καληνυχτα αγορινα και ονειρα γλυκα θα τα ξαναπουμεδεν υπαρχει κανενα θεμα φιλε... δεν σε ξερω και δεν με ξερεις.
παω για υπνο καληνυχτα
Διπλή δολοφονία έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο
- Μέλος που άνοιξε το νήμα tramountana
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 3K
- Εμφανίσεις 66K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 4 άτομα (0 μέλη και 4 επισκέπτες)
Νίπλης
Ανώτατος
- Εγγρ.
- 4 Απρ 2013
- Μηνύματα
- 71.438
- Like
- 75.427
- Πόντοι
- 12.756
bordelomagas
Μέλος
- Εγγρ.
- 18 Οκτ 2013
- Μηνύματα
- 75
- Like
- 0
- Πόντοι
- 0
Τύπε συμφωνώ με τα παραπάνω εκτός του Χ (διότι το Χ θα επιλέξω εγώ που θα πάει)
Όπως και να έχει, αυτό που θέλω να πω είναι ότι όλα τα μέσα ανεξάρτητα με την διαδραστικότητα ξεκινούν αθώα και μετεξελίσσονται σε ένοχα με την πάροδο του χρόνου.
(π.χ Τηλεόραση, τηλεφωνία, κινητή τηλεφωνία, διαδίκτυο. κ.λ.π)
Η “αναρχικότητα” επίσης (του μέσου) δεν παίζει τον κύριο ρόλο, αν θέλουν να σε ψάξουν.
Εγώ για παράδειγμα θεωρώ ότι το κινητό τηλέφωνο (που πλέον είναι και laptop) είναι πιο Άναρχο μέσο από ένα κλασικό laptop
ακόμη και σε επίπεδο πρωτοκόλλου,χρήσης, κόμβων, και φορητότητας, και έχει μεγαλύτερη αποδοχή από τις μάζες. Επίσης συνδυάζει και το ίντερνετ τελευταία ως standard.
(αλώστε όλοι αυτοί που παρέχουν τηλεφωνία παρέχουν και internet) Όμως δεν είναι ασφαλές.
Διότι οι άνθρωποι στόχοι παρακολουθούνται ελέγχονται, και καθοδηγούνται (με & σε) όλα τα μέσα αν χρειαστεί και σε όλα τα κράτη.
Αυτό είναι το πρόβλημα.
Αν τους ενδιαφέρεις θα τα μάθουν όλα και θα ψάξουν σε όλα “τα μέσα”.
Τα βαθιά λαρύγγια του συστήματος, γνωρίζουν τα πάντα, πότε έχεις όπλο και πότε στο παίρνουν.
Αν εχεις “ιδιαίτερες προτιμήσεις” ή όχι, αν έχεις κάποιο πρόβλημα ή όχι, πότε έχεις φρουρά και πότε όχι. Σε στοχοποιούν λοιπόν, αφού έχουν καλλιεργήσει το έδαφος κατάλληλα “με τα μέσα” σε λοιδορούν, σε απαξιώνουν και αν δεν τα καταφέρουν με τα λόγια, μετά σε χτυπούν και πεθαίνεις η μένεις φυτό.
Επίσης η “πανσπερμία απόψεων” είναι μια ψευδαίσθηση και αφορά αυτούς που δεν είναι στόχοι, γιατί αν είσαι στόχος και έχεις ριζοσπαστικές απόψεις/ιδέες, θα έχεις και πανσπερμία εκβιασμών ή και “μολυβιού” αν δεν αρέσουν σε κάποιους οι απόψεις σου. Το ίδιο ισχύει όταν ένα σύστημα αντιληφθεί ότι αποτελείς κίνδυνο για το ίδιο ανεξάρτητα από τις απόψεις σου.
Και αυτός είναι και ο ορισμός του φασισμού/κρατισμού, δηλαδή έναν κόσμο ψεύτικο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα όσων ελέγχουν, εξουσιάζουν, εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν τους ανθρώπους.
That's All
Obi-Wan
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 3 Απρ 2007
- Μηνύματα
- 9.436
- Κριτικές
- 3
- Like
- 3.400
- Πόντοι
- 786
Ή ευχέρεια τού μέσου όσον αφορά τήν κοινωνική πλευρά του δέν είναι χρήσιμη γιά απόκρυψη αλλά γιά μαζική ποικιλιά στήν έκφραση. Ουδείς δρών ουσιαστικά ύποπτα θά χρησιμοποιούσε τεχνικά δίκτυα πού δέν ορίζει.
Ό Σολζενίτσιν όταν πήγε Αμερική γιά νά μήν τόν φάνε στόν Σοβιετικό κρατισμό καί τούς είπε ξέρετε ούτε εσάς υποστηρίζω τότε αυτοί απλά δέν τόν πρόβαλαν. Δέν χρειάζεται νά φάνε κάποιον, τόν τρώει ή αφάνεια.
Από τήν ώρα πού ενδιαφέρουσες απόψεις ψάχνεις γιά νά τίς βρείς δέν είναι mainstream καί δέν ενοχλούν κρατούντες. Τό διαδίκτυο μπορεί νά μορφώσει αλλά όχι νά διαμορφώσει. Τούς ανθρώπους τούς διαμορφώνει ή ζωή καί ή εμπειρία, όχι οί οθόνες καί τό facebook.
Ό Σολζενίτσιν όταν πήγε Αμερική γιά νά μήν τόν φάνε στόν Σοβιετικό κρατισμό καί τούς είπε ξέρετε ούτε εσάς υποστηρίζω τότε αυτοί απλά δέν τόν πρόβαλαν. Δέν χρειάζεται νά φάνε κάποιον, τόν τρώει ή αφάνεια.
Από τήν ώρα πού ενδιαφέρουσες απόψεις ψάχνεις γιά νά τίς βρείς δέν είναι mainstream καί δέν ενοχλούν κρατούντες. Τό διαδίκτυο μπορεί νά μορφώσει αλλά όχι νά διαμορφώσει. Τούς ανθρώπους τούς διαμορφώνει ή ζωή καί ή εμπειρία, όχι οί οθόνες καί τό facebook.
Επισκέπτης
Τι λες μωρε
Πεφτω (με τις κοτες δηλαδη) 11 παρα και ξυπναω 5:40 κι ειχα κατι πρηξηματα, ουτε 18αρης δεν ειχα τετοια.
