Εθνική Ελλάδος μπάσκετ

[Maximilien]

θυμασαι ποιος παιχτακος ηταν αυτος που ειχε υψος 1,65 και επαιζε νβα?

Εκτός και αν λές τον παικταρά των Χώκς του Ντομινίκ, τον Spud Webb.
Αυτός ήταν πιο καλός και κάρφωνε σαν μπούσταρος.
1.66-1.68 περίπου.

 

[Αγράμματος]

Καλή επιτυχία στην Εθνική μας στο Παρίσι, μετά από την δυνατή χρονιά από Παναθηναικό και Ολυμπιακό μάλλον ήρθε η ώρα και για κάποιο τρόπαιο από την Εθνική μας !!

 

[ΑΝΤΖΕΛΟ]

Κωλομπαραδες Κροάτες φαγανε τις μάπες ειδικά σαριτς

 

[Zebu]

Κωλομπαραδες Κροάτες φαγανε τις μάπες ειδικά σαριτς

Μην βριζεις. Ποσες φορες θα το πουμε δηλαδη;

 

[ΑΝΤΖΕΛΟ]

Μην βριζεις. Ποσες φορες θα το πουμε δηλαδη;

Τι τσιμπησες?

 

[Zebu]

Τι τσιμπησες?

Ενα κρουασαν.

 

[ΑΝΤΖΕΛΟ]

Ενα κρουασαν.

Μη σε πειράξει

 

[pastelios]

Ο Τάιρον Μπογκς πρέπει να είναι ο πιο κοντός παίκτης που εμφανίστηκε ποτέ στο ΝΒΑ. Καλος παίκτης όμως.
Ο Γκάλης ήταν και αλτικός ,για αυτό και έβαζε 30 πόντους με ελάχιστα τρίποντα και μακρινά σουτ. Έκανε drive και έπαιρνε φάουλ από τους ψηλούς.
Αυτή και η η μεγάλη του διαφορά από όλους τους άλλους γκαρντ της εποχής του. Μόνο αυτός και λιγότερο ο Ντράζεν έπαιζε με διείσδυση αντί να σουτάρει από μακριά. Μύθος!

ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Σαμπονις σε ερωτηση για τον Γκαλη ειπε '' αν ο Γκαλης θελει να βαλει την μπαλα στο καλαθι θα την βαλει ΟΠΟΙΟΣ και αν ειναι ο αντιπαλος'' ο Γκαλης για τα τριποντα ελεγε οτι δεν του πολυ αρεσουν(αν και ειχε πολυ κακα ποσοστα) και οτι ηθελε να μπουκαρει μεσα στους ψιλους το γουσταρε αυτο!!!

 

[pastelios]

Στην περίπτωση του Γκάλη ίσως έχουμε έναν από τους κορυφαίους πιο επιδραστικους αθλητές στο άθλημα της χώρας τους...εξού και το περιβόητο "γκαλοσημο" έννοια που επινοήθηκε για τους μεταγενέστερους ...ουσιαστικά Σπανούλης Διαμαντίδης Παπαλουκάς και ΣΙΑ έχουν κατά καιρούς παραδεχτεί ότι το κίνητρο τους ως μικρά παιδιά ήταν το 1987 η κούπα και ο Γκάλης....και οι νεότεροι από τους προαναφερθέντες κ.οκ.... το ίδιο και με τους Γιουγκοσλάβους μετά τους Τσοσιτς Νταλιμπαγκιτς και ΣΙΑ ήρθαν ο Ντράζεν ο Κούκοτς ο Πασπαλιε ο Βράνκοβιτς ο Ράτζα ,ο Ντίβατς και ΣΙΑ...( Τώρα σε αυτήν την φουρνιά μπορούμε να αναφέρουμε καμία 20 ρια ακόμα για πλάκα)

