τις προάλλες, πάω βόλτα σε γνωστό κόκκινο τετράγωνο σε Ευρωπαϊκή πόλη. Αρχίζω την βόλτα/τσάρκα, δλδ την περιήγηση μέσα στα πολυώροφα σπίτια, όπου κάθε δωμάτιο είναι και πουτάνα. Κάποια στιγμή πέφτω πάνω σε έναν άγγελο δίμετρο. Love on first site!!!! Εσύ δεν την γλιτώνεις με τίποτα, λέω από μέσα μου. Απίστευτος μούνος, από αυτούς που λες, τι σκατά γυρεύει αυτό το άτομο εδώ πέρα? Πως και δεν την έχει τσιμπήσει κανένας ακόμη για μόνιμη και εξαρτημένη εργασία?
Ρωτάω λοιπόν, πόσα μάρκα θέλει το κορίτσι. Μου απαντάει η Monika (το όνομά της), 30 μάρκα για τσιμπουκάκι και ελεύθερα πιασίματα, 50 μάρκα για τσιμπούκι, γαμήσι, ελεύθερα πιασίματα και ολόγυμνη. Απαντώ, τίποτα καλύτερο δεν έχει? Μου λέει 100 μάρκα για μία ώρα. Επανέρχομαι, τίποτα καλύτερο? Μου λέει, πρότεινε εσύ. Της απαντώ 300 μάρκα, δύο ώρες, όσες φορές αντέξω, all included. Απαντά, ΟΚ, τα λεφτά μπροστά, της λέω και εγώ...μισά μπροστά, μισά στο τέλος. Κλείνουμε το deal, μπαίνω μέσα και πέρασα απίστευτα. Πριν φύγω πήρα και τηλεφωνάκι, όχι για αγαπούλες, αλλά για να την κλείνω έξω από το αχούρι που δουλεύει. Σήμερα, μαθαίνω μέσω SMS ότι η πτήση μου έχει καθυστέρηση (αθάνατη Luftwaffe, απεργούν οι συνδικαλιστές και ενημερώνει το κοινό μέσω SMS για καθυστερήσεις!), στέλνω μηνυματάκι στην Monika ότι έχω ελεύθερο χρόνο, κλείνουμε ραντεβουδάκι στο hotel απέναντι από την στρατιωτική βάση...ε συγγνώμη αεροδρόμιο εννοούσα, και έπαιξε ένα τρίωρο ματσάκι για 400 μάρκα. Περιελάμβανε τα πάντα η συνάντηση, μέχρι επιλογή από πέδιλα/γόβες για να φοράει στις διάφορες φάσεις είχε φέρει μαζί της, έφερε και και τα αγαπημένα μου burgers από το αγαπημένο μου meatpackers restaurant και πέρασα πάλι αλοιφή.