Δεν ηταν δυνατον να φερθεις διαφορετικα σε ενα κομμα που αιματοκυλισε την Ελλαδα.
Τα εχουμε ξαναπει.
Οταν ενα κομμα ειναι υπευθυνο για το θανατο 150.000 ανθρωπων, και δεν υπαρχει ελληνικη οικογενεια να μην θρηνει νεκρο από το μαχαιρι του κατσαπλια, οταν μαλιστα επρεπε (οπως ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ) να σταθεις στα ποδια σου μετα απο μια τετραετή καταστροφικη κατοχη, ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΣΥΜΜΟΡΙΑ μπορεις να της φερθεις.
Και παλι νωρις εληξαν οι διωξεις.
Εκτος αν ηθελες το κρατος να μην κανει τιποτα, και να τους κρεμανε στο δρομο οι συγγενεις των νεκρων.
Μεχρι και το 1965, ο Γεωργιος Παπανδρεου εστελνε εγκυκλιους στα σχολεια για την αποφυγη των κομμουνιστικων ιδεωδων. Εσυ τα βλεπεις το 2012, απο 70 χρονια αποσταση. Σκεψου λιγο εκεινους τους ανθρωπους εκεινες τις εποχες, που ζουσαν με το φοβο μην σφαχτουν ενω κοιμοντουσαν στα χωρια. Θηρια τους αποκαλουσαν, τερατα και φονιαδες. Αλλά ετσι ειναι. Η χρονικη αποσταση και η μεγαλοψυχια της δεξιας και του κεντρου, που μεσα σε μολις 25 χρονια επεβαλαν ληθη, οδηγεί σε τετοιες ερμηνειες. Ας ειναι. Δεν πειραζει. Αρκει που γλυτωσαμε.