Επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα

[skaska]

Όμορφα...
αν είναι να ξεκινήσει νέος εμφύλιος, τουλάχιστο υποσχεθείτε ότι αυτή τη φορά θα αλληλοεξοντωθείτε οριστικα.
By the way: Παπαζόλη στα τελευταία posts έχεις αμολήσει μαργαριτάρια  

 

[Macheath]

Όμορφα...
αν είναι να ξεκινήσει νέος εμφύλιος, τουλάχιστο υποσχεθείτε ότι αυτή τη φορά θα αλληλοεξοντωθείτε οριστικα.
By the way: Παπαζόλη στα τελευταία posts έχεις αμολήσει μαργαριτάρια  

εσύ θα είσαι στη μέση; 

 

[easyrider77]

Στο ποστ για την υφαλοκρηπίδα απανταω σ αυτο το ποστ.

και συ θα χάσεις πιθανότατα την υφαλοκρηπίδα.

απ' ότι είδα κι απ' το επόμενο ποστ σου (για την υφαλοκρηπίδα), κάπου μπερδεύεσαι...

εγώ μίλησα για τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου και την επ' αυτού αμφισβήτηση των τούρκων.
εδώ η ελλάδα δεν προτείνει Χάγη.
λέει δεν υπάρχει διαφορά...
και σηκώνει τα μπλε πουλιά ν' αναχαιτίσουν τα κόκκινα...

εδώ τι γίνεται;;;

Για τον εναεριο χωρο εχεις δικιο, για την ελλαδα δεν υπαρχει θεμα προς επιλυση.
Υπαρχει καθαρη παραβιαση του εναεριου χωρου. Δε βλεπω να διαφωνουμε σ αυτο.

 

[rafman]

Όμορφα...
αν είναι να ξεκινήσει νέος εμφύλιος, τουλάχιστο υποσχεθείτε ότι αυτή τη φορά θα αλληλοεξοντωθείτε οριστικα.
By the way: Παπαζόλη στα τελευταία posts έχεις αμολήσει μαργαριτάρια  

Καλως και τον ΣΚΑΣΚΟΥΛΗ  

είναι μαργαριταρένιος ο ΖΟΛΗΣ

 

[memosan]

η εξουσία προϋπήρχε της ψήφου.
η εξουσία κατ' αρχάς υπάρχει de facto.
η 4η αυγούστου και η 21η απριλίου δεν είχαν ψήφο είχαν εξουσία.

αχαχαχαχαχα να σου πω,

αμα τελικα κατελαμβανε το ΚΚΕ την εξουσια(με τα οπλα) θα ητανε παλι ΧΟΥΝΤΑ ή τοτε θα το λεγατε επανασταση?

Ειστε οτι πιο φασιστικο και γλοιωδες υπαρχει! (οχι εσυ προσωπικα, οι ΚΚΕδες γενικοτερα)

 

είναι μαργαριταρένιος ο ΖΟΛΗΣ

 

[Macheath]

Στο ποστ για την υφαλοκρηπίδα απανταω σ αυτο το ποστ.





Για τον εναεριο χωρο εχεις δικιο, για την ελλαδα δεν υπαρχει θεμα προς επιλυση.
Υπαρχει καθαρη παραβιαση του εναεριου χωρου. Δε βλεπω να διαφωνουμε σ αυτο.

τι εννοείς να διαφωνούμε; εσύ κι εγώ;

ελλάδα - τουρκία διαφωνούν και δεν έχουν τρόπο να το λύσουν...

εσύ κι εγώ θα το λύναμε, υποθέτω...

 

[skaska]

εσύ θα είσαι στη μέση; 

Θα προτιμούσα να παρακολουθώ εξ αποστάσεως...

 

Θα προτιμούσα να παρακολουθώ εξ αποστάσεως...

Εχούνε γνώση οι φύλακες!!!

 

[rafman]

Εχούνε γνώση οι φύλακες!!!

και οι φυλακές!!!  

 

[aigeas]

Μπορείς να μας παραπέμψεις κάπου να μάθουμε αυτά τα ωραία πράγματα.

Η μόνη ''προδοσία'' κατακριταία κ αισζρή από ΚΚΕ ήτανε στον Βελουχιώτη κ πάλι όχι κάρφωμα απλά στέρυση γης κ ύδωρ.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ «Κ»ΚΕ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟ ’73 ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ

Κάθε χρόνο μπροστά στο Πολυτεχνείο συντελείται ένα έγκλημα. Συνειδητά παραποιείται ένα μέρος της ιστορίας του λαού μας και αλλοιώνεται η μνήμη του. Όλοι αυτοί που μίσησαν βαθιά το Πολυτεχνείο, σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα πάνω στην πεσμένη του πόρτα. Όλοι αυτοί που φοβήθηκαν το λαϊκό ξεσηκωμό, σήμερα υποκρίνονται τους εμπνευστές και καθοδηγητές του.
Μα πάνω απ’ όλους χειρότεροι είναι οι ηγέτες του «Κ»ΚΕ. Γιατί είναι αυτοί που ποτέ δε θέλησαν το Πολυτεχνείο. Ενώ τότε υπήρξαν οι μεγαλύτεροι εχθροί του, σήμερα είναι η μεγαλύτερη απειλή του.
Για να αποκαλύψουμε ακόμα και στο επίπεδο των αποφάσεων του «Κ»ΚΕ την αλήθεια, γιατί την πραγματικότητα την έζησαν χιλιάδες άνθρωποι που είναι αδιάψευστοι μάρτυρες, θα χρησιμοποιήσουμε ένα επίσημο ντοκουμέντο της ηγεσίας του. Είναι η απόφαση της 4ης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του «Κ»ΚΕ, που έγινε τον Ιούλη του 1976 με τίτλο Έκθεση και συμπεράσματα για τα γεγονότα του Νοέμβρη 1973(Εκδόσεις Οδηγητής, Αθήνα, 1983).
Πρόκειται για μιαν απόφαση που, παρά τα ψέματα και τις διαστρεβλώσεις, ήταν υποχρεωμένη να πει μερικές μισές αλήθειες. Ο λόγος είναι ότι τα γεγονότα ήταν ακόμα νωπά στις μνήμες και η πίεση στη βάση των μελών τους για την προδοτική τους στάση μεγάλη.

Πρώτο. Οι άνθρωποι του «Κ»ΚΕ δε θέλησαν ποτέ την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Όλες οι καταλήψεις, με κυριότερες εκείνες της Νομικής Σχολής το Φλεβάρη του ’73 και αυτή του Πολυτεχνείου της Αθήνας το Νοέμβρη του 1973, έγιναν παρά τη θέλησή τους. Γράφουν: «…Φαίνετε, δηλαδή, καθαρά η σωστή, γενικά, μελέτη των συγκεκριμένων αιτημάτων που προβαλλόταν και ότι αυτά, κατά σωστό τρόπο, εντάσσονταν μέσα στα πλαίσια της πάλης για την ανατροπή της δικτατορίας. Ωστόσο, η αδυναμία της πρόβλεψης των μορφών, που μπορεί να πάρει αυτή η πάλη, υπήρχε και στην επεξεργασία και της γραμμής της ΚΝΕ. Αντίθετα, τονιζόταν και μάλιστα έντονα (πράγμα που γενικά ήταν σωστό) ότι θα έπρεπε να αποφευχθούν οι περιπτώσεις ξεκομμένων ενεργειών του φοιτητικού κινήματος -και ειδικά με τη μορφή της κατάληψης κτιρίων- κάτω από την επίδραση των αυθόρμητων στοιχείων. Αυτό όμως είχε και την αρνητική του πλευρά, γιατί περιόρισε σε λειψό, καθολικά απορριπτικό προσανατολισμό την αντιμετώπισή τους. Τονιζόταν (σωστά): όχι απρογραμμάτιστες ενέργειες, όχι καταλήψεις. Φαίνετε, δηλαδή, καθαρά η σωστή, γενικά, μελέτη των συγκεκριμένων αιτημάτων που προβαλλόταν και ότι αυτά, κατά σωστό τρόπο, εντάσσονταν μέσα στα πλαίσια της πάλης για την ανατροπή της δικτατορίας. Ωστόσο, η αδυναμία της πρόβλεψης των μορφών, που μπορεί να πάρει αυτή η πάλη, υπήρχε και στην επεξεργασία και της γραμμής της ΚΝΕ. Δεν γίνονταν όμως επεξεργασία συγκεκριμένων μεθόδων για τη θετική παρέμβασή μας σε οποιαδήποτε τέτοια ξεκομμένη ενέργεια, για την εξέλιξη της μέσα στα σωστά πλαίσια της ανάπτυξης της γενικότερης αντιχουντικής πάλης…» (κεφάλαιο 2, παραγρ. 2.1, σελίδα 22).

