Εδω κολλαει, το μουστακι και το μουσι, ειναι ο φερετζες του π....η !!!οι μοναδικοι πρωθυπουργοι στην ευρωπη που εχουν μουστακι freddy mercury ειναι ο γιωργακης και ο ερντογαν
τυχαιο?
Γιωργάκης
- Μέλος που άνοιξε το νήμα palermo
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 30K
- Εμφανίσεις 750K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 6 άτομα (0 μέλη και 6 επισκέπτες)
Λούκα Βύντρα...
apolyto_arseniko
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 2 Μαρ 2008
- Μηνύματα
- 77.469
- Like
- 200
- Πόντοι
- 866
τυπε δεν ειναι τυχαιο που λενε
νατος
νατος
ο πουστης ο μουσατος
κοψε το μουσι
να μην σε λεμε πουστη
apolyto_arseniko
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 2 Μαρ 2008
- Μηνύματα
- 77.469
- Like
- 200
- Πόντοι
- 866
τυπε τον βλεπω ζευγαρι με τον γκιουλσωστος ο φιλος! και γκαιουλας ειναι ο Γιωργακης, και πιατσα κανει ,καποιοι λενε οτι ετοιμαζεται για αλλαγη εγχειρησης φυλου.Μη λεμε οτι θελουμε ρε παιδια.Ειναι φανερο ρε σεις...
http://[URL unfurl="true"]www.ant1online.gr/resources/images/413e784c-1b27-403e-a48c-dc841b5c88cb.jpg[/img[/URL]]
:2funny:
τυπε τον βλεπω ζευγαρι με τον γκιουλ
http://[URL unfurl="true"]www.ant1online.gr/resources/images/413e784c-1b27-403e-a48c-dc841b5c88cb.jpg[/img[/URL]]
:2funny:
[/quote]
πάει να βγάλει γλωσσίτσα το παιδί.....να γλύψει καμιά κολωτρυπίδα,να την χαλαρώσει βρε πρώτα,πριν τον χώσει... :2funny: :2funny:
on the road
Μέλος
- Εγγρ.
- 29 Αυγ 2009
- Μηνύματα
- 6.236
- Like
- 1
- Πόντοι
- 66
Παπανδρέου: Απευθύνονται σε αδύναμα συστήματα οι "Αγανακτισμένοι"
σχολιάστε και εσείς
ΑΘΗΝΑ 01/06/2011
Αναφορά στο κίνημα των "Αγανακτισμένων" πολιτών έκανε από το βήμα ημερίδας της ΤτΕ ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Αντιδράσεις και από άλλα μέλη της κυβέρνησης.
Ο κ. Παπανδρέου είπε ότι "όσοι διαδηλώνουν στις πλατείες απευθύνονται σε εθνικά συστήματα δημοκρατίας, τα οποία είναι αδύναμα και αιχμάλωτα μιας παγκόσμιας εξουσίας". Πρόσθεσε δε ότι "απαιτείται μια δημοκρατική και ενημερωμένη παγκόσμια διακυβέρνηση, καθώς και ριζική αναμόρφωση της δημοκρατίας, σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο".
Την ανησυχία και τον προβληματισμό του, με αφορμή τα επεισόδια έξω από τη Βουλή και την προσπάθεια αποκλεισμού του Κοινοβουλίου από διαδηλωτές, εξέφρασε ο Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος, υπογραμμίζοντας "τους κινδύνους που ενέχουν τέτοια φαινόμενα, για την ίδια τη Δημοκρατία".
"Είναι πολύ κρίσιμες οι στιγμές, για την πατρίδα και το μέλλον της κοινωνίας μας. Οφείλουμε όλοι να επιδείξουμε στο μέγιστο βαθμό, αυτοσυγκράτηση και υπευθυνότητα" δήλωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής.
"Γι' αυτό θέλω να καλέσω την νέα γενιά και τους δημοκράτες πολίτες, να καταδικάσουν άμεσα και να απομονώσουν όσους επιμένουν με συστηματικό τρόπο να δημιουργούν επεισόδια και να προκαλούν βίαιες αντιδράσεις εις βάρος της αξιοπιστίας των θεσμών και τις αξιοπρέπειας των προσώπων" πρόσθεσε.
σχολιάστε και εσείς
ΑΘΗΝΑ 01/06/2011
Αναφορά στο κίνημα των "Αγανακτισμένων" πολιτών έκανε από το βήμα ημερίδας της ΤτΕ ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Αντιδράσεις και από άλλα μέλη της κυβέρνησης.
Ο κ. Παπανδρέου είπε ότι "όσοι διαδηλώνουν στις πλατείες απευθύνονται σε εθνικά συστήματα δημοκρατίας, τα οποία είναι αδύναμα και αιχμάλωτα μιας παγκόσμιας εξουσίας". Πρόσθεσε δε ότι "απαιτείται μια δημοκρατική και ενημερωμένη παγκόσμια διακυβέρνηση, καθώς και ριζική αναμόρφωση της δημοκρατίας, σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο".
Την ανησυχία και τον προβληματισμό του, με αφορμή τα επεισόδια έξω από τη Βουλή και την προσπάθεια αποκλεισμού του Κοινοβουλίου από διαδηλωτές, εξέφρασε ο Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος, υπογραμμίζοντας "τους κινδύνους που ενέχουν τέτοια φαινόμενα, για την ίδια τη Δημοκρατία".
"Είναι πολύ κρίσιμες οι στιγμές, για την πατρίδα και το μέλλον της κοινωνίας μας. Οφείλουμε όλοι να επιδείξουμε στο μέγιστο βαθμό, αυτοσυγκράτηση και υπευθυνότητα" δήλωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής.
"Γι' αυτό θέλω να καλέσω την νέα γενιά και τους δημοκράτες πολίτες, να καταδικάσουν άμεσα και να απομονώσουν όσους επιμένουν με συστηματικό τρόπο να δημιουργούν επεισόδια και να προκαλούν βίαιες αντιδράσεις εις βάρος της αξιοπιστίας των θεσμών και τις αξιοπρέπειας των προσώπων" πρόσθεσε.
Όλοι είδαμε τις λίστες αποκρατικοποιήσεων και τους Συμβούλους !
