Η αρρωστημένη ελληνική ολιγαρχία
ζουν από το ελληνικό κράτος, «δωροδοκώντας πολιτικούς για να πάρουν συμβόλαια, σε συνήθως διογκωμένες τιμές». «Κατέχουν επίσης πολλά από τα ΜΜΕ της χώρας και έτσι εξασφαλίζουν ότι οι ενέργειες τους θα ντυθούν στη σιωπή.» Μερικές φορές, «αποκτούν και ποδοσφαιρικές ομάδες για να εξασφαλίσουν λαϊκή υποστήριξη και την θωράκιση των εγκλημάτων τους πίσω από τη λαϊκή προστασία, όπως ο άρχοντας των ναρκωτικών Εσκομπάρ στην Κολομβία ή ο περιβόητος Αρκάν στη Σερβία.
Η κρίση είναι τέτοιας έκτασης και βάθους, όσο γιγαντιαίο ήταν και το πλιάτσικο, στο οποίο μεγαλούργησαν επί του πάλαι ποτέ δικομματισμού και της «ισχυρής Ελλάδας» του ευρώ, τα γνωστά τζάκια του πετρελαϊκού καρτέλ, των μεγαλοκατασκευαστών, των καναλαρχών και των τραπεζιτών. Οι ολιγάρχες αυτοί του πλούτου, πάντα ως παράσιτα της ξένης προστασίας, αποτέλεσαν τους χορηγούς ενός σάπιου πολιτικού (και δικαστικού) συστήματος. Οι ίδιοι τώρα, μαζί με τα νέα τζάκια που ξεμυτίζουν, επιδίδονται σε έναν ανηλεή αγώνα σωτηρίας, εξυπηρετώντας με τον αχαλίνωτο μαυραγοριτισμό τους το νέο κατοχικό καθεστώς της τρόικας, ενώ ταυτόχρονα ανταγωνίζονται για τη λεία. Και βέβαια η κρίση ξεβράζει τους πιο ευάλωτους, σπάει δεσμούς και συνενοχές και «απελευθερώνει» γλώσσες…
Υπάρχει και κάτι ακόμη πιο ουσιαστικό. Στη συνείδηση του κόσμου η αλήθεια, η απαίτηση να τιμωρηθούν οι «κλέφτες» γεννάει την απαίτηση να φύγει το σάπιο
Το 2023, όμως, ήταν και η χρονιά που η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ενίσχυσε ακόμα περισσότερο αυτό που αποτελεί το βασικό πρόβλημα της χώρας. Το στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης.
«Ανάπτυξη υπάρχει», μάς λέει η Κυβέρνηση. Μια ανάπτυξη που ακόμα και με ονομαστικούς όρους -θα πω εγώ- επιβραδύνεται επικίνδυνα τα τελευταία τρίμηνα. Το μεγάλο ερώτημα, όμως, δεν είναι αυτό. Το μεγάλο ερώτημα είναι, τί είδους ανάπτυξη έχουμε. Η ανάπτυξη δεν είναι μια αφηρημένη και ουδέτερη λέξη. Το περιεχόμενό της έχει σημασία.
Ποιο είναι, λοιπόν, το ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης; Είναι ένα μοντέλο κρατικοδίαιτου καπιταλισμού που το μόνο ζητούμενο είναι η συσσώρευση
αντιπαραγωγικού πλούτου και η αναζήτηση του εύκολου κέρδους σε βάρος των πολλών.
Το 2023, η ελληνική ανάπτυξη εξαντλείται σε τρεις κλάδους: Τουρισμός, κατασκευές και Real Estate. Είναι οι ίδιοι τομείς οικονομίας που άκμαζαν και πριν από το 2008 με τα γνωστά αποτελέσματα, την κρίση και τα μνημόνια.
Κλιματική κρίση, λοιπόν, κοινωνικές ανισότητες, παρωχημένο μοντέλο ανάπτυξης. Αυτό θα είναι το αναπόδραστο μέλλον μας από εδώ και πέρα; «ναι» μας απαντά ο προϋπολογισμός της Κυβέρνησης. Και αυτό το «ναι» είναι το αποτέλεσμα μιας ισχυρής πεποίθησης ότι το κράτος δεν μπορεί και δεν πρέπει να παρεμβαίνει στον παραγωγικό προσανατολισμό της οικονομίας. Και αυτό το «ναι» είναι αποτέλεσμα μιας ιδεολογικής εμμονής ότι το κράτος δεν έχει να κάνει κάτι για το στρατηγικό αναπροσανατολισμό. Δεν χρειάζεται να αναζητά τα market gaps, τις γεωπολιτικές ευκαιρίες στις διεθνείς αγορές και, κυρίως, δεν έχει την ευθύνη της οργάνωσης της χώρας απέναντι στις μελλοντικές προκλήσεις. Σύμφωνα με τη σημερινή Κυβέρνηση, άλλωστε, η αγορά πάντα ξέρει καλύτερα από εμάς.
Η Νέα Δημοκρατία παίρνει ως δεδομένο ότι ο κόσμος που ζούμε είναι ο καλύτερος δυνατός, και ότι η πολιτική εξαντλείται στη διαχείρισή του. Μια διαχείριση που στηρίζεται στην πριμοδότηση του πλούτου των λίγων, στον παρασιτισμό και στη διαπλοκή, με συγκεκριμένα, βεβαίως, ανταλλάγματα. Μια ολιγαρχία που λιβανίζει την Κυβέρνηση από το πρωί μέχρι το βράδυ και θολώνει την εικόνα της πραγματικότητας, ώστε η κοινωνία να μη βλέπει, να μη γνωρίζει, να μη συζητά. Μια ολιγαρχία που μας καλεί όλους να κάνουμε υπομονή -μια υπομονή που διαψεύδεται διαρκώς, βεβαίως- ότι έτσι και μόνο έτσι κάποια ψίχουλα από τον παραγόμενο πλούτο θα διανεμηθούν στους πολλούς.
Είναι μια συνταγή που παγκοσμίως έχει δείξει τα όριά της, γιατί αδιαφορεί για τα πραγματικά δεδομένα, γιατί κλείνει τα μάτια της στη μεγάλη αλήθεια ότι το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης δεν δουλεύει.
Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας συμπληρώνει πέντε χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας, πέντε χρόνια οικονομικής πολιτικής και κοινωνικής μεροληψίας υπέρ ισχυρών οικονομικών συμφερόντων.