Δεύτερο. Η κατάληψη του Πολυτεχνείου έγινε πέρα από τη θέλησή τους, πέρα από την καθοδήγησή τους. Στο ίδιο με προηγούμενα κείμενο γράφουν: «Η κατάληψη δεν έγινε άμεσα γνωστή στην καθοδήγηση του κόμματος και της ΚΝΕ. Θα αναφερθούμε πάντως εδώ στον τρόπο που αντιμετωπίστηκε, και όταν έγινε γνωστή. Γενικά, είναι γνωστό ότι ο ρόλος του κόμματος και της ΚΝΕ ήταν καθοριστικός στην εξέλιξη των γεγονότων. Οι οπαδοί και τα μέλη του κόμματος και της ΚΝΕ όχι μόνο βρέθηκαν στο κέντρο των γεγονότων, αλλά έπαιξαν και βασικό, πολλές φορές, καθοριστικά καθοδηγητικό ρόλο σε αυτά, όπως φάνηκε και από όσα ειπώθηκαν ως εδώ και να αναφερθούν και παρακάτω. Αλλά, πέρα από αυτό, πρέπει να λεχθεί ότι η κατάληψη αποτέλεσε αιφνιδιασμό για τις καθοδηγήσεις του κόμματος και της ΚΝΕ. Δεν ήσαν προετοιμασμένες να δουν τις μέθοδες παρέμβασής τους στα γεγονότα, καθώς και τις μέθοδες συντονισμού της δράσης τους. Η κομματική οργάνωση Αθήνας και το γραφείο του κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ είδαν κατ’ αρχήν την κατάληψη σα μια επικίνδυνη περιπλοκή προς την ανάπτυξη της αντιχουντικής πάλης. Η σκέψη τους ήταν κυρίως να πάρουν μέτρα για την άμεση απαγκίστρωση των φοιτητών από το Πολυτεχνείο και για εξέλιξη της εκδήλωσης σε αντιδικτατορικές διαδηλώσεις προς μία η περισσότερες κατευθύνσεις. Πιο συγκεκριμένα: Το Γραφείο Κλιμακίου της Κεντρικής Επιτροπής είχε δει την ανάπτυξη των αγώνων των φοιτητών, των εργαζομένων. Για εκδηλώσεις όμως σαν κι αυτές δεν είχε προβληματιστεί- "για αγώνα σε τέτοια έκταση δεν υπήρχε ούτε καν σκέψη". Είχε μόνο προγραμματιστεί, μαζί με την ΚΝΕ, μία δημόσια εκδήλωση για το Γληνό στις αρχές Δεκεμβρίου. "Τα γεγονότα μας έπιασαν απαράσκευους και μην προβλέποντας την έκταση τους". Το Γραφείο Κλιμακίου όχι μόνο δεν πρόβλεψε τα συγκεκριμένα γεγονότα, αλλά ούτε μπόρεσε να τα παρακολουθήσει (και φυσικά, πολύ περισσότερο, να τα καθοδηγήσει) δεν ήξερε ούτε στην πορεία τους την έκταση που είχαν πάρει, αφού "ακόμα και την Παρασκευή το μεσημέρι είναι γεγονός ότι δεν πήγε το μυαλό μας πως τα γεγονότα θα έπαιρναν αυτή την εξέλιξη" (τα αποσπάσματα είναι από έκθεση, εκείνης της περιόδου, που Κλιμακίου). Το γραφείο της κομματικής οργάνωσης Αθήνας, επίσης δεν ήταν προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει τέτοια γεγονότα. Τα παρακολούθησε όμως από κοντά και προσπάθησε να κινητοποιήσει τις λαϊκές δυνάμεις. Το γραφείο του κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ έμαθε τα γεγονότα σχεδόν τυχαία την Πέμπτη το πρωί. Δεν εξασφαλίστηκε όμως άμεση επαφή ούτε με την ΚΟΑ, ούτε με το Γραφείο Κλιμακίου, ούτε με το γραφείο σπουδάζουσας της ΚΝΕ. Πρώτη του εκτίμηση ήταν ότι τα γεγονότα αποτελούν ανεύθυνη, ως ένα βαθμό, ενέργεια, έξω από τη γραμμή της οργάνωσης » (κεφάλαιο 2, παραγρ. 2.3, σελίδα 31).

Τρίτο. Από τη στιγμή που οι φοιτητές κατέλαβαν το Πολυτεχνείο, κύριο μέλημα του ψευτο»Κ»ΚΕ ήταν όχι να τη στεριώσουν, όχι να την αναπτύξουν, αλλά το πώς θα την ελέγξουν και τελικά θα τη σπάσουν. Γράφουν: «…Δύο μέλη του γραφείου κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, την Πέμπτη το πρωί, εξέτασαν τα γεγονότα επιτόπου, έκαναν τις πρώτες εκτιμήσεις και κατέληξαν σε μερικά μέτρα που έπρεπε να παρθούν. Οι εκτιμήσεις τους ήταν οι παρακάτω: η "παθητική" στάση της Αστυνομίας προβλημάτιζε. Η "κατάληψη" απ’ έξω έδινε εντύπωση, τότε ακόμα, εξτρεμισμού. Τα αριστερίστικα συνθήματα επικρατούσαν. Γίνονταν προκλήσεις σε αστυνομικούς. Οι χειρόγραφες προκηρύξεις (τρυκ κλπ) καθώς και η πολυγραφημένες, είχαν προωθημένα και αριστερίστικα συνθήματα . Ήσαν, οπωσδήποτε, πρόχειρα και πολλά αυτοσχέδια. Έτσι, εκτιμήθηκε ότι πρόκειται για μια ανεύθυνη και βιαστική κίνηση με έντονο το αριστερίστικο στοιχείο, που ήταν, ως ένα βαθμό, έξω από τη γραμμή της οργάνωσης, η οποία εκείνο τον καιρό, γενικά ήταν κατά των καταλήψεων και των βιαστικών και απρογραμμάτιστων ανοιχτών εκδηλώσεων. Η θέση αυτή, φυσικά, δεν ήταν πολύ καθαρή και επεξεργασμένη…Παίρνοντας υπόψη την κατάσταση της οργάνωσης, οι δύο καθοδηγητές της ΚΝΕ περιορίστηκαν κυρίως στο πώς θα ελεγχθεί η κατάσταση, με σκοπό την απαγκίστρωση» (σελίδα 51). Και αλλού επίσης έγραφαν: «το μεσημέρι της Παρασκευής, λίγα λεπτά πριν από τη συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής, ο τότε γραμματέας ΚΝΕ του Πολυτεχνείου συναντά μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής και του ανακοινώνει ότι λίγο πριν η καθοδήγηση του έβαλε ζήτημα για το πώς θα κατορθώσουν να φύγουν από το Πολυτεχνείο» (κεφάλαιο 3, παραγρ. 3.2,σελίδα 39).

