Γιωργάκης
- Μέλος που άνοιξε το νήμα palermo
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 30K
- Εμφανίσεις 745K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
master21
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 3 Μαρ 2010
- Μηνύματα
- 35.258
- Κριτικές
- 1
- Like
- 38
- Πόντοι
- 366
Προσπαθω να καταλαβω αναμεσα σε σενα και εναν χρυσαυγιτη ποιος ειναι πιο πολυ
μαλακας και κοροιδο,και δεν βρισκω ακρη.Βλητα εισαστε και οι 2 περιπτωσεις παντως.
foufoutos_30
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Νοε 2009
- Μηνύματα
- 12.375
- Like
- 34
- Πόντοι
- 166
παραληρησατε και σημερα
γρηγορα στα κλουβια σας
ερχονται οσονουπω και οι μπανανες
Σκασε ρε πρασινο σκουληκι
διαλυσατε οικογενειες και μια ολοκληρη χωρα
σιχαματα
κατσαριδες
τρωκτικα
εμετοι
bk1981
Μέλος
- Εγγρ.
- 29 Σεπ 2011
- Μηνύματα
- 2.489
- Κριτικές
- 14
- Like
- 5
- Πόντοι
- 26
σε ποιον αναφερεσαι οτι ειναι χρυσαυγιτης;;;;
foufoutos_30
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Νοε 2009
- Μηνύματα
- 12.375
- Like
- 34
- Πόντοι
- 166
Εγω περιμενω αλλη μερα...που δεν θ αργησει να ερθει...90 ειναι...
εχω πει οτι θα βγαλω κοσμο εξω για φαγητο
Κερασμενα ΟΛΑ
bk1981
Μέλος
- Εγγρ.
- 29 Σεπ 2011
- Μηνύματα
- 2.489
- Κριτικές
- 14
- Like
- 5
- Πόντοι
- 26
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.517
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
ρε φουφου δεν σου εμαθε ο λιλας να μην σφιγγεσαι πολυ ;
δεν περναει ευκολα τον σφιγκτηρα και θα χρειαζεσαι βαζελινη μετα
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.517
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.517
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
περιμενω να γραψεις κανα ανεκδοτο να περασει η ωρα
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.517
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
Παπανδρέου: Οι δημοκρατίες μας δεν είναι σχεδιασμένες να λειτουργούν ισότιμα στην παγκοσμιοποίηση
1/31/2014
Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο «Η Ανισότητα απειλεί τη Δημοκρατία» δημοσίευσε στo CNBC ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γιώργος Παπανδρέου.
Αναλυτικά:
Δεν είναι λίγες οι αναλύσεις για τους κινδύνους στην παγκόσμια οικονομία, τις ανισορροπίες, τα θεσμικά ελλείμματα και την απορρύθμιση των αγορών, που έβαλαν την οικονομία στη δίνη ενός καθοδικού σπιράλ, μόλις πριν 5 χρόνια.
Όμως, η εμπειρία μου, ως Πρωθυπουργός, όταν η Ελλάδα βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, επιβεβαίωσε την πίστη μου, πως παρά το γεγονός ότι κάθε πρόκληση από τις παραπάνω είναι από μόνη της μία μεγάλη απειλή, δεν παύουν να είναι όλες τα συμπτώματα ενός βαθύτερου προβλήματος, που μέχρι σήμερα δεν είχαμε το θάρρος να αντιμετωπίσουμε: Την ανισότητα.
Τα τρία τελευταία χρόνια το World Econimic Forum, ένας οργανισμός – ασπίδα του καπιταλισμού, έχει υποδείξει την ανισότητα στα εισοδήματα ως το μεγαλύτερο κίνδυνο για την παγκόσμια οικονομία. Και ο Πρόεδρος Obama, πρόσφατα, δήλωσε πως θα αφιερώσει το υπόλοιπο της προεδρίας του στην καταπολέμηση της ανισότητας, αυτής που αποκάλεσε “την καθοριστική πρόκληση των εποχών μας”. Τέτοιες ισχυρές δεσμεύσεις είναι τόσο ευπρόσδεκτες, όσο και αναγκαίες.
Δυστυχώς, όμως, κινούμαστε ακόμα προς τη λάθος κατεύθυνση.
