Η Αναστασία Παπαδοπούλου, νεαρή επιστήμονας, τιμήθηκε με το βραβείο Καλύτερου Νέου Ερευνητή στο 17ο ετήσιο παγκόσμιο Συνέδριο της Διεθνούς Εταιρείας Κυτταρικής Θεραπείας, στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας. Σε ένα συνέδριο, όπου θεωρείται επιτυχία ακόμα και να γίνει δεκτή η όποια εργασία ανάμεσα στις εκατοντάδες που υποβάλλονται, η έρευνα της βιολόγου αξιολογήθηκε από την επιστημονική επιτροπή ως η καλύτερη προς την ιδέα, την τεχνική, τα αποτελέσματα και την παρουσίαση. Η έρευνα και η εργασία έδειξαν ξεκάθαρα το δρόμο για την οριστική ίαση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, μιας και τα πειραματικά μοντέλα (πειραματόζωα) που υποβλήθηκαν στην αγωγή, έπαψαν να παρουσιάζουν συμπτώματα.
Μόλις λίγες μέρες πριν, στα μέσα Μαΐου, η ίδια εργασία δεν πέρασε καν στις 400 «φιναλίστ», που θα διεκδικούσαν μια θέση στο ελληνικό χρηματοδοτικό πρόγραμμα «Θαλής». Η Μονάδα Γονιδιακής και Κυτταρικής Θεραπείας του Γ.Ν.Θ.Γ. Παπανικολάου, μονάδα χάρη στην οποία αυτή η εργασία πραγματοποιήθηκε, με τη βοήθεια του Α.Π.Θ, χρηματοδοτείται τα τελευταία 3 χρόνια αποκλειστικά από την Αμερική.
Η σημασία της εργασίας αυτής, αλλά και της επιτυχίας της
«Χρησιμοποιήσαμε τα μεσεγχυματικά στρωματικά κύτταρα», μας λέει η ίδια. «Τα κύτταρα αυτά βρίσκονται στο νωτιάιο μυελό και έχουν 2 ικανότητες, μπορούν είτε να μεταναστεύουν σε κάποιους ιστούς που είναι υπό βλάβη και να αντικαθιστούν τα αδύναμα και άρρωστα κύτταρα – ας πούμεκαταστρέφεται το ήπαρ, πηγαίνουν και γίνονται κύτταρα για το ήπαρ – και η άλλη είναι να ρυθμίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Εμείς στηριχτήκαμε στη δεύτερη ιδιότητα, γιατί τα χρησιμοποιήσαμε στη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Είναι μια αυτοάνοση νόσος, υπάρχει διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος, οπότε στηριχτήκαμε στην ικανότητα ανοσορύθμισης των κυττάρων αυτών.
Το ειδικό της υπόθεσης είναι πως υπήρχε κάποια βιβλιογραφία που έλεγε ότι τα μεσεγχυματικά μπορούν να θεραπεύσουν ή να ωφελήσουν διάφορες αυτοάνοσες νόσους σε πειραματικά μοντέλα, ζώα δηλαδή, οπότε στηριχτήκαμε εκεί. Δοκιμάσαμε τα κύτταρα, και είδαμε ότι από μόνα τους δε μπορούν να προσφέρουν κάποια θεραπευτική δράση, οπότε η καινοτομία ήταν ότι σκεφτήκαμε να το δοκιμάσουμε σε συνδυασμό με ένα φάρμακο, το bortezomib. Το φάρμακο αυτό μειώνει τη φλεγμονή, οπότε όταν δώσεις τα κύτταρα, έχεις αποτέλεσμα».
Συγχαρητήρια αλα Ελληνιστί
«Όταν βγήκε το δελτίο τύπου, που πρακτικά έγινε γνωστό ότι πήραμε ένα παγκόσμιο βραβείο αλλά δεν πήραμε τον «Θαλή», με πήραν απ το γραφείο της κ. Διαμαντοπούλου τηλέφωνο, να μου πουν συγχαρητήρια και ότι θα μου στείλουν και μια συγχαρητήρια επιστολή, η οποία δεν ήρθε για κάποιο λόγο.