Τέταρτο. Παρά τα αντίθετα σημερινά τους λόγια, προσπάθησαν με κάθε τρόπο να περιορίσουν το περιεχόμενο της λαϊκής εξέγερσης. Θέλησαν να κόψουν τον ευρύ πολιτικό του χαρακτήρα, επιδίωξαν να εμποδίσουν τους φοιτητές να ενωθούν με τον λαό και να αποδυναμώσουν έτσι τη βάση του αγώνα με την προβολή αποκλειστικά φοιτητικών αιτημάτων. Κι ενώ στην πραγματικότητα προωθούσαν αποκλειστικά φοιτητικά αιτήματα, στο κείμενό τους δειλά - δειλά προσπαθούν να μετριάσουν αυτό το γεγονός. «Το απόγευμα της Πέμπτης φτάνει στους συνδικαλιστές μια γραμμή που ζητούσε να ρίχνονται βασικά φοιτητικά αιτήματα, η οποία δεν “πιάνει” ούτε στα μέλη μας. Και όπου την υπερασπίστηκαν έτσι απόλυτα ζημίωσε. Και είχε σαν αποτέλεσμα ορισμένα στελέχη της Α/Ε να αποτύχουν στις εκλογές των γενικών συνελεύσεων. Το βράδυ της Πέμπτης ρίχνεται το σύνθημα "Απεργία Γενική", που υποστηρίχθηκε και υποβοηθήθηκε από τον Ρήγα Φεραίο και τους αριστεριστές. Πολλοί Κνίτες, και από αυτούς που συμμετείχαν σε καθοδηγητικά όργανα, το υιοθέτησαν αργότερα, για να το εγκαταλείψουν όλοι την Παρασκευή το πρωί, αν και, παρόλα αυτά, το σύνθημα επανήλθε και αργότερα. Από την Παρασκευή το πρωί μπαίνει ακόμα μεγαλύτερη πειθαρχία, τα συνθήματα γίνονται πιο σωστά. Γενικότερα, στο θέμα των συνθημάτων παρουσιάστηκαν σοβαρές αδυναμίες, στις οποίες θα αναφερθούμε παρακάτω πιο συγκεκριμένα. Από την νύχτα της Πέμπτης γίνονται γενικές συνελεύσεις, που εκλέγουν άμεσα νέα Συντονιστική Επιτροπή γιατί αμφισβητούνταν η εγκυρότητα της πρώτης, επειδή δεν είχε εκλεγεί στη διάρκεια των γεγονότων. Η κάποια ταλάντευσή μας, η κάπως μονοκόμματη προβολή, επί ένα διάστημα της γραμμής για τα φοιτητικά μόνον αιτήματα και μια ορισμένη αδράνεια, επειδή έλειπε η ενιαία καθοδήγηση, δεν μας επέτρεψαν να επιλέξουμε την πλειοψηφία στη νέα Συντονιστική Επιτροπή από οπαδούς ΚΝΕ-Α/Ε. Οι εκλογές ευνοούν το Ρήγα Φεραίο και τους αριστεριστές. Από τα 32 μέλη της τα 7 είναι της Α/Ε, 8 του Ρήγα Φεραίου, 3 με 4 αριστεριστές οργανωμένοι και άλλοι διαφόρων τάσεων, βασικά αριστεριστές, ανοργάνωτοι. Υπήρχαν επίσης 2 εκπρόσωποι της "εργατικής συνέλευσης"…» (κεφάλαιο 3, παραγρ. 3.1, σελίδα 37).

Πέμπτο. Προσπάθησαν με τον αισχρότερο τρόπο να κατασυκοφαντήσουν αυτούς που πραγματικά έκαναν το Πολυτεχνείο. Έτσι στο όργανο τους Πανσπουδαστική Νο 8, που κυκλοφόρησε το Γενάρη-Φλεβάρη του ’74, δημοσιεύουν κείμενο υπογράφοντας ψεύτικα σα Συντονιστική Επιτροπή, όπου θρασύτατα έγραφαν: «καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλλη-Καραγιαννοπούλου». Οι «προβοκάτορες» ήταν 1000 περίπου φοιτητές που κατέβηκαν μετά την συνέλευση της Νομικής και μπήκαν στο Πολυτεχνείο γιατί είχαν μάθει ότι κάτι συνέβαινε. Είναι αυτοί μαζί με άλλους που άρχισαν τον νεραντζοπόλεμο με τους μπάτσους. Η Πανσπουδαστική Νο 8 παρουσιάζεται στο site της Κίνησης μας.

Όμως το ψέμα έχει σύντομο τέλος. Η αλήθεια πάντα επικρατεί.

Μετά την πτώση της φασιστικής δικτατορίας η πραγματική Συντονιστική Επιτροπή σε ανακοίνωσή της στις 28-9-74 ξεκαθαρίζει ότι «οι διαδηλωτές στο Πολυτεχνείο αποτέλεσαν πόλο συσπείρωσης και αγωνιστικότητας ολοένα και περισσότερων φοιτητών και εργαζομένων. Η αγωνιστικότητα και ο όγκος τους οδήγησαν στην κατάληψη».
Μπροστά στην κατακραυγή των φοιτητών, η ΚΝΕ στη συνέχεια μουρμούραγε ότι δεν εννοούσε τους φοιτητές που ξεκίνησαν την κατάληψη του Πολυτεχνείου, αλλά κάποιους άλλους, πραγματικά αγνώστους. Και αυτό το ψέμα όμως γρήγορα έγινε φύλλο και φτερό. Έτσι, στην Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής τους που αναφέραμε προηγουμένως, αναγκάζονται να ανασκευάσουν την «Πανσπουδαστική» Νο 8 και να αναφέρουν ότι δεν υπήρχε κανένα προβοκατόρικο σχέδιο. «Δεν μπορεί επίσης να υποστηριχθεί ότι υπήρξε μελετημένο σχέδιο (προβοκάτσια) της αντίδρασης για να εξωθήσει σε μια τέτοια μορφή και να πετύχει ορισμένους σκοπούς» (σελίδα 31).
Επειδή τα χρόνια όμως περνούν, οι ηγέτες του νομίζουν ότι η μνήμη των αγωνιστών και του λαού έχει αδυνατίσει. Έτσι, για να αποκρύψουν και αυτές τις μισές αλήθειες, σε μεταγενέστερη έκδοση του κειμένου της 4ης ολομέλειας του 1976 έχουν περικόψει τα περισσότερα από τα αποσπάσματα στα οποία αναφερθήκαμε. Επίσης τελευταία αρνούνται ότι υπάρχει Πανσπουδαστική Νο 8 που έγραψε αυτά τα πράγματα. Έτσι αναδεικνύονται λοιπόν και ψεύτες και απατεώνες και ωμοί πλαστογράφοι και σκευωροί. Άλλωστε, υπάρχει μεγαλύτερη πλαστογραφία από το να διαστρεβλώνει και να πολεμάει κανείς τους στόχους της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μιλώντας στο όνομα αυτής της εξέγερσης; Μπορεί ποτέ να είναι εκφραστής της δημοκρατίας ο υπερασπιστής της εισβολής στην Τσεχοσλοβακία και στο Αφγανιστάν, ο υπερασπιστής της δικτατορίας Γιαρουζέλσκι, ο υπερασπιστής της γενοκτονίας των Βόσνιων, ο αντισημίτης υπερασπιστής του ισλαμοφασισμού; Το λιγότερο που μπορεί να κάνει ένα τέτοιο τέρας είναι να κρύβει και να πλαστογραφεί κείμενα.

