Μια που συζητάμε για "Διατάραξη" κοινής ησυχίας σας παραθέτω εδώ επιστολή ΠΟΥ ΕΣΤΑΛΗ στον αρμόδιο Υπουργό, για το πρόβλημα που θα διαβάσετε μέσα. Είναι μεγάλη, αλλά την παραθέτω ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΑΛΘΗΚΕ.
Δε λέω ότι στάλθηκε από μένα.
Αλλά στάλθηκε.
Το τι επακολούθησε, δε θα σας το πω τώρα.
Όπως δε θα σας πω και ποιός ήταν (τότε) Υπ. Δημ. Τάξεως (σήμερα δεν υπάρχει τέτοιος - επανιδρύθηκε το κράτος και καταργήθηκε η θέση).
Καλή ανάγνωση.
Προς
τον Υπουργό Δημοσίας Τάξεως
κ. .......... .........
Υπουργείο Δημόσιας Τάξης
Π. Κανελλοπούλου 4
ΑΘΗΝΑ 101 77
Πρόλογος
Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,
Θα σας απασχολήσω με ένα θέμα το οποίο χρονίζει (τι χρονίζει, “δεκαετίζει” και πλέον είναι η σωστή έκφραση) και το οποίο αν καταφέρετε να επιλύσετε, θα αποδείξετε ότι πράγματι αξίζετε όχι απλώς πολλούς επαίνους, αλλά πολύ περισσότερα.
Επίσης να σας πληροφορήσω ότι την παρούσα επιστολή μου δεν κοινοποιώ σε κανέναν, διατηρώ όμως το δικαίωμα να την κοινοποιήσω εν ευθέτω χρόνω προς οποιονδήποτε, μαζί με την απάντησή σας, η οποία πιστεύω ότι θα υπάρξει.
Εισαγωγή
Το πρόβλημα που θα σας εκθέσω, σαφώς πρόβλημα Δημοσίας Τάξεως, είναι η διατάραξη της κοινής ησυχίας που προέρχεται από τη δραστηριότητα του κέντρου διασκεδάσεως το οποίο λειτουργεί στην ταράτσα του ξενοδοχείου Χίλτον.
Είμαι ιδιοκτήτης διαμερίσματος στον έκτο όροφο πολυκατοικίας στο Παγκράτι, έχω από τη βεράντα του διαμερίσματος οπτική επαφή με το ξενοδοχείο, και το ίδιο διαμέρισμα χρησιμοποιούσα από το 1975 (ως φοιτητής τότε) μέχρι το 1982, και πρόσφατα άρχισα πάλι να το χρησιμοποιώ.
Τότε, με την ορμή (και την ανωριμότητα όμως) της νεότητας, είχα προσπαθήσει να βοηθήσω στο να επιβληθεί ο Νόμος (και η Τάξη), και είχα κάνει διάφορες ενέργειες, τις οποίες θα σας περιγράψω εδώ. Δυστυχώς δεν είχα καταφέρει να φέρω αποτέλεσμα.
Τώρα, δεν έχω βέβαια την ίδια ορμή και ενθουσιασμό, έχω όμως την πείρα και την ωριμότητα της ηλικίας. Να δούμε, αν αυτό που απέτυχαν να καταφέρουν τα πρώτα, θα το καταφέρουν τα δεύτερα.
Το πρόβλημα:
Στην οροφή του ξενοδοχείου Xίλτον, λειτουργεί όπως ίσως θα γνωρίζετε, κέντρο διασκεδάσεως. Παλιά το κέντρο αυτό λεγόταν «Γαλαξίας», δεν ξέρω αν ακόμα έχει το ίδιο όνομα. Πάντως λειτουργεί.