που για εμενα το 1987 ηταν ειναι και θα ειναι(εκτος και αν ξερω΄γω παρουμε κανα μουντιαλ στο ποδοσφαιρο) η πιο μεγαλη επιτυχια στον Ελληνικο αθλητισμο!!!...Γιατι??...γιατι μια ομαδα ανυπαρκτη στον μπασκετικο χαρτη.....κερδισε σε αυτο το τουρνουα 2 φορες την Γιουγκοσλαβια(ΕΝΩΜΕΝΗ) και φυσικα την Σοβιετικη ενωση.....βελτε στο μυαλο σας να κερδισεις ενα τουρνουα που στον ημιτελικο κερδισες την Αργεντινη του Μαραντονα(Πετροβιτς) και στον τελικο την Βραζιλια(που τοτε ηταν και οι 2 στα πολυ πανω τους) και ολα αυτα με σχεδον ερασιτεχνες παιχτες!!!!!!!!

 

[Nubic]

Eίσαι πολύ ρομαντικός, έχεις πλάσει αυτό το σενάριο στο κεφάλι σου.

Δε θα στο χαλάσω ,αν καμιά φορά θελήσεις ψάξτο μόνος σου.

 

[Nubic]

Εκτός και αν λές τον παικταρά των Χώκς του Ντομινίκ, τον Spud Webb.
Αυτός ήταν πιο καλός και κάρφωνε σαν μπούσταρος.
1.66-1.68 περίπου.

Αυτός πρέπει να ήταν που κέρδισε το διαγωνισμό καρφωμάτων. Θα έκαναν καριέρα αυτοί στο ΝΒΑ σήμερα; Δε νομιζω.

 

[pastelios]

Eίσαι πολύ ρομαντικός, έχεις πλάσει αυτό το σενάριο στο κεφάλι σου.

Δε θα στο χαλάσω ,αν καμιά φορά θελήσεις ψάξτο μόνος σου.

δεν ξερω αν το εγραψες για εμενα ουτε αν ειμαι ρομαντικος....η δικια σου γνωμη ???

 

[Nubic]

Το 1987 δεν είναι ακριβώς η ρομαντική ιστορία που το απόλυτο outsider παίρνει την κούπα. Αυτό το σενάριο ταιριάζει περισσότερο στο ευρωπαϊκό του 2004.

Το 1987 ήταν το αποτέλεσμα που είχε ξεκινήσει από το 1984 να γυμναστούν καλύτερα οι παίκτες της Εθνικής, να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί. Το 1986 παίξαμε στο Παγκόσμιο όπου περάσαμε και την πρώτη φάση. Εντάξει μετά χάναμε συνέχεια.

Από τους παίκτες της Εθνικής Γκάλης, Γιαννάκης, Φασούλας, Χριστοδούλου ήταν ήδη γνωστοί στην Ευρώπη. Οι υπόλοιποι με εξαίρεση Φιλίππου που τραυματίστηκε και Ανδρίτσο ήταν για να κουβαλάνε τα μπετά στην οικοδομή. Αν παρατηρήσεις όταν ο Καμπούρης ετοιμάζεται να εκτελέσει τις τελευταίες βολές ο Ιωάννου σκύβει και κοιτάζει από την άλλη γιατί είναι σίγουρος θα τις χάσει. Όλοι το παραδέχτηκαν μετά ότι τους φάνηκε αδιανόητο ο Καμπούρης να βάλει 2 συνεχόμενες βολές. Ήταν η αύρα του νικητή, όχι το ανύπαρκτο ταλέντο του συγκεκριμένου.

Από τη Σοβιετική Ένωση στον πρώτο αγώνα χάσαμε και στον τελικό το πήραμε στο τέλος. Αντίστοιχα η Γιουγκοσλαβία έχασε τον πρώτο αγώνα από τη Σοβιετική Ένωση.
Επίσης αν ήταν ο Πέτροβιτς ο Μαραντόνα, ο Μάτζικ και ο Τζόρνταν το 1987 ποιοι ήταν, ο Βούδας και ο Αλλάχ; Οι καλύτεροι παίκτες με ακομη πιο μεγάλη διαφορά τότε ήταν οι Αμερικάνοι που δεν είχαν ξεκινήσει να στέλνουν τους NBAers σε διεθνείς διοργανώσεις.