Πολιτικές που σκόπευαν να προωθήσουν την οικονομική ανάκαμψη μετά την οικονομική κρίση, μόνο διεύρυναν το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Σήμερα, οι 85 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κατέχουν τόσο πλούτο όσο τα 3,5 δις των φτωχότερων ανθρώπων, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνά της η Oxfam. Από το 2009, το πλουσιότερο 1% των Αμερικανών έχει αποκομίσει το 95% των εισοδημάτων. Στην Ελλάδα, 505 άνθρωποι (0,05% του πληθυσμού) κατέχουν περίπου το 1/3 του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Παράλληλα, το 1/3 των Ελλήνων απειλούνται από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Η κατάσταση αυτή είναι ηθικά, οικονομικά και πολιτικά μη βιώσιμη. Απαιτεί δομικές αλλαγές στον τρόπο μέτρησης της οικονομικής προόδου και στον τρόπο με τον οποίο ορίζουμε την “ανάκαμψη”.
Τα μακροπρόθεσμα κόστη της ανισότητας αυτής μας απειλούν, πέρα από τις εθνικές μας οικονομίες. Βρίσκεται σε κίνδυνο η ίδια η κοινωνική συνοχή καθώς τα επίπεδα διαβίωσης καταρρέουν και τα αναχώματα της κοινωνικής κινητικότητας, της παγκόσμιας παιδείας, υγείας, κοινωνικής ασφάλισης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων απογυμνώνονται. Χωρίς ίσες ευκαιρίες οι πολίτες ούτε να μοιραστούν ισότιμα θα μπορούν, ούτε να δημιουργήσουν μέσα σε μία δυναμική, παγκόσμια οικονομία.
Αυτή η de facto αρνητική διάκριση βοηθά στην ανάδυση ενός επικίνδυνου, αναχρονιστικού καπιταλιστικού συστήματος, που διαστρεβλώνει την οικονομική ανάπτυξη και διαφθείρει τους δημοκρατικούς μας θεσμούς. Η ισχύς και η επιρροή εδραιώνονται και συγκεντρώνονται στην κορυφή του συστήματος, απορροφώντας δημόσιους πόρους προς ιδιωτικό όφελος. Τα οικονομικά οφέλη ιδιωτικοποιούνται ενώ η «χασούρα» κοινωνικοποιείται. Οι πολιτικές υπαγορεύονται από πανίσχυρα ειδικά συμφέροντα και τον όποιο πανικό των αγορών.
Οι πολίτες, δικαιολογημένα, αποξενώνονται και αγανακτούν από αυτή την έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης. Πολλοί βλέπουν την ίδια την Δημοκρατία ως μία χρεοκοπημένη έννοια και προτιμούν να απέχουν από τη συμμετοχή τους σ’ αυτή. Άλλοι στρέφονται σε ακραίες πολιτικές ομάδες, που τροφοδοτούν μια ακραία πολιτική πόλωση.
Οι δημοκρατίες μας δεν είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να λειτουργούν ισότιμα στο πλαίσιο μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Για το λόγο αυτό, τα μέτρα που θα προωθήσουν την οικονομική ανάκαμψη στη μετά-κρίση εποχή, θα πρέπει να συνοδεύονται από πολιτικές που προωθούν και τη δημοκρατική ανάκαμψη, την αναδιανομή όχι μόνο του πλούτου αλλά και της εξουσίας στους πολίτες. Δημοψηφίσματα, επιτροπές πολιτών, αποκεντρωμένη εξουσία και ψηφιακή δημοκρατία είναι μερικά μόνο από τα διαθέσιμα εργαλεία, ικανά να ενδυναμώσουν τις κοινωνίες μας.
Η ανοικοδόμηση, όμως, της εμπιστοσύνης στη Δημοκρατία δεν αρκείται στη βεβαίωση της συμμετοχής. Παράλληλα με την προοδευτική φορολογία και το ελάχιστο όριο διαβίωσης, ένας απλός τρόπος αποκατάστασης της κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης είναι ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών. Οι χρηματοοικονομικοί θεσμοί οφείλουν να καταλάβουν πως το να επενδύσουν ένα πολύ μικρό μέρος των κερδών τους στο κοινό καλό, θα αποβεί και προς το συμφέρον τους: Περισσότερες θέσεις εργασίας συνεπάγονται και μεγαλύτερη παραγωγικότητα, ενώ μεγαλύτερη κοινωνική ισότητα συνεπάγεται μικρότερη οικονομική και πολιτική αστάθεια.
