Στο πρώτο μέρος ο Παπανικολάου βάζει ένα τρίποντο στο πρόσωπο του Φερνάντεθ και πανηγυρίζει προς την πλευρά των Ελλήνων φιλάθλων. Στην αμέσως επόμενη φάση, ο Ρούντι τον σπρώχνει, ευστοχεί σε ένα δύσκολο καλάθι με το ένα χέρι και γυρίζει προς τον Έλληνα φόργουορντ δείχνοντας την γλώσσα του. Προφανώς είχε ξεχάσει ότι γλώσσα είχε βγάλει και στην πρώτη περίοδο του τελικού της Ευρωλίγκας, αλλά στην συνέχεια του την έκοψαν οι παίκτες του Ολυμπιακού.
Τώρα θα του δώσει ένα… τσιρότο ο Μπουρούσης. Γιατί το γράφουμε αυτό; Ένα περιστατικό στα μέσα της τελευταίας περιόδου, αντικατοπτρίζει πλήρως τη... γυναικεία προσέγγιση που έχουν σε ένα κατ’ εξοχήν ανδρικό άθλημα οι Ισπανοί.
Ο Ισπανός φυσιοθεραπευτής που καθόταν πίσω από την μπασκέτα, είχε σηκωθεί όρθιος και φώναζε σαν τρελός προς τον πάγκο της ομάδας του. Αρχικά σκεφτήκαμε ότι κάποιος παίκτης του Ορένγκα είχε πρόβλημα. Οποία… αφέλεια…
Ο τύπος ούρλιαζε στους διαιτητές φωνάζοντας «Numero cinco» και έδειχνε το χέρι του Μπουρούση. Τι ήθελε να πετύχει; Μα φυσικά την αλλαγή του Μπουρούση, ο οποίος είχε μια μικρή γρατζουνιά στον αγκώνα και σε καμία περίπτωση δεν είχε ανοιχτή πληγή, ώστε να πρέπει να γίνει αλλαγή, όπως επιτάσσουν οι κανονισμοί του μπάσκετ.
Ο Ισπανός τα κατάφερε. Ο ψηλός πήγε στον πάγκο βρίζοντας τον και ο φυσιοθεραπευτής κούρνιαξε μέσα στην καρέκλα του. Όταν ο Μπουρούσης του γύρισε την πλάτη, γύρισε προς έναν συμπατριώτη του και χαμογέλασε γεμάτος (ψευτική) υπερηφάνεια.
Αυτοί είναι οι Ισπανοί, αλλά εμείς ως Έλληνες δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε άλλο μαζί τους. Όπως είχαμε τονίσει χθες οι παίκτες ήταν αποφασισμένοι να μιλήσουν με έργα και όχι με λόγια. Το πέτυχαν και είμαστε απόλυτα περήφανοι γι’ αυτούς…
apo to contra.gr