Για να μην παρεξηγούμαστε: Τεράστια ,αδιανόητη επιτυχία το 1987. Χωρίς πάγκο με κάτι σούργελα όπως Καμπούρης, Ιωάννου ,Σταυρόπουλος στον πάγκο (τον Καρατζά δεν τον βάζω καν) κάναμε νίκες με Ιταλία, Γιουγκοσλαβία, Σοβιετική Ένωση ,ούτε στα όνειρά τους δεν τα είχαν δει αυτά οι παίκτες, πόσο δε οι φίλαθλοι.
Πιο μεγάλη έκπληξη όμως το 2004. Μιλάμε για κάτι κατσαπλιάδες ,στην καλύτερη περίπτωση μέτριους παίκτες που τους θεωρούσαν φαβορί για την τελευταία θέση μετά την ξεφτίλα του 1994 και κέρδισαν τη Γαλλία του Ζιντάν, την Τσεχία του Νέντβεντ, δύο φορές Πορτογαλία μέσα στην έδρα της, πήραν ισοπαλία με Ισπανία. Αν σκεφτείς τις ισορροπίες δυνάμεων ,αυτά δε γίνονται ούτε στις ταινίες.

 

[CLOSER822]

Κωλομπαραδες Κροάτες φαγανε τις μάπες ειδικά σαριτς

ειχαν κατεβασει τα αντερα τους και την ειδαν ροκυ...φυσικο επακολουθο να τους μπαουλιασουν ,ειδικα ο ενας εκανε το πτωμα κανα πενταλεπτο,σα χαρτι επεσε απο τη μπεκρα..παλι καλα που τους γλυτωσαν οι σεκιουριτι!

 

[james tiberius kirk]

παιδια τα γραφω εδω να τα δειτε ολοι...ο Γκαλης στην Αμερικη ειχε 27.5 ποντους μεσο ορο...ο τοτε προπονητης τον σελτικςRed Auerbach
οταν μετα απο χρονια τον ρωτησαν αν εκανε ποτε λαθος στην καριερα του...ειπε οτι το πιο μεγαλο λαθος ειναι που δεν υπεγραψα τον Γκαλη!!!!!!!!!!! ψαξτε να δειτε ποιος ειναι ο Red Auerbach.....εκαναν καριερες στο ΝΒΑ παιχτακια τυπου στοκτον και τζεισον κιντ !!!..τυποι σαν τον μακ χειλ και τον μπιλ λαιμπιρ....εχετε δει παιχτη 1.83 να εχει ποσοστα πανω απο 60%???...μην το κουραζουμε αλλα με τον ΝΙΚ ηταν ειναι και θα ειναι για παντα ο νο1 λευκος ανθρωπος που κρατησε μπαλα μπασκετ!!!!!!!!!!....αλλαξε οοολο το ευρωπαικο μπασκετ γιατι εψαχναν αμυνες για να τον σταματησουν( ο ομπραντοβιτς το εχει πει οχι εγω) και η συνεχεια αυτη ειναι αυτο που βλεπουμε τωρα!!!!!!! ΤΙ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ Ο ΘΕΟΣ?????????????

Αρχιδιές καμαρωτές για να νιώσουμε καλύτερα επειδή ο άνθρωπος κατάγεται απ' την Ελλάδα. Το Μ.Ο. που αναφέρεις τον είχε στο NCAA. Στο κολλεγιακό πρωτάθλημα δηλαδή. Δε θα μάθουμε ποτέ τι θα έκανε στο NBA!
Αλλά για να φτάσεις στο σημείο να λες ότι ο Στόκτον και ο Κιντ ήταν "παικτάκια", ή είσαι ο φανατικότερος οπαδός του Γκάλη στον πλανήτη, ή είσαι άσχετος από μπάσκετ!

 

[πολυζωης]

Αρχιδιές καμαρωτές για να νιώσουμε καλύτερα επειδή ο άνθρωπος κατάγεται απ' την Ελλάδα. Το Μ.Ο. που αναφέρεις τον είχε στο NCAA. Στο κολλεγιακό πρωτάθλημα δηλαδή. Δε θα μάθουμε ποτέ τι θα έκανε στο NBA!
Αλλά για να φτάσεις στο σημείο να λες ότι ο Στόκτον και ο Κιντ ήταν "παικτάκια", ή είσαι ο φανατικότερος οπαδός του Γκάλη στον πλανήτη, ή είσαι άσχετος από μπάσκετ!