Σ’ αυτούς που ισχυρίζονται πως “ο αδέσμευτος και απεριόριστος καπιταλισμός είναι κοινωνικό αγαθό” και πως “η μείωση της ανισότητας είναι μάταιη”, ο Πάπας Φραγκίσκος έστειλε πρόσφατα ένα ισχυρό μήνυμα: “Σας ζητώ να διασφαλίσετε πως ο πλούτος εξυπηρετεί την ανθρωπότητα, δεν την κυριαρχεί”. Αυτός πρέπει και να είναι ο στόχος του κάθε ηγέτη που ενδιαφέρεται για την μακροπρόθεσμη ευημερία και βιωσιμότητα της παγκόσμιας κοινωνίας μας.
1/31/2014
Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο «Η Ανισότητα απειλεί τη Δημοκρατία» δημοσίευσε στo CNBC ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γιώργος Παπανδρέου.
Αναλυτικά:
Δεν είναι λίγες οι αναλύσεις για τους κινδύνους στην παγκόσμια οικονομία, τις ανισορροπίες, τα θεσμικά ελλείμματα και την απορρύθμιση των αγορών, που έβαλαν την οικονομία στη δίνη ενός καθοδικού σπιράλ, μόλις πριν 5 χρόνια.
Όμως, η εμπειρία μου, ως Πρωθυπουργός, όταν η Ελλάδα βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, επιβεβαίωσε την πίστη μου, πως παρά το γεγονός ότι κάθε πρόκληση από τις παραπάνω είναι από μόνη της μία μεγάλη απειλή, δεν παύουν να είναι όλες τα συμπτώματα ενός βαθύτερου προβλήματος, που μέχρι σήμερα δεν είχαμε το θάρρος να αντιμετωπίσουμε: Την ανισότητα.
Τα τρία τελευταία χρόνια το World Econimic Forum, ένας οργανισμός – ασπίδα του καπιταλισμού, έχει υποδείξει την ανισότητα στα εισοδήματα ως το μεγαλύτερο κίνδυνο για την παγκόσμια οικονομία. Και ο Πρόεδρος Obama, πρόσφατα, δήλωσε πως θα αφιερώσει το υπόλοιπο της προεδρίας του στην καταπολέμηση της ανισότητας, αυτής που αποκάλεσε “την καθοριστική πρόκληση των εποχών μας”. Τέτοιες ισχυρές δεσμεύσεις είναι τόσο ευπρόσδεκτες, όσο και αναγκαίες.
Δυστυχώς, όμως, κινούμαστε ακόμα προς τη λάθος κατεύθυνση.
Πολιτικές που σκόπευαν να προωθήσουν την οικονομική ανάκαμψη μετά την οικονομική κρίση, μόνο διεύρυναν το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Σήμερα, οι 85 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κατέχουν τόσο πλούτο όσο τα 3,5 δις των φτωχότερων ανθρώπων, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνά της η Oxfam. Από το 2009, το πλουσιότερο 1% των Αμερικανών έχει αποκομίσει το 95% των εισοδημάτων. Στην Ελλάδα, 505 άνθρωποι (0,05% του πληθυσμού) κατέχουν περίπου το 1/3 του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Παράλληλα, το 1/3 των Ελλήνων απειλούνται από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Η κατάσταση αυτή είναι ηθικά, οικονομικά και πολιτικά μη βιώσιμη. Απαιτεί δομικές αλλαγές στον τρόπο μέτρησης της οικονομικής προόδου και στον τρόπο με τον οποίο ορίζουμε την “ανάκαμψη”.