Οργανισμός Προγνώσεων Αγώνων Ποδοσφαίρου (ΟΠΑΠ): Για την επέκταση της διάρκειας της σύμβασης με το δημόσιο, καθώς και για τη διερεύνηση της δυνατότητας πώλησης της συμμετοχής του δημοσίου στον ΟΠΑΠ, επιλέγονται οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι Deutsche Bank AG London Branch και Εθνική Τράπεζα.
Κρατικά Λαχεία: Για την εισφορά σε εταιρεία που θα συσταθεί των δικαιωμάτων του δημοσίου επί των κρατικών λαχείων, καθώς και την αξιοποίηση της συμμετοχής του δημοσίου στην εταιρία, επιλέγονται οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι Credit Suisse και Eurobank EFG Equities.
Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος (ΟΔΙΕ): Για τη διερεύνηση της δυνατότητας πώλησης της συμμετοχής του δημοσίου στον ΟΔΙΕ, επιλέγονται οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι Εμπορική Τράπεζα και Credit Agricole.
Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ): Για τη διερεύνηση της δυνατότητας πώλησης μετοχών του δημοσίου στην ΕΛΒΟ, επιλέγονται οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι Societe Generale – Γενική Finance.
Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι ΑΕ: Για ΜΩΡΕΑΣ, Νέας Οδός, Ολυμπιάς Οδός, Αυτοκινητόδρομοι Αιγαίου, Κεντρική Οδός, Γέφυρα και Αττικής Οδός, και Εγνατίας Οδού, Ernst & Young, Rothschild & Sons LTD και Barclays Bank PLC.
Κοίτασμα Φυσικού Αερίου “Νότια Καβάλα”: HSBC Bank PLC και EFG Eurobank Equities.
Φάσμα Συχνοτήτων: Analysys Mason Limited και Aegis Systems LTD.
Ακίνητα: Εθνική Τράπεζα, Alpha Bank, Eurobank EFG, Επενδυτική Τράπεζα της Ελλάδος, Εμπορική Τράπεζα, Τράπεζα Πειραιώς, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Τράπεζα Αττικής και Αγροτική Τράπεζα. Συντονίστρια του έργου θα είναι η Εθνική Τράπεζα.
Ελληνικό ΑΕ: Citigroup Global Markets Limited και Τράπεζα Πειραιώς και ο τεχνικός σύμβουλος Βarcelona Strategical Urban Systems, AIE.
4 Αεροσκάφη AIRBUS: Lazard.
Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος (ΟΣΕ): ΟΣΕ καθώς και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ —- PWC.
Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ): UBS, Rothschild και Alpha Bank
Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ): KMPG.
Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (ΤΠΔ): Lazard
Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών (ΔΑΑ): BNP Paribas και την Εθνική Τράπεζα
Που μοιράζουν τη δουλειά; Γερμανία, Γαλλία, Ελλάδα μα ολίγη από τους υπόλοιπους….
ΓΙΑΤΙ; διότι αυτοί – λένε- έχουν και τη μεγαλύτερη “έκθεση” σε Ελληνικά Ομόλογα !!
ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ;
ΟΧΙ… τα περισσότερα Ομόλογα τα έχουμε εμείς! Ε’ιτε άμεσα είτε, μας τα επέστρεψαν κουρεμένα ! Γι αυτό και το άρθο των Γερμανών…”σιγά τη χασούρα, άστους να χρεοκοπήσουν”
Αν είναι έτσι, ΓΙΑΤΙ τους δίνουμε δουλειές;
ΓΙΑΤΙ δεν βάζουμε και άλλους στο κόλπο;
Τι συμφέρον έχουμε σήμερα που μιλάμε με Γερμανούς/Γάλλους;
Εκβιαζόμαστε για τις δόσεις ΥΠΟΓΕΙΩΣ και δίνουμε δουλειές;
ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ;
Πάλι στο μονόδρομο των Δανειστών;
Π.Π.
This entry was posted in Πρώτη Σελίδα. Bookmark the permalink.
10 σχόλια στο Εκβιάζουν την Ελλάδα και η κυβέρνηση τους δίνει δουλειές;
l' ami du peuple είπε:
01/06/2011 στις 4:27 pm
…….η σημερινή Ελλάδα, όντας ανίκανη να παραγάγει η ίδια όσα καταναλώνει και μην έχοντας αρκετή αυτοσυγκράτηση — και αξιοπρέπεια — ώστε να μην καταναλώνει περισσότερα απ’ όσα μπορεί να παραγάγει η ίδια, προκειμένου να καταναλώσει παρασιτεί, και μάλιστα σε διπλή κατεύθυνση: παρασιτεί στο εσωτερικό, που υποθηκεύει τους πόρους του μέλλοντος μετατρέποντάς τους σε τρέχοντα τοκοχρεολύσια, και παρασιτεί προς τα έξω, που έχει επίσης δανεισθεί υπέρογκα ποσά όχι για να κάνει επενδύσεις μελλοντικά καρποφόρες αλλά κυρίως για να πληρώσει με αυτά τεράστιες ποσότητες καταναλωτικών αγαθών, τις οποίες και πάλι εισήγαγε από το εξωτερικό. Η εξέλιξη αυτή συντελέσθηκε στο πλαίσιο της μεταπολεμικής προοδευτικής διαπλοκής των διεθνών οικονομικών διαδικασιών γενικά και των ευρωπαϊκών οικονομιών ειδικότερα, ωστόσο θα ήταν λάθος να τη θεωρήσουμε ως ειμαρμένη πού ενέσκηψε πάνω σε μιαν αδύνατη κι ανυπεράσπιστη Ελλάδα, αιχμαλωτισμένη ανέκκλητα στα δίχτυα του «διεθνούς κεφαλαίου». Τέτοιες φαινομενικά περισπούδαστες εξηγήσεις προσφέρουν όσοι οχυρώνονται πίσω από την αγοραία «αριστερή» και «φιλολαϊκή» ρητορική, αρνούμενοι να αναμετρήσουν το μέγεθος των δικών τους ευθυνών, το βάθος των συντελεστών της σημερινής εθνικής κρίσης και την οδυνηρότητα των πιθανών διεξόδων απ’ αυτήν. Οι πρωταρχικοί λόγοι, πού έθεσαν σε κίνηση τη διαδικασία της εθνικής εκποίησης και της συναφούς πολιτικής