 

[Macheath]

αχαχαχαχαχα να σου πω,

αμα τελικα κατελαμβανε το ΚΚΕ την εξουσια(με τα οπλα) θα ητανε παλι ΧΟΥΝΤΑ ή τοτε θα το λεγατε επανασταση?

Ειστε οτι πιο φασιστικο και γλοιωδες υπαρχει! (οχι εσυ προσωπικα, οι ΚΚΕδες γενικοτερα)

το κακό σε συζητήσεις σαν τη σημερινή είναι ότι όταν υπάρχει διαφωνία σε πολιτικές θέσεις, προκύπτει και διαφωνία στη λογική.

κι αρχίζω να βαριέμαι...

ας κάνω μια προσπάθεια ακόμη...

αντιλαμβάνεσαι γιατί υποστηρίζω
ότι ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΔΥΟ ΕΞΟΥΣΙΕΣ στον εμφύλιο,
όπως και στην κατοχή (τότε υπήρχαν περισσότερες μάλλον);

αν δεν υπάρχει συμφωνία στη λογική ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν έχει νόημα η συζήτηση...

 

και οι φυλακές!!!    

Βία στην βία της εξουσίας( )!!! 

 

[skaska]

Είναι γεγονός ότι δε γουστάρω τη δεξιά. Κατά τον ίδιο όμως ακριβώς τρόπο, δε γουστάρω ούτε την καθεστωτική αριστερά. Προτιμώ να μη σκέφτομαι καν τί θα είχε συμβεί σε ενδεχόμενη νίκη του δημοκρατικού στρατού στον εμφύλιο...

Φυσικά βέβαια αυτό το ενδεχόμενο δεν υπήρχε καν. Όσο ηλίθιο ήταν από την πλευρά των κομμουνιστών να μπουν σε αυτήν την ιστορία, άλλο τόσο ηλίθιο είναι από τους δεξιούς να θεωρούν εαυτούς νικητές και τους προκατόχους τους ήρωες, από τη στιγμή που η έκβαση είχε αποφασιστεί στη Γιάλτα...

 

[Macheath]

Θα προτιμούσα να παρακολουθώ εξ αποστάσεως...

αν συνέβαινε το μπαμ θα ήταν μάλλον δύσκολο...

 

[aigeas]

τι εννοείς να διαφωνούμε; εσύ κι εγώ;

ελλάδα - τουρκία διαφωνούν και δεν έχουν τρόπο να το λύσουν...

εσύ κι εγώ θα το λύναμε, υποθέτω...

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ φ. 8»

Η προβοκάτσια ζει!



ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

1. / 2. 


Μεθεόρτια Πολυτεχνείου και αναστήθηκε η θεωρία των προβοκατόρων που δήθεν το οργάνωσαν στις πλάτες των αθώων φοιτητών και η ΚΝΕ ξαναθυμάται την αμαρτωλή "Πανσπουδαστική φ. 8". Την καλύτερη απάντηση δίνει ένα αδημοσίευτο εσωτερικό ντοκουμέντο του ΚΚΕ.

Ο φετινός 31ος εορτασμός του «Πολυτεχνείου» σημαδεύτηκε από δυο σημαντικά πολιτικά εγχειρήματα. Στο πρώτο δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα, εφόσον αφορούσε προσωπικότητες με εξέχουσα θέση στην πολιτική σκηνή. Μιλάμε για τις γνωστές αναφορές στο σκασιαρχείο του Κώστα Καραμανλή τις μέρες του Νοέμβρη του 1973 από τον κ. Τζουμάκα και την επίσημη εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ, με την οποία επιχειρήθηκε -κάπως άγαρμπα- η μετατόπιση της εξέγερσης στο «μεσαίο χώρο».

Το δεύτερο, όμως, εγχείρημα παρέμεινε ασχολίαστο, αν και δεν έχει λιγότερο ενδιαφέρον και οπωσδήποτε είναι ενδεικτικό του πνεύματος των καιρών. Αναφερόμαστε στην πρωτοφανή πρωτοβουλία της ΚΝΕ να προβάλει στο κεντρικό της ταμπλό για το Πολυτεχνείο το πασίγνωστο φύλλο 8 της παράνομης «Πανσπουδαστικής» (Γενάρης 1974), στο οποίο δημοσιεύεται πλαστό κείμενο δήθεν της Συντονιστικής Επιτροπής, όπου καταγγέλλεται η εξέγερση ως έργο 350 προβοκατόρων του Ρουφογάλλη, δηλαδή της χουντικής ΚΥΠ, και συκοφαντείται ως χαφιές ο φοιτητής Διονύσης Μαυρογένης (στέλεχος του ΕΚΚΕ και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της κατάληψης).

Η υπόθεση είναι γνωστή, και έχει αποτελέσει επί τρεις δεκαετίες προπαγανδιστικό χαρτί στα χέρια όσων ήθελαν να επικρίνουν το ΚΚΕ για την επιφυλακτική στάση του απέναντι στο αυθόρμητο ξέσπασμα εκείνων των ημερών. Μέχρι σήμερα, όμως, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουν κάνει σαφές ότι δεν θεωρούν έγκυρη αυτή την ανάλυση, χωρίς βέβαια να αποκηρύξουν ανοιχτά το δελτίο αυτό της παράνομης «ΑντιΕΦΕΕ». Η επίσημη κομματική ιστορία -χωρίς να ξεχνά τους προβοκάτορες- δεν τους δίνει το πάνω χέρι στην εξέλιξη των γεγονότων. Αλλά έρχεται σήμερα η νεολαία του κόμματος να κάνει σημαία της αυτή την παραχάραξη των πραγματικών γεγονότων. Και αν τότε, σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας, μπορεί κανείς να βρει ελαφρυντικά γι’ αυτή τη συκοφαντία, η επάνοδος σήμερα στην ίδια επιχειρηματολογία, μετά από τόσες αναλύσεις, καταγραφές και ιστορικές αναμνήσεις, είναι τουλάχιστον ακατανόητη.

Οι ερμηνείες που μπορεί να δοθούν σ’ αυτή την πολιτική παλινδρόμηση είναι πολλές. Ισως είναι προάγγελος κάποιων μεταβολών στο εσωτερικό του κόμματος. Ισως απλώς η πίεση τόσων χρόνων -με την προπαγανδιστική χρήση αυτού του κειμένου από τους πολιτικούς αντιπάλους του ΚΚΕ- να οδήγησε κάποια στελέχη της σημερινής νεολαίας του κόμματος να «αντεπιτεθεί» στους αριστεριστές, υιοθετώντας εκ των υστέρων το σκληρό κομματικό κείμενο.

Ο,τι και να συμβαίνει, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται για τυχαίο γεγονός, διότι η προβολή της «Πανσπουδαστικής φ.8» παρέμεινε μέχρι τέλους του εορτασμού στο ταμπλό της ΚΝΕ, παρά τις διαμαρτυρίες κάποιων περαστικών που κατάγγειλαν το γεγονός στους παρευρισκόμενους εκπροσώπους της οργάνωσης. Οπως, μάλιστα, προκύπτει και από άλλα δημοσιεύματα, το κείμενο αυτό διαβάστηκε και ως «ντοκουμέντο» σε φοιτητικoύς χώρους από εκπροσώπους της ΚΝΕ (βλ. πχ «Απογευματινή», 17.11.04).

