Δεν υπαρχει δικια μου και δικια σου κοινωνια, ειναι αυτο που βλεπουμε γυρω μας. Ο μαγαζατωρας που σε κλεβει, ο γιατρος που ζηταει δωρακι, ο δικηγορος που θα σκαρφιστει ενα σκασμο ψεματα ή θα κανει ανω κατω μια υποθεση για να παρει το χρημα, ο δυ που θελει να βολευτει και να ξυνει τις αρχιδαρες του, ο συνταξιουχος που παιρνει 2000 και γκρινιαζει γιατι «θα επρεπε» να παιρνει 4000, ο οδηγος απεναντι σου που θα περασει με στοπ και αν πεις κατι θα σου την πεσει κι απο πανω, ο τυπος ή η τυπισσα που στα 50 διαλυουν σπιτικα και παιδια γιατι «ξαφνικα ανακαλυψαν οτι δεν εζησαν τη ζωη που ηθελαν», οι μπραβοι της νυχτας, τοσα και τοσα ειναι η κοινωνια. Αυτοι επιλεγουν τον καθε κουλη, ετσι εκαναν δεκαετιες τωρα, ετσι θα συνεχισουν να κανουν. Με γαυγισματα σε ενα σαιτ για ιεροδουλες δεν αλλαζει αυτο, ουτε με καποιον αλλο τροπο βεβαια. Ο καθενας μονος του.