Χθες τη νύχτα στην έρημη Λιοσίων...
Λιοσίων 73α...
Η Κλεοπάτρα και η Εμυ.
Μελαχροινή συμπαθέστατη πιτσιρίκα η πρώτη με μαλλί Κλεοπάτρας.
Σχετικά ψηλή και με τα πιασιματάκια της το κορίτσι.
Τη θυμόμουν παλιότερα πιο άγουρη,συνεσταλμένη και πιο χαμηλοβλεπούσα στο σαλόνι.
Της πήρατε τα μυαλά με τις κριτικές άτιμα παιδιά!
Η Έμυ είναι κοντό ξανθό ασπρουλιάρικο,γλυκό και ζουμερό-φωνάζει από μακρυά για το comme ci comme ca της υπόθεσης.
Από παρτούζα σε παρτούζα πήγαιναν οι μικρές...
Τι είναι 30 ευρώ για λίγη δόση από ελιξήριο νεότητας...
Λιοσίων 79 ισόγειο:
Αλεξάνδρα,η Πολωνή μιλφάρα!
Κοκκινομάλλα,με τα μαλλιά της πιασμένα επάνω φώτιζε ακόμη περισσότερο το ιδιαίτερο πρόσωπό της και το λαμπερό λευκό δέρμα της...
Ωραίο θηλυκό,με τις καμπύλες του και τις βυζάρες του...
Οι περισσότερες κοπέλες στους οίκους,αυτές τις μέρες,φοράνε κάτι γυφτοειδή κόκκινα Αγιοβασιλήτικα εσώρουχα,κουρτινοειδή κορμάκια και λοιπά σχετικά ξεφτυλίκια...
Αυτή φορούσε ένα από τα πιο θηλυκά κόκκινα δαντελωτά κορμάκια-βλέπεις πολλές φορές και ο παπάς κάνει το ράσο...
Χωματιανού 11 όροφος:
Αλεξάνδρα-και εδώ...
Αυτό είναι ένα ξανθό Ρωσιδάκι (όπως συστήθηκε...) γλυκό,με αθώα χωριατοφατσούλα...
Νεανική,χυμώδης σάρκα που προσπαθούσε να προκαλέσει μέσα σε ένα αταίριαστο μέγεθος μαύρου εσώρουχου που έπεφτε επάνω της.
Γελαστή,αμήχανη,μας κοίταζε και μας ξανακοίταζε σαν να παρακαλούσε κάποιος απ'τους τρεις του σαλονιού να περάσει μαζί της-τέτοια (νυχτιάτικη) ώρα,τέτοια (παραπονεμένα) λόγια...
Βέργας 3:
Τι χαμός γινόνταν πριν καιρό στο πολυκατάστημα-έτσι το λέγαμε το Βεργόσπιτο...
Έμπαινες μέσα και δεν ήξερες που να πρωτοπάς και ποιες να πρωτοδείς:
Ισόγεια,όροφος-από δυο κοπέλες σε κάθε πόρτα,"το απόγευμα θα'χουμε καινούριες,άλλη ήταν αυτή η βραδυνή που πέρασες"...
Τώρα ερημιά...
Ένα στα τρία ανοικτό και σ'αυτό η παλαιά όμορφη Βικτώρια να περιφέρει το ανορεξικό σαρκίο της-σαν φάντασμα όλων αυτών που διάβηκαν από κει μέσα...
Βέργας 2.
Το καλοκαίρι,ένα λιοπυριασμένο απόγευμα,μπήκα στο Λιοσίων 79-εκεί που χθες βράδυ ήταν η Αλεξάνδρα...
Βγαίνει που λέτε ένα ωραίο παμπόνηρο τσιγγανοκοριτσάκι,με τα γυαλάκια του,με τα κολάν του και κάνει την υπηρεσία για την τρελλοΜάρθα την μεθυσμένη.
Μόλις πάω να την κάνω για να γλυτώσω,πετάει το δόλωμα
"από αύριο θα είμαι κι εγώ εδώ"
-"γιατί τώρα που είσαι,αλλού;" της πετάω,γελάμε και οι δυο και φεύγω...
Το τότε "εδώ" λοιπόν έγινε χθες "εκεί",με τη Μαίρη να θυμάται την παλιά της τέχνη,της υπηρεσίας,μαζί με την καινούρια (; ) τέχνη της,της κοπέλας...
Αεράτη και καλή σαν υπηρεσία,υπεροπτική και τυπική σαν κοπέλα που προσπαθεί να τραβήξει κάποιον για να μπει μαζί της...
Και μισόγυμνη στο σαλόνι και για τις δύο ιδιότητές της...
Βέργας 6 υπόγειο.
Η γιαγιά Ελένη ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια στο
Μεταξουργείο,στο Ιάσωνος 46,κάνοντας την υπηρεσία.
Φαινόνταν καλή σε αυτό που έκανε,ταιριαστή γι'αυτό που πρόσφερε-όσο ταιριαστή είναι μια γριούλα που ξεκινάει να δουλεύει σαν υπηρεσία σε μπουρδέλο...
Μία ωραία ημέρα,κάποιος την ξεμυάλισε:
με τα γλυκά λόγια,με το χρήμα-και με τα δυο μαζί;
Ένοιωσε ότι περνάει η μπογιά της σαν γυναίκα,κατάλαβε ότι μπορούσε να πουλήσει τον εαυτό της με πιο πολλά απ'όσα έβγαζε μέχρι τότε...
"Έτσι"άρχισε,"έτσι" συνεχίζει,το "έτσι" της κατάληξής της κανείς δεν το γνωρίζει...
Ίσως να προσπαθεί και η ίδια να το φτιάξει πίνοντας,μεθώντας για να μπορέσει να δουλέψει ή για να ξεχάσει τι πραγματικά κάνει...
Βέργας 6 ισόγειο.
Τελικά είναι ο δρόμος των τσατσάδων που έγιναν πουτάνες...
Η Μαρίνα ήταν υπηρεσία στο Κολωνού 30 ισόγειο.
Ξανθιά,στρουμπουλούλα-από εκείνες τις ζουμερές που είναι μες το χαχανητό και το κακάρισμα.
Κάπως έτσι έβγαινε στο σαλόνι της Κολωνού...
Όταν μία νύχτα την είδα να βγαίνει εκεί,μισόγυμνη σ'ένα γεμάτο σαλόνι,παρουσιάζοντας πρώτα τον εαυτό της και μετά την φιλενάδα της για να "κάνουμε ωραία παιχνίδια αγοράκια",ντράπηκα...
Δεν πολυπίστευα στα μάτια μου...
Δεν κράτησε για πολύ,ξαναέβαλε το παλιό της παλτό αλλά...
Γλυκάθηκε;
Έψαξε ξανά την επιβεβαίωση;
Πάλι κοπέλα,σε άλλη γειτονιά-"εκεί που δεν μας ξέρουν τι είμασταν,εκεί που θα ντραπούν λιγότεροι για εμάς..."
Κάπου εκεί...
Στην έρημη Χριστουγεννιάτικη Λιοσίων...