Εγώ ήξερα περίπτωση σε επαρχία του νομού Χανίων:
Υπήρχε παπάς γέρος, που κάλυπτε 6-7 χωριά.
Πέθανε. Κανείς δεν πήγαινε να τον αντικαταστήσει.
Ο Μητροπολίτης είχε "ένα γνωστό του παιδί" (δεν εννοώ κάτι πονηρό) που δούλευε πόρτα στα bar της περιοχής τα καλοκαίρια. (Γενικώς άχρηστος τύπος).
Του είπε: "Θες ρε να σε κάνω παπά ρε, να γίνεις άνθρωπος, να μην είσαι όλη σου τη ζωή χαραμοφάης?"
Ο τύπος τα σκέφτηκε και δέχτηκε.
Χειροτονήθηκε.
Ανέλαβε την περιοχή.
Εγώ τον γνώρισα κάτι καλοκαίρια σε πανηγύρια, όπου τα οργάνωνε και κονόμαγε.
Έβαζε τις γυναίκες του χωριού να ετοιμάζουν ταψιά με φαϊ "για το πανηγύρι του αγίου", μαζευόταν ο κόσμος από τα χωριά, έτρωγε,έ πινε, χόρευε κλπ, και μετά έβγαινε ο παπάς με το δίσκο και έλεγε: "Η εκκλησία έχει ανάγκες, καλά φάγατε και ήπιατε, αφήστε κάτι για την εκκλησία τώρα". Και βέβαια τα έβαζε στην τσέπη του. Ετών 40-45 όταν τον γνώρισα εγώ. Και τετράπαχος, 140 κιλά έπρεπε να ήταν.
Κυκλοφορούσε με μια παλιά μεγάλη Mercedes: