Είτε μονοκομματική κυβέρνηση είτε δικομματική είτε τρικομματική τα δείγματα ήταν και είναι απογοητευτικά.
Το θέμα είναι να αλλάξει το πολιτικό προσωπικό και κυρίως αυτοί που εκλέγονται ως βουλευτές. Να μην πηγαίνει ο κατιμάς της ελληνικής κοινωνίας στη Βουλή.
Μπουμπουκος πχ.
Που καλεί τους οπαδούς του κόμματός του να "αντιδράσουν με οργή". Αυτός βέβαια έχει έμμισθους κρατικούς προστάτες και δεν κυκλοφορεί στην κοινωνία, πόσο μάλλον σε καφενείο.
Όποιος αφελής δοκιμάσει να βγει να πει σε κανένα καφενείο όσα αραδιαζει αυτός, εκ του ασφαλούς, στο γυαλί, θα γίνει νταούλι από το ξύλο.
Γιατί ο κόσμος νιώθει οργή που του τη γιγαντώνουν αυτός και οι όμοιοί του.
Οι βουλευτές της ΝΔ αγωνιούν για την επανεκλογή τους. Πολλοί από αυτούς δε θα επανεκλεγούν. Γι αυτό και έχουν μαζευτεί. Δε βλέπεις έκθεσή τους σε δημόσια φόρα.
Αν ο κόσμος στείλει πολλά μικρά κόμματα στη Βουλή ανεβαίνει το όριο της αυτοδυναμίας.
Εμμέσως μπαίνει φραγμός στη θρασύτητα και την αλαζονεία οταν δε μπορεί να κυβερνήσει μόνο του ένα κόμμα.
Εγώ ψηφίζω ΕΠΑΜ όταν κατεβαίνει. Όταν όχι, κάτι άλλο μικρό. Αν ποτέ μπει στη Βουλή θα δω το ποιόν των βουλευτών του.
Αν είμαστε στο ίδιο έργο θεατές ψήφο στο επόμενο μικρό κόμμα.
Έκανε καραγκιοζιλικια η Ζωή με την εκλογή των βουλευτών της; Έκανε. Είχε συνέπειες;
Αν δεν είχε γιατί να αλλάξει πρακτική;
Το ίδιο έκανε κι ο Νατσιός νομίζω. Οι χριστιανοταλιμπάν και έβαλαν το άδικο μαζί με τα πολιτικά οφίτσια.
Είχε συνέπειες; Όχι.
Γιατί να αλλάξει κάτι λοιπόν;
Τα προνόμια της βουλευτικής ιδιότητας και τις κρατικές επιχορηγήσεις ζητάνε ολοι.
Όσο εμείς το δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα έχουμε το πολιτικό προσωπικό που μας αξίζει.
Τελευταία τροποποίηση:
