Το 1990-1993 ζησαμε την πιο εμετικη και καταβρωμικη αντιπολιτευση που υπηρξε.
Και δυστυχως επιβραβευτηκε απο τον ελληνικο λαο με αδιανοητα μεγαλο ποσοστό, χωρίς ΚΑΜΙΑ λογικη εξηγηση.
Γενικώς η περιοδος 1990-1993, θα μπορουσε καποια στιγμη να αποτελεσει αντικειμενο ερευνας στα πανεπιστημια.
Πώς δηλαδη μια κυβερνηση με μεγαλο ποσοστό, απαξιωνεται κατ αρχην κοινοβουλευτικά απο εναν μικροψυχο εκλογικο νομο (150+1), μετά πώς απο την πρώτη μερα πολεμιέται από μια βρωμικη αντιπολιτευση, πώς ενώ σώνει τα ασφαλιστικά ταμεία και ξεκιναει κατι απολυτα συγχρονο και προοδευτικο όπως οι ιδιωτικοποιησεις, λοιδορείται και εκμηδενιζεται, και τέλος πώς εντος 3 ετών επιστρεφει ο ίδιος πρωθυπουργός, που πριν εκδιωχθηκε ως αποτυχημενος και διεφθαρμενος, μαριονετα μιας τροφαντης 40αρας και του περιγυρου της και βαρυτατα αρρωστος, με συντριπτικο ποσοστό.
Η περιοδος 1990-1993 αποτελεί ντροπή και όνειδος για τον ελληνικο λαο και ειναι η αποδειξη ότι ΔΕΝ του αξιζουν σοβαρες κυβερνησεις. Αντι να παρει στο κυνηγι τα τρωκτικά, επιβραβευσε τις απεργιες και τις καφριλες τους με 47%. Αυτα τα ολιγα.
Και ας με ξαναπουν κλαψομουνη, επειδη βριζω τον ελληνικο λαο με την ψυχωτική του εμμονη με το ΠΑΣΟΚ.