αποδυνάμωσης της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο, είναι ενδογενείς και ανάγονται στη λειτουργία του πολιτικού της συστήματος και στη συμπεριφορά όλων των υποκειμενικών του παραγόντων. Με άλλα λόγια: το ελληνικό κοινωνικό και πολιτικό σώμα στο σύνολο του επωφελήθηκε από τη μεταπολεμική πρωτοφανή ανάπτυξη της διεθνούς οικονομίας και άντλησε βραχυπρόθεσμα ωφελήματα απ’ αυτή με αντάλλαγμα τον μακροπρόθεσμο υποβιβασμό της Ελλάδας στην κλίμακα του διεθνούς καταμερισμού της εργασίας και συνάμα τη γενική εθνική της υποβάθμιση. Αυτό έγινε με τη μορφή ενός σιωπηρού, αλλά διαρκούς και κατά μέγα μέρος συνειδητού και επαίσχυντου κοινωνικού συμβολαίου, στο πλαίσιο του οποίου η εκάστοτε πολιτική ηγεσία — «δεξιά», «φιλελεύθερη» ή «σοσιαλιστική», κοινοβουλευτική ή δικτατορική: στο κρίσιμο τούτο σημείο οι αποκλίσεις υπήρξαν ελάχιστες — ανέλαβε τη λειτουργία να ενισχύει γρήγορα και παρασιτικά τις καταναλωτικές δυνατότητες του «λαού» με αντίτιμο την πολιτική του εύνοια ή ανοχή, ήτοι τη διαχείριση της πολιτικής εξουσίας και την κάρπωση των συναφών κοινωνικών και υλικών προνομίων. Βεβαίως, η συναλλαγή αυτή χαρακτήριζε τον ελληνικό κοινοβουλευτισμό από τα γεννοφάσκια του, όμως η πρωτοφανής μεταπολεμική διεθνής οικονομική συγκυρία της προσέδωσε δυνατότητες επίσης πρωτοφανείς: προς άγρα και συγκράτηση της εκλογικής πελατείας μπορούσαν τώρα να προσφερθούν όχι απλώς ανιαρές κρατικές θέσεις, αλλά επί πλέον πολύχρωμες μάζες καταναλωτικών αγαθών και πλήθος δελεαστικών καταναλωτικών δυνατοτήτων. Ενώ όμως η πρώτη προσφορά συνεπαγόταν κυρίως την εκποίηση του κρατικού μηχανισμού και των κρατικών πόρων στην εσωτερική αγορά, η δεύτερη — και πιο πλουσιοπάροχη — απέληγε με εσωτερική αναγκαιότητα στο ξεπούλημα ολόκληρου τού έθνους στη διεθνή αγορά. [..}
Ο παρασιτικός καταναλωτισμός, όπως τον ορίσαμε παραπάνω, προκάλεσε μια τέτοια διασπάθιση πόρων, ιδιαίτερα στη δεκαετία του 1980, ώστε η στενότητα των πόρων θα ακολουθεί στο εξής, και για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, την ελληνική εθνική πολιτική σαν βαρειά σκιά ˙ οι σημερινές, και οι αναπόδραστες αυριανές, προσπάθειες του «πολιτικού κόσμου» για τη λύση αυτού του πιεστικού προβλήματος δεν αποτελούν διαρθρωτική του αντιμετώπιση, παρά κατά βάθος αποσκοπούν στη δημιουργία συνθηκών πρόσκαιρης ανακούφισης πού θα επιτρέψουν ξανά την ανακύκλωση του προηγούμενου φαύλου παιγνιδιού μεταξύ κομμάτων και ψηφοφόρων. Είναι περιττό να εξηγήσουμε ποιές μακροπρόθεσμες συνέπειες έχει η υφιστάμενη σήμερα στενότητα των πόρων για το μέλλον τού έθνους, δηλ. για την οικονομική ανταγωνιστικότητα του, για την παιδεία του και για την άμυνα του. Εξ αιτίας της στενότητας τούτης η Ελλάδα ξεκινά τον αγώνα δρόμου στην αρχόμενη πολυτάραχη φάση της πλανητικής πολιτικής με ένα επί πλέον σημαντικότατο μειονέκτημα. Η οικονομική της υποπλασία, η οποία χρηματοδοτήθηκε και εξωραΐσθηκε καταναλωτικά με την εκτεταμένη απώλεια της οικονομικής της ανεξαρτησίας, θα περιορίσει πολύ τα περιθώρια των πολιτικών της επιλογών και δραστηριοτήτων, προ παντός όταν θα συγκρουσθούν οι δικές της θέσεις με εκείνες των Ευρωπαίων και άλλων χρηματοδοτών της. Για τη σύγκρουση αυτή, η οποία, δεν αποκλείεται κάποτε να πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, θα πούμε μερικά πράγματα αμέσως παρακάτω. Πάντως την πορεία και την έκβασή της τις προδιαγράφει η σημερινή εικόνα της Ελλάδας στον διεθνή, και προ παντός στον κοινοτικό ευρωπαϊκό χώρο. Θα πρέπει κανείς, όπως συμβαίνει κατά κανόνα στη μακάρια ελληνική επικράτεια, να αγνοεί τον χώρο αυτόν ή να έχει πάθει αθεράπευτη εθνικιστική τύφλωση και κώφωση για να μη γνωρίζει ότι στα μάτια των εταίρων της η Ελλάδα είναι σήμερα ένας ανεπιθύμητος παρείσακτος, ένας αναξιοπρεπής επαίτης, ο οποίος ζητά δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο προκειμένου να καταναλώνει πολύ περισσότερα απ’ όσα του επιτρέπουν οι παραγωγικές του δυνατότητες και η παραγωγικότητα της εργασίας του, και ο οποίος επί πλέον, για να διασφαλίσει την παρασιτική του ευημερία, δεν διστάζει να ελίσσεται και να εξαπατά, ενώ ο επαρχιωτισμός και ο ενίοτε παιδικός εγωκεντρισμός του δεν του επέτρεψαν ποτέ να διατυπώσει κάποια ουσιώδη σκέψη ή πρόταση γενικού ευρωπαϊκού ή διεθνούς ενδιαφέροντος. Δεν έχει σημασία αν την εικόνα τούτη τη συμμερίζονται όλοι ανεξαιρέτως και αν ευσταθούν όλες της οι λεπτομέρειες ˙ βαρύνουσα πολιτική σημασία έχει η γενική της διάδοση και προ παντός η γενική συμφωνία της με τα πραγματικά δεδομένα. Εδώ ήδη φαίνεται καθαρότατα η βαθειά εσωτερική σχέση ανάμεσα στην πολιτική του παρασιτικού καταναλωτισμού και στις τύχες της χώρας μέσα στην κοινωνία των εθνών.