Η αναβίωση αυτού του πλαστού κειμένου ολοκληρώνεται με την κυκλοφορία από το περιοδικό «Μετρό» της ταινίας «Εδώ Πολυτεχνείο!» του Δημήτρη Μακρή, όπου περιλαμβάνονται τέσσερα κομμάτια από τη δήθεν «ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής». Ενα από τα κομμάτια αυτά είναι το γνωστό περί «προβοκατόρων της ΚΥΠ», το οποίο εμφανίζεται να το απαγγέλλει μέλος της Συντονιστικής. Και ο μεν δημιουργός της ταινίας δεν μπορεί να έχει καμιά ευθύνη, διότι την σκηνοθέτησε στην Ιταλία πριν πέσει η χούντα και είναι φυσικό να παρασυρθεί από την «Πανσπουδαστική φ. 8» και να μην φανταστεί ότι έγινε νόθευση τέτοιας μορφής σε επίσημο έντυπο της Αντίστασης.

Επειδή, όμως, η ταινία κυκλοφόρησε μαζί με το περιοδικό και έγινε ανάρπαστη, ίσως θα ήταν χρήσιμο να περιληφθεί στο προσεχές τεύχος του «Μετρό» κάποια σχετική αναφορά, για να μην παραπλανηθούν οι καλόπιστοι θεατές της.

Το κείμενο-ντοκουμέντο

Δεν υπάρχει λόγος να ανασκευάσουμε εμείς για πολλοστή φορά το πλαστό κείμενο. Φιλοξενούμε όμως σήμερα ένα πολύ σημαντικό ντοκουμέντο γι’ αυτή την υπόθεση. Πρόκειται για την έκθεση που συνέταξε προς την καθοδήγηση του ΚΚΕ το Νοέμβριο του 1975 ο Γιάννης Γρηγορόπουλος, φοιτητής τότε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, μέλος της ΑντιΕΦΕΕ, με σημαντική συμβολή στο αντιδικτατορικό κίνημα και την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Ο κ. Γρηγορόπουλος ήταν εκπρόσωπος της σχολής του στην πρώτη Συντονιστική Επιτροπή και στη συνέχεια ήταν στη θέση του συντονιστή, έως το μεσημέρι της Παρασκευής, με ιδιαίτερη ευθύνη στο χώρο του ραδιοφωνικού πομπού, την εκπόνηση των κειμένων και των συνθημάτων. Με δική του επιλογή αποφεύγει τη συμμετοχή στις κατ’ έτος παρουσιάσεις των «πρωταγωνιστών της εξέγερσης» από τον Τύπο και την τηλεόραση.

Η σημασία του κειμένου που δημοσιεύουμε έγκειται καταρχήν στο γεγονός ότι, αντίθετα από τις μαρτυρίες που έχουν δημοσιευτεί μέχρι σήμερα, το κείμενο αυτό έχει γραφτεί πολύ κοντά στα γεγονότα (άρχισε να συντάσσεται τον Αύγουστο του 1974). Τα άλλα κείμενα που έχουν γραφεί την πρώτη περίοδο (1974-1976) είχαν έστω και έμμεσα προπαγανδιστικό χαρακτήρα ή τουλάχιστον επιχειρούσαν να τεκμηριώσουν τις ιδιαίτερες πολιτικές απόψεις οργανώσεων και προσώπων. Ομως αυτό ήταν εσωτερικό κείμενο του ΚΚΕ και γι’ αυτό διακρίνεται από την ευθύτητα της επικοινωνίας μεταξύ μελών του ίδιου πολιτικού φορέα.

Η σοβαρότητα του κειμένου αποδεικνύεται από το γεγονός ότι αυτούσια αποσπάσματά του περιλήφθηκαν στην επίσημη «Εκθεση για τα γεγονότα του Νοέμβρη 1973» που εγκρίθηκαν στην 4η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Ιούλιος 1976). Βέβαια δεν περιλήφθηκαν αυτά που δημοσιεύουμε στη συνέχεια.

Στην υπόθεση της «Πανσπουδαστικής φ. 8» αναφέρεται το κεφάλαιο με τον τίτλο «Ορισμένα σοβαρά θέματα – εκτιμήσεις» και τον υπότιτλο «Το ζήτημα της ύπαρξης ή όχι οργανωμένου σχεδίου. Εκτίμηση των θέσεων και του ρόλου των προοδευτικών και των αντιδραστικών δυνάμεων. Ύπαρξη προβοκατόρων και ρόλος τους».

Αντιγράφουμε το σχετικό απόσπασμα:

«Καταρχήν είναι δυνατόν να εκτιμηθεί με σιγουριά ότι τα γεγονότα σε καμιά περίπτωση δεν ήταν οργανωμένα - οργανωμένα με την έννοια ότι η κατάληψη και η εξέλιξή της έγινε με βάση κάποιο σχέδιο, που είχε κάποιος επεξεργαστεί από τα πριν. Από την πλευρά των προοδευτικών δυνάμεων αυτό είναι καθαρό. Καμιά πολιτική δύναμη δεν πήρε την ευθύνη ότι είχε 'σχεδιάσει' το Πολυτεχνείο. Άλλωστε αυτό έγινε φανερό και από τη συγκεκριμένη παρουσία και δράση όλων των οργανωμένων δυνάμεων στη διάρκεια της κατάληψης. Το ίδιο ισχύει και για τις διάφορες άλλες μορφές οργάνωσης των φοιτητών (Επιτροπές Αγώνα, ΦΕΑ, Τοπικοί Σύλλογοι, κλπ). Από την πλευρά των αντιδραστικών δυνάμεων θα μπορούσε να πει κανείς -εξετάζοντας μόνο τα φαινόμενα- και με βάση τη μετέπειτα εξέλιξη της 25ης Νοεμβρίου, ότι πιθανόν το Πολυτεχνείο να 'δημιουργήθηκε' σκόπιμα για την ανατροπή του Παπαδόπουλου, από εχθρικές γι’ αυτόν και την πολιτική του δυνάμεις της χούντας. Σε αυτή την ανάλυση συνηγορεί και η ύπαρξη -πραγματικά- πολλών προβοκατόρων σε όλη τη διάρκεια των γεγονότων. Μια τέτοια άποψη βλέπουμε να υποστηρίζεται από την Α.Ο. (σ.σ. «αναθεωρητική ομάδα», δηλαδή το ΚΚΕ εσωτερικού, κατά την τότε ορολογία του ΚΚΕ) με τη δήλωση του Χ. Δρακόπουλου για την κατάληψη αργά την Τετάρτη το βράδυ: 'Η εξέλιξη στον τόπο μας έχει περιέλθει σε λεπτό σημείο. Παράλληλα στο ευρύτατο δημοκρατικό ενωτικό κίνημα που αξιώνει την είσοδο στη δημοκρατική ομαλότητα, σκοτεινές δυνάμεις εργάζονται για να φράξουν το δρόμο προς την κατεύθυνση αυτή και οργανώνουν προκλήσεις για να δικαιολογήσουν την επιβολή στρατοκρατικών μέτρων…' Η ίδια όμως η άποψη υποστηρίζεται και στην 'ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου' που δημοσιεύει η παράνομη 'Πανσπουδαστική' φύλλο 8. Η ανακοίνωση αυτή ουσιαστικά εκφράζει τις δικές μας απόψεις γιατί δεν έχει ρωτηθεί για τη σύνταξή της κανένα μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής (ούτε καν τα μέλη της ΑντιΕΦΕΕ): 'Καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχεδίου των Ρουφογάλλη - Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικανικής CIA, με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας, γελοία και αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράσαμε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις. Για να μπορέσουν έτσι να απομονώσουν το κίνημά μας και την εκδήλωσή μας του Πολυτεχνείου από το σύνολο του λαού και της νεολαίας. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας (και με τη βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης που δεν έχει τη συμπαράσταση του λαού, να χρησιμοποιήσουν το χιλιοτριμμένο πρόσχημα του 'επαπειλούμενου κοινωνικού καθεστώτος' για να δικαιολογήσουν την επαναφορά του στρατιωτικού νόμου και το δυνάμωμα της αιματηρής τρομοκρατίας. Ενέργειες που οι Αμερικανοί, η CIA και η χούντα είχαν από καιρό πάρει την απόφαση να επιβάλουν ύστερα από την παταγώδη αποτυχία της χουντομαρκεζίνικης προσπάθειας καθήλωσης και εκτόνωσης της λαϊκής πάλης…'