Το ξενοδοχείο έχει ύψος μεγαλύτερο από τις οικοδομές της περιοχής, με αποτέλεσμα οι άνω όροφοι (3ος, 4ος, 5ος και όπου υπάρχει 6ος) των οικοδομών, να έχουν οπτική επαφή με την ταράτσα του Χίλτον, γιατί τη βλέπουν να προβάλλεται ψηλά στον ουρανό, και όχι να κρύβεται πίσω από άλλα κτίρια. Όπως δηλαδή από την ταράτσα του Χίλτον «βλέπει κανείς όλη την Αθήνα», έτσι βλέπει και όλη η Αθήνα την ταράτσα του Χίλτον.
Θα ξέρετε ίσως, ότι όπου υπάρχει οπτική επαφή, οι διάφοροι ήχοι μεταδίδονται σχεδόν ατόφιοι, γιατί τίποτε δεν εμποδίζει τη μετάδοσή τους, και αυτό ισχύει και για πολύ μεγάλες αποστάσεις.
Το κέντρο διασκεδάσεως «παίζει» μουσική πολύ δυνατά, δεν έχει εγκαταστήσει (προφανώς) κανένα φράγμα αποκοπής του ήχου προς τα έξω, και ο θόρυβος που παράγει φτάνει ανεμπόδιστος προς όλους τους περίοικους της περιοχής, οι οποίοι είτε θέλουν να καθίσουν στη βεράντα τους να απολαύσουν την βραδυνή δροσούλα, είτε να κοιμηθούν τη νύχτα με ανοιχτό το παράθυρο του δωματίου.
Είναι αστείο βέβαια να συζητάμε για «περιορισμό» του θορύβου μετά τις 23:00 που αρχίζει η ώρα κοινής ησυχίας, όταν στη νυχτερινή Αθήνα είναι γνωστό ότι τα «καλά» μαγαζιά ξεκινάνε τη δραστηριότητά τους μετά τα μεσάνυχτα... Η μουσική του Χίλτον «παίζει» μέχρι τις 02:00, και τα Σαβατοκύριακα μέχρι τις 04:00 ή τις 05:00 το πρωί.
Σε μεγάλη ένταση δε, όπως οι καιροί απαιτούν.
Η κατάσταση αυτή υπήρχε η ίδια όπως σας περιέγραψα και τη δεκαετία 1972-1982. Από το 1982 έχασα την επαφή μου με το πρόβλημα (γιατί μετακόμισα), τώρα όμως που άρχισα να χρησιμοποιώ πάλι τον ίδιο χώρο (όχι σαν κύρια κατοικία αλλά σαν χώρο ανάπαυσης στο κέντρο της Αθήνας) είδα ότι και σήμερα, 35 χρόνια μετά, τίποτα δεν έχει αλλάξει...
Σημειώστε πρόσθετα ότι το πρόβλημα υπάρχει τους θερινούς μόνο μήνες. Το χειμώνα και το κέντρο μαζεύεται μέσα λόγω κρύου, και οι κάτοικοι δε κάθονται στις βεράντες τους ή έχουν παράθυρα ανοιχτά.
Ανάλυση:
Το φαινόμενο αυτό μπορεί να ερμηνευτεί κατά πολλούς τρόπους και να βγουν διάφορα συμπεράσματα. Ίσως ισχύουν όλα, ίσως μερικά από αυτά. Ιδού κάποια:
1) Η Ελληνική Πολιτεία, είναι αδύναμη να επιβάλλει την εφαρμογή των νόμων σε όλους τους πολίτες της. Αν το παιδί μου κάνει πάρτυ και ξυπνήσει τη γειτονιά, θα έρθει η αστυνομία και (το λιγότερο) θα σταματήσει το πάρτυ. Αν κάποιος κυκλοφορεί το βράδυ με το μηχανάκι του και ξυπνάει τον κόσμο, η Αστυνομία είτε θα του ρίξει ένα πρόστιμο που θα τον πονέσει (ισόποσο αρκετών ημερομισθίων), είτε θα του το κρατήσει στο Αστ. Τμήμα μέχρι να φέρει καινούρια εξάτμιση.