Επιγοντως μου χρειαζεται ΧΧΧθεραπεια κι ας κοστισει ο κουκος για αηδονι
Και μακρυα απο την αξιωματικινα ειναι δικια μου, θα γινω Ρουπακιας
τις υπολοιπες σας τις χαριζω!
Συνημμένα
Επισκέπτης
Θειος Φουντουλη στον Παπαδακη τωρα.
"Τα γραφεια ειχαν καθε μερα αστυνομια εκτως απο προχτες, την Πεμπτη εψαχναν για εκρικτικα τους καδους, πριν απο μια εβδομαδα πηγε η αστυνομια και πηρε τα αλεξισφαιρα που ειχαν αγορασει τα παιδια μονα τους, αποσταση απο την ΧΑ κραταμε γιατι δεν θελουμε ακροτητες"
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΑΣ!!!!
"Τα γραφεια ειχαν καθε μερα αστυνομια εκτως απο προχτες, την Πεμπτη εψαχναν για εκρικτικα τους καδους, πριν απο μια εβδομαδα πηγε η αστυνομια και πηρε τα αλεξισφαιρα που ειχαν αγορασει τα παιδια μονα τους, αποσταση απο την ΧΑ κραταμε γιατι δεν θελουμε ακροτητες"
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΑΣ!!!!
Επισκέπτης
τι ειναι αυτες ρε Ντου;;;Τι λες μωρε
Πεφτω (με τις κοτες δηλαδη) 11 παρα και ξυπναω 5:40 κι ειχα κατι πρηξηματα, ουτε 18αρης δεν ειχα τετοια.
Επιγοντως μου χρειαζεται ΧΧΧθεραπεια κι ας κοστισει ο κουκος για αηδονι
Και μακρυα απο την αξιωματικινα ειναι δικια μου, θα γινω Ρουπακιας
Ταγματα εφοδου;; Να σου δωσω διευθυνση για καμια εφοδο;;;
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
Η μαύρη έφηβος που σταμάτησε αυτούς που φώναζαν «σκοτώστε τον Ναζί»
Το 1996, μια μαύρη έφηβη προστάτευσε έναν φερόμενο ως υποστηρικτή της Κου Κλουξ Κλαν από ένα εξαγριωμένο πλήθος βάζοντας ως ασπίδα το σώμα της.
Η Keshia Thomas ήταν μόλις18 όταν η ρατσιστική οργάνωση Κου Κλουξ Κλαν πραγματοποίησε συγκέντρωση στην γενέτειρα της το Μίσιγκαν. Η φιλελεύθερη, προοδευτική και πολυπολιτισμική πόλη Αν Άρμπορ ήταν μια μάλλον ασυνήθιστη επιλογή για την ΚΚΚ. Εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να δείξουν στα μέλη της ότι δεν ήταν ευπρόσδεκτοι.
Η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη, αλλά ελεγχόμενη. Οι αστυνομικοί οπλισμένοι με δακρυγόνα προστάτευαν μια μικρή ομάδα μελών της ΚΚΚ με λευκές στολές και κωνικές κουκούλες. Η Thomas ήταν με μια ομάδα αντιρατσιστών διαδηλωτών στην άλλη πλευρά του φράχτη. Εκείνη την ώρα μια γυναίκα φώναξε από ένα μεγάφωνο: «Υπάρχει ένας από αυτούς στο πλήθος».
Οι διαδηλωτές γύρισαν για να δουν έναν άντρα λευκό μεσήλικα που φορούσε μια μπλούζα με τη σημαία της Συνομοσπονδίας (σημαία του Νότου). Προσπάθησε να απομακρυνθεί από αυτούς αλλά οι διαδηλωτές συμπεριλαμβανομένης και της Thomas τον ακολούθησαν «απλά για να τον κυνηγήσουν και να τον διώξουν».
Δεν ήταν σαφές αν ο άνθρωπος αυτός ήταν υποστηρικτής της Κου Κλουξ Κλαν αλλά στα μάτια των αντιρατσιστών τα ρούχα και τα τατουάζ του αντιπροσώπευαν αυτό ακριβώς στο οποίο αντιστέκονταν. Η σημαία στη μπλούζα του ήταν γι’ αυτούς ένα σύμβολο μίσους και ρατσισμού ενώ το τατουάζ SS στο χέρι του έδειχνε στην καλύτερη περίπτωση την πίστη του στη λευκή υπεροχή.
Ξαφνικά άρχισαν να ακούγονται κραυγές: «σκοτώστε τον Ναζί» και ο άντρας άρχισε να τρέχει αλλά έπεσε στο έδαφος. Μια ομάδα τον περικύκλωσε, κλωτσώντας τον και χτυπώντας τον με τα κοντάρια από τα πανό τους. Η ψυχολογία του όχλου είχε επικρατήσει. «Έγινε βάρβαρο» λέει η Thomas.
«Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε ένα πλήθος είναι πιο πιθανό να κάνουν πράγματα που ποτέ δεν θα έκαναν ως μονάδα. Κάποιος έπρεπε να βγει από την αγέλη και να πει: Αυτό δεν είναι σωστό» τονίζει η Thomas. Έτσι έφηβη τότε, μαθήτρια ακόμη, έπεσε πάνω σε έναν άνθρωπο που δεν ήξερε κι έβαλε το σώμα της ασπίδα για τα χτυπήματα. «Ήταν σαν δυο άγγελοι να σήκωσαν το σώμα μου και το άφησαν πάνω του» περιγράφει η ίδια.
(...)
Τι ήταν αυτό που έδωσε στην Thomas την ώθηση ή και τη δύναμη να βοηθήσει έναν άνθρωπο που οι απόψεις του ήταν τόσο διαφορετικές από τις δικές της; Οι θρησκευτικές της πεποιθήσεις έπαιξαν ρόλο αλλά η βία που η ίδια βίωσε ήταν ο σημαντικότερος παράγοντας. «Ήξερα πως είναι να σε χτυπούν» λέει η Thomas. «Τις πολλές φορές που αυτό συνέβη θα ήθελα κάποιος να μου είχε σταθεί». Οι περιπτώσεις που βίωσε η ίδια και δεν θέλει να περιγράψει ήταν διαφορετικές. «Αλλά η βία είναι βία και κανείς δεν αξίζει να πληγωθεί, ειδικά για μια ιδέα» σημειώνει.