θα τον βαλει που θα ΤΟΝ ΒΑΛΕΙ ΤΙΜΩΡΙΑ Η ΔΑΣΚΑΛΑ μην τον μαλωνεις και εσυ

 

[james tiberius kirk]

Το 1987 δεν είναι ακριβώς η ρομαντική ιστορία που το απόλυτο outsider παίρνει την κούπα. Αυτό το σενάριο ταιριάζει περισσότερο στο ευρωπαϊκό του 2004.

Το 1987 ήταν το αποτέλεσμα που είχε ξεκινήσει από το 1984 να γυμναστούν καλύτερα οι παίκτες της Εθνικής, να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί. Το 1986 παίξαμε στο Παγκόσμιο όπου περάσαμε και την πρώτη φάση. Εντάξει μετά χάναμε συνέχεια.

Από τους παίκτες της Εθνικής Γκάλης, Γιαννάκης, Φασούλας, Χριστοδούλου ήταν ήδη γνωστοί στην Ευρώπη. Οι υπόλοιποι με εξαίρεση Φιλίππου που τραυματίστηκε και Ανδρίτσο ήταν για να κουβαλάνε τα μπετά στην οικοδομή. Αν παρατηρήσεις όταν ο Καμπούρης ετοιμάζεται να εκτελέσει τις τελευταίες βολές ο Ιωάννου σκύβει και κοιτάζει από την άλλη γιατί είναι σίγουρος θα τις χάσει. Όλοι το παραδέχτηκαν μετά ότι τους φάνηκε αδιανόητο ο Καμπούρης να βάλει 2 συνεχόμενες βολές. Ήταν η αύρα του νικητή, όχι το ανύπαρκτο ταλέντο του συγκεκριμένου.

Από τη Σοβιετική Ένωση στον πρώτο αγώνα χάσαμε και στον τελικό το πήραμε στο τέλος. Αντίστοιχα η Γιουγκοσλαβία έχασε τον πρώτο αγώνα από τη Σοβιετική Ένωση.
Επίσης αν ήταν ο Πέτροβιτς ο Μαραντόνα, ο Μάτζικ και ο Τζόρνταν το 1987 ποιοι ήταν, ο Βούδας και ο Αλλάχ; Οι καλύτεροι παίκτες με ακομη πιο μεγάλη διαφορά τότε ήταν οι Αμερικάνοι που δεν είχαν ξεκινήσει να στέλνουν τους NBAers σε διεθνείς διοργανώσεις.

Για να μην παρεξηγούμαστε: Τεράστια ,αδιανόητη επιτυχία το 1987. Χωρίς πάγκο με κάτι σούργελα όπως Καμπούρης, Ιωάννου ,Σταυρόπουλος στον πάγκο (τον Καρατζά δεν τον βάζω καν) κάναμε νίκες με Ιταλία, Γιουγκοσλαβία, Σοβιετική Ένωση ,ούτε στα όνειρά τους δεν τα είχαν δει αυτά οι παίκτες, πόσο δε οι φίλαθλοι.
Πιο μεγάλη έκπληξη όμως το 2004. Μιλάμε για κάτι κατσαπλιάδες ,στην καλύτερη περίπτωση μέτριους παίκτες που τους θεωρούσαν φαβορί για την τελευταία θέση μετά την ξεφτίλα του 1994 και κέρδισαν τη Γαλλία του Ζιντάν, την Τσεχία του Νέντβεντ, δύο φορές Πορτογαλία μέσα στην έδρα της, πήραν ισοπαλία με Ισπανία. Αν σκεφτείς τις ισορροπίες δυνάμεων ,αυτά δε γίνονται ούτε στις ταινίες.