Εδώ έχουμε την κατ’ εξακολούθηση παραβίαση του Νόμου από κάποιον (την επιχείρηση Χίλτον) που την κάνει για να έχει οικονομικό όφελος από αυτό, και επί 35 (τουλάχιστον!) χρόνια η Πολιτεία ΑΔΥΝΑΤΕΙ να επιβάλλει τους κανόνες της που για άλλους (τους πολλούς) ισχύουν.
2) Η επιχείρηση «προστατεύεται» από την Πολιτεία. Για λόγους που δεν μπορώ να κατανοήσω, η Πολιτεία θεωρεί ότι στην περίπτωση του Χίλτον πρέπει να μην έχει εφαρμογή ο Νόμος, και ότι η κατάσταση αυτή μπορεί να συνεχίζεται επί δεκαετίες. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των περιοίκων, οι οποίοι είναι εκατοντάδες (να μη πω χιλιάδες), αλλά για κάποιο λόγο αυτοί δεν έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν και να πετύχουν την εφαρμογή του Νόμου.
Να διευκρινίσω εδώ, ότι με τον όρο «εφαρμογή του Νόμου» δεν εννοώ την επιβολή κάποιου προστίμου, ή την παραπομπή του υπευθύνου στη δικαιοσύνη για πταισματική παράβαση. Είναι προφανές ότι αυτά τα μέτρα δεν είναι αρκετά για να συνετίσουν την επιχείρηση, και ότι «εφαρμογή του Νόμου» στην περίπτωση σημαίνει την προστασία των ανθρώπων που θίγονται απο τον θόρυβο. Αν οι ποινές και η διαδικασία που προβλέπει ο Νόμος για τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι αρκετές για να συνετισθούν οι παραβάτες, τότε αλλάξτε το νόμο.
Η ουσία όμως είναι, ότι ο θόρυβος πρέπει να σταματήσει.
3) Οι εκπρόσωποι της Πολιτείας «τα έχουν βρει» με την επιχείρηση... Αυτό δεν έχω καμία απόδειξη ότι συμβαίνει, και αν θέλετε έχω και την καλοπιστία να θεωρήσω ότι δε συμβαίνει. Αλλά όταν ένα τέτοιο πρόβλημα συνεχίζεται επί 35 και πλέον χρόνια, είναι υποχρεωμένος κανείς να εξετάζει όλες τις πιθανές εκδοχές...
4) Η Πολιτεία αδιαφορεί.
Οι τότε ενέργειες
Το 1980 (νομίζω - αν δεν ήταν το 1980 ήταν +2 έως -4 χρόνια από αυτό το έτος), η όχληση ήταν ακριβώς η ίδια. Τότε λοιπόν οι ενέργειες που θυμάμαι ότι είχα κάνει ήταν οι εξής:
1) Κατ αρχήν τηλεφωνούσα στο «100» σχεδόν ΚΑΘΕ βράδυ, δήλωνα το όνομά μου και τη διεύθυνσή μου, και κατήγγειλα τη διατάραξη. Οι τότε τηλεφωνητές της Αμέσου Δράσεως δεχόντουσαν τηλεφωνήματα από πολλούς ενοχλημένους, και αυτό φαινόταν από την αντιμετώπιση που έδειχναν (και δεν εννοώ κακή). Βεβαίως, τα τηλεφωνήματα προς την Άμεσο Δράση δεν έφερναν αποτέλεσμα, γιατί το πλήρωμα του Σταθμού έφτανε στο ξενοδοχείο, πήγαινε στη reception, έλεγε το λόγο της άφιξής του, και η reception έστελνε τον αστυνομικό επάνω. Μέχρι να φτάσει όμως ο αστυνομικός επάνω, η reception τηλεφωνούσε στην ταράτσα, και η μουσική χαμήλωνε για 3-4-5 λεπτά. Με το που αναχωρούσε ο αστυνομικός, πάλι τα ίδια. Καμιά φορά, ο αστυνομικός έκοβε και μια κλήση για πταισματική παράβαση.