Η παραπάνω όμως άποψη δεν μπορεί να αντέξει σε σοβαρή κριτική αν ληφθούν υπόψη οι συγκεκριμένες συνθήκες της εποχής εκείνης, η εξάρτηση της χούντας από τους Αμερικανούς, οι κίνδυνοι που εγκυμονούσε μια τέτοια αντιμετώπιση για το ίδιο το καθεστώς της υποτέλειας στη χώρα μας, πράγμα που το ήξεραν και το έτρεμαν περισσότερο απ' όλα όλοι οι κύκλοι της αντίδρασης. Μ' αυτό το πρίσμα βλέποντας τα πράγματα, θα ήταν παράλογο να προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν μια φοιτητική εξέγερση -που η πιο πιθανή της εξέλιξη στις τότε συνθήκες ήταν να πάρει μεγαλύτερη έκταση και να γίνει υπόθεση όλου του λαού- για να επιφέρουν ορισμένες αλλαγές στην ηγεσία και την πολιτική της χούντας. Η αντίδραση έχει βαθιά συναίσθηση της δύναμης του λαϊκού κινήματος από τους μακροχρόνιους αγώνες του λαού μας και ξέρει ότι ένα τέτοιο σχέδιο θα ήταν παιχνίδι με τη φωτιά. Και παλιότερα είχαν γίνει προσπάθειες προβοκάτσιας με σκοπό την καλλιέργεια του αντικομμουνισμού και την απομόνωση της Αριστεράς (1963-1965). Προβοκάτσια όμως στο επίπεδο οργανωμένου σχεδίου σε τέτοια έκταση όπως τα γεγονότα του Πολυτεχνείου θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η αντίδραση δεν ήταν ούτε σε θέση, αλλά ούτε θα αποτολμούσε, να οργανώσει.

Βέβαια από τη στιγμή που η κατάληψη ήταν γεγονός, η αντίδραση χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που είχε (ΚΥΠ, χαφιέδες, Αστυνομία, κλπ), προσπάθησε να διαστρεβλώσει το χαρακτήρα της εξέγερσης, να χρησιμοποιήσει τα γεγονότα για να χτυπήσει το προοδευτικό κίνημα. Αυτό άλλωστε είχε γίνει και στην κατάληψη της Νομικής το Φλεβάρη του '73, όπου προβοκάτορες προκάλεσαν πανικό, με αποτέλεσμα να γίνει υποχώρηση από τη μεριά μας και να εγκαταλείψουμε, αναγκαστικά, το κτίριο. Η τέτοια όμως συμπεριφορά της αντίδρασης δεν είναι και απόδειξη της ύπαρξης σχεδίου, αλλά αποτελεί μόνιμο στοιχείο, που περισσότερο έχει χαρακτήρα 'άμυνας' του αστικού κράτους οποιαδήποτε μορφή κι αν έχει στις αντίστοιχες περιόδους της ιστορίας.

Η τέτοια τοποθέτηση και ερμηνεία του θέματος επιβεβαιώνεται από την εξέλιξη των γεγονότων, που ανάγκασαν την αντίδραση να δείξει τη δύναμή της χρησιμοποιώντας το στρατό, την τελευταία της ελπίδα για να μην ξεφύγουν τα πράγματα τελείως από τον έλεγχο της. Αυτό ήταν μια σημαντική υποχώρησή της και έδειχνε το αδιέξοδο στο οποίο είχε φτάσει καθώς και το βαθμό απόγνωσης της. Στο τελευταίο αυτό, όπως φαίνεται και από τη δίκη του Πολυτεχνείου, ήταν σύμφωνοι όλοι οι παράγοντες της χούντας καθώς και η CIA που βοήθησε άμεσα στην εφαρμογή του σχεδίου 'Kεραυνός'. (Tο σχέδιο αυτό χρησιμοποιείται σαν διέξοδος τη στιγμή που τα πολιτικά όπλα για την αναχαίτιση του λαϊκού κινήματος χρεοκοπούν)».

Κριτικές παρατηρήσεις

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και το κεφάλαιο για την πολιτική και οργανωτική προετοιμασία της εξέγερσης και τις ευθύνες της ίδιας της ΑντιΕΦΕΕ και του ΚΚΕ.

«Δεν πρέπει απλά να εντοπίζουμε το πρόβλημα και την ερμηνεία του στο ότι το επίπεδο οργάνωσης δεν ανταποκρινόταν στην αγωνιστική διάθεση του λαού και σε μια ανώτερη μορφή πάλης σαν την κατάληψη είτε να ξεπερνάμε τελείως το θέμα χαρακτηρίζοντας τη λαϊκή εξέγερση 'οργανωμένο σχέδιο προβοκατόρων'. Η τέτοια αντιμετώπιση παραβλέπει την κύρια αιτία, που η κατάληψη του Πολυτεχνείου δεν εξελίχτηκε διαφορετικά, προς μια άμεσα θετική εξέλιξη για το κίνημα, δηλαδή την έλλειψη πολιτικής προετοιμασίας» (σ. 27).

«Στο ερώτημα να γίνει κατάληψη ή όχι δεν μπορέσαμε -σαν οργάνωση- ν’ απαντήσουμε θετικά ακριβώς επειδή δε βλέπαμε, για διάφορους λόγους, μια τέτοια μορφή πάλης να εντάσσεται στην πολιτική που ακολουθούσαμε τότε μέσα στο φοιτητικό κίνημα. Αλλά ούτε καθαρά αρνητική θέση πήραμε γιατί βλέπαμε -σα συνδικαλιστές της ΑντιΕΦΕΕ- να μας ξεπερνούν τα γεγονότα, να παίρνουν άλλοι την πρωτοβουλία των κινήσεων, να μην μπορούμε να επιδράσουμε ανασταλτικά πάνω στην εξέλιξη της κατάστασης. Πέρ’ απ’ αυτό, σ’ ορισμένα μέλη της ΑντιΕΦΕΕ υπήρχε διαμορφωμένη η αντίληψη ότι ήταν ώριμες οι συνθήκες για να χρησιμοποιήσουμε σα μορφή πάλης την κατάληψη, περισσότερο βέβαια σα μέσο πίεσης προς τη χούντα παρά σα μέσο για την άμεση ανατροπή της. Πάντως θα έπρεπε, όταν η κατάληψη ήταν πλέον γεγονός, να προσπαθήσουμε σαν οργάνωση να ελέγξουμε την κατάσταση μέχρι να επεξεργαστούμε την από κει και πέρα τακτική μας, άσχετα με το πώς βλέπαμε τη συγκεκριμένη μορφή πάλης να εξυπηρετεί τον αγώνα μας. Αλλά η οργάνωση αντιμετώπισε το γεγονός της κατάληψης με μια ανεξήγητη απάθεια, με πλήρη αδιαφορία. Αυτή ήταν η πρώτη ένδειξη της έλλειψης πολιτικής ετοιμότητας». (σ. 28)