Μια ωραία ιστορία που θυμήθηκε το BBC www.bbc.co.uk/news/magazine-24653643] ΕΔΩ [/URL] και μετέφρασε στα ελληνικά το Tvxs.gr ΕΔΩ .
μαθημα για τα χρυσαβγουλα
Το 1996, μια μαύρη έφηβη προστάτευσε έναν φερόμενο ως υποστηρικτή της Κου Κλουξ Κλαν από ένα εξαγριωμένο πλήθος βάζοντας ως ασπίδα το σώμα της.
Η Keshia Thomas ήταν μόλις18 όταν η ρατσιστική οργάνωση Κου Κλουξ Κλαν πραγματοποίησε συγκέντρωση στην γενέτειρα της το Μίσιγκαν. Η φιλελεύθερη, προοδευτική και πολυπολιτισμική πόλη Αν Άρμπορ ήταν μια μάλλον ασυνήθιστη επιλογή για την ΚΚΚ. Εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να δείξουν στα μέλη της ότι δεν ήταν ευπρόσδεκτοι.
Η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη, αλλά ελεγχόμενη. Οι αστυνομικοί οπλισμένοι με δακρυγόνα προστάτευαν μια μικρή ομάδα μελών της ΚΚΚ με λευκές στολές και κωνικές κουκούλες. Η Thomas ήταν με μια ομάδα αντιρατσιστών διαδηλωτών στην άλλη πλευρά του φράχτη. Εκείνη την ώρα μια γυναίκα φώναξε από ένα μεγάφωνο: «Υπάρχει ένας από αυτούς στο πλήθος».
Οι διαδηλωτές γύρισαν για να δουν έναν άντρα λευκό μεσήλικα που φορούσε μια μπλούζα με τη σημαία της Συνομοσπονδίας (σημαία του Νότου). Προσπάθησε να απομακρυνθεί από αυτούς αλλά οι διαδηλωτές συμπεριλαμβανομένης και της Thomas τον ακολούθησαν «απλά για να τον κυνηγήσουν και να τον διώξουν».
Δεν ήταν σαφές αν ο άνθρωπος αυτός ήταν υποστηρικτής της Κου Κλουξ Κλαν αλλά στα μάτια των αντιρατσιστών τα ρούχα και τα τατουάζ του αντιπροσώπευαν αυτό ακριβώς στο οποίο αντιστέκονταν. Η σημαία στη μπλούζα του ήταν γι’ αυτούς ένα σύμβολο μίσους και ρατσισμού ενώ το τατουάζ SS στο χέρι του έδειχνε στην καλύτερη περίπτωση την πίστη του στη λευκή υπεροχή.
Ξαφνικά άρχισαν να ακούγονται κραυγές: «σκοτώστε τον Ναζί» και ο άντρας άρχισε να τρέχει αλλά έπεσε στο έδαφος. Μια ομάδα τον περικύκλωσε, κλωτσώντας τον και χτυπώντας τον με τα κοντάρια από τα πανό τους. Η ψυχολογία του όχλου είχε επικρατήσει. «Έγινε βάρβαρο» λέει η Thomas.
«Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε ένα πλήθος είναι πιο πιθανό να κάνουν πράγματα που ποτέ δεν θα έκαναν ως μονάδα. Κάποιος έπρεπε να βγει από την αγέλη και να πει: Αυτό δεν είναι σωστό» τονίζει η Thomas. Έτσι έφηβη τότε, μαθήτρια ακόμη, έπεσε πάνω σε έναν άνθρωπο που δεν ήξερε κι έβαλε το σώμα της ασπίδα για τα χτυπήματα. «Ήταν σαν δυο άγγελοι να σήκωσαν το σώμα μου και το άφησαν πάνω του» περιγράφει η ίδια.
(...)
Τι ήταν αυτό που έδωσε στην Thomas την ώθηση ή και τη δύναμη να βοηθήσει έναν άνθρωπο που οι απόψεις του ήταν τόσο διαφορετικές από τις δικές της; Οι θρησκευτικές της πεποιθήσεις έπαιξαν ρόλο αλλά η βία που η ίδια βίωσε ήταν ο σημαντικότερος παράγοντας. «Ήξερα πως είναι να σε χτυπούν» λέει η Thomas. «Τις πολλές φορές που αυτό συνέβη θα ήθελα κάποιος να μου είχε σταθεί». Οι περιπτώσεις που βίωσε η ίδια και δεν θέλει να περιγράψει ήταν διαφορετικές. «Αλλά η βία είναι βία και κανείς δεν αξίζει να πληγωθεί, ειδικά για μια ιδέα» σημειώνει.
Μια ωραία ιστορία που θυμήθηκε το BBC www.bbc.co.uk/news/magazine-24653643] ΕΔΩ [/URL] και μετέφρασε στα ελληνικά το Tvxs.gr ΕΔΩ .
μαθημα για τα χρυσαβγουλα
Κώστας Λαδάκης
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 21 Απρ 2011
- Μηνύματα
- 24.104
- Κριτικές
- 7
- Like
- 10.071
- Πόντοι
- 1.686
Απαγορεύεται να φοράει κανείς αλεξίσφαιρο γιλέκο ;
master21
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 3 Μαρ 2010
- Μηνύματα
- 35.254
- Κριτικές
- 1
- Like
- 38
- Πόντοι
- 366
Μα τι μαλακας εισαι μωραδελφε μου :S
οταν η αλητεια εχει κομματικη εκφραση και θεση....
ΕΜΕΤΙΚΟ “ΑΡΘΡΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ”: ” ΔΕΝ ΘΛΙΒΟΜΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΤΟ ΦΟΝΟ ΕΝΟΣ ΦΑΣΙΣΤΑ”. ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ. ΑΛΛΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ “ΦΑΣΙΣΤΑ” ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΟΥ “ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ”. ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ …
Διαβάστε τι “φυντανάκια”, βγάζει η εγχώρια αριστερή “μπουρζουαζία” των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ. Να τους χαίρετε ο κ.Τσίπρας που τους έχει στην παράταξη του μάλλον καλύτερα στις “συνιστώσες” του.