Τα μακροπρόθεσμα κόστη της ανισότητας αυτής μας απειλούν, πέρα από τις εθνικές μας οικονομίες. Βρίσκεται σε κίνδυνο η ίδια η κοινωνική συνοχή καθώς τα επίπεδα διαβίωσης καταρρέουν και τα αναχώματα της κοινωνικής κινητικότητας, της παγκόσμιας παιδείας, υγείας, κοινωνικής ασφάλισης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων απογυμνώνονται. Χωρίς ίσες ευκαιρίες οι πολίτες ούτε να μοιραστούν ισότιμα θα μπορούν, ούτε να δημιουργήσουν μέσα σε μία δυναμική, παγκόσμια οικονομία.
Αυτή η de facto αρνητική διάκριση βοηθά στην ανάδυση ενός επικίνδυνου, αναχρονιστικού καπιταλιστικού συστήματος, που διαστρεβλώνει την οικονομική ανάπτυξη και διαφθείρει τους δημοκρατικούς μας θεσμούς. Η ισχύς και η επιρροή εδραιώνονται και συγκεντρώνονται στην κορυφή του συστήματος, απορροφώντας δημόσιους πόρους προς ιδιωτικό όφελος. Τα οικονομικά οφέλη ιδιωτικοποιούνται ενώ η «χασούρα» κοινωνικοποιείται. Οι πολιτικές υπαγορεύονται από πανίσχυρα ειδικά συμφέροντα και τον όποιο πανικό των αγορών.
Οι πολίτες, δικαιολογημένα, αποξενώνονται και αγανακτούν από αυτή την έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης. Πολλοί βλέπουν την ίδια την Δημοκρατία ως μία χρεοκοπημένη έννοια και προτιμούν να απέχουν από τη συμμετοχή τους σ’ αυτή. Άλλοι στρέφονται σε ακραίες πολιτικές ομάδες, που τροφοδοτούν μια ακραία πολιτική πόλωση.
Οι δημοκρατίες μας δεν είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να λειτουργούν ισότιμα στο πλαίσιο μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Για το λόγο αυτό, τα μέτρα που θα προωθήσουν την οικονομική ανάκαμψη στη μετά-κρίση εποχή, θα πρέπει να συνοδεύονται από πολιτικές που προωθούν και τη δημοκρατική ανάκαμψη, την αναδιανομή όχι μόνο του πλούτου αλλά και της εξουσίας στους πολίτες. Δημοψηφίσματα, επιτροπές πολιτών, αποκεντρωμένη εξουσία και ψηφιακή δημοκρατία είναι μερικά μόνο από τα διαθέσιμα εργαλεία, ικανά να ενδυναμώσουν τις κοινωνίες μας.
Η ανοικοδόμηση, όμως, της εμπιστοσύνης στη Δημοκρατία δεν αρκείται στη βεβαίωση της συμμετοχής. Παράλληλα με την προοδευτική φορολογία και το ελάχιστο όριο διαβίωσης, ένας απλός τρόπος αποκατάστασης της κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης είναι ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών. Οι χρηματοοικονομικοί θεσμοί οφείλουν να καταλάβουν πως το να επενδύσουν ένα πολύ μικρό μέρος των κερδών τους στο κοινό καλό, θα αποβεί και προς το συμφέρον τους: Περισσότερες θέσεις εργασίας συνεπάγονται και μεγαλύτερη παραγωγικότητα, ενώ μεγαλύτερη κοινωνική ισότητα συνεπάγεται μικρότερη οικονομική και πολιτική αστάθεια.
Σ’ αυτούς που ισχυρίζονται πως “ο αδέσμευτος και απεριόριστος καπιταλισμός είναι κοινωνικό αγαθό” και πως “η μείωση της ανισότητας είναι μάταιη”, ο Πάπας Φραγκίσκος έστειλε πρόσφατα ένα ισχυρό μήνυμα: “Σας ζητώ να διασφαλίσετε πως ο πλούτος εξυπηρετεί την ανθρωπότητα, δεν την κυριαρχεί”. Αυτός πρέπει και να είναι ο στόχος του κάθε ηγέτη που ενδιαφέρεται για την μακροπρόθεσμη ευημερία και βιωσιμότητα της παγκόσμιας κοινωνίας μας.
jimy.m.
Γλομπεάρχης
- Εγγρ.