«Οργανωμένες δυνάμεις της Αντί-ΕΦΕΕ υπήρχαν αρκετές. Ετσι σ’ αυτό το σημείο οποιαδήποτε ερμηνεία για τη στάση μας στη βάση οργανωτικών αδυναμιών δε στέκει. Υπήρχαν έμπειροι συνδικαλιστές, μέλη των εκλεγμένων επιτροπών των σχολών, γνωστοί σ’ όλο το φοιτητικό κόσμο, που θα μπορούσαν να επιβάλλουν τις απόψεις τους εύκολα και θα έπρεπε να καθοδηγούν προς την κατεύθυνση του ελέγχου της κατάληψης τουλάχιστον. Τελικά, αυτό που έγινε ήταν να ελεγχθεί ο χώρος του Πολυτεχνείου με την πρωτοβουλία των συνδικαλιστών μελών της ΑντιΕΦΕΕ, που αποτέλεσαν και την πλειοψηφία στην πρώτη Συντονιστική Επιτροπή. Δεν υπήρξε, όμως, καθοδήγηση, στη βάση της μόνιμης επαφής, σε κανένα ζήτημα σχεδόν και έτσι αναγκαστικά τα παραπάνω άτομα έδρασαν πρωτοβουλιακά σ’ όλη τη διάρκεια της κατάληψης. Δηλαδή τελικά δεν χρησιμοποιήθηκαν σχεδόν καθόλου οι οργανωμένες δυνάμεις που υπήρχαν μέσα στο Πολυτεχνείο, ούτε καν οι συνδικαλιστές μας που ήταν μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής» (σ.28).

«Ερμηνεύοντας αυτή τη διστακτική μας στάση απέναντι στην κατάληψη, αλλά και στην εξέλιξή της σε αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική εκδήλωση, μπορούμε να διαπιστώσουμε ένα φόβο μπροστά σε ταχύρρυθμες εξελίξεις που θα ξέφευγαν -πιθανώς- από τον έλεγχό μας και παραπέρα έναν περίεργο 'ρεαλισμό' στην τακτική μας, που φανέρωσε ότι δε βλέπαμε καθόλου στη μελλοντική μας προοπτική την ανατροπή της δικτατορίας μέσα από μορφές πάλης δυναμικής αναμέτρησης του λαού είτε αγωνιστικής του αντιπαράθεσης με ανώτερες μορφές πάλης ενάντια στη δικτατορία. (…) Αυτός ο 'ρεαλισμός' που ήταν μόνιμο στοιχείο των αναθεωρητών και της τακτικής τους σ’ ένα βαθμό υπήρχε και σε μας, όπως έδειξε η στάση μας στο Πολυτεχνείο, που δε μας άφηνε να μπούμε ενεργά στην καθοδήγηση των αγώνων που ωρίμαζαν ή τουλάχιστον να έχουμε επαναστατική επαγρύπνηση και ετοιμότητα ν’ ανταποκρινόμαστε στις απαιτήσεις του αγώνα» (σ. 31).

Από τα μικρά αυτά αποσπάσματα, που δεν καταλαμβάνουν ούτε το ένα δέκατο από τις 40 πυκνογραμμένες σελίδες της Εκθεσης του Γιάννη Γρηγορόπουλου, διαφαίνεται ο προβληματισμός των στελεχών της ΑντιΕΦΕΕ και της ΚΝΕ μετά το Πολυτεχνείο. Η θεωρία των «προβοκατόρων» και η προβολή της ως επίσημης θέσης της Συντονιστικής Επιτροπής από την 'Πανσπουδαστική φ.8' δεν είχε βέβαια καμιά σοβαρότητα για όσους έζησαν από κοντά τα γεγονότα. Η ανάσυρση του πλαστού κειμένου μετά από 30 χρόνια το μόνο που δείχνει είναι η απόσταση (χρονική αλλά και πολιτική) που έχουμε διανύσει από εκείνες τις μέρες της εξέγερσης.


(Ελευθεροτυπία, 28/11/2004)

 

[rafman]

Βία στην βία της εξουσίας( )!!! 

Βάλε το μαργαριτάρι avatar... ;)

Έτσι θα εχεις προστιθέμενη αξία  

Οι εποχές είναι ΔΥΣΚΟΛΕΣ  

 

[easyrider77]

τι εννοείς να διαφωνούμε; εσύ κι εγώ;

ελλάδα - τουρκία διαφωνούν και δεν έχουν τρόπο να το λύσουν...

εσύ κι εγώ θα το λύναμε, υποθέτω...

Ναι, συζητωντας υπαρχει και αυτη η πιθανοτητα, να διαφωνήσουμε.  

Αυτο ακριβως συζηταμε ..  

Αν δεν θιγονται εθνικης σημασιας συμφεροντα μου, σιγουρα!  

 

[aigeas]

Του  Βαγγέλη Καραμανωλάκη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009 στα «ΝΕΑ»



(Από τα πιο ενδιαφέροντα δημοσιεύματα που διάβασα τελευταία!)

 

Η ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΝ  ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ, Η  ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ  ΓΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ. Ο  ΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ,  ΑΛΛΑ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗ ΕΧΕΙ ΑΦΗΣΕΙ ΑΝΟΙΧΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Πενήντα πέντε χρόνια μετά την εκτέλεσή του, ο Νίκος Πλουμπίδης εξακολουθεί να διατηρείται ζωντανός στις μνήμες των ανθρώπων ως το θύμα μιας διπλής καταδίκης: πρώτα και κύρια ενός μισαλλόδοξου κρατικού μηχανισμού που, στο πλαίσιο μιας ψυχροπολεμικής αντικομμουνιστικής πολιτικής, τον οδήγησε στο εκτελεστικό απόσπασμα αλλά και της ηγεσίας του κόμματος του, το οποίο τον αποκήρυξε κατηγορώντας τον ως προδότη, με βάση ανύπαρκτα αποδεικτικά στοιχεία.

Και είναι κυρίως αυτή η δεύτερη καταδίκη που βρέθηκε στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης, καθώς αποτελεί μια από τις τραγικές στιγμές της ιστορίας του μεταπολεμικού ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, μια ιστορία γεμάτη λαμπρές στιγμές και παράλληλα σκοτεινά σημεία.

Ας δούμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.

Η υπόθεση

Στις 25 Νοεμβρίου 1952 ανακοινώθηκε από τις Αρχές η σύλληψη του «από οκταετίας κρυπτόμενου κομμουνιστή Νικόλαου Πλουμπίδη» . Φυματικός λόγω των κακουχιών που είχε περάσει από τα νεανικά του χρόνια, ο Πλουμπίδης ήταν γνωστός για την ακαταπόνητη δραστηριότητά του και την ικανότητά του να παραμένει ασύλληπτος. Ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ κατά τον Μεσοπόλεμο, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής (Κ.Ε.) και στη συνέχεια του Πολιτικού Γραφείου (Π.Γ.), είχε εμπλακεί ενεργά στις εσωκομματικές διαμάχες την περίοδο 1939-1942, ενώ είχε αμφισβητήσει την ορθότητα του «ανοιχτού γράμματος» του Ζαχαριάδη, τον Οκτώβριο του 1940. Από το 1946 ανέλαβε, αρχικά με τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ Χρύσα Χατζηβασιλείου και Στέργιο Αναστασιάδη και μετά το 1949 μόνος του, την καθοδήγηση της παράνομης οργάνωσης του ΚΚΕ στην Αθήνα.