Αλογόκριτο, όπως πάντα το παρακάτω άρθρο:
“Δίχως να έχει κανείς καμία διάθεση για εικασίες σχετικά με την εξιχνίαση της δολοφονίας των μελών της Χρυσής Αυγής, που άλλωστε δεν είναι δουλειά δημοσιογραφική, μπορεί εντούτοις να διαπιστώσει τις βασικές παραμέτρους όπου κινείται η αντιμετώπισή της από την κυβέρνηση και η κάλυψή της από τα ΜΜΕ. Τρεις παρατηρήσεις, λοιπόν, οι οποίες ισχύουν άσχετα με το ποιος είναι τελικά ο αυτουργός, και που μάλιστα δεν αφορούν τόσο τη δολοφονία καθαυτή όσο τη δημόσια συζήτηση…
Του Αυγουστίνου Ζενάκου
1. Δημοκρατία, «σταθερότητα» και «αποσταθεροποίηση»
Πλήγμα στη δημοκρατία με στόχο την αποσταθεροποίηση, λένε από χθες τα ΜΜΕ, ήταν η δολοφονία των δύο μελών της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο. Δεν ξέρω από πού το συνάγουν. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ αρέσκονται να παίζουν τους ντετέκτιβ. Άκουσα για «επαγγελματικά χτυπήματα», «άρτια οργάνωση», σέχτες, και λίγο για το ξαναζεσταμένο φόβητρο του [glow=red,2,300]φιλήσυχου νοικοκυραίου, τον Νίκο Μαζιώτη[/glow]. Δεν ξέρω πού τα βρίσκουν. Δεν είμαι αστυνομικός.
Αυτό που ξέρω είναι ότι τα περί «αποσταθεροποίησης» δεν είναι όπως φαίνονται. Αφήνω κατά μέρος τις συμπτώσεις -αν και καλώς επισημαίνονται από πολλούς-, όπως το ότι τέτοιου είδους συμβάντα ακραίας βίας μοιάζουν με εξωφρενική ακρίβεια να συμπίπτουν με περιόδους όπου η πολιτική της κυβέρνησης δοκιμάζεται, για να πω τούτο: Η «αποσταθεροποίηση» την κυβέρνηση τη συμφέρει. Η «σταθερότητα» συμφέρει την αντιπολίτευση.
Εξηγούμαι: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο αυτή τη στιγμή να θέλει την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής, ιδιαίτερα της οικονομικής. Έχει το πλεονέκτημα: Ξέρει ότι η πολιτική αυτή προκαλεί εξαθλίωση. Η εφαρμογή της πολιτικής αυτής όσο το δυνατόν πιο ανεμπόδιστα –με «σταθερότητα»– οδηγεί αναπόδραστα σε εκλογές και στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια σχετικά ομαλή αλλαγή εξουσίας, όπως αυτή στην οποία έχει βασίσει τη στρατηγική της η αξιωματική αντιπολίτευση (και για την οποία δέχεται διαρκώς την κριτική των πιο ριζοσπαστικών τμημάτων της αριστεράς, είτε εντός είτε εκτός του κόμματος).
Η κυβέρνηση, από την άλλη, έχει αποτύχει να πείσει για την πολιτική της, την οποία η πλειονότητα των πολιτών θεωρεί άδικη και βάρβαρη. Έχει όμως επιτύχει να παρουσιάσει τον εαυτό της ως –ακριβώς– τον εγγυητή της «σταθερότητας». Αλλά ένας «εγγυητής σταθερότητας» στην αναμπουμπούλα χαίρεται, δεν υπάρχει ρόλος γι’ αυτόν όταν όλα είναι σταθερά. Όταν τα πράγματα είναι σταθερά, μιλούμε για φόρους ακινήτων, πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, ιδιωτικοποιήσεις, υποκλοπές της ΕΥΠ, την Eldorado Gold, και άλλα πολλά, στα οποία ο Αντώνης Σαμαράς και οι συν αυτώ δεν τα πηγαίνουν καθόλου καλά. Η κυβέρνηση μπορεί λοιπόν τώρα να σπεύσει να εμφανιστεί ξανά ως «τοποτηρητής της νομιμότητας», να διεκδικήσει ξανά τον δυναμισμό που την διακρίνει όταν επιχειρεί αστυνομικά, σε αντίθεση με όταν επιχειρεί οικονομικά και διασύρεται ακόμη και από τους βουλευτές των κομμάτων της.
Το αν οι δολοφονίες είναι το ένα ή το άλλο, δουλειά επαγγελματία, παρακρατική προβοκάτσια, ή εκδίκηση εγκληματικά ηλίθιων, είναι από αυτή την άποψη δευτερεύον. Η «αποσταθεροποίηση», όμως, συμφέρει την κυβέρνηση. Γι’ αυτό και την βροντοφωνάζει από χθες κάθε καθεστωτικό ΜΜΕ.
2. «Το στήριγμα της δημοκρατίας είναι η νομιμότητα»
Έτσι το θέλουν οι δημοσιολογούντες της ψευδομετριοπάθειας, έτσι το ακούμε από τους σχολιαστές των δελτίων ειδήσεων, έτσι το γράφουν τα σημερινά Νέα, και άλλα ΜΜΕ με παρόμοιο τρόπο, έτσι το εκφράζει ο υπουργός Δένδιας. Παραλλαγή του αποτελεί η φράση του πρωθυπουργού «θεμέλιο της δημοκρατίας είναι η ασφάλεια του πολίτη», με αφορμή την οποία γράψαμε το εντιτόριαλ του UNFOLLOW 23 που κυκλοφορεί.
Η δημοκρατία, λοιπόν, στηρίζεται στη νομιμότητα. Ανοησίες. Όλα τα πολιτεύματα στηρίζονται στη νομιμότητα. Ακόμη περισσότερο, όλα τα καθεστώτα στηρίζονται στη νομιμότητα. Δεν υφίσταται οργανωμένη πολιτική συγκρότηση δίχως μια αντίληψη νομιμότητας. Για την ακρίβεια, όσο πιο κεντρική θέση καταλαμβάνει η έννοια της νομιμότητας στην πολιτική συγκρότηση, τόσο πιο αυταρχικό το καθεστώς. Δεν έχει υπάρξει πιο ακλόνητη νομιμότητα από αυτή του ναζιστικού κράτους. Στη νομιμότητα βασίστηκαν τα καθεστώτα του Φράνκο, του Πινοσέτ, του Σουχάρτο, του Ρεζά Παχλαβί, του Μομπούτου, του Σαντάμ. Στη νομιμότητα βασίστηκαν τα καθεστώτα του Στάλιν και του Μάο. Στη νομιμότητα βασίστηκε το απαρτχάιντ. Στη νομιμότητα βασίζονται οι ισλαμιστικές θεοκρατίες.
