Παράθεση για τον ισχυρισμό πως δεν υπήρχαν κομμουνισταί βαθμοφόροι στρατιωτικοί στον Ελληνικό στρατό.
Όπως βλέπουμε ο Ε. ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ διαχωρίζει τους κομμουνιστές στρατιωτικούς με τους άλλους Ελληνας στρατιώτας αίχμαλωτους.
Η ΤΥΧΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΣΜΥΡΝΗΣ
Ε. ΣΤΑΥΡΙΔΗ «ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ»
Σελ. 104, 105
Πριν κλείσωμεν τό κεφάλαιον αυτό τής μικρασιατικής εκστρατείας, θεωρούμεν αναγκαίον νά ομιλήσομεν και διά την τύχην τών κομμουνιστών στρατιωτικών, πού έμειναν είς την Σμύρνην, φοβούμενοι να έλθουν είς τήν Ελλάδα. Ασφαλώς θά ήρχοντο, έάν έγνώριζον ότι θά έγίνετο ή Έπανάστασις του 1922.
Ούτοι, μόλις είδον ότι οί εΐσελθόντες είς τήν πόλιν τής Σμύρνης Τούρκοι έκαυσαν αυτήν καί έξεδίωξαν τον ελληνικόν πληθυσμόν μαζί με τους ολίγους πολίτας κομμουνιστάς, οΐτινες καί τους περιέθαλπον, μη έχοντες που νά σταθούν καί πώς νά ζήσουν, τρέμοντες δε καί τον άφηνιασμένον τουρκικόν όχλον, έφόρεσαν τήν στρατιωτικήν των στολήν, τήν οποίαν είχαν βγάλει, προσθεσαντες κανένα παλιό πολιτικό πανταλόνι, καί έσπευσαν νά παρουσιασθούν άπ' ευθείας είς τον στρατηγόν Νουρεντΐν πασάν, όστις κατέλαβε τήν Σμύρνην. Έθεσαν δηλαδή είς ένέργειαν τό σχέδιον πού τους είχαμε είπή.
Είς τον Νουρεντίν πασάν υπέβαλον έγγραφον υπόμνημα, συντεταγμένον ελληνιστί καί συνάμα ώμίλησαν είς αυτόν καί προφορικώς, διότι τους εδέχθη.
Τόσον διά ζώσης, όσον και διά του υπομνήματος έτόνισαν ότι είναι στρατιώται του ελληνικού Στράτου, ότι είναι κομμουνισταί, ότι είργάσθησαν ντεφαιτιστικώς είς τον ελληνικόν Στρατόν του μετώπου, ανέπτυξαν τήν θεωρίαν έπί του χαρακτήρος τής μικρασιατικής εκστρατείας ώς ιμπεριαλιστικής διά λογαριασμόν τών Άγγλων καί προς περιφρούρησιν τών πετρελαίων τής Μοσούλης καί τής οδού τών Ινδιών καί κατέληξαν είς τήν παράκλησιν όπως, έφ' όσον και ή Σοβιετική Ρωσία έβοήθησε τήν Τουρκίαν κατά τον πόλεμον αυτόν καί είναι φίλη τής Τουρκίας, παραδοθούν ούτοι υπό τών τουρκικών Άρχων είς τήν έν Άγκυρα
104
σοβιετικήν πρεσβείαν, ίνα ό πρεσβευτής Άράλωφ τους έξαποστείλη είς Ρωσίαν, όπου καί επιθυμούν νά μείνουν.
Ό Νουρεντίν πασάς τού ήκουσε μετά πολλής προσοχής, διερμηνεύοντος ενός αξιωματικού ιδικού του, γνωρίζοντος άριστα τά ελληνικά προφανώς Τουρκοκρητικού. Όταν δε έτελείωσαν εκείνοι όλην αυτήν τήν έκθεσίν των, ήρώτησε :
— Αλλο τίποτε έχουν νά προσθέσουν ; (Χωρίς νά ερώτηση και άν γνωρίζουν γράμματα....).
Είς άρνητικήν άπάντησιν, είπε :
— Θά μείνουν απόψε είς τό Φρουραρχείον και αύριον θά λάβω αποφάσεις.
Ουδείς βέβαια γνωρίζει άν ό Νουρεντίν συνεβουλεύθη τήν Άγκυραν τί νά κάμη έν προκειμένω. Τήν έπομένην όμως οί κομμουνισταί στρατιωτικοί από τό Φρουραρχείον, χωρίς καμμίαν έξήγησιν, μετήχθησαν και έρρίφθησαν, μαζί με τους άλλους Ελληνας στρατιώτας αίχμαλωτούς είς τό στρατόπεδον αιχμαλώτων, άπ' όπου μετήχθησαν άργότερον είς τά βάθη τής Μικράς Ασίας μαζί με αυτούς.