2) Το όνομα μου και τα λοιπά στοιχεία μου είχαν διαρρεύσει από την αστυνομία προς το Ξενοδοχείο. Έτσι ένα βράδυ (μετά το τηλεφώνημα προς την Άμεση Δράση) δέχτηκα τηλεφώνημα από το ξενοδοχείο, από κάποιον «υπεύθυνο», ο οποίος (πολύ ευγενικά ομολογώ) μου είχε προτείνει «να περάσω από το Γαλαξία να με κεράσουν ένα ποτό» και να συζητήσουμε το πρόβλημα. Αυτονόητο ότι ποτέ δεν πήγα (και δεν έχω πάει γενικώς σε αυτό το μέρος).
3) Είχα πάει βραδυνή επίσκεψη στο Κέντρο της Αμέσου Δράσεως (τότε ήταν στην οδό Σταδίου, μέσα στη στοά Σταδίου-Κοραή νομίζω, σε όροφο) για να συζητήσω με τον αξιωματικό φυλακής το πρόβλημα. Όλοι μου έδειξαν συμπάθεια και αναγνώριση του ότι είχα δίκιο, μου γνώρισαν ότι δεν ήμουν ο μόνος που παραπονείτο, αλλά μου ξεκαθάρισαν ότι τα χέρια τους επιτρεπόταν να φτάσουν μέχρι εκεί που έλεγε ο Νόμος. Στη βεβαίωση δηλαδή μιας πταισματικής παραβάσεως, η οποία (αν θυμάμαι καλά) είχε τότε πρόστιμο 500 ή 300 δραχμών. Ποσό προφανώς αμελητέο για επιχείρηση του μεγέθους και του τζίρου του Γαλαξία.
4) Είχα συντάξει επιστολή προς εφημερίδες (η μια ήταν «Τα Νέα», η άλλη «Η Απογευματινή»), και γύρισα όλη την περιοχή μπαίνοντας σε κάθε πολυκατοικία, και ζητώντας απ τους (άγνωστους) γείτονες, κατοίκους των διαμερισμάτων στους άνω ορόφους να την προσυπογράψουν. Μου είχε κάνει εντύπωση τότε, θυμάμαι, το πόσος κόσμος ενοχλείτο από αυτή την κατάσταση, και το με πόση προθυμία οι άνθρωποι δεχόντουσαν να βάλουν την υπογραφή τους (και τα στοιχεία τους) κάτω από την επιστολή. Η μια από τις δυο εφημερίδες τη δημοσίευσε, δε θυμάμαι ποια, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ότι ούτε αυτό έφερε κάποιο αποτέλεσμα.
Οι τωρινές ενέργειες
Η πρώτη ενέργεια που έκανα πρόσφατα ήταν να ρωτήσω ένα περιπολικό της Αμέσου Δράσεως ποια είναι η διαδικασία που θα ακολουθήσουν, αν πάρουν σήμα από το Κέντρο τους για διατάραξη της κοινής ησυχίας από κέντρο διασκέδασης σε ξενοδοχείο.
Έμαθα λοιπόν ότι κατ’ αρχήν εξακολουθεί να είναι πταισματική η παράβαση της διατάραξης, αλλά επίσης ότι πλέον πρέπει να υπάρχει και «ηχόμετρο» το οποίο θα βεβαιώσει την ένταση του παραγόμενου θορύβου. Με λίγα λόγια κατάλαβα ότι σήμερα η τιμωρία των παραβατών για την ίδια παράβαση είναι μάλλον πιο δύσκολη από ότι ήταν πριν 35-40 χρόνια, ενώ η βαρύτητα της τιμωρίας παραμένει τόση (πταίσμα), ώστε οι «δυνατοί» παραβάτες να την αγνοούν.
Η δεύτερη ενέργεια είναι να σας γράψω αυτό το γράμμα.