Μα, θα πει κανείς, αυτά δεν είναι στ’ αλήθεια νομιμότητα. Είναι δικτατορίες, είναι εγκληματικά καθεστώτα, απονομιμοποιήθηκαν λόγω των εγκλημάτων τους. Και θα λέγαμε σε αυτόν που θα πρόβαλλε μια τέτοια αντίρρηση: Από τη στιγμή που το λες αυτό, δεν υποθέτεις συνεπώς ότι υπάρχει μια θέση εκτός της «νομιμότητας» των καθεστώτων, από την οποία μπορείς να κρίνεις αυτή τη νομιμότητα και να ανακαλύψεις ότι είναι ψευδεπίγραφη; Από αυτή τη θέση του κριτή, που δεν δεσμεύεται από την ψευδεπίγραφη νομιμότητα, δεν μιλάς, όταν λες ότι αυτά τα καθεστώτα δεν είναι νόμιμα;
Η αναγνώριση μιας τέτοιας θέσης είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας, όχι η νομιμότητα. Κι αυτό επειδή στη δημοκρατία η «ουδετερότητα» του κράτους –μια έννοια που σηκώνει, ούτως ή άλλως, μεγάλη συζήτηση– είναι διαρκώς προς απόδειξη, νοείται ζητούμενη αλλά όχι δεδομένη. Η δημοκρατία δεν διαφέρει ως προς τη νομιμότητα. Διαφέρει ως προς τη δυνατότητα να κρίνουμε τη νομιμότητα, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει «νόμιμος» τρόπος να το κάνουμε, ακόμη και όταν η νομιμότητα –όπως κάθε νομιμότητα– θέτει εκτός νόμου την αμφισβήτησή της.
Και η συσκότιση αυτού του γεγονότος, με την επίμονη χειραγώγηση των πολιτών στην οποία επιδίδονται όλοι όσοι μιλούν διαρκώς για «νομιμότητα», είναι μεγαλύτερος κίνδυνος για τη δημοκρατία από οποιονδήποτε «κύκλο βίας» επικαλούνται η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να σταματήσουμε να το επισημαίνουμε.
3. «Το αίμα είναι ίδιο από όπου κι αν προέρχεται»
Κι αυτό ακούγεται συνέχεια από χθες: Μια δολοφονία είναι το ίδιο με μια άλλη δολοφονία, το αίμα είναι πάντα κόκκινο, δεν έχει πολιτικό χρώμα κτλ. Έχει ενδιαφέρον ο αναδιπλασιασμός του δόγματος «καταδικάζω τη βία από όπου κι αν προέρχεται» σε «καταδικάζω τις δολοφονίες από όπου και αν προέρχονται». Η ανέξοδη, απολίτικη, αυτονόητη αυτή καταδίκη, σχεδόν δίχως νόημα (μα ποιος, επιτέλους, εκτός από τους δολοφόνους, επικροτεί τις δολοφονίες;) έχει τελετουργική λειτουργία: επαναλαμβάνοντάς την, εντασσόμαστε στη φαντασιακή κοινότητα της «ασφάλειας».
Όπως όμως και η «καταδίκη της βίας από όπου κι αν προέρχεται», το προφανές του πράγματος, αυτό το προφανές που εκμεταλλεύεται τα ανακλαστικά των φιλειρηνικών ανθρώπων, κρύβει την ιδεολογική του παρέμβαση: Η πολιτική δεν έχει σημασία, το πλαίσιο δεν έχει σημασία, οι συνθήκες δεν έχουν σημασία, το από πού προέρχεται το οτιδήποτε δεν έχει σημασία, το παρελθόν δεν έχει σημασία, έχει σημασία μόνο το διαρκές παρόν της δολοφονίας, δίχως άλλα χαρακτηριστικά, το παρόν της βίας, η οποία είναι μόνο και πάντα μέσο δίχως σκοπό, το αέναο παρόν μιας ουσίας της βίας, στην οποία μόνη απάντηση είναι η νομιμότητα. Η καταδίκη αυτή, το «αίμα που είναι ίδιο», τόσο προφανής, είναι εργαλείο – είτε το συνειδητοποιούν όσοι την ενστερνίζονται είτε όχι.
Συνεπώς, θλίβομαι που η κοινωνία στην οποία ζω έχει οδηγηθεί από τις κυβερνήσεις της σε τέτοια σκοτεινή συνθήκη, όπου δολοφονούνται άνθρωποι στους δρόμους. Θλίβομαι που δύο νέοι άνθρωποι δεν θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν, ώστε πάνω από όλα να έκαναν τις ζωές τους κάτι διαφορετικό, να τις άνοιγαν σε σπουδαία και δημιουργικά πράγματα, να μάθαιναν ότι δεν γίνεται να είναι φασίστες. Θλίβομαι για τις οικογένειές τους, προφανώς επειδή αυτές αγαπούσαν τους ανθρώπους τους, αλλά κι επειδή δεν θα έχουν την ευκαιρία να τους δουν να γίνονται κάτι άλλο.
[glow=red,2,300]Αλλά αν το ερώτημα είναι αν θλίβομαι «το ίδιο», η απάντηση είναι όχι. Δεν θλίβομαι το ίδιο με τον φόνο ενός φασίστα και ενός αντιφασίστα. Αυτή είναι η πολιτική μου και δεν την αλλάζω. Ούτε με δολοφονίες’.
[/glow]
Από το περιοδικό
unfollow
ΕΜΕΤΙΚΟ “ΑΡΘΡΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ”: ” ΔΕΝ ΘΛΙΒΟΜΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΤΟ ΦΟΝΟ ΕΝΟΣ ΦΑΣΙΣΤΑ”. ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ. ΑΛΛΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ “ΦΑΣΙΣΤΑ” ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΟΥ “ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ”. ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ …
Διαβάστε τι “φυντανάκια”, βγάζει η εγχώρια αριστερή “μπουρζουαζία” των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ. Να τους χαίρετε ο κ.Τσίπρας που τους έχει στην παράταξη του μάλλον καλύτερα στις “συνιστώσες” του.
