Στις περισσότερες των περιπτώσεων, όχι όλες, οι άνθρωποι μεταναστεύουν στο εξωτερικό εξ' ανάγκης και όχι εξ' επιλογής. Το εγχείρημα ομως για όλους ( πλην λίγων εξαιρέσεων ) μόνο "ρόδινο" τουλάχιστον αρχικά δεν είναι.
Ανήκω στους δεύτερους ( τους εξ' επιλογής ), μια και εργάστηκα στο εξωτερικό για 16 συνολικά χρόνια σε πολλές χώρες σε όλο το κόσμο.
Θα ήθελα λοιπόν να προσθέσω κάτι στη κουβέντα γιατί σε πολλές περιπτώσεις ο με τανάστης θα νοιώσει το κοκταίηλ συναισθημάτων που ο κύριος Richter προκαλούσε στο περίφημο πείραμά του που παρακάτω θα περιγράψω σύντομα.
Πιο συγκεκριμένα. Κατά τη διάρκεια μιας βάναυσης μελέτης στο Χάρβαρντ τη δεκαετία του 1950, o Dr. Curt Richter τοποθέτησε αρουραίους σε μια λίμνη νερού για να ελέγξει πόσο καιρό μπορούσαν να επιπλεύσουν στο νερό.
Κατά μέσο όρο θα τα παρατούσαν και θα βυθίζονταν μετά από 15 λεπτά.
Αλλά ακριβώς πριν τα παρατήσουν λόγω εξάντλησης, οι ερευνητές τα έβγαζαν, τα στέγνωναν, τα άφηναν να ξεκουραστούν για λίγα λεπτά - και τα ξαναέβαζαν για δεύτερο γύρο.
Εχει ενδιαφέρον να δεί κανείς, σε αυτή τη δεύτερη προσπάθεια - πόσο καιρό θα κρατούσαν;
Θυμηθείτε - μόλις πριν από λίγα λεπτά είχαν κολυμπήσει μέχρι την πλήρη αποτυχία...
Πόσο καιρό πιστεύετε;;
Άλλα 15 λεπτά;
10 λεπτά?
5 λεπτά?
Οχι! Και η απάντηση εκπλήσει. Αντεχαν
60 ώρες!
Σωστά! 60 ώρες κολύμπι.
Κάποιοι θα βιαστούν να επικαλεσθούν τον Νιτσε "Οτι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό".
Ομως στην επανάληψη του οι συνθήκες του πειράματος δεν ήταν πανομοιότηπες με την πρώτη φορά. Υπήρχε μια σημαντική διαφορά. Και αυτή ήταν η πίστη.
Εφόσον οι αρουραίοι ΠΙΣΤΕΥΑΝ ότι τελικά θα σωθούν, θα μπορούσαν να σπρώξουν το σώμα τους πέρα από αυτό που προηγουμένως θεωρούσαν αδύνατο και εγκατέλειπαν.
Αν λοιπόν η ελπίδα μπορεί να κάνει τους εξαντλημένους αρουραίους να κολυμπήσουν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, τι θα μπορούσε να κάνει για εμάς η πίστη στον εαυτό σας και τις ικανότητές μας;
Θυμηθείτε τι είστε ικανοί. Θυμηθείτε γιατί είστε εκεί που είστε.
Μπορείτε να συνεχίσετε ακόμα και αν νιώθετε ότι κουράστηκατε & φτασατε στα όρια σας.
Μην τα παρατάς οταν εξαντλείσαι. Ξεκουράσου. Αναδιπλώσου. Και συνέχισε να "κολυμπάς".
Προσωπικά είχα καταλήξει, με βάση δικά μου εμπειρικά προσωπικά βιώματα, να πιστεύω ότι ο άντρας είναι οτι βαθύτερα και ανεπιτήδευτα ΠΙΣΤΕΥΕΙ για τον εαυτό του ότι είναι. Γιατί τον εαυτό του δεν μπορεί να τον κοροιδέψει κανείς.
Και όταν το "πεζοδρόμιο" των δικών μου εμπειρικών βιωμάτων, συναντά την επιστήμη της ψυχολογίας, τα συμπεράσματα είναι ασφαλή.
Εχει μια ωραία ηλιόλουστη μέρα σήμερα έξω, οτι πρέπει για φρεσκάρισμα του κεφαλιού μας.
Καλή συνέχεια.