Συμφωνώ με όσα γράφεις, αν και το ποδόσφαιρο δεν είναι ο τομέας μου.
Το "κατόρθωμα" του 1987 δεν ήταν τόσο μεγάλη έκπληξη όχι μόνο λόγω σωστής προετοιμασίας και μιας καλής τετράδας παικτών. Ήταν και η έδρα που "έδειχνε" απ' την αρχή που θα πάει το πράγμα.
Θα μεταφέρω μόνο την κουβέντα του Αλεξάντερ Γκομέλσκι μετά τον τελικό:
"Και με τη Μαυριτανία να παίζαμε απόψε, θα χάναμε".

 

[digger]

Οι Αντεντοκούμποι Κώστας-Θανάσης αν και εκτός ομάδας, όπως και οι πολλοί άλλοι με τα άσπρα μπλουζάκια συμπαράσταση και πανηγυρισμοί με την ομάδα. Το κωλόπαιδο Σλούκας είναι όμως διακοπές οεο

 

[alvanos]

Δλδ αν βαλουμε στη θεση του γκαλη οποιονδηποτε αλλο λευκο μαυρο η μπλε (εκτος τζορνταν) θα πηγαινε τον αρη στα φαιναλ φορ με τους ιδιους συμπαικτες κ θα εβαζε κ τους ιδιους ποντους;;θα επαιρνε ενα χρυσο κ ενα ασημενιο με την ιδια εθνικη;;θα ηταν πρωτος σκορερ εβερ σε ευρωπαικο κ φαιναλ φορ;(τον περασαν προσφατα μονο που η αναλογια ποντων/ματς ειναι χαωδης υπερ του)
Θυμαμαι απο τα τοτε χρονια που συνεχιζετε κ ακομα στους τωρα νεους μια μεριδα κ καλα «ψαγμενων»οτι εγω βλεπω νβα κ δεν συγκρινονται οι παικτες που παιζουν εκει....λες κ εμεις δεν βλεπαμε η παιζαμε μπασκετ.
Επρεπε να ηταν ενωμενη η γιουγκοσλαβια στη βαρκελωνη κ να επαιζαν κ καμμια 10αρια φορες εναντιον ,της οντως φοβερης αμερικανικης φουρνιας για να τελειωνει το αφηγημα......και κοιτα συμπτωση οι 2 καλυτεροι παιχτες στο νβα τα τελευταια χρονια ειναι πλαβι )
Ο γκαλης στα ντουζενια του δεν σταματιοταν μαγκες...κ αν προσθεσεις κ τον αντικτυπο στην κοινωνια μονο ο ντιεγκο ειχε αντιστοιχο,στην αργεντινη κ στη νοτια ιταλια.

 

[damiano17]

Το 1987 δεν είναι ακριβώς η ρομαντική ιστορία που το απόλυτο outsider παίρνει την κούπα. Αυτό το σενάριο ταιριάζει περισσότερο στο ευρωπαϊκό του 2004.

Το 1987 ήταν το αποτέλεσμα που είχε ξεκινήσει από το 1984 να γυμναστούν καλύτερα οι παίκτες της Εθνικής, να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί. Το 1986 παίξαμε στο Παγκόσμιο όπου περάσαμε και την πρώτη φάση. Εντάξει μετά χάναμε συνέχεια.

Από τους παίκτες της Εθνικής Γκάλης, Γιαννάκης, Φασούλας, Χριστοδούλου ήταν ήδη γνωστοί στην Ευρώπη. Οι υπόλοιποι με εξαίρεση Φιλίππου που τραυματίστηκε και Ανδρίτσο ήταν για να κουβαλάνε τα μπετά στην οικοδομή. Αν παρατηρήσεις όταν ο Καμπούρης ετοιμάζεται να εκτελέσει τις τελευταίες βολές ο Ιωάννου σκύβει και κοιτάζει από την άλλη γιατί είναι σίγουρος θα τις χάσει. Όλοι το παραδέχτηκαν μετά ότι τους φάνηκε αδιανόητο ο Καμπούρης να βάλει 2 συνεχόμενες βολές. Ήταν η αύρα του νικητή, όχι το ανύπαρκτο ταλέντο του συγκεκριμένου.

