Παλληκάρια, μου 'ρθε ιδέα μετά τη νέα κριτική του προέδρου για τη Laura μας :
Τι θα λέγατε για ένα Κοινό Ταμείο Υιοθεσίας μπας & της αλλάξουμε γνώμη:
Σωβρακολογώ τώρα!
Φίλοι συναθλητές, αν και νέος στο χώρο (αλλά σχετικά «γέρος» ηλικιακά), μετά και από τη σημερινή συνάντησή μου με τη Laura (για την οποία έγραψα και σχετικό 2ο review) θα προσπαθήσω να μη συμμετέχω για λίγο καιρό στο άθλημα ενεργά, χωρίς βέβαια να πάψω να παρακολουθώ το site συστηματικά, όχι τόσο γιατί «άδειασα» βιολογικά (είδατε πώς το θέτω;) αλλά και οικονομικά (2 meetings με τη Laura και 1 με τη Crystal/Roxana, μέσα σε 10 μέρες δεν είναι και μικρή αφαίμαξη), αλλά κυρίως γιατί με τις συγκεκριμένες δύο κυρίες κυριολεκτικά χόρτασα (συγνώμη που θα το πω έτσι ωμά) ΓΑΜΗΣΙ. Βέβαια, αύριο ξημερώνει μια νέα μέρα, και ποτέ δεν ξέρεις πόσο γρήγορα θα ξαναμπεί ο διάολος μέσα σου για νέες περιπέτειες, γιαυτό άλλωστε το λόγο λέω παραπάνω ότι «θα προσπαθήσω». Όμως σήμερα έτσι νιώθω (γεμάτος), και πιστεύω ότι ο σκοπός αυτού του σπορ είναι ακριβώς αυτός, και όχι το να κυνηγάς κάθε μέρα (που λέει ο λόγος) να ρίξεις ένα ή και παραπάνω γκολάκια σε μιά καινούργια κάθε φορά μουνάρα. Παρακαλώ τοποθετηθείτε, εάν σας κάνει κέφι!