Αλογόκριτο, όπως πάντα το παρακάτω άρθρο:
“Δίχως να έχει κανείς καμία διάθεση για εικασίες σχετικά με την εξιχνίαση της δολοφονίας των μελών της Χρυσής Αυγής, που άλλωστε δεν είναι δουλειά δημοσιογραφική, μπορεί εντούτοις να διαπιστώσει τις βασικές παραμέτρους όπου κινείται η αντιμετώπισή της από την κυβέρνηση και η κάλυψή της από τα ΜΜΕ. Τρεις παρατηρήσεις, λοιπόν, οι οποίες ισχύουν άσχετα με το ποιος είναι τελικά ο αυτουργός, και που μάλιστα δεν αφορούν τόσο τη δολοφονία καθαυτή όσο τη δημόσια συζήτηση…
Του Αυγουστίνου Ζενάκου
1. Δημοκρατία, «σταθερότητα» και «αποσταθεροποίηση»
Πλήγμα στη δημοκρατία με στόχο την αποσταθεροποίηση, λένε από χθες τα ΜΜΕ, ήταν η δολοφονία των δύο μελών της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο. Δεν ξέρω από πού το συνάγουν. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ αρέσκονται να παίζουν τους ντετέκτιβ. Άκουσα για «επαγγελματικά χτυπήματα», «άρτια οργάνωση», σέχτες, και λίγο για το ξαναζεσταμένο φόβητρο του [glow=red,2,300]φιλήσυχου νοικοκυραίου, τον Νίκο Μαζιώτη[/glow]. Δεν ξέρω πού τα βρίσκουν. Δεν είμαι αστυνομικός.
Αυτό που ξέρω είναι ότι τα περί «αποσταθεροποίησης» δεν είναι όπως φαίνονται. Αφήνω κατά μέρος τις συμπτώσεις -αν και καλώς επισημαίνονται από πολλούς-, όπως το ότι τέτοιου είδους συμβάντα ακραίας βίας μοιάζουν με εξωφρενική ακρίβεια να συμπίπτουν με περιόδους όπου η πολιτική της κυβέρνησης δοκιμάζεται, για να πω τούτο: Η «αποσταθεροποίηση» την κυβέρνηση τη συμφέρει. Η «σταθερότητα» συμφέρει την αντιπολίτευση.
Εξηγούμαι: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο αυτή τη στιγμή να θέλει την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής, ιδιαίτερα της οικονομικής. Έχει το πλεονέκτημα: Ξέρει ότι η πολιτική αυτή προκαλεί εξαθλίωση. Η εφαρμογή της πολιτικής αυτής όσο το δυνατόν πιο ανεμπόδιστα –με «σταθερότητα»– οδηγεί αναπόδραστα σε εκλογές και στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια σχετικά ομαλή αλλαγή εξουσίας, όπως αυτή στην οποία έχει βασίσει τη στρατηγική της η αξιωματική αντιπολίτευση (και για την οποία δέχεται διαρκώς την κριτική των πιο ριζοσπαστικών τμημάτων της αριστεράς, είτε εντός είτε εκτός του κόμματος).
Η κυβέρνηση, από την άλλη, έχει αποτύχει να πείσει για την πολιτική της, την οποία η πλειονότητα των πολιτών θεωρεί άδικη και βάρβαρη. Έχει όμως επιτύχει να παρουσιάσει τον εαυτό της ως –ακριβώς– τον εγγυητή της «σταθερότητας». Αλλά ένας «εγγυητής σταθερότητας» στην αναμπουμπούλα χαίρεται, δεν υπάρχει ρόλος γι’ αυτόν όταν όλα είναι σταθερά. Όταν τα πράγματα είναι σταθερά, μιλούμε για φόρους ακινήτων, πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, ιδιωτικοποιήσεις, υποκλοπές της ΕΥΠ, την Eldorado Gold, και άλλα πολλά, στα οποία ο Αντώνης Σαμαράς και οι συν αυτώ δεν τα πηγαίνουν καθόλου καλά. Η κυβέρνηση μπορεί λοιπόν τώρα να σπεύσει να εμφανιστεί ξανά ως «τοποτηρητής της νομιμότητας», να διεκδικήσει ξανά τον δυναμισμό που την διακρίνει όταν επιχειρεί αστυνομικά, σε αντίθεση με όταν επιχειρεί οικονομικά και διασύρεται ακόμη και από τους βουλευτές των κομμάτων της.
Το αν οι δολοφονίες είναι το ένα ή το άλλο, δουλειά επαγγελματία, παρακρατική προβοκάτσια, ή εκδίκηση εγκληματικά ηλίθιων, είναι από αυτή την άποψη δευτερεύον. Η «αποσταθεροποίηση», όμως, συμφέρει την κυβέρνηση. Γι’ αυτό και την βροντοφωνάζει από χθες κάθε καθεστωτικό ΜΜΕ.
2. «Το στήριγμα της δημοκρατίας είναι η νομιμότητα»
Έτσι το θέλουν οι δημοσιολογούντες της ψευδομετριοπάθειας, έτσι το ακούμε από τους σχολιαστές των δελτίων ειδήσεων, έτσι το γράφουν τα σημερινά Νέα, και άλλα ΜΜΕ με παρόμοιο τρόπο, έτσι το εκφράζει ο υπουργός Δένδιας. Παραλλαγή του αποτελεί η φράση του πρωθυπουργού «θεμέλιο της δημοκρατίας είναι η ασφάλεια του πολίτη», με αφορμή την οποία γράψαμε το εντιτόριαλ του UNFOLLOW 23 που κυκλοφορεί.
Η δημοκρατία, λοιπόν, στηρίζεται στη νομιμότητα. Ανοησίες. Όλα τα πολιτεύματα στηρίζονται στη νομιμότητα. Ακόμη περισσότερο, όλα τα καθεστώτα στηρίζονται στη νομιμότητα. Δεν υφίσταται οργανωμένη πολιτική συγκρότηση δίχως μια αντίληψη νομιμότητας. Για την ακρίβεια, όσο πιο κεντρική θέση καταλαμβάνει η έννοια της νομιμότητας στην πολιτική συγκρότηση, τόσο πιο αυταρχικό το καθεστώς. Δεν έχει υπάρξει πιο ακλόνητη νομιμότητα από αυτή του ναζιστικού κράτους. Στη νομιμότητα βασίστηκαν τα καθεστώτα του Φράνκο, του Πινοσέτ, του Σουχάρτο, του Ρεζά Παχλαβί, του Μομπούτου, του Σαντάμ. Στη νομιμότητα βασίστηκαν τα καθεστώτα του Στάλιν και του Μάο. Στη νομιμότητα βασίστηκε το απαρτχάιντ. Στη νομιμότητα βασίζονται οι ισλαμιστικές θεοκρατίες.