Οι απωθητικοί και αντισταθμιστικοί μηχανισμοί, με τη βοήθεια των οποίων η πολυδαίδαλη και πολυμήχανη νεοελληνική ψυχή παρακάμπτει τους εξευτελισμούς χωρίς ποτέ να τους υπερνικήσει κατά μέτωπο, είναι παλαιοί, δοκιμασμένοι και γνωστοί. Επειδή ο επαίτης κατάγεται, γεωγραφικά τουλάχιστον, από τον τόπο του Περικλή, πιστεύει ο ίδιος ότι δικαιούται να εμφανίζεται με χλαμύδα, τη λευκότητα της οποίας τίποτε, ούτε καν κατάφωρες παραχαράξεις και καταχρήσεις, δεν θα μπορούσε να σπιλώσει. [...] Έτσι, ό,τι θα έπρεπε ν’ αποτελεί ψυχολογικό θεμέλιο για την άσκηση εθνικής πολιτικής μετατρέπεται σε ψυχολογικό άλλοθι για τη ματαίωση των προϋποθέσεών της, καθώς η διαρκής πατριωτική μέθη εμποδίζει μόνιμα τους ευτυχείς φορείς της να αποκρυσταλλώσουν τη ρητορική εθελοθυσία τους σε κοινές πραγματιστικές πολιτικές αποφάσεις, ήτοι σε μία κατανομή ευθυνών, εργασιών, προσφορών και απολαβών μέσα σ’ ένα μακρόχρονο και δεσμευτικό πρόγραμμα εθνικής επιβίωσης. Όσο περισσότερο η συζήτηση μετατοπίζεται προς την κατεύθυνση τέτοιων αποφάσεων, τόσο γρηγορότερα η μέθη ξεθυμαίνει για να επικρατήσει και πάλι η ατομική ή «κλαδική» λογική του παρασιτικού καταναλωτισμού. Ως συνδετικός ιστός και ως κοινός παρονομαστής απομένει έτσι μία γαλανόλευκος πομφόλυξ.
Μολονότι ο νεοελληνικός αψίκορος πατριωτισμός αποτελεί, λόγω των μονίμων υπεραναπληρωτικών του λειτουργιών, ενδημικό φαινόμενο, ωστόσο οι πολεμικές του αιχμές αλλάζουν κατά εποχές στόχο, και κάποτε στρέφονται εναντίον των χθεσινών ακόμη, πραγματικών ή φανταστικών φίλων και συμμάχων του. [...] Ιδιαίτερα βαρύνουσες θα ήσαν οι συνέπειες, αν αυτή τη φορά σε τέτοιους αντιπάλους μεταβάλλονταν μερικοί από τους σημαντικότερους εταίρους στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, οι οποίοι θα έκαναν (όπως είναι πιθανότατο ότι θα κάνουν) δύο πράγματα: αφ’ ενός θα αγνοούσαν ό,τι οι Έλληνες θεωρούν ως εθνικά τους δίκαια, υιοθετώντας στα αντίστοιχα ζητήματα είτε τη θέση των αντιπάλων της Ελλάδας είτε εν πάση περιπτώσει θέση σύμφωνη με τα δικά τους περιφερειακά συμφέροντα ˙ και αφ’ έτερου θα αρνούνταν να χρηματοδοτήσουν περαιτέρω τον ελληνικό παρασιτικό καταναλωτισμό, επιβάλλοντας στην ελληνική οικονομία αυστηρή δίαιτα εξυγιάνσεως και επαναφέροντας το ελληνικό βιοτικό επίπεδο στο ύψος πού επιτρέπουν οι δυνατότητές της. Μία έξαρση του ελληνικού εθνικισμού απ’ αφορμή σοβαρές αντιδικίες με τους κοινοτικούς εταίρους θα σήμαινε, τουλάχιστον de facto, ότι θα κατέρρεε το σημερινό ελληνικό όνειρο ενός παρασιτικού καταναλωτισμού μέσα στους κόλπους και με τα έξοδα μιας ενωμένης Ευρώπης. Το φαύλο παιγνίδι της δανεικής ευημερίας με αντιπαροχή τη βαθμιαία εθνική εκποίηση θα μπορούσε ίσως να παραταθεί για πολύ μέσα στο θερμοκήπιο μιας Ευρώπης συνασπισμένης από τους φόβους του Ψυχρού Πολέμου και οικονομικά εύρωστης χάρη στην αμερικανική πολιτικοστρατιωτική στήριξη. Όμως, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, το τέλος του Ψυχρού Πολέμου συνεπέφερε και το τέλος τέτοιων θερμοκηπίων, οι ευρωπαϊκές Δυνάμεις καλούνται να πληρώσουν τώρα οι ίδιες τα έξοδα για τις περιφερειακές και παγκόσμιες υποχρεώσεις ή επιθυμίες τους, και αρχίζει μία περίοδος, όπου καθένας μετρά ως την τελευταία πεντάρα τα (πολιτικά και οικονομικά) έσοδα και έξοδα, προετοιμαζόμενος για τους διαγραφόμενους νέους και οξείς ανταγωνισμούς. Υπό τις συνθήκες αυτές, η Ελλάδα θα έπρεπε να διαθέτει μοναδικά και αναντικατάστατα γεωπολιτικά ή στρατηγικά πλεονεκτήματα προκειμένου ν’ ανταλλάξει μ’ αυτά τον παρασιτικό καταναλωτισμό της — όμως δεν τα διαθέτει, κι αυτό σημαίνει ότι ακόμα και η εξακολούθηση της εθνικής εκποίησης στους ισχυρότερους Ευρωπαίους και άλλους εταίρους όχι μόνο την εν μέρει δωρεάν διατροφή δεν μπορεί να εξασφαλίσει, αλλά ούτε καν μπορεί να εγγυηθεί τουλάχιστον την πολιτικοστρατιωτική προστασία της ελληνικής εθνικής υπόστασης. Η αναζήτηση προστάτη είναι μάταιη, όχι γιατί οι υπερήφανοι Έλληνες δεν ζητούν και δεν θέλουν την προστασία, αλλά γιατί κανείς δεν την προσφέρει αναμφίλεκτα και τελεσίδικα. Αυτή είναι η σημερινή κατάσταση του ελληνικού έθνους, μετά από επτά περίπου δεκαετίες γεωπολιτικής και κοινωνικοπολιτικής συρρίκνωσης…..