- 14 Μαΐ 2011
- Μηνύματα
- 56.149
- Κριτικές
- 171
- Like
- 20.417
- Πόντοι
- 34.612
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.517
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.517
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
Ακούγοντας από κοντά τον Γιώργο Παπανδρέου στο LSE (και ζηλεύοντας)
2/04/2014
Σας έγραψα προχθές ότι αυτές τις μέρες που βρέθηκα στο Λονδίνο ήμουν κάπως τυχερός γιατί έπεσα πάνω στην...παρουσίαση του Μήτρογλου από τη Φούλαμ. Η τύχη όμως μου χαμογέλασε ξανά καθώς χθες το απόγευμα παρακολούθησα από κοντά την ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στο LSE.
Δεν γνώριζα ότι αυτές τις μέρες θα βρίσκεται στην πρωτεύουσα της Βρετανίας και ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας αλλά αυτό από ότι φάνηκε το γνώριζαν πολύ περισσότεροι από μένα καθώς η αίθουσα ήταν κατάμεστη και τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί εδώ και περίπου μια εβδομάδα.
Η εκδήλωση είχε φυσικά θέμα την Ευρώπη και διοργανώθηκε στη μνήμη της συζύγου του Amartya Sen, ενός εμβληματικού νομπελίστα οικονομολόγου που αν και έχει ήδη συμπληρώσει το 80ο έτος της ηλικίας του παραμένει κάτι περισσότερο από ενεργός στα ακαδημαϊκά και δημόσια πράγματα.
Η ομιλία του πρώην πρωθυπουργού η οποία και κάλυψε το πρώτο μισό της εκδήλωσης ήταν ιδιαίτερα προσεγμένη με έντονα βιωματικά χαρακτηριστικά. Ο Γιώργος Παπανδρέου προσέγγισε την ευρωπαϊκή ενοποίηση κι από τη σκοπιά του πολίτη του κόσμου που έχει ζήσει την εξέλιξη της αλλά και από τη σκοπιά του ιστορικού πρωθυπουργού που χρειάστηκε να πείσει το 2010 τους πάντες ότι αν πέσει η Ελλάδα, πέφτει ολόκληρη η Ευρωζώνη, θολώνει το όραμα της ευρωπαϊκής συνύπαρξης.
Σε αντίθεση ενδεχομένως με αυτό που κανείς θα περίμενε, ο πρώην πρωθυπουργός δεν επέλεξε να εξηγήσει στο διεθνές ακροατήριο του τις καταστροφικές ευθύνες των εγχώριων πολιτικών δυνάμεων που τον πολέμησαν αλλά προτίμησε να κάνει μια έναρθρη κριτική στην Τρόικα αλλά και στην αδυναμία της Γερμανίας να συνθέσει δυνάμεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Χώρο στην τοποθέτηση του δεν θα μπορούσε να μην καταλάβει φυσικά και το δημοψήφισμα, το οποίο, όπως ο ίδιος είπε, δεν βρήκε και τόσο αντίθετη την Άγκελα Μέρκελ, παρά τα όσα εκείνη έδειξε δημόσια.
Στο δεύτερο κομμάτι της εκδήλωσης, ο πρώην πρωθυπουργός απάντησε σε αρκετές ερωτήσεις φοιτητών και νέων εργαζόμενων από την Ελλάδα αλλά και από ολόκληρο τον κόσμο. Δεν θέλω να σταθώ τόσο στην ουσία των απαντήσεων του αλλά θέλω απλώς να διαπιστώσω ότι εγώ στο κομμάτι αυτό είδα έναν Παπανδρέου εντελώς διαφορετικό από αυτόν που τα ελληνικά ΜΜΕ τόσα χρόνια προσπαθούν να μας παρουσιάσουν. Είδα έναν άνθρωπο χαλαρό, ήρεμο, να κάνει αστειάκια και να απολαμβάνει τη συζήτηση χωρίς να φοβάται καμία ερώτηση. Ίσως γιατί στο κοινό δεν έβλεπε αδηφάγα μάτια κίτρινων δημοσιογράφων και «αγανακτισμένων» πολιτών που η μόδα τους έκανε εισαγγελείς.
Προσωπικά, συμφωνώ στα περισσότερα από όσα είπε ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας, όπως κι αρκετοί ακόμα και φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν πολλοί οι οποίοι θα διαφωνούν. Υγιές και ανθρώπινο. Ελάτε όμως να συμφωνήσουμε σε ένα κοινό μέσο όρος ζήλιας.