Γνωρίζω ότι ο χρόνος σας είναι πολύτιμος και δυσεύρετος, ότι έχετε σημαντικότερα θέματα να ασχοληθείτε από τη διατάραξη που κάνει το Χίλτον στην κοινή ησυχία της περιοχής του, και ότι μάλλον το γράμμα αυτό προσωπικά ο ίδιος δε θα το διαβάσετε ποτέ. Όμως, όλες οι άλλες ενέργειες που θα μπορούσα να κάνω πριν φτάσω σε σας έχουν ήδη γίνει στο παρελθόν.
Επομένως σε αυτή τη «δεύτερη φάση» της προσπάθειας για την επιβολή του Νόμου και της τάξης, η αρχή γίνεται από σας, τον Υπουργό Δημοσίας Τάξεως.
Το «Δέον γενέσθαι»
Κατά τη γνώμη μου (και νομίζω και κάθε λογικά σκεπτόμενου πολίτη) θα πρέπει να γίνουν τα εξής πράγματα:
Θα πρέπει να σταματήσει ο θόρυβος. Για πάντα, οριστικά, και αμετάκλητα. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να διαπραγματευτεί κανένας, γιατί είναι δικαίωμα όλων η απολαβή της ησυχίας. Αν η άσκηση του δικαιώματος της ησυχίας συνεπάγεται τη στέρηση του δικαιώματος κάποιων άλλων στη διασκέδαση, τότε το δικαίωμα της ησυχίας προηγείται. Το ίδιο ισχύει και για το δικαίωμα που έχουν κάποιοι να αποκομίζουν κέρδη από την οργάνωση της διασκέδασης. Αν θίγουν την ησυχία, τότε η επαγγελματική αυτή δραστηριότητα πρέπει να μην ασκείται.
Θα πρέπει η επιχείρηση να φροντίσει ώστε με έξοδά της να πάψει να διοχετεύει θόρυβο προς τα έξω. Η τεχνολογία έχει φτάσει στο σημείο να μπαίνουν ηχοπετάσματα στους αυτοκινητοδρόμους για να μην ενοχλούνται από το θόρυβο τα παρακείμενα χωριά, ένα νυκτερινό κέντρο στο κέντρο της Αθήνας δε θα βάλει?
Εδώ σημειώστε ότι η επιχείρηση δε θα θελήσει να βάλει ηχοπετάσματα. Ο λόγος δε θα είναι η δαπάνη, ο λόγος θα είναι η καταστροφή της προσφερόμενης στους θαμώνες «θέας», και η δημιουργία της «κλειστής» ατμόσφαιρας που θα αντικαταστήσει τη σημερινή «ελεύθερη» προς το «όλη η Αθήνα στα πόδια σας».
Αυτό όμως, δε μπορεί βέβαια να αποτελέσει επιχείρημα για την κατ’ εξακολούθηση όχληση των περιοίκων.
Εφ’ όσον η επιχείρηση αρνείται να συμμορφωθεί προς αυτά τα μέτρα, θα πρέπει να εφαρμοσθεί ένα εκ των δύο:
-Είτε να της αφαιρεθεί η άδεια λειτουργίας.
-Είτε να της επιβάλλονται πρόστιμα και ποινές τόσον επαχθή, που να αναγκαστεί να συμμορφωθεί.
Είναι προφανές ότι με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο τίποτε από αυτά δε θα γίνει. Επομένως μάλλον θα πρέπει να αναμορφωθεί το νομοθετικό πλαίσιο. Οι ποινές για διατάραξη της κοινής ησυχίας είναι προσανατολισμένες προς τους ιδιώτες παραβάτες, κάποιον που φωνάζει το βράδυ, κάποιον που κάνει πάρτυ στο σπίτι του και ξεσηκώνει τη γειτονιά, κάποιον που έβγαλε την εξάτμιση απ το μηχανάκι του και κάνει υπερβολικό θόρυβο κυκλοφορώντας. Ο νομοθέτης δεν προέβλεψε ότι την διατάραξη θα την δημιουργούν μεγάλες επιχειρήσεις (όπως το Χίλτον) και έτσι οι ποινές που προέβλεψε είναι ψιχία μπροστά στα συμφέροντα που εξυπηρετεί η λειτουργία τους.