κονδυλης, “Προϋποθέσεις, παράμετροι και ψευδαισθήσεις της ελληνικής εθνικής πολιτικής
Οργανισμός Προγνώσεων Αγώνων Ποδοσφαίρου (ΟΠΑΠ): Για την επέκταση της διάρκειας της σύμβασης με το δημόσιο, καθώς και για τη διερεύνηση της δυνατότητας πώλησης της συμμετοχής του δημοσίου στον ΟΠΑΠ, επιλέγονται οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι Deutsche Bank AG London Branch και Εθνική Τράπεζα.
Κρατικά Λαχεία: Για την εισφορά σε εταιρεία που θα συσταθεί των δικαιωμάτων του δημοσίου επί των κρατικών λαχείων, καθώς και την αξιοποίηση της συμμετοχής του δημοσίου στην εταιρία, επιλέγονται οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι Credit Suisse και Eurobank EFG Equities.
Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος (ΟΔΙΕ): Για τη διερεύνηση της δυνατότητας πώλησης της συμμετοχής του δημοσίου στον ΟΔΙΕ, επιλέγονται οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι Εμπορική Τράπεζα και Credit Agricole.
Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ): Για τη διερεύνηση της δυνατότητας πώλησης μετοχών του δημοσίου στην ΕΛΒΟ, επιλέγονται οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι Societe Generale – Γενική Finance.
Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι ΑΕ: Για ΜΩΡΕΑΣ, Νέας Οδός, Ολυμπιάς Οδός, Αυτοκινητόδρομοι Αιγαίου, Κεντρική Οδός, Γέφυρα και Αττικής Οδός, και Εγνατίας Οδού, Ernst & Young, Rothschild & Sons LTD και Barclays Bank PLC.
Κοίτασμα Φυσικού Αερίου “Νότια Καβάλα”: HSBC Bank PLC και EFG Eurobank Equities.
Φάσμα Συχνοτήτων: Analysys Mason Limited και Aegis Systems LTD.
Ακίνητα: Εθνική Τράπεζα, Alpha Bank, Eurobank EFG, Επενδυτική Τράπεζα της Ελλάδος, Εμπορική Τράπεζα, Τράπεζα Πειραιώς, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Τράπεζα Αττικής και Αγροτική Τράπεζα. Συντονίστρια του έργου θα είναι η Εθνική Τράπεζα.
Ελληνικό ΑΕ: Citigroup Global Markets Limited και Τράπεζα Πειραιώς και ο τεχνικός σύμβουλος Βarcelona Strategical Urban Systems, AIE.
4 Αεροσκάφη AIRBUS: Lazard.
Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος (ΟΣΕ): ΟΣΕ καθώς και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ —- PWC.
Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ): UBS, Rothschild και Alpha Bank
Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ): KMPG.
Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (ΤΠΔ): Lazard
Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών (ΔΑΑ): BNP Paribas και την Εθνική Τράπεζα
Που μοιράζουν τη δουλειά; Γερμανία, Γαλλία, Ελλάδα μα ολίγη από τους υπόλοιπους….
ΓΙΑΤΙ; διότι αυτοί – λένε- έχουν και τη μεγαλύτερη “έκθεση” σε Ελληνικά Ομόλογα !!
ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ;
ΟΧΙ… τα περισσότερα Ομόλογα τα έχουμε εμείς! Ε’ιτε άμεσα είτε, μας τα επέστρεψαν κουρεμένα ! Γι αυτό και το άρθο των Γερμανών…”σιγά τη χασούρα, άστους να χρεοκοπήσουν”
Αν είναι έτσι, ΓΙΑΤΙ τους δίνουμε δουλειές;
ΓΙΑΤΙ δεν βάζουμε και άλλους στο κόλπο;
Τι συμφέρον έχουμε σήμερα που μιλάμε με Γερμανούς/Γάλλους;
Εκβιαζόμαστε για τις δόσεις ΥΠΟΓΕΙΩΣ και δίνουμε δουλειές;
ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ;
Πάλι στο μονόδρομο των Δανειστών;
Π.Π.
This entry was posted in Πρώτη Σελίδα. Bookmark the permalink.