Το συνέδριο έγινε τέλη Μαίου, τότε πήραμε το βραβείο, τότε βγήκαν και τα αποτελέσματα του Θαλή, ωστόσο το Δελτίο Τύπου του ΑΠΘ βγήκε το καλοκαίρι. Με το Δ.Τ το έβγαλαν οι δημοσιογράφοι και μετάμε πήραν για συγχαρητήρια, μου είπαν να συνεχίσουμε έτσι κλπ. Εμείς όμως δεν μπορούμε να συνεχίσουμε. Είναι πάρα πολύ βασικό, το να υπάρχει μια τέτοια μονάδα, με τέτοιους ανθρώπους και να χρηματοδοτείται. Η μονάδα δεν έχει χρηματοδοτηθεί σχεδόν ποτέ από την Ελλάδα, ψάχνουμε συνέχεια προγράμματα και συνέχεια βρίσκουμε κλειστές πόρτες. Να φανταστείτε, τα τελευταία 3 χρόνια χρηματοδοτούμαστε πλήρως από την Αμερική. Νομίζω αυτό πρέπει να θίξουμε».
Μονόδρομος το εξωτερικό
«Μετά την παρουσίαση και τη βράβευση, ήρθαν κάποιοι ερευνητές ομογενείς από την Αυστραλία και με ρώτησαν πώς και πόσο μας βοήθησε το Ελληνικό Κράτος. Ντράπηκα να τους πω την αλήθεια, αλλά φάνηκε ότι κατάλαβαν, γιατί ανέφεραν πως εάν αυτή η έρευνα είχε λάβει χώρα στην Αυστραλία, τώρα ήδη θα δουλεύαμε για την κυβέρνηση».
Σε αυτή τη χώρα όλοι οι δρόμοι οδηγούν, ίσως όχι μόνο στη Ρώμη, σίγουρα όμως στο εξωτερικό. Οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται είναι τις πιο πολλές φορές ακαταμάχητα δελεαστικές, όχι επειδή είναι καλύτερη η προσφορά ή τα λεφτά, αλλά επειδή το Ελληνικό Κράτος είναι ένα κράτος αδράνειας σε όλους τους τομείς του.
άλλος ένας επιστήμονας χαμένος. ήταν που θα γινόμασταν Δανία του Νότου.
Μόλις λίγες μέρες πριν, στα μέσα Μαΐου, η ίδια εργασία δεν πέρασε καν στις 400 «φιναλίστ», που θα διεκδικούσαν μια θέση στο ελληνικό χρηματοδοτικό πρόγραμμα «Θαλής». Η Μονάδα Γονιδιακής και Κυτταρικής Θεραπείας του Γ.Ν.Θ.Γ. Παπανικολάου, μονάδα χάρη στην οποία αυτή η εργασία πραγματοποιήθηκε, με τη βοήθεια του Α.Π.Θ, χρηματοδοτείται τα τελευταία 3 χρόνια αποκλειστικά από την Αμερική.
Η σημασία της εργασίας αυτής, αλλά και της επιτυχίας της
«Χρησιμοποιήσαμε τα μεσεγχυματικά στρωματικά κύτταρα», μας λέει η ίδια. «Τα κύτταρα αυτά βρίσκονται στο νωτιάιο μυελό και έχουν 2 ικανότητες, μπορούν είτε να μεταναστεύουν σε κάποιους ιστούς που είναι υπό βλάβη και να αντικαθιστούν τα αδύναμα και άρρωστα κύτταρα – ας πούμεκαταστρέφεται το ήπαρ, πηγαίνουν και γίνονται κύτταρα για το ήπαρ – και η άλλη είναι να ρυθμίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Εμείς στηριχτήκαμε στη δεύτερη ιδιότητα, γιατί τα χρησιμοποιήσαμε στη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Είναι μια αυτοάνοση νόσος, υπάρχει διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος, οπότε στηριχτήκαμε στην ικανότητα ανοσορύθμισης των κυττάρων αυτών.
