Βόλτα στο Μοναστηράκι, καφεδάκι με την Αφρικανική ομίχλη να τσιμεντώνει τα πνευμόνια μου και να φτύνω κάτι κολλώδεις χλέπες λες και είχα φάει ένα ταψί χαλβά Φαρσάλων ...
Η στοχευμένη τσάρκα να ξαναματαδώ την φόλα Αντωνία αναπόφευκτη.Ναι μ' αρέσουν οι ψηλές.Είναι το μείον μου, τι να κάνω.
Την είχα δει στο Φωκαίας στον Λαβύρινθο στραβωμένη, και δεν μπήκα, στο Φωκαίας 19 με τη γύφτισσα τσατσά να λέει ψέματα για ακάποτα τελειωτικά και 69 και νευρίασα και έφυγα, την είχα πετύχει και στο Αλκιβιάδου 16Γ, τσαρδί κομμαντομερακλίδικων καταστάσεων, να βγαίνει απ' το δωμάτιο βουρκωμένη, σχεδόν, και στεναχωρήθηκα κι έπεσε το ηθικό μου.
Σήμερα αφού διάβασα στο μπου ότι όντως κάνει 69 και ακάποτο πεοτρομπόνιασμα, ντύθηκα γαμπρός, ετοίμασα εικοσάρικο και πήγα,
κατά τις 16:00 περίπου.
Βγήκε το μωρό θεόρατο λευκόσαρκο με ένα ροδακινί κωλί θάνατος ...
Ερωτώ την τσατσά για επιβεβαίωση του 69 και του ακάποτου τσιμπουκίου και εκείνη μου είπε ΟΧΙ και στα 2!
Ούτε τσιμπουκάκι ακάποτο, ούτε 69.
Και αναρωτιέμαι;
Τι Βαρουφακισμός είν' αυτός σ' ένα σύντροφο σαν κι εμένα;
Τι όχι και όχι;
Άλλαξε μενού σε μια μέρα;
Αφού δεν το γάμησα και σήμερα το πουλέν δεν θα το γαμήσω ποτέ!
C'est La Vie.