10 σχόλια στο Εκβιάζουν την Ελλάδα και η κυβέρνηση τους δίνει δουλειές;
l' ami du peuple είπε:
01/06/2011 στις 4:27 pm
…….η σημερινή Ελλάδα, όντας ανίκανη να παραγάγει η ίδια όσα καταναλώνει και μην έχοντας αρκετή αυτοσυγκράτηση — και αξιοπρέπεια — ώστε να μην καταναλώνει περισσότερα απ’ όσα μπορεί να παραγάγει η ίδια, προκειμένου να καταναλώσει παρασιτεί, και μάλιστα σε διπλή κατεύθυνση: παρασιτεί στο εσωτερικό, που υποθηκεύει τους πόρους του μέλλοντος μετατρέποντάς τους σε τρέχοντα τοκοχρεολύσια, και παρασιτεί προς τα έξω, που έχει επίσης δανεισθεί υπέρογκα ποσά όχι για να κάνει επενδύσεις μελλοντικά καρποφόρες αλλά κυρίως για να πληρώσει με αυτά τεράστιες ποσότητες καταναλωτικών αγαθών, τις οποίες και πάλι εισήγαγε από το εξωτερικό. Η εξέλιξη αυτή συντελέσθηκε στο πλαίσιο της μεταπολεμικής προοδευτικής διαπλοκής των διεθνών οικονομικών διαδικασιών γενικά και των ευρωπαϊκών οικονομιών ειδικότερα, ωστόσο θα ήταν λάθος να τη θεωρήσουμε ως ειμαρμένη πού ενέσκηψε πάνω σε μιαν αδύνατη κι ανυπεράσπιστη Ελλάδα, αιχμαλωτισμένη ανέκκλητα στα δίχτυα του «διεθνούς κεφαλαίου». Τέτοιες φαινομενικά περισπούδαστες εξηγήσεις προσφέρουν όσοι οχυρώνονται πίσω από την αγοραία «αριστερή» και «φιλολαϊκή» ρητορική, αρνούμενοι να αναμετρήσουν το μέγεθος των δικών τους ευθυνών, το βάθος των συντελεστών της σημερινής εθνικής κρίσης και την οδυνηρότητα των πιθανών διεξόδων απ’ αυτήν. Οι πρωταρχικοί λόγοι, πού έθεσαν σε κίνηση τη διαδικασία της εθνικής εκποίησης και της συναφούς πολιτικής αποδυνάμωσης της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο, είναι ενδογενείς και ανάγονται στη λειτουργία του πολιτικού της συστήματος και στη συμπεριφορά όλων των υποκειμενικών του παραγόντων. Με άλλα λόγια: το ελληνικό κοινωνικό και πολιτικό σώμα στο σύνολο του επωφελήθηκε από τη μεταπολεμική πρωτοφανή ανάπτυξη της διεθνούς οικονομίας και άντλησε βραχυπρόθεσμα ωφελήματα απ’ αυτή με αντάλλαγμα τον μακροπρόθεσμο υποβιβασμό της Ελλάδας στην κλίμακα του διεθνούς καταμερισμού της εργασίας και συνάμα τη γενική εθνική της υποβάθμιση. Αυτό έγινε με τη μορφή ενός σιωπηρού, αλλά διαρκούς και κατά μέγα μέρος συνειδητού και επαίσχυντου κοινωνικού συμβολαίου, στο πλαίσιο του οποίου η εκάστοτε πολιτική ηγεσία — «δεξιά», «φιλελεύθερη» ή «σοσιαλιστική», κοινοβουλευτική ή δικτατορική: στο κρίσιμο τούτο σημείο οι αποκλίσεις υπήρξαν ελάχιστες — ανέλαβε τη λειτουργία να ενισχύει γρήγορα και παρασιτικά τις καταναλωτικές δυνατότητες του «λαού» με αντίτιμο την πολιτική του εύνοια ή ανοχή, ήτοι τη διαχείριση της πολιτικής εξουσίας και την κάρπωση των συναφών κοινωνικών και υλικών προνομίων. Βεβαίως, η συναλλαγή αυτή χαρακτήριζε τον ελληνικό κοινοβουλευτισμό από τα γεννοφάσκια του, όμως η πρωτοφανής μεταπολεμική διεθνής οικονομική συγκυρία της προσέδωσε δυνατότητες επίσης πρωτοφανείς: προς άγρα και συγκράτηση της εκλογικής πελατείας μπορούσαν τώρα να προσφερθούν όχι απλώς ανιαρές κρατικές θέσεις, αλλά επί πλέον πολύχρωμες μάζες καταναλωτικών αγαθών και πλήθος δελεαστικών καταναλωτικών δυνατοτήτων. Ενώ όμως η πρώτη προσφορά συνεπαγόταν κυρίως την εκποίηση του κρατικού μηχανισμού και των κρατικών πόρων στην εσωτερική αγορά, η δεύτερη — και πιο πλουσιοπάροχη — απέληγε με εσωτερική αναγκαιότητα στο ξεπούλημα ολόκληρου τού έθνους στη διεθνή αγορά. [..}
Ο παρασιτικός καταναλωτισμός, όπως τον ορίσαμε παραπάνω, προκάλεσε μια τέτοια διασπάθιση πόρων, ιδιαίτερα στη δεκαετία του 1980, ώστε η στενότητα των πόρων θα ακολουθεί στο εξής, και για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, την ελληνική εθνική πολιτική σαν βαρειά σκιά ˙ οι σημερινές, και οι αναπόδραστες αυριανές, προσπάθειες του «πολιτικού κόσμου» για τη λύση αυτού του πιεστικού προβλήματος δεν αποτελούν διαρθρωτική του αντιμετώπιση, παρά κατά βάθος αποσκοπούν στη δημιουργία συνθηκών πρόσκαιρης ανακούφισης πού θα επιτρέψουν ξανά την ανακύκλωση του προηγούμενου φαύλου παιγνιδιού μεταξύ κομμάτων και ψηφοφόρων. Είναι περιττό να εξηγήσουμε ποιές μακροπρόθεσμες συνέπειες έχει η υφιστάμενη σήμερα στενότητα των πόρων για το μέλλον τού έθνους, δηλ. για την οικονομική ανταγωνιστικότητα του, για την παιδεία του και για την άμυνα του. Εξ αιτίας της στενότητας τούτης η Ελλάδα ξεκινά τον αγώνα δρόμου στην αρχόμενη πολυτάραχη φάση της πλανητικής πολιτικής με ένα επί πλέον σημαντικότατο μειονέκτημα. Η οικονομική της υποπλασία, η οποία χρηματοδοτήθηκε και εξωραΐσθηκε καταναλωτικά με την εκτεταμένη απώλεια της οικονομικής της ανεξαρτησίας, θα περιορίσει πολύ τα περιθώρια των πολιτικών της επιλογών και δραστηριοτήτων, προ παντός όταν θα συγκρουσθούν οι δικές της θέσεις με εκείνες των Ευρωπαίων και άλλων χρηματοδοτών της. Για τη σύγκρουση αυτή, η οποία, δεν αποκλείεται κάποτε να πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, θα πούμε μερικά πράγματα αμέσως παρακάτω. Πάντως την πορεία και την έκβασή της τις προδιαγράφει η σημερινή εικόνα της Ελλάδας στον διεθνή, και προ παντός στον κοινοτικό ευρωπαϊκό χώρο. Θα πρέπει κανείς, όπως συμβαίνει κατά κανόνα στη μακάρια ελληνική επικράτεια, να αγνοεί τον χώρο αυτόν ή να έχει πάθει αθεράπευτη εθνικιστική τύφλωση και κώφωση για να μη γνωρίζει ότι στα μάτια των εταίρων της η Ελλάδα είναι σήμερα ένας ανεπιθύμητος παρείσακτος, ένας αναξιοπρεπής επαίτης, ο οποίος ζητά δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο προκειμένου να καταναλώνει πολύ περισσότερα απ’ όσα του επιτρέπουν οι παραγωγικές του δυνατότητες και η παραγωγικότητα της εργασίας του, και ο οποίος επί πλέον, για να διασφαλίσει την παρασιτική του ευημερία, δεν διστάζει να ελίσσεται και να εξαπατά, ενώ ο επαρχιωτισμός και ο ενίοτε παιδικός εγωκεντρισμός του δεν του επέτρεψαν ποτέ να διατυπώσει κάποια ουσιώδη σκέψη ή πρόταση γενικού ευρωπαϊκού ή διεθνούς ενδιαφέροντος. Δεν έχει σημασία αν την εικόνα τούτη τη συμμερίζονται όλοι ανεξαιρέτως και αν ευσταθούν όλες της οι λεπτομέρειες ˙ βαρύνουσα πολιτική σημασία έχει η γενική της διάδοση και προ παντός η γενική συμφωνία της με τα πραγματικά δεδομένα. Εδώ ήδη φαίνεται καθαρότατα η βαθειά εσωτερική σχέση ανάμεσα στην πολιτική του παρασιτικού καταναλωτισμού και στις τύχες της χώρας μέσα στην κοινωνία των εθνών.