Δεν ζηλεύετε που μόνο κάπου μακριά από την Ελλάδα μπορεί να γίνει μια τέτοια πολιτισμένη συζήτηση; Δεν λυπάστε που στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν μπορεί να μιλήσει σχεδόν κανένας Έλληνας πολιτικός; Δεν νιώθετε ότι είναι κάπως κατάντια που το πιο κοντινό ελληνικό αντίστοιχο μιας τέτοιας εκδήλωσης είναι οι εκπομπές επίλεκτου κιτς κοινού του Νίκου Χατζηνικολάου;
Τέλος, νιώθω την ανάγκη να σημειώσω και κάτι ακόμα. Είτε κανείς συμφωνεί είτε διαφωνεί με τον Γιώργο Παπανδρέου, οφείλει να του αναγνωρίσει ότι αυτή τη στιγμή -αλλά και διαχρονικά- είναι μάλλον ο μόνος Έλληνας πολιτικός ο οποίος μπορεί να σταθεί σε μια τέτοια εκδήλωση, ο μόνος που μπορεί να είναι ο κεντρικός ομιλητής σε μια εκδήλωση για την Ευρώπη σε ένα φημισμένο πανεπιστήμιο, μπορεί να σταθεί στο πάνελ οποιουδήποτε ξένου καναλιού.
Ακόμα κι αν κάποιος έχει αποφασίσει ότι ο Παπανδρέου είναι πολιτικά «αντίπαλος» του, ας απαιτήσει τουλάχιστον μια αντίστοιχη ποιότητα από αυτούς που στηρίζει, ας μάθει να διεκδικεί για την Ελλάδα πολιτικούς ηγέτες που να μπορούν να επικοινωνούν ισότιμα κι όχι κομπλεξικά με τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε όλη την εκδήλωση σε video εδώ.
2/04/2014
Σας έγραψα προχθές ότι αυτές τις μέρες που βρέθηκα στο Λονδίνο ήμουν κάπως τυχερός γιατί έπεσα πάνω στην...παρουσίαση του Μήτρογλου από τη Φούλαμ. Η τύχη όμως μου χαμογέλασε ξανά καθώς χθες το απόγευμα παρακολούθησα από κοντά την ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στο LSE.
Δεν γνώριζα ότι αυτές τις μέρες θα βρίσκεται στην πρωτεύουσα της Βρετανίας και ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας αλλά αυτό από ότι φάνηκε το γνώριζαν πολύ περισσότεροι από μένα καθώς η αίθουσα ήταν κατάμεστη και τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί εδώ και περίπου μια εβδομάδα.
Η εκδήλωση είχε φυσικά θέμα την Ευρώπη και διοργανώθηκε στη μνήμη της συζύγου του Amartya Sen, ενός εμβληματικού νομπελίστα οικονομολόγου που αν και έχει ήδη συμπληρώσει το 80ο έτος της ηλικίας του παραμένει κάτι περισσότερο από ενεργός στα ακαδημαϊκά και δημόσια πράγματα.
Η ομιλία του πρώην πρωθυπουργού η οποία και κάλυψε το πρώτο μισό της εκδήλωσης ήταν ιδιαίτερα προσεγμένη με έντονα βιωματικά χαρακτηριστικά. Ο Γιώργος Παπανδρέου προσέγγισε την ευρωπαϊκή ενοποίηση κι από τη σκοπιά του πολίτη του κόσμου που έχει ζήσει την εξέλιξη της αλλά και από τη σκοπιά του ιστορικού πρωθυπουργού που χρειάστηκε να πείσει το 2010 τους πάντες ότι αν πέσει η Ελλάδα, πέφτει ολόκληρη η Ευρωζώνη, θολώνει το όραμα της ευρωπαϊκής συνύπαρξης.
