Η θαρραλέα Εθνική πάτησε το παρκέ του Μπερσί άρτια προετοιμασμένη, έπαιξε μία άμυνα της κολάσεως που έκανε τη ζωή των πρωταθλητών Κόσμου αβίωτη, παρουσιάστηκε πνευματικά έτοιμη για την πρόκληση,
αλλά όχι, δεν πήρε τα πάντα από τους πάντες.
Χρειαζόταν καλύτερη επίδοση στο αμυντικό ριμπάουντ, απ’ όπου ξεκίνησε η αιμορραγία όταν όλα πήγαιναν πρίμα. Χρειαζόταν να βάλει 10-11 τρίποντα στα 22 που επιχείρησε και όχι μόνο 6.
Χρειαζόταν το σκοράρισμα του Παπαγιάννη (που έμεινε άποντος) και του Μήτογλου (που σκόραρε μόνο στο πρώτο δίλεπτο).
Χρειαζόταν να πάρει ανάσες από τον πάγκο για να ισοσκελίσει τους 32 πόντους που πέτυχε το second unit των Γερμανών. Χρειαζόταν καλύτερη δημιουργία και μεγάλα σουτ για να ξεκλειδώσει την προσαρμοσμένη πάνω στον Γιάννη άμυνα.
Χρειαζόταν κάποιον παλαβό τύπου Λαρεντζάκη να έρθει από το πουθενά και να γίνει X factor.
Δεν είχε τίποτε από τα παραπάνω και μολαταύτα έπεσε μαχόμενη και αποχώρησε από το γήπεδο σκασμένη από τη στενοχώρια. Λες και είχε ηττηθεί από κανέναν παρακατιανό ή έστω ισάξιο.
Ο Νίκος Παπαδογιάννης έζησε από κοντά την Ολυμπιακή περιπέτεια της «επίσημης αγαπημένης» και επιχειρεί έναν πρώτο απολογισμό από τα ορεινά του Μπερσί.
www.gazzetta.gr