Οι απωθητικοί και αντισταθμιστικοί μηχανισμοί, με τη βοήθεια των οποίων η πολυδαίδαλη και πολυμήχανη νεοελληνική ψυχή παρακάμπτει τους εξευτελισμούς χωρίς ποτέ να τους υπερνικήσει κατά μέτωπο, είναι παλαιοί, δοκιμασμένοι και γνωστοί. Επειδή ο επαίτης κατάγεται, γεωγραφικά τουλάχιστον, από τον τόπο του Περικλή, πιστεύει ο ίδιος ότι δικαιούται να εμφανίζεται με χλαμύδα, τη λευκότητα της οποίας τίποτε, ούτε καν κατάφωρες παραχαράξεις και καταχρήσεις, δεν θα μπορούσε να σπιλώσει. [...] Έτσι, ό,τι θα έπρεπε ν’ αποτελεί ψυχολογικό θεμέλιο για την άσκηση εθνικής πολιτικής μετατρέπεται σε ψυχολογικό άλλοθι για τη ματαίωση των προϋποθέσεών της, καθώς η διαρκής πατριωτική μέθη εμποδίζει μόνιμα τους ευτυχείς φορείς της να αποκρυσταλλώσουν τη ρητορική εθελοθυσία τους σε κοινές πραγματιστικές πολιτικές αποφάσεις, ήτοι σε μία κατανομή ευθυνών, εργασιών, προσφορών και απολαβών μέσα σ’ ένα μακρόχρονο και δεσμευτικό πρόγραμμα εθνικής επιβίωσης. Όσο περισσότερο η συζήτηση μετατοπίζεται προς την κατεύθυνση τέτοιων αποφάσεων, τόσο γρηγορότερα η μέθη ξεθυμαίνει για να επικρατήσει και πάλι η ατομική ή «κλαδική» λογική του παρασιτικού καταναλωτισμού. Ως συνδετικός ιστός και ως κοινός παρονομαστής απομένει έτσι μία γαλανόλευκος πομφόλυξ.
Μολονότι ο νεοελληνικός αψίκορος πατριωτισμός αποτελεί, λόγω των μονίμων υπεραναπληρωτικών του λειτουργιών, ενδημικό φαινόμενο, ωστόσο οι πολεμικές του αιχμές αλλάζουν κατά εποχές στόχο, και κάποτε στρέφονται εναντίον των χθεσινών ακόμη, πραγματικών ή φανταστικών φίλων και συμμάχων του. [...] Ιδιαίτερα βαρύνουσες θα ήσαν οι συνέπειες, αν αυτή τη φορά σε τέτοιους αντιπάλους μεταβάλλονταν μερικοί από τους σημαντικότερους εταίρους στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, οι οποίοι θα έκαναν (όπως είναι πιθανότατο ότι θα κάνουν) δύο πράγματα: αφ’ ενός θα αγνοούσαν ό,τι οι Έλληνες θεωρούν ως εθνικά τους δίκαια, υιοθετώντας στα αντίστοιχα ζητήματα είτε τη θέση των αντιπάλων της Ελλάδας είτε εν πάση περιπτώσει θέση σύμφωνη με τα δικά τους περιφερειακά συμφέροντα ˙ και αφ’ έτερου θα αρνούνταν να χρηματοδοτήσουν περαιτέρω τον ελληνικό παρασιτικό καταναλωτισμό, επιβάλλοντας στην ελληνική οικονομία αυστηρή δίαιτα εξυγιάνσεως και επαναφέροντας το ελληνικό βιοτικό επίπεδο στο ύψος πού επιτρέπουν οι δυνατότητές της. Μία έξαρση του ελληνικού εθνικισμού απ’ αφορμή σοβαρές αντιδικίες με τους κοινοτικούς εταίρους θα σήμαινε, τουλάχιστον de facto, ότι θα κατέρρεε το σημερινό ελληνικό όνειρο ενός παρασιτικού καταναλωτισμού μέσα στους κόλπους και με τα έξοδα μιας ενωμένης Ευρώπης. Το φαύλο παιγνίδι της δανεικής ευημερίας με αντιπαροχή τη βαθμιαία εθνική εκποίηση θα μπορούσε ίσως να παραταθεί για πολύ μέσα στο θερμοκήπιο μιας Ευρώπης συνασπισμένης από τους φόβους του Ψυχρού Πολέμου και οικονομικά εύρωστης χάρη στην αμερικανική πολιτικοστρατιωτική στήριξη. Όμως, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, το τέλος του Ψυχρού Πολέμου συνεπέφερε και το τέλος τέτοιων θερμοκηπίων, οι ευρωπαϊκές Δυνάμεις καλούνται να πληρώσουν τώρα οι ίδιες τα έξοδα για τις περιφερειακές και παγκόσμιες υποχρεώσεις ή επιθυμίες τους, και αρχίζει μία περίοδος, όπου καθένας μετρά ως την τελευταία πεντάρα τα (πολιτικά και οικονομικά) έσοδα και έξοδα, προετοιμαζόμενος για τους διαγραφόμενους νέους και οξείς ανταγωνισμούς. Υπό τις συνθήκες αυτές, η Ελλάδα θα έπρεπε να διαθέτει μοναδικά και αναντικατάστατα γεωπολιτικά ή στρατηγικά πλεονεκτήματα προκειμένου ν’ ανταλλάξει μ’ αυτά τον παρασιτικό καταναλωτισμό της — όμως δεν τα διαθέτει, κι αυτό σημαίνει ότι ακόμα και η εξακολούθηση της εθνικής εκποίησης στους ισχυρότερους Ευρωπαίους και άλλους εταίρους όχι μόνο την εν μέρει δωρεάν διατροφή δεν μπορεί να εξασφαλίσει, αλλά ούτε καν μπορεί να εγγυηθεί τουλάχιστον την πολιτικοστρατιωτική προστασία της ελληνικής εθνικής υπόστασης. Η αναζήτηση προστάτη είναι μάταιη, όχι γιατί οι υπερήφανοι Έλληνες δεν ζητούν και δεν θέλουν την προστασία, αλλά γιατί κανείς δεν την προσφέρει αναμφίλεκτα και τελεσίδικα. Αυτή είναι η σημερινή κατάσταση του ελληνικού έθνους, μετά από επτά περίπου δεκαετίες γεωπολιτικής και κοινωνικοπολιτικής συρρίκνωσης…..