Δύο ημέρες μετά τη σύλληψη, ο ραδιοσταθμός του ΚΚΕ από το Βουκουρέστι μετέδωσε ανακοίνωση της Κ.Ε., στην οποία καταγγελλόταν ο Πλουμπίδης ως «από 28ετίας πράκτορας» της Ασφάλειας και των Άγγλων, υπεύθυνος για τη σύλληψη και εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη. Η ανακοίνωση βασιζόταν σε ένα ολιγοσέλιδο πόρισμα που είχε εγκρίνει το Π.Γ. τρεις μήνες πριν από τη σύλληψη και το οποίο παρέμεινε απόρρητο έως τη δεκαετία του 1990.

Το πόρισμα, βασισμένο σε εκθέσεις μελών του κόμματος που είχαν ζητηθεί από το Π. Γ., είχε μηδενική αποδεικτική αξία. Οι εκθέσεις παρουσίαζαν ελάχιστο τεκμηριωτικό υλικό, εμπλέκοντας ασημαντολογίες για το παρελθόν με ανυπόστατες υποθέσεις. Στόχος ήταν η συνολική πολιτική και ηθική εξόντωση του Πλουμπίδη. Η κατηγορία του χαφιεδισμού ακύρωνε όλη την αγωνιστική προσφορά του, καθώς άρχιζε από την ένταξή του στο κόμμα· η φυματίωση ήταν επαγγελματική κατασκευή, η ασκητικότητα έκρυβε έναν ανήθικο άνθρωπο. Ενοχοποιούνταν για όλα τα χτυπήματα της Ασφάλειας στο παράνομο κλιμάκιο της Αθήνας μετά το 1936. Παρότι μεγάλο μέρος των κατηγοριών αφορούσε τα πρόσφατα χρόνια της παρανομίας, απουσίαζε η αναφορά σε πληροφορίες ή εκτιμήσεις που προέρχονταν από την Ελλάδα Και αυτό, παρότι από την άνοιξη του 1949 με πρωτοβουλία νεαρών Επονιτών είχε δημιουργηθεί ένα δεύτερο καθοδηγητικό κέντρο, το οποίο βρισκόταν σε απευθείας επαφή με την εξόριστη κομματική ηγεσία και του οποίου ο υπεύθυνος Σταύρος Κασιμάτης διατύπωνε αμφιβολίες για τον Πλουμπίδη και τον μηχανισμό του.

Ο Πλουμπίδης δικάστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και παρέμεινε στη φυλακή έως τις 14 Αυγούστου 1954, οπότε και εκτελέστηκε. Κατά τη διάρκεια της κράτησης και δίκης, ο Ραδιοφωνικός Σταθμός συνέχισε να μεταδίδει εκπομπές καταγγέλλοντας τον «προβοκάτορα». Αμφισβήτησε ακόμη και την εκτέλεση, λέγοντας ότι ήταν σκηνοθεσία των Αμερικανών. Το ίδιο διάστημα ο Πλουμπίδης αρνήθηκε να αποκηρύξει το ΚΚΕ, διακήρυξε τον σεβασμό στις αποφάσεις του Π.Γ. ακόμη και εάν ήταν λανθασμένες, όπως στη δική του περίπτωση, και ζήτησε την υποταγή όλων, συγγενών και φίλων, σε αυτές. Παράπεμψε, τέλος, τη δικαίωσή του σε μεταγενέστερο χρόνο, όταν το κόμμα θα επανεξέταζε την υπόθεσή του. Και ο καιρός δεν άργησε να έλθει.

Η αποκατάσταση

Το 1956, μετά την καθαίρεση του Ζαχαριάδη αποφασίστηκε η επανεξέταση της υπόθεσης από επιτροπή η οποία κατέληξε σε δυο διαφορετικά πορίσματα, τα οποία συνέκλιναν στην απαλλαγή του Πλουμπίδη, την αποκατάστασή του ως μέλος του ΚΚΕ και της Κ.Ε. και στην απόδοση ευθυνών στους Ζαχαριάδη, Μπαρτζώτα και Βλαντά. Το πρώτο πόρισμα απέδιδε ευθύνες όχι μόνο στη «ζαχαριαδική κλίκα»- όπως πρότεινε το δεύτερο το οποίο και εγκρίθηκε- αλλά και σε ολόκληρη την τότε Κεντρική Επιτροπή. Και τα δύο πορίσματα έθεταν τα προβλήματα στον στενό ορίζοντα μιας συγκεκριμένης ηγεσίας και όχι στην ευρύτητα της συγκρότησης και του τρόπου λειτουργίας ενός κομματικού μηχανισμού. Οι κυρίαρχες λογικές παρέμειναν καθώς πλέον η ζαχαριαδική ηγεσία, επωμιζόταν το σύνολο των ευθυνών. Η αποκατάσταση έγινε με μια λακωνική απόφαση της Κ.Ε. το 1958, η οποία περιελάμβανε και τους Γιώργη Σιάντο και Κώστα Καραγιώργη. Και βέβαια δεν έλαβε υπόψη τα γράμματα που ο Πλουμπίδης είχε γράψει από τη φυλακή και τα οποία για πολλά χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση παρέμειναν στα χέρια της κομματικής ηγεσίας για να δημοσιευθούν μόλις το 1997 από την οικογένειά του (ΔημοσθένηςΠαπαχρίστου, Νίκος Πλουμπίδης Ντοκουμέντα Γράμματα από τη φυλακή 1953-1954 ).

Οι επιστολές

Οι επιστολές- σημειώματα από τη φυλακή συγκροτούν μια οιονεί απολογία του Ν. Πλουμπίδη απέναντι σε μια κατηγορία που δεν γνώριζε. Στις σελίδες τους υπερασπίζεται τις αποφάσεις του, ως ανώτατο κομματικό στέλεχος, σε κρίσιμα θέματα, αναδεικνύει τις διαφοροποιήσεις του ως επιλογές που συνδέονταν με τη συγκυρία και τις διαφορετικές εφαρμογές της κομματικής γραμμής. Κάποτε διαφαίνεται η θλίψη του για τη στάση του κόμματος, άλλοτε η προσωπική πικρία και το συναίσθημα της αδικίας από τους συντρόφους του.



Συναισθήματα που εξορίζει, καθώς θεωρεί ότι συσκοτίζουν τον πολιτικό χαρακτήρα της υπόθεσης, που είναι ο κυρίαρχος. Κρατώντας εμφαντικά την πίστη του στο Π.Γ. και στο κόμμα ως βασική γραμμή άμυνας, ο Πλουμπίδης διατηρεί όλα τα δικαιώματά του για το δικαστήριο της αύριον και παράλληλα κρατά γεμάτο το κιβώτιο της δικής του πορείας.

«Μη λυπάστε, εγώ τώρα θα ησυχάσω.

Ο θάνατος είναι μια αλλαγή της ύλης.

Έτσι είναι», έγραφε στο τελευταίο γράμμα του

 

Βάλε το μαργαριτάρι avatar... ;)

Έτσι θα εχεις προστιθέμενη αξία  

Οι εποχές είναι ΔΥΣΚΟΛΕΣ  

Κ τα κελιά γεμάτα,ετσί κουφαλίτσα;;;