Ναι ρε φίλε gianevan, κι εγώ την ίδια κρίση περνάω, αλλά και λίγη αυτοσυγκράτηση δεν βλάπτει! Και μη νομίζεις ότι πάω να κάνω τον έξυπνο ή τον μάγκα, ότι δηλ. εγώ είμαι υπεράνω, το αντίθετο, κι εγώ τα ίδια σκατά (για τον εαυτό μου μιλάω μόνο, μη τον πάρει κανείς προσωπικά το χαρακτηρισμό) είμαι κατά βάθος, κι εγώ εδώ και κάποιο (αρκετά μεγάλο) διάστημα μόλις δω γυναίκα
σχετικά της προκοπής στο δρόμο, όχι καμμιά κούκλα, εκεί δεν το συζητάμε, γυρνάω να κοιτάξω το κώλο της και τη καρφώνω με τα μάτια, λες και έχω να δω γυναίκα μήνες, όπως τότε που ήμουν στη προπαίδευση στο στρατό. Αλλά τι να κάνω, έτσι νιώθω, να το αλλάξω δεν μπορώ! Από την άλλη όμως υπάρχει και η άλλη μας ζωή, η οικογένειά μας, η δουλειά μας, όλα. Δεν είναι δυνατόν να μας τα τρώνε όλα οι πουτάνες. Δεν λέω, κάποια απ' αυτά που βγάζουμε θα τα δίνουμε και σ' αυτές, αφού έχουμε το χούι. Αλλά όχι όλα, πανάθεμά με, υπάρχουν και άλλες υποχρεώσεις που πρέπει να εκπληρώνουμε σ' αυτή τη ζωή, ενοίκια, σχολεία, μισθούς άλλων, σούπερ μάρκετ, φαγητά έξω με την οικογένεια, ταξίδια, σκατά, φατά, δεν υπάρχει τελειωμός. Αυτά όλα πως θα πληρωθούν άμα τα δίνουμε όλα για το πούτσο μας, έλα και πες μου; Γιατί αν τα δίνεις όλα για κει, τότε έχεις πρόβλημα, είσαι εθισμένος, όπως ο τζογαδόρος ή ο ναρκομανής. Εκτός κι αν ο τύπος που έγραψε τόσο γλαφυρά και ειλικρινά αυτή του τη κατάσταση, έχει λύσει το οικονομικό του πρόβλημα (υπάρχουν και τέτοιοι) και έχει πάντα περίσσεμα να κάνει το κέφι του. Τότε no problem. Απλά να προσέχει και τα καρδιακά του, γιατί από τη πολλή κατάχρηση...
Είμαστε και σε κρίσιμη ηλικία βλέπεις.
Φίλε Con Air δεν έχω ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα ούτε όμως σίγουρα μου περισσεύουν. Απλά πολλές φορές αισθάνθηκα κάποιες τύψεις για τα λεφτά που τρώω σε πουτάνες. Από την άλλη κάνω το κέφι μου και γουστάρω τους ανθρώπους που κάνουν το κέφι τους, αρκεί να μην ενοχλούν τους άλλους και δεν ενοχλώ άλλους ρε γαμώτο. Τη γυναίκα μου όμως...εντάξει την αγαπώ είναι ο άνθρωπός μου αλλά κακά τα ψέματα δεν μπορεί να μου προσφέρει αυτά που μου δίνουν αυτές οι γλυκειές καριόλες. Και αυτό το κρυφό κομμάτι της ζωής μου και το μόνο που δεν μοιράζομαι μαζί της όσο μπορώ ( που δεν είναι εύκολο ) δεν θα αφήσω να την ακουμπήσει. Ναι έχω κάποιες τύψεις για τα παιδιά μου, μπορεί να μη τους στερώ τίποτα αλλά είναι λεφτά που αλλοιώς θα κατέληγαν σε εκείνα. Από την άλλη όμως γιατί να μην απολαύσω κάτι που με ευχαριστεί τόσο πολύ. Και πιστεύω οτι με όσο πιο λίγα "πρέπει" και πιο πολλά "θέλω" ζεί κανείς τόσο πιο καλός άνθρωπος γίνεται. Αστα όμως δεν βρίσκεις άκρη ρε φίλε δεν νομίζω οτι υπάρχει συνταγή , μετράς τα + και τα - και πορεύεσαι. Το μόνο που με προβληματίζει και αποφάσισα να σας κάνω κοινωνούς των σκέψεών μου είναι οτι έγινα αδηφάγος ρε γαμώτο... και συγνώμη που απασχολώ το σάιτ με τέτοιες σκεψεις