Μα, θα πει κανείς, αυτά δεν είναι στ’ αλήθεια νομιμότητα. Είναι δικτατορίες, είναι εγκληματικά καθεστώτα, απονομιμοποιήθηκαν λόγω των εγκλημάτων τους. Και θα λέγαμε σε αυτόν που θα πρόβαλλε μια τέτοια αντίρρηση: Από τη στιγμή που το λες αυτό, δεν υποθέτεις συνεπώς ότι υπάρχει μια θέση εκτός της «νομιμότητας» των καθεστώτων, από την οποία μπορείς να κρίνεις αυτή τη νομιμότητα και να ανακαλύψεις ότι είναι ψευδεπίγραφη; Από αυτή τη θέση του κριτή, που δεν δεσμεύεται από την ψευδεπίγραφη νομιμότητα, δεν μιλάς, όταν λες ότι αυτά τα καθεστώτα δεν είναι νόμιμα;
Η αναγνώριση μιας τέτοιας θέσης είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας, όχι η νομιμότητα. Κι αυτό επειδή στη δημοκρατία η «ουδετερότητα» του κράτους –μια έννοια που σηκώνει, ούτως ή άλλως, μεγάλη συζήτηση– είναι διαρκώς προς απόδειξη, νοείται ζητούμενη αλλά όχι δεδομένη. Η δημοκρατία δεν διαφέρει ως προς τη νομιμότητα. Διαφέρει ως προς τη δυνατότητα να κρίνουμε τη νομιμότητα, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει «νόμιμος» τρόπος να το κάνουμε, ακόμη και όταν η νομιμότητα –όπως κάθε νομιμότητα– θέτει εκτός νόμου την αμφισβήτησή της.
Και η συσκότιση αυτού του γεγονότος, με την επίμονη χειραγώγηση των πολιτών στην οποία επιδίδονται όλοι όσοι μιλούν διαρκώς για «νομιμότητα», είναι μεγαλύτερος κίνδυνος για τη δημοκρατία από οποιονδήποτε «κύκλο βίας» επικαλούνται η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να σταματήσουμε να το επισημαίνουμε.
3. «Το αίμα είναι ίδιο από όπου κι αν προέρχεται»
Κι αυτό ακούγεται συνέχεια από χθες: Μια δολοφονία είναι το ίδιο με μια άλλη δολοφονία, το αίμα είναι πάντα κόκκινο, δεν έχει πολιτικό χρώμα κτλ. Έχει ενδιαφέρον ο αναδιπλασιασμός του δόγματος «καταδικάζω τη βία από όπου κι αν προέρχεται» σε «καταδικάζω τις δολοφονίες από όπου και αν προέρχονται». Η ανέξοδη, απολίτικη, αυτονόητη αυτή καταδίκη, σχεδόν δίχως νόημα (μα ποιος, επιτέλους, εκτός από τους δολοφόνους, επικροτεί τις δολοφονίες;) έχει τελετουργική λειτουργία: επαναλαμβάνοντάς την, εντασσόμαστε στη φαντασιακή κοινότητα της «ασφάλειας».
Όπως όμως και η «καταδίκη της βίας από όπου κι αν προέρχεται», το προφανές του πράγματος, αυτό το προφανές που εκμεταλλεύεται τα ανακλαστικά των φιλειρηνικών ανθρώπων, κρύβει την ιδεολογική του παρέμβαση: Η πολιτική δεν έχει σημασία, το πλαίσιο δεν έχει σημασία, οι συνθήκες δεν έχουν σημασία, το από πού προέρχεται το οτιδήποτε δεν έχει σημασία, το παρελθόν δεν έχει σημασία, έχει σημασία μόνο το διαρκές παρόν της δολοφονίας, δίχως άλλα χαρακτηριστικά, το παρόν της βίας, η οποία είναι μόνο και πάντα μέσο δίχως σκοπό, το αέναο παρόν μιας ουσίας της βίας, στην οποία μόνη απάντηση είναι η νομιμότητα. Η καταδίκη αυτή, το «αίμα που είναι ίδιο», τόσο προφανής, είναι εργαλείο – είτε το συνειδητοποιούν όσοι την ενστερνίζονται είτε όχι.
Συνεπώς, θλίβομαι που η κοινωνία στην οποία ζω έχει οδηγηθεί από τις κυβερνήσεις της σε τέτοια σκοτεινή συνθήκη, όπου δολοφονούνται άνθρωποι στους δρόμους. Θλίβομαι που δύο νέοι άνθρωποι δεν θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν, ώστε πάνω από όλα να έκαναν τις ζωές τους κάτι διαφορετικό, να τις άνοιγαν σε σπουδαία και δημιουργικά πράγματα, να μάθαιναν ότι δεν γίνεται να είναι φασίστες. Θλίβομαι για τις οικογένειές τους, προφανώς επειδή αυτές αγαπούσαν τους ανθρώπους τους, αλλά κι επειδή δεν θα έχουν την ευκαιρία να τους δουν να γίνονται κάτι άλλο.
[glow=red,2,300]Αλλά αν το ερώτημα είναι αν θλίβομαι «το ίδιο», η απάντηση είναι όχι. Δεν θλίβομαι το ίδιο με τον φόνο ενός φασίστα και ενός αντιφασίστα. Αυτή είναι η πολιτική μου και δεν την αλλάζω. Ούτε με δολοφονίες’.
[/glow]
Από το περιοδικό
unfollow
κι απ οτι φαινεται υπαρχει ολοκληρη συννενοηση γυρω απο το θεμα και ''γραμμη''!!!!
“ΕΠΕΝΔΥΕΙ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ”. ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΙΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΙ ΠΕΡΙΥΒΡΙΣΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΩΝ. ΠΟΙΟΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΣΕΝΑΡΙΑ ΠΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΩΝ ΕΚΤΕΛΕΣΤΩΝ
Σε ένα κρεσέντο παραληρηματικών υποθέσεων τρείς εφημερίδες κρέμονται σήμερα στα περίπτερα καλλιεργώντας υπόνοιες.
