Πρωινές καύλες και όρεξη για δοκιμές στις καινούργιες παρουσίες του αγοραίου έρωτα.
Οι επισκέψεις - καταθέσεις είχαν μελετηθεί αναλυτικά , ύστερα από τις αναφορές άξιων & αξιόπιστων συναγωνιστών.
Οι στόχοι κλειδώθηκαν και . . . . . . . φύγαμε ! ! !
http://[URL unfurl="true"]www.f-16.net/g3/var/resizes/f-16-photos/album39/album32/93711.JPEG?m=1371917352[/img[/URL]]
Πρώτα-πρώτα ,στην Μαρίνα του Φ.109: λυγερόκορμο ξανθό ΜΙΛΦακι, το οποίο κουνιέται στο σαλόνι αρκετά πειστικά & καυλιάρικα.
Δροσερό το δωμάτιο, με τον κλιματισμό του, δροσερό-λείο-καθαρό το δερματάκι της κορασίδας.
Ναζιάρικο, χαδιάρικο, το πλασματάκι, παιχνιδιάρικα τα ματάκια του.
Αφού με πίπωσε (άνευ) και την περιποιήθηκα και εγώ, με έβαλε κάτω και με καβάλησε. Φιλιά, αγκαλιές , αναστεναγμούς.
Την γυρνάω ανάσκελα και την παρατηρώ καλύτερα. Άρχισε κάτι μορφασμούς , όπου μου θύμισε ένα καρτούν:
[img]https://pbs.twimg.com/media/BGy5ztDCUAAfEbb.jpg
Κάπου εκεί, αλλά και η επιθυμία μου να ακολουθήσω το πρόγραμμα δοκιμής, έχασα το "ενδιαφέρον" μου.
Έπρεπε να κρατήσω δυνάμεις και για μετά. Δεν είμαι "γάσπαρης" ο πολυ-οργασμικός.
Την διώχνω ευγενικά υποσχόμενος ρεβάνς στο μέλλον, και συνεχίζω το ταξίδι μου, ώς άλλος Μάρκο Πόλο.
Πάω, λοιπον, καρφί στο Διδ.22, για να δω τα μπουρναζοπιπινάκια.
Όντως, πολύ δυνατά κομμάτια και τα δύο: η νεαρότερη ψηλή μελαχρινή Ειρήνη και η ξανθιά ναζιάρα Μπιάνκα.
Μαγεύτηκα από το νεαρό της ηλικίας και τα μοντελέ κορμιά, που δεν μας έχει συνηθίσει η οδός Διδύμου.
Αν και δεν ήθελα να ξανοιχτώ οικονομικά, τελικά με "κατάφεραν" να χάσω τον προϋπολογισμό της εβδομάδας,
ενεργοποιώντας τον κόφτη για τα έξοδα της επόμενης . .(είναι και επίκαιρο)!
Πρώτα πήρα την πιπίνα Ειρήνη, με τις φολο-αναφορές.Πράγματι, η κοπέλα δεν το έχει. Μπορεί να έχει το τέλειο σώμα, αψεγάδιαστο, στήθος γεμάτο νεανικό σφριγηλό που κοιτάει στο ταβάνι, κοιλιακοί φέτες, ποπάκι σαν νεκταρίνι, αλλά . . . . . . δεν το έχει. Δεν σε αφήνει να την φιλήσεις πουθενά αλλού πλην του στήθους γιατί γαργαλιέται, δεν φιλάει, δεν συμμετέχει. Είναι ένα άνευρο, άχρωμο, άοσμο πλάσμα, κάτι σαν πλαστική κούκλα.
Όπως ήταν αναμενόμενο, την έδιωξα ευγενικά και της ζήτησα να στείλει την άλλη κοπελίτσα.
Την Μπιάνκα, η οποία είναι η μέρα με την νύχτα. Τι νάζια, τι αναστεναγμοί, τι φιλιά στο λαιμό/σώμα, τι χάδια.
Με κατακαύλωσε η πουτάνα. Όσο η Ειρήνη απαθέσταταη, τόσο η Μπιάνκα παθιάρα.
Αφού με καβάλησε και με έφτασε στο παραπέντε, γυρνάει στα 4, βάζει και το μαξιλάρι από κάτω και αρχίζει ένα δυνατό γαμήσι για να πέσουν οι τίτλοι τέλους.
Απίθανο το μικρό. Θα μεγαλουργήσει, αν συνεχίσει έτσι.
Αυτά τα ολίγα.
Σας ευχαριστώ όσους μας τις σύστησαν.
Άξιζαν την δοκιμή τους.