Το ειδικό της υπόθεσης είναι πως υπήρχε κάποια βιβλιογραφία που έλεγε ότι τα μεσεγχυματικά μπορούν να θεραπεύσουν ή να ωφελήσουν διάφορες αυτοάνοσες νόσους σε πειραματικά μοντέλα, ζώα δηλαδή, οπότε στηριχτήκαμε εκεί. Δοκιμάσαμε τα κύτταρα, και είδαμε ότι από μόνα τους δε μπορούν να προσφέρουν κάποια θεραπευτική δράση, οπότε η καινοτομία ήταν ότι σκεφτήκαμε να το δοκιμάσουμε σε συνδυασμό με ένα φάρμακο, το bortezomib. Το φάρμακο αυτό μειώνει τη φλεγμονή, οπότε όταν δώσεις τα κύτταρα, έχεις αποτέλεσμα».
Συγχαρητήρια αλα Ελληνιστί
«Όταν βγήκε το δελτίο τύπου, που πρακτικά έγινε γνωστό ότι πήραμε ένα παγκόσμιο βραβείο αλλά δεν πήραμε τον «Θαλή», με πήραν απ το γραφείο της κ. Διαμαντοπούλου τηλέφωνο, να μου πουν συγχαρητήρια και ότι θα μου στείλουν και μια συγχαρητήρια επιστολή, η οποία δεν ήρθε για κάποιο λόγο.
Το συνέδριο έγινε τέλη Μαίου, τότε πήραμε το βραβείο, τότε βγήκαν και τα αποτελέσματα του Θαλή, ωστόσο το Δελτίο Τύπου του ΑΠΘ βγήκε το καλοκαίρι. Με το Δ.Τ το έβγαλαν οι δημοσιογράφοι και μετάμε πήραν για συγχαρητήρια, μου είπαν να συνεχίσουμε έτσι κλπ. Εμείς όμως δεν μπορούμε να συνεχίσουμε. Είναι πάρα πολύ βασικό, το να υπάρχει μια τέτοια μονάδα, με τέτοιους ανθρώπους και να χρηματοδοτείται. Η μονάδα δεν έχει χρηματοδοτηθεί σχεδόν ποτέ από την Ελλάδα, ψάχνουμε συνέχεια προγράμματα και συνέχεια βρίσκουμε κλειστές πόρτες. Να φανταστείτε, τα τελευταία 3 χρόνια χρηματοδοτούμαστε πλήρως από την Αμερική. Νομίζω αυτό πρέπει να θίξουμε».
Μονόδρομος το εξωτερικό
«Μετά την παρουσίαση και τη βράβευση, ήρθαν κάποιοι ερευνητές ομογενείς από την Αυστραλία και με ρώτησαν πώς και πόσο μας βοήθησε το Ελληνικό Κράτος. Ντράπηκα να τους πω την αλήθεια, αλλά φάνηκε ότι κατάλαβαν, γιατί ανέφεραν πως εάν αυτή η έρευνα είχε λάβει χώρα στην Αυστραλία, τώρα ήδη θα δουλεύαμε για την κυβέρνηση».
Σε αυτή τη χώρα όλοι οι δρόμοι οδηγούν, ίσως όχι μόνο στη Ρώμη, σίγουρα όμως στο εξωτερικό. Οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται είναι τις πιο πολλές φορές ακαταμάχητα δελεαστικές, όχι επειδή είναι καλύτερη η προσφορά ή τα λεφτά, αλλά επειδή το Ελληνικό Κράτος είναι ένα κράτος αδράνειας σε όλους τους τομείς του.
άλλος ένας επιστήμονας χαμένος. ήταν που θα γινόμασταν Δανία του Νότου.