Εαν έχουν στοιχεία οφείλουν να τα δώσουν στον εισαγγελέα. Η εφημερίδα του Μπόμπολα ,η οποία ανέλαβε σε συνεργασία με τις διωκτικές αρχές του Δένδια να “λιώσει” τους “εγκληματίες” και τους “δολοφόνους” του ακροδεξιού χώρου πριν δικαστούν και καταδικαστούν, προβαίνει σε περιύβριση νεκρών πριν αυτοί ταφούν: Ξεκάθαρα σημειώνει στον τίτλο της ότι η ακροδεξιά παράταξη χρησιμοποιεί τους δολοφονημένους για να ανέβει εκλογικά. Από το ρεπορταζ που κάναμε εμείς, κάτι τέτοιο δεν προκύπτει αφού ακόμα και στο τρισάγιο των νεκρών το Σάββατο, κάτι τέτοιο δεν καταγράφηκε αφού απαγορεύτηκε από τα μέλη της να φωνάξουν στον χώρο εμπρηστικά κομματικά συνθήματα. Απαγορεύτηκε ακόμα και το “Αίμα, Τιμή” που αποπειράθηκαν να φωνάξουν μέλη της.
Άρα η εφημερίδα άλλα υπονοεί. Ότι πιθανόν μέλη της Χ. Α να έστησαν σκηνικό εγκλήματος για να επωφεληθούν. Συνειρμοί πολύ επικίνδυνοι που καλλιεργούν διχαστικά μηνύματα σε μια ήδη διχασμένη κοινωνία.
Στο ίδιο μοτίβο η καταφεσωμένη από τα δάνεια “Ελευθεροτυπία” που παλεύει να ισορροπήσει αριστερόστροφα μήπως στείλουν καμιά προκήρυξη οι “τρομοκράτες” και ζήσει τις “ανεπανάληπτες” στιγμές του παρελθόντος των Νοέμβρηδων.
Για τους “Λαμπράκηδες” τι να πούμε; Εδώ και 70 χρόνια στην ίδια ρότα. Αποσταθεροποίηση και προπαγάνδα.
Κύριοι εαν έχετε στοιχεία ότι μέλη της Χ.Α πλήρωσαν επαγγελματίες δολοφόνους για να σκοτώσουν τα ίδια της τα στελέχη, δώστε τα στον εισαγγελέα. Και εμείς μαζί σας. Διαφορετικά, βουλώστε το. Χάθηκαν δύο άνθρωποι. Μην παίζετε με τη φωτιά…
“ΕΠΕΝΔΥΕΙ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ”. ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΙΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΙ ΠΕΡΙΥΒΡΙΣΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΩΝ. ΠΟΙΟΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΣΕΝΑΡΙΑ ΠΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΩΝ ΕΚΤΕΛΕΣΤΩΝ
Σε ένα κρεσέντο παραληρηματικών υποθέσεων τρείς εφημερίδες κρέμονται σήμερα στα περίπτερα καλλιεργώντας υπόνοιες.
Εαν έχουν στοιχεία οφείλουν να τα δώσουν στον εισαγγελέα. Η εφημερίδα του Μπόμπολα ,η οποία ανέλαβε σε συνεργασία με τις διωκτικές αρχές του Δένδια να “λιώσει” τους “εγκληματίες” και τους “δολοφόνους” του ακροδεξιού χώρου πριν δικαστούν και καταδικαστούν, προβαίνει σε περιύβριση νεκρών πριν αυτοί ταφούν: Ξεκάθαρα σημειώνει στον τίτλο της ότι η ακροδεξιά παράταξη χρησιμοποιεί τους δολοφονημένους για να ανέβει εκλογικά. Από το ρεπορταζ που κάναμε εμείς, κάτι τέτοιο δεν προκύπτει αφού ακόμα και στο τρισάγιο των νεκρών το Σάββατο, κάτι τέτοιο δεν καταγράφηκε αφού απαγορεύτηκε από τα μέλη της να φωνάξουν στον χώρο εμπρηστικά κομματικά συνθήματα. Απαγορεύτηκε ακόμα και το “Αίμα, Τιμή” που αποπειράθηκαν να φωνάξουν μέλη της.
Άρα η εφημερίδα άλλα υπονοεί. Ότι πιθανόν μέλη της Χ. Α να έστησαν σκηνικό εγκλήματος για να επωφεληθούν. Συνειρμοί πολύ επικίνδυνοι που καλλιεργούν διχαστικά μηνύματα σε μια ήδη διχασμένη κοινωνία.
Στο ίδιο μοτίβο η καταφεσωμένη από τα δάνεια “Ελευθεροτυπία” που παλεύει να ισορροπήσει αριστερόστροφα μήπως στείλουν καμιά προκήρυξη οι “τρομοκράτες” και ζήσει τις “ανεπανάληπτες” στιγμές του παρελθόντος των Νοέμβρηδων.
Για τους “Λαμπράκηδες” τι να πούμε; Εδώ και 70 χρόνια στην ίδια ρότα. Αποσταθεροποίηση και προπαγάνδα.
Κύριοι εαν έχετε στοιχεία ότι μέλη της Χ.Α πλήρωσαν επαγγελματίες δολοφόνους για να σκοτώσουν τα ίδια της τα στελέχη, δώστε τα στον εισαγγελέα. Και εμείς μαζί σας. Διαφορετικά, βουλώστε το. Χάθηκαν δύο άνθρωποι. Μην παίζετε με τη φωτιά…
ενα ενα ερχονται στην φορα πραγματα που κρυβουν τα ξεπουλημενα ΜΜΕ!!!!
Επισκέπτης
τα αναρχομαλακισμενα νομιζουν οτι εχουν το ελευθερο να ριμαζουν και να ξευτελιζουν. και ολα αυτα με την ανοχη του κρατους
Επισκέπτης
τι εννοεις;;;;
Επισκέπτης
geoMan
Ανώτερος
- Εγγρ.
- 24 Μαΐ 2009
- Μηνύματα
- 28.016
- Κριτικές
- 16
- Like
- 15.016
- Πόντοι
- 6.515
Επισκέπτης
Παρόμοια θέματα