Αυτό πρέπει να το αλλάξετε, κύριε Υπουργέ. Η Πολιτεία έχει δείξει ότι όταν θέλει, μπορεί να «τσούξει» τους παραβάτες. Το τεράστιο πρόστιμο των 76 εκ. ευρώ στη Vodafone για τις υποκλοπές (δε θα κρίνω τώρα αν είναι δίκαιο ή όχι γιατί δε ξέρω, θα σας πω μόνο ότι α) το πρόστιμο αυτό δεν συγκρούεται με το περί δικαίου δημόσιο αίσθημα, και β) το ύψος του δικαιολογείται σε σχέση με το μέγεθος και τα κέρδη της επιχείρησης - ενώ π.χ. σωστά το πρόστιμο για κάποιον που παράνομα παρακολουθεί το τηλέφωνο της ερωμένης του θα είναι πολύ μικρότερο) καλά έκανε η Πολιτεία και το επέβαλε.
Καλά θα κάνετε λοιπόν να τσακίσετε αυτούς τους κυρίους της νυχτερινής Αθήνας, οι οποίοι προκειμένου να αποκομίσουν κέρδη γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους Νόμους, συμπολίτες, θεσμούς, δίκαιο, και τελικά και εσάς τον ίδιο.
Και αυτό που σας γράφω εκφράζει και μια γενικότερη αξία:
Θα πρέπει να είναι άλλη η αντιμετώπιση του παραβάτη αν αυτός είναι ευκαιριακός, σε ειδικές συνθήκες, και χωρίς οικονομικό όφελος από την παράβασή του, και άλλη (και πολύ αυστηρότερη) αν αυτός είναι παραβάτης συστηματικός, και κυρίως αν σκόπιμα αγνοεί και παραβαίνει το νόμο με σκοπό την απολαβή κέρδους.
Μιλάτε (ως κυβέρνηση) για «επανίδρυση του Κράτους». Αν η αλλαγή Νόμων (ανεπαρκών προφανώς) δεν είναι μέσα στα πλαίσια αυτής, τότε τι είναι?
Μιλάτε για διαφάνεια, και πάταξη των διαπλεκομένων συμφερόντων. Αν κάποιος παρανομεί (κερδοσκοπώντας απ’ την παρανομία του) επί 4 δεκαετίες, και σεις, οι κρατούντες, δεν κάνετε τίποτα για να τον σταματήσετε, τότε τι να υποθέσει ο θιγόμενος από την παρανομία απλός πολίτης?
Επίλογος:
Η επιστολή μου είναι μακροσκελής, αλλά ήθελα να σας αναλύσω κάθε πτυχή του προβλήματος και επίσης αυτή να αποτελέσει πλήρη περιγραφή του προβλήματος τόσο προς εσάς όσο και προς όποιον τυχόν κοινοποιηθεί στο μέλλον.
Όπως σας δήλωσα και στην αρχή της, είναι ουσιαστικά το πρώτο βήμα από τη δραστηριότητά μου σε σχέση με την επιτυχία του επιδιωκομένου στόχου μου.
Γνωρίζω, ότι στην προσπάθειά μου αυτή θα έχω συμμάχους πολλούς ανθρώπους που έχουν απαυδήσει θιγόμενοι από την κατάσταση που σας περιέγραψα. Αν αμφιβάλλετε, σας προσκαλώ, εσάς ή όποιον εκπρόσωπο σας επιθυμείτε, οποιαδήποτε καλοκαιρινή νύχτα (κατά τις 02:00 το πρωί εννοώ) να διαπιστώσετε με τα αυτιά σας για τι πράγμα ακριβώς σας γράφω.
Ελπίζω να σας βρω σύμμαχο στη προσπάθειά μου αυτή.
Και αναμένω με ενδιαφέρον την απάντηση σας και τη συμβουλή σας.
Με εκτίμηση,
(Πλήρη στοιχεία)
εισαι ενας σατανικος κ πανουργος επιθεωρητης