Η ό Νουρεντίν ελάχιστα έννοούσεν άπό Κομμουνισμόν καί ήκουσεν όλα αυτά βερεσέ, ή έλαβε τοιαύτας οδηγίας έξ Άγκυρας. Αυτά μας είπαν μετά 1 1 μήνας, όταν τινές εκ τών αιχμαλώτων τούτων επέστρεψαν είς τήν Ελλάδα μετά την άπελευθέρωσίν των δυνάμει τής συνθήκης.
Άλλ' έάν ό Νουρεντίν πασάς δεν έγνώριζεν άπό Κομμουνισμόν ή η Άγκυρα δεν ήθελε νά κάμη έξαίρεσίν τίνα διά τους κομμουνιστάς στρατιωτικούς καί ήδιαφόρησεν, πώς νά έξηγηθή ή τελεία αδιαφορία του Ρώσου πρεσβευτού έν Άγκυρα Άράλωφ, τής σοβιετικής Κυβερνήσεως καί τής Κομμουνιστικής Διεθνούς ; Διότι τόσον οί αιχμάλωτοι αυτοί απηύθυναν έπιστολάς προς τον «σύντροφον» Άράλωφ είς τήν Άγκυραν, σταλείσας άνευ λογοκρισίας τών στρατοπέδων, με τό πολιτικον τουρκικόν ταχυδρομείον, όσον και τό κόμμα, τή είσηγήσει μου, επανειλημμένως έζήτησε τήν έπέμβασιν τής Κόμιντερν καί τής σοβιετικής Κυβερνήσεως διά του Άράλωφ προς τήν Τουρκίαν καί τήν άπόσπασιν τών αιχμαλώτων τούτων ή τήν έξακρίβωσιν τής τύχης των, διότι δέν έγνωρίζαμεν άν ήχμαλωτίσθησαν.
Είς τά έγγραφα αυτά καί τάς εκκλήσεις μας ούδεμίαν έλάβομεν άπάντησιν, ούτε καί όταν σοβιετικός απεσταλμένος έν Ελλάδι, ώς θά ίδωμεν περαιτέρω, ανέλαβε νά ένεργήση ! Πώς εξηγούν, οι καί σήμερον ακόμη κομμουνισταί, την τοιαύτην άδιαφορίαν τής σοβιετικής Κυβερνήσεως ;
«ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΑΙ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ»
Αι τότε σχέσεις Μόσχας καί Άγκυρας όχι μόνον ήσαν άρισται, αλλά καί βοήθειαν αρκετά σοβαράν είχε δώσει ή Ρωσία είς τήν Τουρκίαν είς τον πόλεμον εκείνον. Έπί πλέον ό αρμόδιος Τούρκος υπουργός των Εξωτερικών, προς τό όποιον θά έγίνοντο τά διαβήματα, ο γνωστός Τεβφήκ Ρουρδή Αράς, ήτο πρώην κομμουνιστής (!) καί μάλιστα ώς τοιούτος είχε μετάσχει του διεθνούς συνεδρίου τής Κομιντέρν, ως αντιπρόσωπος τού τουρκικού κομμουνιστικού κόμματος ! Συνεπώς, φυσικόν ήτο νά κατανοή τήν σημασίαν ενός τοιούτου σοβιετικού διαβήματος υπέρ Ελλήνων κομμουνιστών αιχμαλώτων και νά ένεργήση.
Άλλα προφανώς τοιούτον διάβημα δέν έγινεν έκ μέρους τής Ρωσίας, λόγω αδιαφορίας ! Άλλα τί ενδιαφέρον δι' ολίγους ανθρώπους
105
ήδύνατο νά έπιδείξη ή Ρωσία, έστω και κομμουνιστάς, όταν κατά εκατομμύρια εκεί οι άνθρωποι απέθνησκον της πείνης τότε και εξοντώνονται είς την Σιβηρίαν τώρα; Τοιούτοι αίσθηματισμοί, σαν τους δικούς μας, θεωρούνται εκεί ώς «μικροαστικαί προλήψεις και αδυναμίαι» ! Πρέπει προφανώς νά είναι κανείς σφαγεύς και σκληρός, ωμός, εγκληματίας, διά νά είναι ισχυρός τον χαρακτήρα ! 'Αλλ' αύτη ασφαλώς είναι άντίληψις απολίτιστων πρωτογόνων ανθρώπων, ώς είναι οί Σλαύοι.
