Το κείμενο γράφτηκε από τον Borja Barba, για το ισπανικό σάιτ Diarios de Futbol. Εχει τίτλο «Η επιρροή του ηγέτη».
«Φωνάζει, χειρονομεί, μιλάει με τον διαιτητή, γυρίζει προς τον πάγκο της ομάδας του και προσπαθεί να κάνει τον προπονητή του να εισπράξει όλα όσα ο ίδιος βλέπει από την προνομιακή του θέση μέσα στο χορτάρι. Το παιχνίδι κινείται γύρω του. Δεν αφήνει να ξεφύγει τίποτα, ούτε η παραμικρή λεπτομέρεια. Οι συμπαίκτες του κάνουν αυτό που ο ίδιος θέλει και όποτε το θέλει. Αλλά όχι μόνο αυτό. Παίζει επίσης με τον αντίπαλο, αλλάζει το ρυθμό του όπως τον συμφέρει, τον καθυστερεί, συζητάει… Τα πάντα κινούνται όπως η μπαγκέτα του δείχνει. Συμπεριλαμβανομένου και του διαιτητή. Ακόμα και ο κόσμος που στοιβάζεται στις κερκίδες. Είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης.
Ο Γιώργος Καραγκούνης (Πύργος, Ελλάδα, 1977) είναι 35 χρονών, κατάφερε το θαύμα του 2004 και πάνω απ’ όλα έχει περάσει πολύ ποδόσφαιρο κάτω από τη μύτη του. Τόση μπάλα που του επιτρέπεται να έχει την πολυτέλεια να ηγείται της εθνικής ομάδας της πατρίδας του όταν η φυσική του κατάσταση, ποτέ δεν ήταν εξαιρετική, οδηγείται ήδη σε μία αναπόφευκτη φθορά.
Αυτό το βράδυ, στη Βαρσοβία, στο εναρκτήριο παιχνίδι του Euro, όταν σχεδόν όλος ο κόσμος πίστευε, άγνωστο γιατί, σε μία καθαρή νίκη της οικοδέσποινας Πολωνίας, ο «γέρο» Γιώργος αποφάσισε να βγάλει το μάνουαλ, να το ανοίξει στο κεφάλαιο «Σώζω ομάδες σε κατάσταση ναυαγίου» και να βάλει την Ελλάδα στο στόμα όλης της Ευρώπης, αυτή τη φορά για καλό σκοπό. Ηταν μια ισοπαλία 1-1, τίποτα σκανδαλώδες ούτε λαμπερό. Αλλά ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα (που δεν παύει να έχει αξία, δεδομένης της ισορροπίας που προβλέπεται στη 2η θέση του ομίλου), η αίσθηση που αφήνει το ελληνικό συγκρότημα είναι πολύ διαφορετική από αυτό που μάντευε κανείς πριν το αρχικό σφύριγμα.
Ο Καραγκούνης έχασε ένα πέναλτι. Δεν το εκτέλεσε άσχημα, αλλά ο Τιτόν κατάλαβε τις προθέσεις του. Δεν είναι αρκετό ώστε να μουτζουρώσει την απόδοσή του. Χειρίστηκε το παιχνίδι όπως τον βόλευε και με μαεστρία αξιοποίησε τα πενιχρά μέσα της ομάδας του. Στα 35 του ήταν ξανά, για μία ακόμα φορά, ο καλύτερος της Ελλάδας. Ο ηγέτης που όλο το γκρουπ χρειάζεται. Και ο μύθος του κάθε μέρα μεγαλώνει λίγο περισσότερο».
Τα σχόλια αναγνωστών, Ισπανών, είναι σχεδόν όλα αποθεωτικά. Μάλλον αυτοί δεν βλέπουν μπάλα, και βλέπουμε εμείς, οι Ελληνάρες. Που μας ενοχλεί ο Καραγκούνης γιατί κάνει ό,τι περνά από το χέρι του και από τα πόδια του για να υπερασπιστεί το εθνόσημο, την Εθνική, τη μεγάλη του αγάπη. Μας ενοχλεί γιατί «βουτάει, διαμαρτύρεται, φωνάζει, περπατάει» και «άντε μωρέ με τον κωλόγερο, τον βάζελο». Εχετε δίκιο, έτσι είναι.