Η σχέση μου με την Εύα δεν κατάφερε να περάσει το σημερινό crash test.
Συναντηθήκαμε με κακή διάθεση εκείνη, με κακή διάθεση εγώ.
Είχε την ατυχή έμπνευση να σκουρύνει το δέρμα της με τεχνητά μέσα (“solarium”).
Η πάλλευκη επιδερμίδα της θυσιάστηκε στο βωμό των προτύπων ομορφιάς που επιβάλλουν νυχθημερόν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Σκούρυνε, για να τείνει προς τη Riahnna και την Beyonce.
Τα ΜΜΕ, αυτό το μόρφωμα, σφυροκοπούν αδιάκοπα τα μυαλά των ανήμπορων να αντιδράσουν ανθρωπαρίων, με αποτέλεσμα οι λευκοί να θέλουν να μαυρίσουν, οι μαύροι να ασπρίσουν, οι κοντοί να ψηλώσουν, οι ψηλοί να κοντύνουν.
Οι βυζαρούδες κρύβουν τα βυζιά τους, οι άβυζες τρέχουν να τα παραγεμίσουν με προσθετικά.
Η καριόλα η τηλεόραση, το σύγχρονο κρεβάτι του Προκρούστη.
Μπολιάζει τις μάζες με ενοχή και κόμπλεξ.
«Κατανάλωσε!»
«Υπάκουσε!»
«Ο θεός σου είναι τα λεφτά!»
Την είδα βαθειά μέσα στα μάτια.
Μου θύμισε τον Όλεγκ Μπλαχίν.
Έβαψε καροτί μια τούφα απ’ τα μαλλιά της.
Κακέκτυπο πάνκισας.
Με πεοθήλαζε και αισθανόμουν σαν να ήμουν στον κουρέα.
Η σχέση μας διήρκεσε 25 νύχτες.
Χρόνος ο πανδαμάτωρ, στο πέρασμά του όλα αλλάζουν, όλα απαλύνονται, όλα καταπραΰνονται, όλα αμβλύνονται.
Μόνο η τέχνη μπορεί να σταματήσει το διάβα του χρόνου, να αιχμαλωτίσει για πάντα μια στιγμή, μια ιδέα, μια αίσθηση.
Οι σχέσεις ξεθωριάζουν προϊόντος του χρόνου και απαιτούν ενέργεια για να διατηρηθούν.
Από σήμερα η Εύα κοσμεί το παρελθόν μου, μαζί με δεκάδες άλλα πρόσωπα της ερωτικής μου ζωής (αναφέρομαι στα πρόσωπα που θυμάμαι).
Από την Εύα απέμεινε μια μνήμη, που θα χαθεί κι αυτή, όταν το σαρκίο μου καταλήξει να είναι συνονθύλευμα λίθων και οστών.
Όλα στη ζωή έχουν ένα τέλος, καλά και κακά.