Σε αντίθεση ενδεχομένως με αυτό που κανείς θα περίμενε, ο πρώην πρωθυπουργός δεν επέλεξε να εξηγήσει στο διεθνές ακροατήριο του τις καταστροφικές ευθύνες των εγχώριων πολιτικών δυνάμεων που τον πολέμησαν αλλά προτίμησε να κάνει μια έναρθρη κριτική στην Τρόικα αλλά και στην αδυναμία της Γερμανίας να συνθέσει δυνάμεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Χώρο στην τοποθέτηση του δεν θα μπορούσε να μην καταλάβει φυσικά και το δημοψήφισμα, το οποίο, όπως ο ίδιος είπε, δεν βρήκε και τόσο αντίθετη την Άγκελα Μέρκελ, παρά τα όσα εκείνη έδειξε δημόσια.
Στο δεύτερο κομμάτι της εκδήλωσης, ο πρώην πρωθυπουργός απάντησε σε αρκετές ερωτήσεις φοιτητών και νέων εργαζόμενων από την Ελλάδα αλλά και από ολόκληρο τον κόσμο. Δεν θέλω να σταθώ τόσο στην ουσία των απαντήσεων του αλλά θέλω απλώς να διαπιστώσω ότι εγώ στο κομμάτι αυτό είδα έναν Παπανδρέου εντελώς διαφορετικό από αυτόν που τα ελληνικά ΜΜΕ τόσα χρόνια προσπαθούν να μας παρουσιάσουν. Είδα έναν άνθρωπο χαλαρό, ήρεμο, να κάνει αστειάκια και να απολαμβάνει τη συζήτηση χωρίς να φοβάται καμία ερώτηση. Ίσως γιατί στο κοινό δεν έβλεπε αδηφάγα μάτια κίτρινων δημοσιογράφων και «αγανακτισμένων» πολιτών που η μόδα τους έκανε εισαγγελείς.
Προσωπικά, συμφωνώ στα περισσότερα από όσα είπε ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας, όπως κι αρκετοί ακόμα και φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν πολλοί οι οποίοι θα διαφωνούν. Υγιές και ανθρώπινο. Ελάτε όμως να συμφωνήσουμε σε ένα κοινό μέσο όρος ζήλιας.
Δεν ζηλεύετε που μόνο κάπου μακριά από την Ελλάδα μπορεί να γίνει μια τέτοια πολιτισμένη συζήτηση; Δεν λυπάστε που στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν μπορεί να μιλήσει σχεδόν κανένας Έλληνας πολιτικός; Δεν νιώθετε ότι είναι κάπως κατάντια που το πιο κοντινό ελληνικό αντίστοιχο μιας τέτοιας εκδήλωσης είναι οι εκπομπές επίλεκτου κιτς κοινού του Νίκου Χατζηνικολάου;
Τέλος, νιώθω την ανάγκη να σημειώσω και κάτι ακόμα. Είτε κανείς συμφωνεί είτε διαφωνεί με τον Γιώργο Παπανδρέου, οφείλει να του αναγνωρίσει ότι αυτή τη στιγμή -αλλά και διαχρονικά- είναι μάλλον ο μόνος Έλληνας πολιτικός ο οποίος μπορεί να σταθεί σε μια τέτοια εκδήλωση, ο μόνος που μπορεί να είναι ο κεντρικός ομιλητής σε μια εκδήλωση για την Ευρώπη σε ένα φημισμένο πανεπιστήμιο, μπορεί να σταθεί στο πάνελ οποιουδήποτε ξένου καναλιού.
Ακόμα κι αν κάποιος έχει αποφασίσει ότι ο Παπανδρέου είναι πολιτικά «αντίπαλος» του, ας απαιτήσει τουλάχιστον μια αντίστοιχη ποιότητα από αυτούς που στηρίζει, ας μάθει να διεκδικεί για την Ελλάδα πολιτικούς ηγέτες που να μπορούν να επικοινωνούν ισότιμα κι όχι κομπλεξικά με τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε όλη την εκδήλωση σε video εδώ.
Trainspotting 13
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 11 Μαΐ 2011
- Μηνύματα
- 1.051
- Κριτικές
- 7
- Like
- 359
- Πόντοι
- 316
τι λεει ?αναποδα τα χαπια σου παιρνεις?
αυτος ειναι μογγολος
καλε μου δεν χρειαζεται χαπια !!!!
ειναι ο γνωστος ΑΡΧΙΒΛΑΚΑΣ του σαιτ και γνωστος γλυφτης του ΕΘΝΙΚΟΥ ΒΛΑΚΑ !!!!
