Εννοείται ότι αναφέρεται μεταφορικά, αλλά επειδή το λειρί είναι ανατομικό χαρακτηριστικό της όρνιθας, το οποίο μεταφορικά δεν τιμά το πλάσμα που το φέρει, όχι επειδή είναι το αρχαίο ομηρικό κρίνο. Εκτός αν υπαινίσσεσαι ότι η έκφραση είναι ομηρική και όχι νεόκοπη. Έμμεσα δεν προκύπτει καν με τον τρόπο που ανέφερες. Από την πάλλευκη κότα στον πληροφοριοδότη δε.....
Στο προκείμενο έψαξα το λήμμα και παντού βρίσκω κρίνος. Ο Δημητράκος γράφει λείριον, α)κρίνον, ιδίως το λευκόν, μη απαντών πλην Ομήρου και γνωστόν μόνον εκ του λειριόις (την ερμηνεία την παραθέτει στο επόμενο λήμμα) β)νάρκισσος ο πολυανθής. Τα αρχαία ενδημικά είδη κρίνου, τα οποία χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας για φαρμακευτική χρήση δεν είναι αποκλειστικά λευκά. Υπάρχουν και κιτρινο λείριο και κόκκινο λείριο από ομηρικών χρόνων. Τα Λειριώδη δεν είναι ένα μονοχρωμο είδος.
Λιράτη ή λυράτη δεν υπάρχει ορθρογραφικώς. Ασχέτως του πως το γράφει κάποιος.
Εννοείς λοιπόν ότι ο προσδιορισμός "λειράτη", ετυμολογούμενος από το κοινώς εννοούμενο λειρί, επαρκεί μεταφορικά για τον χαρακτηρισμό κάποιου ως δειλού.
Αν και δεν το τεκμηριώνεις, δεν το αναιρώ, παραβλέποντας το γεγονός ότι όταν μιλάμε για λειρί -τουλάχιστον εμείς, δεν ξέρω οι παλιοί κι οι παλιότεροι- μας έρχεται στο νου ένα ανατομικό χαρακτηριστικό του κόκορα κι όχι της κότας.
Ο οποίος, ως γνωστόν, φημίζεται αποκλειστικά και μόνο για την ετοιμότητά του στο γαμείν.
Αλλά είπαμε, δεν θα αντιτεθώ σε αυτό. Το λειράτη μπορεί κάλλιστα να ανάγεται στο λειρί, δηλώνοντας έτσι το "πολύ" της κότας κι όχι το λίγο της. Ένα πολύ που δανείζεται προφανώς απ' τον κόκκορα, αλλά καθιστώντας το δικό της, με την ακεραιότητα του φύλου της.
Είδες πώς ξηγιέμαι. Αρκεί μια ιδέα, ή μια πρόταση, να είναι ευλογοφανής. Κι όχι να βαράμε στον γάμο του καραγκιόζη...
Τώρα για το τελευταίο που είπες, ότι δεν υφίσταται ορθογραφικά, το θεωρώ εντελώς λάθος.
Ακόμα κι αν άνοιξες κάθε λεξικό που έχει εκδοθεί προτού γράψεις αυτό που έγραψες, ώστε να μου απαντήσεις με στοιχεία σ' αυτό που θα σου πω, πάλι λάθος θα 'σουνα:
η ιστορία των λαών είναι κατά το πλείστον άγραφη. Μαζί και οι λέξεις τους.
Οι νικητές είναι αυτοί που φροντίζουν για την αποκατάσταση της ορθότητας τόσο στην ιστορία, όσο και στα άλλα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας και του πνεύματος, όπως αυτό της ορθογραφίας.
Το ότι κάτι δεν μας έχει παραδοθεί γραμμένο, αποτελεί καλή αφορμή για να το γράψουμε (Το γεγονός ότι δεν είναι γραμμένο) στα παλιά μας τα παπούτσια.
Άλλωστε δε νομίζω κάθε φορά που κάποιος γράφει κάτι εδώ μέσα, και για το οποίο διστάζει, ν' ανατρέχει σε γραμματικές και λεξικά για να διαπιστώσει την ορθότητά του προτού το γράψει.
