Υποθέτοντας ότι τελικά θα αποκλειστούμε (γιατί αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του δε θέλει και πολύ να χτυπήσουμε μετάλλιο), κάποιες σκέψεις: 1. Αν χρειαζόμαστε πρωτοκλασσάτο κόουτς για να κερδίσουμε τη ΦΙνλανδία χαίρετε (αν και πιστεύω ότι και το φάντασμα του Ματθαίου να ήταν στον πάγκο, το ματς δεν θα χανόταν). 2. Προπονητές από το πάνω ράφι δεν έρχονταν λόγω μπάτζετ. Ο Κατσικάρης επέλεξε Ρωσία. Μπαρτζώκας - Παιδουλάκης αποκλείονταν λόγω κόντρας. Ο Τρινκέρι ήτο λογική επιλογή για τα λεφτά που δίνονταν. 3. Δεν υπάρχει θέμα βεντετισμού στην ομάδα προφανώς. Ίσως όμως υπάρχει θέμα εμπιστοσύνης των παιχτών στον κόουτς, ειδικά τώρα. 4. Λογικά χάνουμε και παγκόσμιο, οπότε ο επόμενος μεγάλος στόχος είναι η Ολυμπιάδα του Ρίο. Ηλικιακά κάποιοι θα λείπουν (Φώτσης, ίσως Μπουρούσης, Περπέρογλου και μερικοί που θα κουραστούν, Σπανούλης θαρρώ πως θα παραμείνει). Ας τα βάλουμε κάτω να γίνει σχεδιασμός με βάση και στις μικρότερες ηλικίες και μικρές εθνικές. Ας γίνει και μια συζήτηση με τους τοπ μικρούς (Παπανικολάου, Μπράμο κλπ.) όσο και με τα παλαιά μοντελάκια. Σε αυτό το πλαίσιο, ο όποιος Τρινκέρι δεν μου φαίνεται επαρκής, ένα Σερβικό μοντέλο με τρόικα τύπου Μπαρτζώκα, Παιδουλάκη, Μίσσα (ας πούμε για τον τελευταίο) θα το καλόβλεπα (καθόλου δεν θα με χάλαγε και μια τέτοια λύση για Ευρωμπάσκετ). Φυσικά, ό,τι πει η στοά.
