μαλιστα και παραλληλες σχεσεις ορισμενες φορες.
Αν εξαιρεσουμε πολλα ναυαγια που λενε μια χαρα ειναι ο γαμος αλλα ευτυχως η μουρη τους
λεει την αληθεια, ολες οι υπολοιπες κι ολοι οι υπολοιποι που εχουν παντρευτει
λενε μακρια κι αλαργα. Ο γαμος γινεται μονο για τα παιδια. Χωνεψτε το!
Και απαραιτητα πρεπει τα μελη της εξισωσης, να το εχουν για να τον κρατησουν.
Εδω δεν κρατουνται ελευθερες κι ελευθεροι που υποτιθεται λογω φρεσκαδουρας
(κι οχι μονοτονιας) μπορουν να κρατηθουν στο ενας με μια και γυρευετε ακρη στο χαος;
εχει χαθει προ πολλου η μπαλα με τους παντρεμενους που γκομενιζουν εδω και δεκαετιες
και πλεον εδω και χρονια εχουν μπει για τα καλα κι οι παντρεμενες στον χορο.
Παλιοτερα ειχαν καποιους ηθικους φραγμους κι αυτες. Τωρα γινεται χαμος στο ισωμα.
Τα κορυφαια μου γαμησια ειναι με παντρεμενες (γκομενες θεωρουνται)
μετα ακολουθουν τα καθε αυτου γκομενικα και καπου πολυ πισω ερχονται τα πουτανιστικα.
Πολλοι πιστευουν οτι ο ανδρας δαγκωνει λαμαρινα με την παντρεμενη επειδη δεν μενουν μαζι κτλ.
Αυτα ισχυουν για τους αμπαλους. Ο μπαρουτοκαπνισμενος ξερει με το που θα βρει
μια παντρεμενη, οτι εμπιστοσυνη δεν υπαρχει διοτι ηδη κερατωνει τον ανδρα της
οποτε θα βγουν φοβερα γουστα εκατερωθεν. Μεχρι εκει. Τυχον συναισθηματα
που δημιουργηθουν ειναι καλπικα η απλως πολυ εντονα.
Δεν ειναι αγνα και δεν δυναται να ειναι αγνα. Ειναι σαν να ερωτευτει/αγαπησει καποιος μια πουτανα.
Δεν γινεται να διαγραψει την αληθεια, απλα εχει μπει σε στροβιλο και παρασερνεται
γι αυτο και χρειαζεται λογικη και ηθοποιοια ετσι ωστε να περναμε καλα με ολες.
Πουτανες η μη. Τελος, για μενα οποιος παντρευεται την σημερινη εποχη
ειναι στανταρ εθελοντης κερατας. Δεν θα κατσω να ασχοληθω με εξαιρεσεις
για να δικαιολογησω τα αδικαιολογητα.