Συνημμένα
ενας ΒΛΑΞ με περικεφαλαια και μεγας γλυφτης του ΕΘΝΙΚΟΥ ΒΛΑΚΑ τι αλλο θα ελεγε σαν επιχειρημα????Έλα ρε τύπε! Μεγάλα κορόιδα εκεί στο LSE και στη Huffington Post να δίνουν βήμα σ'έναν καθυστερημένο αντί να ζητάνε την άποψη μιας μεγαλοφυΐας όπως εσύ.
το μυαλο κοκορου που διαθετεις αν το αφησεις ησυχο μεχρι το βραδυ μπορει να σκεφτει την πιθανοτητα, να ΚΑΛΟΥΝ ΤΟΝ εθνικο βλακα ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ , απλα για να δειξουν να αποδειξουν και να προβληματισουν τους μελλοντικους οικονομοπλογους στην ισχυροτερη οικονομικη σχολη του πλανητη ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΚΑΙ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ που διαθετει ενας πρωθυπουργος , δυστυχως , αλλα ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΘΡΩΠΙΝΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ ο οποιος με την ψηφο του ζητα απο ενα τετοιο κατασκευασμα να τον διοικησει.
ΜΙΛΩ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΡΑΙΝΟ του ΑΝΤΡΙΚΟΥ αλλα και το ΠΡΑΣΙΝΟ ΛΕΟΦΩΡΕΙΟ του ΕΘΝΙΚΟΥ ΒΛΑΚΟΣ !!!!!!
και για να μην τα κανουμε ολα ισωμα να αναφερω και την "ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ" ρηση της θρασυτατης ΚΑΝΕΛΛΗ και του εξισου θρασυτατου και ποιο ΓΕΛΟΙΟΥ ΤΣΟΥΚΑΛΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΞΟΧΩ΅ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ οι οποιοι απηντησαν live στην εκπομπη ΕΝΙΚΟΣ παρουσια - ιδιοκτησια ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ στον "ΑΠΟΒΛΗΤΟ" της κοινωνιας απολυμενο των ναυπηγειων ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ .
"ΕΣΥ ΜΑΣ ΨΗΦΙΣΕΣ ..... ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕΣ" !!!!!!
ειναι δυνατον λοιπον Ω ΒΛΑΚΑ του σαιτ το LSE να μην πληρωνει για να ακουσει αυτους τους ανθρωπους ?????
μα και στην ΑΦΡΙΚΗ να τους εψαχνε δεν θα τους ευρισκε.
τωρα βεβαια εκανα μια παραλειψη κυριοι ......
στο LSE παριστατο και ο ΑΡΧΙΒΛΑΞ του σαιτ !!!!!!!!!!!!!!!
καταλαβαινετε τι γελιο θα επεσε ........
Συνημμένα
οι ΓΕΛΟΙΟΙ που στερουνται επιχειρηματων αλλα και της ΚΟΙΝΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ μονο τετοιες παραθεσεις μπορου να κανουν Ω ΒΛΑΚΑ του σαιτ !!!!!!
γι αυτο εσυ και οι ομοιοι σου μαζι με τα ΖΩΝΤΑ ΖΩΑ ΤΟΥ ΘΑΣΟΚ
ΕΚΕΙ ΕΚΕΙ ΣΤΗ Δ! ΕΘΝΙΚΗ
bull4cuck
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 12 Μαΐ 2012
- Μηνύματα
- 538
- Κριτικές
- 6
- Like
- 576
- Πόντοι
- 306
Συνάδελφοι, πέραν του γελοίου του πράγματος, διαπιστώνω ότι τώρα τελευταία, όσο το Πα.Σο.Κ. και ο χοντροΜπέννυ φθείρονται μέχρις εξαφανίσεως, κάποιοι προσπαθούν να μας θυμίσουν ότι υπήρξε κι ένας "πρωθυπουργός", ονόματι G.A.P.
Μην παραξενευτείτε καθόλου αν τον δείτε υποψήφιο σε τίποτα εσωκομματικές εκλογές ή επικεφαλής κάποιου νέου πολιτικού σχηματισμού.
Πολύ λιβάνισμα πέφτει και είναι ύποπτο...