Από τη Σοβιετική Ένωση στον πρώτο αγώνα χάσαμε και στον τελικό το πήραμε στο τέλος. Αντίστοιχα η Γιουγκοσλαβία έχασε τον πρώτο αγώνα από τη Σοβιετική Ένωση.
Επίσης αν ήταν ο Πέτροβιτς ο Μαραντόνα, ο Μάτζικ και ο Τζόρνταν το 1987 ποιοι ήταν, ο Βούδας και ο Αλλάχ; Οι καλύτεροι παίκτες με ακομη πιο μεγάλη διαφορά τότε ήταν οι Αμερικάνοι που δεν είχαν ξεκινήσει να στέλνουν τους NBAers σε διεθνείς διοργανώσεις.

Για να μην παρεξηγούμαστε: Τεράστια ,αδιανόητη επιτυχία το 1987. Χωρίς πάγκο με κάτι σούργελα όπως Καμπούρης, Ιωάννου ,Σταυρόπουλος στον πάγκο (τον Καρατζά δεν τον βάζω καν) κάναμε νίκες με Ιταλία, Γιουγκοσλαβία, Σοβιετική Ένωση ,ούτε στα όνειρά τους δεν τα είχαν δει αυτά οι παίκτες, πόσο δε οι φίλαθλοι.
Πιο μεγάλη έκπληξη όμως το 2004. Μιλάμε για κάτι κατσαπλιάδες ,στην καλύτερη περίπτωση μέτριους παίκτες που τους θεωρούσαν φαβορί για την τελευταία θέση μετά την ξεφτίλα του 1994 και κέρδισαν τη Γαλλία του Ζιντάν, την Τσεχία του Νέντβεντ, δύο φορές Πορτογαλία μέσα στην έδρα της, πήραν ισοπαλία με Ισπανία. Αν σκεφτείς τις ισορροπίες δυνάμεων ,αυτά δε γίνονται ούτε στις ταινίες.

Εδώ όμως αδικείς πολύ τους παίκτες του 2004. Το ότι ο Έλληνας ποδοσφαιριστής δεν είχε αναγνωριστεί ακόμα ευρωπαϊκά, δε σημαίνει ότι ήταν μέτριοι. Παικταράδες είχαμε. Σκέψου μόνο πως στάθηκε ο Καραγκούνης στα τελειώματά του στην Πρεμιερ. Τι έκανε ο Τσάρτας/Τσιάρτας στη Σεβίλη. Ο Ζήκος ήταν βασικός σε ομάδα που πήγε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ εκείνη τη χρονιά και δεν χώρεσε στην εθνική. Είχαμε τουλάχιστον άλλα 3 ισάξια αμυντικά χαφ.

Επίσης στις 2 επιτυχίες πρέπει να συνυπολογίσουμε και τις διαφορές των 2 σπορ. Στο μπάσκετ δε μπορείς να "κλέψεις" παιχνίδια. Ειδικά συνεχόμενα. Πρέπει να ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ τον αντίπαλο σου. Δεν έχει 1-0. Όλοι πίσω και αν κάτσει ένα γκόλ, γίναμε. Αλλιώς πέναλτι και ότι βγει.

Στο μπάσκετ πρέπει να παίξεις τον άλλο στα ίσια. Δεν είναι τυχαίο ότι στις 2 μεγαλύτερες νίκες μας (τελικός 87, ημιτελικός 2006) ρίξαμε εκατοστάρες. Για αυτό θεωρώ και εγώ το 87 μεγαλύτερη επιτυχία. Γιατί οι παίκτες δεν μπορούσαν να κρύψουν τις τεχνικές/αθλητικές αδυναμίες τους μέσω της τακτικής. Έπρεπε να υπερβούν εαυτούς.

Αλλά συμφωνώ, η 5αδα του 87 ήταν άκρως ανταγωνιστική! Γκάλης, Γιαννάκης θα έπαιζαν σε οποιαδήποτε ομάδα του τουρνουά . Αλλά από την άλλη , Γιουγκοσλαβία και Σοβιετική Ένωση ήταν σαφώς ανώτεροι αντίπαλοι από οποιονδήποτε παίξαμε το 2004. Μόνο η Γαλλία θα μπορούσε ίσως να συγκριθεί μαζί τους