κονδυλης, “Προϋποθέσεις, παράμετροι και ψευδαισθήσεις της ελληνικής εθνικής πολιτικής
Vagelis_20
Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιουλ 2009
- Μηνύματα
- 709
- Κριτικές
- 1
- Like
- 2
- Πόντοι
- 6
Na δείτε πάντως πριν γίνουν εκλογές και πριν αποσυρθεί θα τον λιντσάρουν και θα τον λιθοβολήσουν,γιατί για αυτόν να χάσει τις εκλογές λύτρωση θα είναι να πάρει το αεροπλάνο και να φύγει για τις ΗΠΑ.
Δεν παίζεται σε μαλακία καισ ε αλητεία ο άνθρωπος.Έλεγε 1 χρόνο πριν γίνει κυβέρνηση ότι το ΔΝΤ θα ταν καταστροφικό για τη χώρα!!
Και λέει ο ξεκωλιάρης στο βίντεο ότι το ΔΝΤ στην ουσία καταδικάζει το μελλον της χώρας...Με κάνει και μπαρούτι που δεν μπορεί να αρθρώσει πρόταση ο μπαγλαμάς.
Εγώ προτείνω κάτι.Όταν θα τον αρπάξουμε και θα το φάει το ξυλαράκι του να πάμε τη γυναίκα του σηκωτή στο μπουρδέλο και να την αναγκάσουμε να δέχεται πελάτες ίσης αξίας με το χρεος.
Δεν παίζεται σε μαλακία καισ ε αλητεία ο άνθρωπος.Έλεγε 1 χρόνο πριν γίνει κυβέρνηση ότι το ΔΝΤ θα ταν καταστροφικό για τη χώρα!!
Και λέει ο ξεκωλιάρης στο βίντεο ότι το ΔΝΤ στην ουσία καταδικάζει το μελλον της χώρας...Με κάνει και μπαρούτι που δεν μπορεί να αρθρώσει πρόταση ο μπαγλαμάς.
Εγώ προτείνω κάτι.Όταν θα τον αρπάξουμε και θα το φάει το ξυλαράκι του να πάμε τη γυναίκα του σηκωτή στο μπουρδέλο και να την αναγκάσουμε να δέχεται πελάτες ίσης αξίας με το χρεος.
Επισκέπτης
Vagelis_20
Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιουλ 2009
- Μηνύματα
- 709
- Κριτικές
- 1
- Like
- 2
- Πόντοι
- 6
Καμαρώστε τι έλεγε ο Παπακωσταντίνου 1 μήνα πριν τις εκλογές...
O άλλος ο γαμιόλης!!!!!Γαμώ την πουτάνα τη μάνα σου Παπακωσταντίνου!!!Που να σας σταυρώσουν με το Ρωμαικο τρόπο στο Σύνταγμα!Παλιομπινέδες!!!
Vagelis_20
Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιουλ 2009
- Μηνύματα
- 709
- Κριτικές
- 1
- Like
- 2
- Πόντοι
- 6
Vagelis_20
Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιουλ 2009
- Μηνύματα
- 709
- Κριτικές
- 1
- Like
- 2
- Πόντοι
- 6
40DDD
Μέλος
- Εγγρ.
- 29 Μαΐ 2011
- Μηνύματα
- 3.729
- Like
- 17
- Πόντοι
- 16
Καλά αυτός - η μάνα του τι σου φταίει ρε?
vag55
Μέλος
- Εγγρ.
- 23 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 93
- Κριτικές
- 1
- Like
- 2
- Πόντοι
- 0
Οσο οι Αμερικανοι στηριζουν τον γακη δεν προκειται να πεσει με τιποτα.Αφου ειναι υπακουο παιδι και κανει ολα τα θεληματα τους μενει στην θεση του.Εκτος συγκλονιστικου απροοπτου θα βγαλει την τετραετια.Εδω ετοιμαζονται να του δωσουν και φραγκα τα φιλαρακια του απο την USA 30δισ.
Του εχουν αναθεσει μια αποστολη να ξεπουλησει την χωρα κοψοχρονια και αν δεν ολοκληρωθει δεν το κουναει ρουπι.
Εκτος και αν γινει κανενα μπαμ και ερθουν τα πανω κατω και φυγει νυχτα.
Αλλα ειναι ικανοι αν δουν τα δυσκολα να βγαλουν στους δρομους και τον στρατο γιαυτο εκαναν και ασκησεις καταστολης διαδηλωσεων σε στρατοπεδο στο Κιλκις.
Του εχουν αναθεσει μια αποστολη να ξεπουλησει την χωρα κοψοχρονια και αν δεν ολοκληρωθει δεν το κουναει ρουπι.
Εκτος και αν γινει κανενα μπαμ και ερθουν τα πανω κατω και φυγει νυχτα.
Αλλα ειναι ικανοι αν δουν τα δυσκολα να βγαλουν στους δρομους και τον στρατο γιαυτο εκαναν και ασκησεις καταστολης διαδηλωσεων σε στρατοπεδο στο Κιλκις.